Ποιός πρέπει τελικά να πληρώσει την κρίση;
Μαρ 9th, 2010 | Ανδρέας Ανδριανόπουλος| Κατηγορία: Ανδρέας Ανδριανόπουλος |
Email This Post
|
Print This Post
|
Να μην πληρώσουν την κρίση αυτοί που δεν την προκάλεσαν. Αυτό το σύνθημα κυριαρχεί στις κινητοποιήσεις ΑΔΕΔΥ (δημόσιοι υπάλληλοι) και ΓΣΕΕ (κατά βάση εργαζόμενοι σε δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας). Σωστό το σύνθημα. Αλλά ποιoί ευθύνονται πραγματικά για την κρίση;
Είχα δημόσια επισημάνει, από το ξεκίνημα της κρίσης το 2008, πως οι παρεμβάσεις των κρατών θα την βαθύνουν αντί να την εκτονώσουν. Και πως γρήγορα, από κρίση των επενδυτικών τραπεζών και του τομέα των στεγαστικών δανείων θα πέρναγε στις εμπορικές τράπεζες και στην πραγματική οικονομία. Αυτό ακριβώς κι έγινε.
Εκατοντάδες αμερικανοί βουλευτές και στρατός διεθνώς αναγνωρισμένων οικονομολόγων επέμεναν για την καταψήφιση των πακέτων Πόλσον και αργότερα Ομπάμα. Που εκταμίευαν δις. από τις τσέπες των φορολογουμένων για να διασώσουν Τράπεζες και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς. Το περίφημο stimulus, κρατικά δηλ. χρήματα για επανεκκίνηση της οικονομίας, του Ομπάμα αποδείχθηκε εντελώς αναποτελεσματικό. Τελικά βάθυνε η ανεργία, διογκώθηκαν τα δημόσια ελλείμματα και οι ΗΠΑ και η Ευρώπη τσαλαβουτούν στα οικονομικά αδιέξοδα. Δεν χωράει αμφιβολία πως οι τεράστιες οικονομικές συνεισφορές των επενδυτικών τραπεζών στις προεκλογικές καμπάνιες και των δύο μεγάλων αμερικανικών κομμάτων συνέβαλαν στην ομοφωνία για την γενναία χρηματοδότησή τους.
Το εκπληκτικό είναι πως σε σχετική ημερίδα της Βουλής μετείχαν και τραπεζίτες οικονομολόγοι που για να χαιδέψουν αυτιά, όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα, δεν δίστασαν να συμπορευτούν με την παραδεκτή λογική που επικρατεί ανάμεσα στους σχολιαστές των οικονομικών εξελίξεων. Και κατήγγειλαν τις ανεξέλεγκτες αγορές και τον νεοφιλελευθερισμό για την πρόκληση των σημερινών οικονομικών αδιεξόδων. Και έμμεσα υπέδειξαν το τραπεζικό σύστημα σαν τον κύριο υπεύθυνο των μεγάλων προβλημάτων!!
Δεν θα πάψω όμως να επιμένω πως την ευθύνη για την οικονομική κρίση την είχαν οι ανακόλουθες πολιτικές του αμερικανικού δημοσίου. Η πολιτική της «φτηνής στέγης σε όλους» επέβαλε, με κυρώσεις μάλιστα σε όσες τράπεζες απειθαρχούσαν, την παροχή στεγαστικών δανείων σε άτομα δίχως τα οικονομικά εχέγγυα για την αποπληρωμή τους. Οι αρμόδιοι για τον έλεγχο της αγοράς οργανισμοί εκ των πραγμάτων περιθωριοποιήθηκαν ενώ το χρήμα έρεε άφθονο, με ευθύνη της Κεντρικής Τράπεζας, προς τα νέα χρηματοπιστωτικά εφευρήματα. Αν δεν απατώμαι, ο νεοφιλελευθερισμός κατηγορείται για αυστηρότητα στην διάθεση χρήματος (μονεταρισμός). Και οι αγορές δεν αυτορυθμίστηκαν διότι προφανέστατα δεν της άφησε κανένας να αυτορυθμιστούν! Ποιός φταίει λοιπόν;
Η ελληνική κρίση δεν συνδέεται με την διεθνή. Παρά μόνο στον βαθμό που δυσκολεύεται ο εξωτερικός δανεισμός, Τα ελληνικά οικονομικά αδιέξοδα οφείλονται στο ότι η χώρα ζεί για δεκαετίες τώρα με δανεικά. Δημιουργώντας ανάγκες, και καλύπτοντάς τες βέβαια, που δεν δικαιολογούνται από το οικονομικό της επίπεδο. Χτίζοντας ένα σύστημα παροχών που με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσε να αντέξει ο κόπος αλλά και οι δυνατότητες της κοινωνίας. Κι όπως φάνηκε τελευταία κοροιδεύοντας τους δανειστές μας με ψεύτικα στοιχεία. Κι όταν αυτοί αντιδρούν, διεκδικώντας τα χρήματά τους (μέσω υψηλών επιτοκίων), καθυβρίζονται.
Που πήγαν όμως τα χρήματα; Κατά βάση σε παροχές και στην κατανάλωση. Μέσω της διεύρυνσης του δημόσιου τομέα και της δημιουργίας στρατιών υπαλλήλων που με τις καθαρές – η κάτω από το τραπέζι – αμοιβές τους κινούσαν και μέρος της αγοράς. Τα νούμερα είναι αδυσώπητα. Η μισθοδοσία μόνο των υπαλλήλων του δημοσίου (του κυρίως κράτους) φτάνει τα 30 δις. ευρώ ετήσια. Στα δέκα τελευταία χρόνια του υπερβολικού δανεισμού το ποσό αυτό ανεβαίνει στα 300 δις. ευρώ. Οσο δηλαδή και το συνολικό εξωτερικό χρέος της χώρας!! Κι αποτελούν οι δαπάνες αυτές το 70% περίπου των ετήσιων εξόδων του κράτους. Άλλο ένα 20% πηγαίνει σε τόκους και χρεωλύσια για την εξυπηρέτηση των δανείων που χρωστάμε. Το υπόλοιπο 10% είναι για δραστηριότητες, έργα, επιχορηγήσεις κι εργολαβίες/προμήθειες. Για την διαχείριση των ποσών αυτών υπεύθυνοι άμεσα είναι οι πολιτικοί. Αλλά δεν είναι τα ποσά αυτά που προκάλεσαν τα χρέη και το ελληνικό πρόβλημα. Γιατί σε ετήσια βάση τα έσοδα του ελληνικού κράτους δεν φθάνουν ούτε για τους μισθούς και τις συντάξεις του δημόσιου τομέα. Εξ ού και ο υπερβολικός δανεισμός.
Οσοι στον ιδιωτικό τομέα πληρώνουν φόρους αλλά δεν παίρνουν ουσιαστικά τίποτα από το κράτος (ακόμα και οι υπηρεσίες είναι άθλιες και καταφεύγουν σχεδόν για τα πάντα σε ιδιώτες) τι ευθύνη έχουν για το αδιέξοδο;
Η οικονομική κρίση λοιπόν και στην Ελλάδα, αλλά και παγκόσμια, είναι κρίση του κρατισμού. Κι όχι των αγορών. Από τα πράγματα λοιπόν μέρος του λογαριασμού θα πληρώσουν οι ωφελημένοι από το σύστημα κι αυτοί που κινητοποιούνταν σε κάθε προσπάθεια περιορισμού και εκσυγχρονισμού του.
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
In/E-migration cannot not avoided – barring a full global war or complete chaos – unthinkable.
– Our Brussels’ Aii-European Government has found a great oppurtunity to become more interventionist, for better or worse …………………….
– Even China is in crisis, considering that most countries owe them …….. “papers”…
– The real international crisis is much simpler than what declared by Financial experts, that is,
Most far east countries now have to pay 1 dollar per day instead of 1 dollar per month to their workers…….
So what does the Typical Greek Voter (TGV) want when it comes to re-distribution?
Eάν κάποιος ανακαλύψει την κρύα σύντηξη “cold fusion” μετά από ένα χρόνο εργασίας, και γίνει όχι μόνο δισεκατομμυριούχος, αλλά δεν ξαναδουλέψει ποτέ στην ζωή του, το θεωρεί ο TGV πρόβλημα? Και τι ακριβώς τον ενοχλεί? Το δισεκατομμύριο (*), η το ότι δεν θα ξαναδουλέψει και θέλει να τον ζέψει να του φτειάξει και άλλα πράγματα?
(*) The discovery of cold fusion would probably add trillions yearly to the world economy (i.e. many thousands more than the hypothetical inventor’s one billion reward).
If a 10 billion company makes a yearly 800 million profit with a CEO who has an IQ of 170 but makes 850 million with a CEO who has an IQ of 190, wouldn’t it be worth it to recruit one of the perhaps only 1000 people worldwide who have such an IQ(**), and pay him the, whatever, 5 million salary?
(**) I made up how many people worldwide may actually have an IQ of 190 for the sake of the example, and I used IQ though it is not, obviously, the only factor in CEO competence.
But seems like TGV would rather work in Greece for 30K euro/year rather than work at Apple for 100K (and the prospect of 200K in a few years) because he will be surrounded by Steve Jobs who makes 5 million (or whatever he makes, I have not checked lately) and many other people who make over 250K.
So, see why there is no Greek (or French for that matter) Steve Jobs?
Because TGV says, “Mr. Jobs, great products are not enough! I also want ½ of your reward!” “So, of the 0.25 euro that your salary adds to each I-Phone, I want 0.15 euro back”.
And perhaps Mr. Jobs, in particular, is so addicted to his work that he would keep working, even though he has cancer and could have retired to his own island long time ago. But will Larry Ellison do the same? And ultimately, how many work addicts like Mr. Jobs TGV thinks there are? Enough to build a prosperous economy on their efforts? And what if another society makes better use of these people by treating them better?
So, as long as TGV is obsessed chasing the corrupt rich, which TGV himself created by giving politicians power to confiscate money, no Steve Jobs will emerge in Greece.
The Greek Steve Jobs have either emigrated, or simply said, “screw it, I can live the rest of my life on some island with my first 2 millions”. What TGV is left with then, is the mostly corrupt wealthy who rent seek after the pot of money he himself authorized politicians to confiscate. And, if the useful idiots convince the rest of the world to follow the same envy model, TGV won’t even have the future I-Phones – or cancer cures.
TGV cannot expect politicians to guide him out of this; nobody gets elected by offending the majority. But if TGV wants people to devote their lives to play the innovation lottery, he has to let them keep the winnings…
If TGV did not hate the rich as much, and left them to keep what they negotiate through free market contracts, then the corrupt plutocracy that he rightfully despises, would be replaced by the truly productive Steve Jobs and Larry Ellisons. The rich can only harm TGV when they collude with politicians. It is TGV who gives politicians this power by letting them handle a significant portion of the country’s GDP. Rich people, who are not connected with politics, have little power over TGV. Steve Jobs cannot harm me, he can only sell me I-Phones, and if Motorola can sell its CEO’s work cheaper, I can buy those.
But I know which way Greece will go.
47 larson,
Ο φθόνος που περιγράφετε είναι το αναμενόμενο αποτέλεσμα στο 4ο βήμα του φαύλου κύκλου που περιέγραψα στο σχ. 5 : «Επιστροφή στο βήμα 1, γιά περισσότερη εκδίκηση έναντι των πλουσίων»
Εάν ο λαός εγκεταλείψει
…τον ασφυκτικό σχεδιασμό που θέλει να ασκεί στην οικονομία (μέσω των αντιπροσώπων που επιλέγει στις εκλογές)
…την εξουσιοδότηση που έχει δωσει στους πολιτικούς του να αντλούν χρήματα από τον παραγωγικό τομέα της οικονομίας για διανομή βάσει πολιτικών κρητηρίων,
…και το μίσος που έχει εναντίον όλων των πλουσίων,
τότε η πραγματικά παραγωγική αστική τάξη θα εκτοπίσει την λίστα των (υποθέτω) παραδειγμάτων τοπικής διαφθοράς που αναφέρετε. Και όσοι άπ αυτούς έχουν πραγματικές παραγωγικές ικανότητες θα βρούν φυσικό διέξοδο σε παραγωγικό επιχειρείν αντί να ασχολούνται με την μοιρασιά των χρημάτων που πολιτικοί κατάσχουν από το περιορισμένο και καταδιωγμένο εναπομένον παραγωγικό τμήμα της ελληνικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Rebel 48, “…Με εξαίρεση αυτούς, τους μετρημένους, που κέρδισαν τη λοτταρία ή στο καζίνο”.
As a side note, elementary statistics imply that it is impossible to win a billion at the casino. All casinos have limits on bets so to play enough to win 1 billion whether in one night or over a lifetime, a player would have to place thousands of bets. With thousands of bets, the inherent slight probabilistic disadvantage that the player has, quickly takes over, and the player’s losses quickly converge to the (negative) expected value of gambling.
A dicto secundum quid ad dictum simpliciter, if you know what I mean. Ή “όλα τα σκυλιά που έχω δει είναι μαύρα, άρα όλα τα σκυλιά είναι μαύρα”. Εσύ και ο κ. Χασαπογιάννης μας έχετε συνηθίσει σε λογικές πλάνες αυτού του είδους.
Αγαπητέ rebel@work ,
Καθ ότι γνωρίζω ο Ανδριανόπουλος έχει φύγει από την πολιτική από το 1994. Εκτοτε προφανώς δουλεύει απ ΄πτο έχω διαβάσει κυρόιως στο εξωτερικό και σε ΜΜΕ στην Ελλάδα. Είχα δεί σχετικά την δήλωσή του Πόθεν Εσχες όταν ξαναγ’υρισε στην πολιτική το 2004. Θυμάναι επόιση τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο και τον Χάρυ Κλύν να τον κατηγορουν από τηλεοράσεως το 1999-2000 (αν θυμάμαι καλά) διότι δούλευε σαν ακαδημαικός εταίρος στο γνωστό Wοodrow Wilson της Ουάσιγκτον και βέβαια πληρωνόταν. Επίσης θυμάμαι πως δούλεψε στην Ρωσία και μετά στο Καζακστάν και γι αυτό έχασε την εδρα του στη Βουλή το 2007. Στα σίγουρα θα παίρνει και σύνταξη την οποία βέβαια και δικαιούται ο άνθρωπος απόλυτα αν σκεφθείς πόσες κρατήσεις έχει πληρώσεο όλα αυτά τα χρόνια – που σαν πολιτικός ήταν και δεοντολογικά αυμβίβαστο να δουλεύει αλλού. Εξ άλλου είναι βέβαια πως θα έβγαζε πολλά περισσότερα αν δεν ήταν όλα αυτά τα χρόνια στην πολτική και δούλευε στον ιδωτικό τομέα – ‘οπως απέδειξε αφού έφυγε από την Βουλή. Το ζήτημα ε’ίναι γιαίι μοναχα για τον Ανδιρναόπουλο νοιαζόσταε όλοι. Που δεν μπήκε και φτωχός στην πολιτκή. Οι άλλοι πολιτικοί – εντός και εκτός Βουλής – πως ζούνε; Κάνουν φορολογική δήλωση και τι ακριβώς περιλαμβάνει; Αν δεν έχουν άλλα έσοδα από τον μισθό τους και την πιθανή σύνταξη πως δικαιολογoυν πολυτελή σπiτια και επαύλεις χωρίς ούτε ημέρα εργασίας εκτός πολιτικής τα τελευταία 20 χρόνια ; Η μόνο ο Α. ενοχλεί επειδή είναι εναντίον του κρατισμού;
@liberal
Ανοιχτούς λογαριασμούς με τον Ανδριανόπουλο δεν έχω. Θεωρώ άκρως υποκριτικό και αδιάκριτη έλλειψη συνέπειας και, ασφαλώς, αρχών – πολιτικών και ιδεολογικών- εκ μέρους κάποιου να καταφέρεται κατά του κράτους, να προπαγανδίζει υπέρ της μείωσης των κρατικών δαπανών, δηλ. μισθών και συντάξεων, ή της αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης από τη μια, και από την άλλη να εισπράττει εδώ και χρόνια μιαν μη ευκαταφρόνητη βουλευτική σύνταξη – αν κάτι τέτοιο συμβαίνει.
Η πολιτική του σταδιοδρομία, η συνεισφορά του ως πολιτικός, δεν δικαιολογεί επ’ουδενί τρόπω τέτοια «αποζημίωση» από το κράτος, αλλά αναγνωρίζω ότι δεν είναι ο μόνος που κινείται σε μια τέτοια αρένα. Τουλάχιστον η πλειοψηφία των υπολοίπων ομολόγων του διατηρούν ένα χαμηλό προφίλ – to put it mildly ή, έστω, κάποια προσχήματα.
Πρωην Ευρωπαίο
1)Η Ελληνική, δήθεν, αστική τάξη δομήθηκε μεταπολεμικά από τις τάξεις των δωσιλόγων-μαυραγοριτών και από τον φαβοριτισμό του σχεδίου Μάρσαλ. Τι πολιτικές αναδιανομής υπήρχαν τότε? Καμία. Αστική τάξη δεν υπάρχει στην Ελλάδα, πέραν των εφοπλιστών που δεν ασχολούνται και πολύ πλέον με την Ελλάδα.
2)Κανείς Έλληνας δεν είναι κρατιστής από βίτσιο. Όταν ο ιδιωτικός τόμεας δίνει μισθούς της πλάκας και συνθήκες εργασίας Κολομβίας, ξέρετε κάποιον ορθολογικά σκεπτόμενο που να μην προτιμάει το δημόσιο με λιγότερη δουλειά και υψηλότερο μισθό?
3)Ο δικομματισμός είναι-ήταν μια λύση απελπισίας, βέβαια και με τεράστια πελατείακα δίκτυα. Αλλά βρείτε μου ενα σοβαρό κόμμα ως αντιπρόταση στον δικομματισμό. Εκεί είναι ο φαύλος κύκλος και όχι το οτί μισεί ο λαός τους πλούσιους.
4)Το μόνο που θα δικαιολογούσε τον ισχυρισμό σας είναι η θέσμιση του λαικισμού με τη άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Καταλάβετε όμως πως το ΠΑΣΟΚ της εποχής απηχούσε μιας σειράς πολύ σημαντικών πολιτικών αιτημάτων που η ψευδοαστική τάξη έβλεπε αφ΄ υψηλού. Παράδειγμα, την διάχυση ευημερίας σε κοινωνικά στρώματα εκτός των υπολογισμών του πολιτικού συστήματος μέχρι την χούντα. Ακόμα και ο εκσυγχρονισμός του οικογενειακού δικαίου, η ποδιά στα σχολεία, ο τραμπούκος εθνικόφρων δάσκαλος του σχολείου, η αγοραία εθνικοφροσύνη κλπ ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ κοινωνικά ζητήματα. Το ΠΑΣΟΚ τα εξέφρασε, προς ζημίαν της χώρας. Όμως την ίδια στιγμή οι άλλοι έκαναν πως δεν ήξεραν.
(58) – Ο Γ.Ράλλης έβγαλε την ποδιά και έβαλε την Δημοτική
59 – Την ποδιά την κατάργησε το ΠΑΣΟΚ σε όλη την εκπαίδευση το 1982.
“τότε η πραγματικά παραγωγική αστική τάξη θα εκτοπίσει την λίστα των (υποθέτω) παραδειγμάτων τοπικής διαφθοράς που αναφέρετε. Και όσοι άπ αυτούς έχουν πραγματικές παραγωγικές ικανότητες θα βρούν φυσικό διέξοδο σε παραγωγικό επιχειρείν αντί να ασχολούνται με την μοιρασιά των χρημάτων που πολιτικοί κατάσχουν από το περιορισμένο και καταδιωγμένο εναπομένον παραγωγικό τμήμα της ελληνικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.”
Συμφωνώ απολύτως και το προσυπογράφω.
Τώρα ότι δεν υπάρχει/δεν υπήρξε αστική τάξη στην Ελλάδα είναι επιεικώς βλακείες, όμως δυστυχώς ευρέως διαδεδομένες και στην διανόηση. Αυτή είναι μία από της ενδείξεις του επιπέδου των κοινωνικών επιστημών στην Ελλάδα.
Να μου πείτε κύριε ποιοί την αποτελούν. 3-4 θα τους αναφέρω Λάτσης, Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, Παπαλεξόπουλος, Στασινόπουλος. Και οι Έλληνες εφοπλιστές που δραστηριοποιούνται εκτός χώρας. Αν εννοείτε τον Άκτωρα, τον ΔΟΛ, τις κατασκευαστικές και όλους τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες αστική τάξη, ζήτω που καήκαμε.
Is it the «large pot», or the «wealthy» you disagree with?
I disagree with both.Traditionally, it was always the middle and lower class that carried and still carry the burden. The tax rates you mentioned affect all and mostly those with a lower income. Unless you define “the wealthy” differently.
Εξαιρετικό το νέο άρθρο του Τάκη Μίχα:
Μήπως πρέπει να ενισχυθεί η φοροδιαφυγή;
Μια στιγμή, Κύριοι,
δηλαδή,
Αστική Τάξη είναι μόνον οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι εφοπλιστές ???
– Εγώ νόμιζα οτι τα κριτήρια είναι διαφορετικά, μάλλον εξαρτώμενα απο την νοοτροπία και όχι απο το χρήμα και μόνον…………
@ larson,
Απάντησε ο Spyridon44 στο #65.
“Η ελληνική κρίση δεν συνδέεται με την διεθνή. ”
XAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXA
κάτσε να πάρω μια ανάσα
XAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXA
Τι καιρό κάνει στον πλανήτη σας;
Δεν έχει νόημα να ασχοληθεί κανείς με τέτοιες ανοησίες. Όποιος θέλει να καταλάβει τη σχέση της διεθνούς κρίσης με την ελληνική μπορεί να διαβάσει την αρθρογραφία του chief economics commentator των Financial Times Martin Wolf (πολύ χαρακτηριστικό άρθρο αυτό: http://www.ft.com/cms/s/0/19da1d26-fa2f-11de-beed-00144feab49a.html?nclick_check=1, θέλει συνδρομή αλλά με τσάμπα registration μπορείτε να διαβάζετε 10 το μήνα.)
Τα νούμερα που δίνει ο ΑΑ για τον κρατικό προϋπολογισμό είναι πολύ μακριά από τα πραγματικά. Ρίξτε μια ματιά για του λόγου το αληθές: http://www.mof-glk.gr/proypologismos/2010/books/proyp/index.html πάτε στο Εισηγητική Έκθεση -> κεφάλαιο 3, στον πίνακα 3.7 σελίδα 11 του pdf η ανάλυση των δαπανών.
Ο καθένας μπορεί να έχει ότι πολιτικά πιστεύω θέλει αλλά όταν είναι δημόσιο πρόσωπο οφείλει τουλάχιστον να μην λέει χοντρά ψέμματα / να μην κάνει χοντρά λάθη (όπως το βλέπει κανείς – εγώ είμαι κακόπιστος και πιστεύω το πρώτο).
Στην αρχή με οργή, στη συνέχεια με συγκατάβαση διάβασα το άρθρο αυτό του κ. Ανδριανόπουλου, βλέποντας τι αναγκάζεται να πει, ο άνθρωπος, για να βγάλει το μαύρο άσπρο !
1) Είναι μεγάλος ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα ?
Μεγάλος σε σχέση με τι ? Με τις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες του χώρου του κ. Ανδριανόπουλου ή με τις άλλες χώρες τις ΕΕ, ας πούμε ? Εμείς νομίζουμε το 2ο.
Αντίθετα με τον κ. Ανδριανόπουλο που πετάει νούμερα χωρίς να αναφέρει πηγές εμείς θα αναφέρουμε. Λοιπόν:
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Yearbook, 2009 της Eurostat, το σύνολο των δημοσίων εσόδων έχουν φτάσει έως στο 41% του ΑΕΠ και το σύνολο των δημοσίων δαπανών έως το 44%, όταν στην ΕΕ των 27 τα αντίστοιχα ποσοστά είναι κατά μέσο όρο 45% και 46% Άρα, παιδιά, η Ελλάδα έχει συγκριτικά μικρότερο δημόσιο τομέα από ότι ευρωπαίοι εταίροι.
2) Ποιό είναι το κόστος της μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων ?
30 δις ετήσια λεει ο κ. Ανδριανόπουλος, αντίθετα ο Ελληνικός προϋπολογισμός για το 2009 αναφέρει 25,5 δις μαζί με τις συντάξεις.
Οι δαπάνες της μισθοδοσίας αποτελούν το 70% των ετησίων εξόδων του κράτους λεει ο κ. Ανδριανόπουλος. Αν έκανε την πράξη θα εύρισκε ότι ακόμη και αν δεχόμαστε το 30 δις, αυτό θα σήμαινε ότι οι συνολικές ετήσιες δημόσιες δαπάνες είναι 42,86 δις. Αντίθετα, για το 2009 οι Πρωτογενείς δαπάνες του δημοσίου είναι 59,03 δις, ενώ μαζί με τα τοκοχρεολύσια φτάνουν τα 100,5 δις, επομένως το ποσοστό των μισθών και συντάξεων επί των συνολικών δαπανών πέφτει από το 70% στο 28% περίπου, ακόμη κι αν δεχτούμε τα 30 δις του κ. Ανδριανόπουλου. Συγκρίνετε τώρα τα 25,5 δις των μισθών και συντάξεων, (ή έστω τα 30 του κ. Ανδριανόπουλου), με τα 41,4 δις που πληρώσαμε το 2009 για τοκοχρεολύσια, και θα δείτε που πάει η μερίδα του λέοντος του κρατικού προϋπολογισμού: Σε 5 – 6 χρηματοπιστωτικούς καρχαρίες, όχι στους δημοσίους υπαλλήλους κ. Ανδριανόπουλε. Επίσης τα τοκοχρεολύσια το 2009 δεν είναι 20% που αναφέρετε αλλά 41,2% των συνολικών δημοσίων δαπανών (τελικά, δεν τα πάτε καλά με τα νούμερα…)
3) Φοβερό και το εύρημα της σύγκρισης 10 ετών μισθοδοσίας δημοσίων υπαλλήλων με το συνολικό χρέος της χώρας. Σύγκριση δηλ. ενός μεγέθους – flow (profit & Loss) με ένα μέγεθος στατικό (Balance sheet) !!! Εκτός αν το «εύλογον» της σύγκρισης προκύπτει από τη ρεαλιστική περίπτωση να υπάρξει ένα κράτος χωρίς καθόλου υπαλλήλους !!! Με τέτοια κόλπα και για να δώσουμε έμφαση σε ό,τι θέλουμε θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε 15 ή 25 ή όσων μας χρειάζεται, ετών μισθοδοσίες υπαλλήλων με το ένα ή το άλλο μέγεθος.
Τέλος, να αναφέρω ότι δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος, αντίθετα εργάζομαι εδώ και 22 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα. Φυσικά και δεν είμαι ευχαριστημένος από το κράτος. Θα ήθελα ένα πιο αποτελεσματικό και δίκαιο κράτος. Από αυτό όμως το σημείο μέχρι την παράθεση παραπλανητικών στατιστικών υπάρχει μεγάλη απόσταση. Επίσης δεν αισθάνομαι ότι ο «εχθρός» είναι το κράτος. Αντίθετα είναι το μεγάλο κεφάλαιο (στο οποίο εργάζομαι) που καθόλου δεν παίζει με όρους ανταγωνισμού στην αγορά, παρά βασίζει τα κέρδη του στην αφαίμαξη του δημοσίου, δηλαδή όλων μας…
Σκεφτείτε παρακαλώ έστω και μία μεγάλη εταιρεία που ο μεγαλύτερος πελάτης της να μην είναι το δημόσιο !!!
Νομίζω το πρόβλημα είναι η έλλειψη παραγωγικότητας, όχι οι αριθμοί. Επιπλέον, το δημόσιο οπως είναι σήμερα, βάζει τρικλοποδιά στον ιδιωτικό τομέα.
Κατά τα άλλα:
“προσφάτως βρέθηκε με την επίσημη αποστολή στο Αμπού Ντάμπι (Κατσέλη, Παμπούκης) και ο αδελφός τού πρωθυπουργού, κ. Νίκος Παπανδρέου. Με ποια ιδιότητα, αλήθεια; Απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως σ’ ένα άλλο. Σ’ εκείνο που αφορά τις κρατικές δαπάνες, για την περιστολή των οποίων κόπτεται η κυβέρνηση Παπανδρέου: με έξοδα του κράτους πήγε στο Αμπού Ντάμπι ο κ. Ν. Παπανδρέου… Την ίδια ώρα, ουδείς γνωρίζει ακριβώς πόσες και ποιες νέες επιτροπές έχουν συσταθεί, ενώ -με τον νόμο Ραγκούση- ο πρωθυπουργός έχει το δικαίωμα να συγκροτεί επιτροπές για όποιο θέμα και πεδίο επιθυμεί, ανεξαρτήτως εκείνων που υπάρχουν στα υπουργεία… Εσχάτως η στήλη πληροφορήθηκε ότι σε κεντρικό υπουργείο έχουν προσληφθεί στα μέσα Δεκεμβρίου 15 νομικοί σύμβουλοι, κομματικοί οι περισσότεροι, οι οποίοι πήραν και τα αναδρομικά των μηνών Οκτωβρίου, Νοεμβρίου! (Θα επανέλθουμε, όταν καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε με τον αρμόδιο υπουργό)… Αν ληφθεί υπόψιν και το φιάσκο με τους Γραμματείς των υπουργείων, τους επικεφαλής των Οργανισμών κτλ., προκύπτει σαφώς ότι η σημερινή κυβέρνηση ουδόλως υπηρετεί πειστικά μέχρι στιγμής τις εξαγγελίες για αξιοκρατία, πάταξη της σπατάλης και συμμάζεμα του κράτους.”
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=13/03/2010&s=o-typos-twn-hlwn
Το ελληνικό πολιτικο σύστημα. Αηδία.
“… για το 2009 οι Πρωτογενείς δαπάνες του δημοσίου είναι 59,03 δις, ενώ μαζί με τα τοκοχρεολύσια φτάνουν τα 100,5 δις, επομένως το ποσοστό των μισθών και συντάξεων επί των συνολικών δαπανών πέφτει από το 70% στο 28% περίπου, … Συγκρίνετε τώρα τα 25,5 δις των μισθών και συντάξεων, (ή έστω τα 30 του κ. Ανδριανόπουλου), με τα 41,4 δις που πληρώσαμε το 2009 για τοκοχρεολύσια, και θα δείτε που πάει η μερίδα του λέοντος του κρατικού προϋπολογισμού: Σε 5 – 6 χρηματοπιστωτικούς καρχαρίες, … Επίσης τα τοκοχρεολύσια το 2009 δεν είναι 20% που αναφέρετε αλλά 41,2% των συνολικών δημοσίων δαπανών (τελικά, δεν τα πάτε καλά με τα νούμερα…)”
Αχ αυτά τα νούμερα! Αν π.χ. το κράτος δανειζόταν μόνο με ετήσια έντοκα γραμμάτια τα “τοκοχρεολύσια” θα ανέρχονταν στο 86% των ετήσιων δαπανών. Δεδομένου όμως ότι τι χρέος ανανεώνεται και δεν εξοφλείται, αν βάζαμε στον υπολογισμό, ως δαπάνη του προϋπολογισμού, μόνο τους τόκους, π.χ. με 3%, τότε το νούμερό μας θα ήταν γύρω στο 15%.
Για τους “χρηματοπιστωτικούς καρχαρίες” τι να πω. Ο καρχαρίας φταίει, ή μήπως αυτος που μας οδήγησε στα δόντια του?
Άκουσα ότι οι φωστήρες του υπουργείου οικονομικών ετοιμάζονται να βάλουν τεκμήριο στα τετραγωνικά χωρίς να συνυπολογίσουν τις αντικειμενικές αξίες. Με τη μέθοδο τους βγαίνει φτωχότερος αυτός που έχει σπίτι 100 τμ στην Εκάλη από αυτόν που έχει 120 τμ στον Αγ. Παντελεήμονα!
Γεώργιος Στάικος,
πολύ καλή η παρατήρησή σου.
Φυσικά όλα τα νούμερα, ακόμη και τα σωστά μπορούν να χρησιμοποιηθούν καταχρηστικά.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι θα έπρεπε στις δημόσιες δαπάνες να υπολογίζονται μόνο οι τόκοι.
Για το 2009 τα χρεολύσια ήταν 29,1 δις ενώ οι τόκοι 12,3 δις, άρα περίπου 12% των συνολκών δαπανών.
Μία λογική (που δεν την ενστερνίζομαι απόλυτα), είναι ότι μιλάμε για τοκοχρεολύσια (όχι μόνο για τόκους) επειδή οι δανειστές όλα αυτά τα χρόνια έχουν πάρει πίσω το κεφάλαιό τους προ πολλού. Την τελευταία δεκαετία (2000-2009) το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε στους δανειστές του περίπου 297 δις ευρώ μόνο σε τοκοχρεολύσια.
Επίσης, πέραν του “κανονικού” δανεισμού, τα τελευταία χρόνια έχουν εκτιναχθεί τα βραχυπρόθσμα δάνεια του δημοσίου. Έτσι, το 2009 το δημόσιο πλήρωσε 41,4 δις σε τοκοχρεολύσια, όπως αναφέρουμε πιο πάνω, αλλά επιπλέον και 42,7 δις σε δαπάνες για βραχυπρόθεσμους τίτλους του δημοσίου, (ειδικές εκδόσεις ομολόγων και βραχυπρόθεσμη ταμειακή διευκόλυνση). Σύνολο εξυπηρέτησης 84,1 δις ευρώ, δηλαδή 142% των πρωτογενών δαπανών του δημοσίου, αλλά επειδή είμαι οπαδός της λογικής δεν έσπευσα να κάνω τέτοιες “τραβηγμένες” συγκρίσεις στο σχόλιό μου.
[…] 9 Μαρτίου άρθρο του κ. Ανδριανόπουλου με τον τίτλο «Ποιος πρέπει τελικά να πληρώσει την κρίση;» όπου, εν συντομία, αποσυνδέει την ελληνική κρίση από […]
Φίλε Ανδριανόπουλε,
που τα βρήκες τα νούμερα αυτά……..??? Τα έφτιαξες μόνος σου? Γιατί ο
ΟΑΣΑ άλλα στοιχεία δίνει εντελώς σε αντίθετη κατεύθυνση. Τελικά μου φαίνεται ότι ο καθένας συμπεριλαμβανομένου και της αφεντιάς σου έχει τα δικά του στοιχεία να πει.
Αλήθεια που δουλεύεις και ζεις?? Πόσους φόρους πληρώνεις?? δώσε στη δημοσιότητα τα φορολογικά σου στοιχεία.
Με τιμή
άνεργος
Να μας ενημερώσετε επίσης επιτέλους εάν λαμβάνετε βο(υ)λευτική σύνταξη…
Ας δεχθούμε ότι ο κ. Ανδριανόπουλος, κακώς παίρνει σύνταξη κλπ. .. Τι σημαίνει αυτό? Ότι το κράτος θα πρέπει να δανείζεται για να πληρώνει υπερράριθμους, αντιπαραγωγικούς, ρουσφετολογικά διορισμένους και συχνά διεφθαρμένους ΔΥ?
Όλοι όσοιι γράφετε έχετε δεκάδες-εκατοντάδες παραδείγματα γνωστών σας που άφησαν τον ιδιωτικό τομέα, για να βολευτούν στο δημόσιο: να δουλεύουν λιγότερο, να είναι μόνιμοι και να παίρνουν καλύτερο μισθό. ΟΚ, καλά έκαναν, απλά έτσι οδηγηθήκαμε ως εδώ, στη χρεωκοπία… Και αργά ή γρήγορα το παραμύθι θα τελειώσει οι ΔΥ θα παίρνουν ένα μικρό μισθό και θα έχουν βιοτικό επίπεδο δεκαετίας 70-80… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ…
[…] 9 Μαρτίου άρθρο του κ. Ανδριανόπουλου με τον τίτλο «Ποιος πρέπει τελικά να πληρώσει την κρίση;» όπου, εν συντομία, αποσυνδέει την ελληνική κρίση από […]