Προσδιορίζοντας την ορθή διακυβέρνηση
Μαρ 15th, 2009 | Ανδρέας Ανδριανόπουλος| Κατηγορία: Ανδρέας Ανδριανόπουλος |
Email This Post
|
Print This Post
|
Δεν αρκεί η γκρίνια και οι επισημάνσεις λαθών, παραλείψεων και αδράνειας. Σαν σύγχρονοι πολίτες οφείλουμε να βλέπουμε μπροστά. Και με γνώμονα την κοινή λογική να ψάχνουμε για λύσεις στα προβλήματα που μας πνίγουν. Κάποιοι είχαν μιλήσει για επανίδρυση του κράτους πριν από λίγα χρόνια. Κι οδήγησαν την χώρα στην παρακμή και κοντά στα όρια της απόλυτης καταστροφής. Κανείς έτσι δεν πιστεύει πλέον σε συνθήματα και μεγάλα λόγια. Αυτό που χρειάζεται είναι πρακτικές λύσεις σε υπαρκτά προβλήματα. Παρακάτω εκτίθενται κάποιες σκέψεις προς την κατεύθυνση αυτή.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙ
Υπουργικό Συμβούλιο με 12 μέλη (Υφυπουργοί, που δεν μετέχουν, το πολύ 9 – 10).
Σύμβουλοι Προέδρου Δημοκρατίας, Υπουργών και Υφυπουργών μέχρι 3 (και 2 μετακλητοί για Πολιτικό Γραφείο)
Σε υπηρεσιακά ταξίδια το πολύ 2 υπηρεσιακοί παράγοντες συνοδεύουν μέλη κυβέρνησης (έξοδα μελών οικογενείας Υπουργών εξ ιδίων)
Κανένα κρατικό αυτοκίνητο για αποκλειστικές ανάγκες υπηρεσιακών παραγόντων σε ολόκληρο τον δημόσιο η ημι-δημόσιο τομέα, εκτός Υπουργών και Υφυπουργών
Γενικοί Γραμματείς κατ’ επιλογήν από εν ενεργεία ανώτερους δημόσιους υπάλληλους ολόκληρου δημόσιου τομέα
Συμβούλιο Γεν. Γραμματέων με προεδρεύοντα τον Γ. Γ Υπουργικού Συμβουλίου για παρακολούθηση εφαρμογής κυβερνητικών αποφάσεων (τουλάχιστον μηνιαίες συνεδριάσεις)
Κατάργηση πιστωτικών καρτών και κινητών τηλεφώνων μελών δημόσιου τομέα με κρατική χρέωση (συμπεριλαμβανομένων μελών υπουργικού συμβουλίου και υφυπουργών)
ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ
Σύσταση Μονάδας Αξιολόγησης Δημόσιων Φορέων παρά τον πρωθυπουργό, που από μηδενική βάση, θα επαναθεωρήσει ο,τιδήποτε έχει ιδρυθεί εξετάζοντας αν εκπληρώνει τους λόγους για τους οποίους δημιουργήθηκε και σε αρνητική περίπτωση να καταργηθεί (υπενθυμίζω πως ο Οργανισμός για την Αποξήρανση της Λίμνης Κωπαίδας υπάρχει ακόμη και τώρα έχει …νέες αρμοδιότητες!!).
Ολες οι δημόσιες προμήθειες πάνω από 2 εκατ. ευρώ θα περνούν υποχρεωτικά από Επιτροπή της Βουλής.
Ολες οι αποφάσεις των Υπουργείων, συμπεριλαμβανομένων των προμηθειών και των εργολαβιών, θα υπάρχουν στο διαδίκτυο.
Καταργείται η ειδική παραγραφή αδικημάτων Υπουργών και τηρούνται οι διαδικασίες που ισχύουν για όλους τους πολίτες.
Η βουλευτική ασυλία δεν θα ισχύει παρά μοναχά για εκείνους για τους οποίους η Βουλή θα την παρέχει ειδικά.
Κάθε εμφάνιση Βουλευτή η Υπουργού σε Τηλεόραση, Ραδιόφωνο η αρθογραφία σε εφημερίδα θα θεωρείται αμοιβόμενη, και θα δηλώνεται στο Πόθεν Εσχες και στην Εφορία σαν εισόδημα (έστω τεκμαρτό) που θα
φορολογείται.
ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ
Στόχευση της φορολογίας στην εξυπηρέτηση αναγκών της κοινωνίας. Και
όχι στην επίλυση προβλημάτων της κομματικής βάσης. Κανένας
καινούργιος φόρος δεν θα επιβάλλεται δίχως την εξειδίκευση των αναγκών
που θα εξυπηρετεί.
Εφ όσον η φορολογική βάση θα παραμένει η ίδια κανένας καινούργιος άμεσος φόρος δεν θα επιβάλλεται.
Δεν αυξάνονται οι δαπάνες του δημοσίου δίχως τουλάχιστον αντίστοιχη ποσοστιαία αύξηση του εθνικού προιόντος.
Περιορισμός της δημόσιας γραφειοκρατίας μέσω της καθιέρωσης νομοθετικά της αντίληψης πως «ό,τι δεν απαγορεύεται, επιτρέπεται» και αντικατάσταση πιστοποιητικών και αδειών με υπεύθυνες δηλώσεις και στη συνέχεια δειγματοληπτικών ελέγχων (με εξοντωτικές όμως ποινές στην περίπτωση ψευδούς δήλωσης).
Μείωση δαπανών από συνακόλουθη μείωση προσωπικού δημοσίων υπηρεσιών.
ΣΤΟΧΟΣ: Η ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Αναγνώριση νέων κοινωνικών συσχετισμών στη χώρα μας. Η αντίληψη για σύγκρουση εργαζομένων στη φάμπρικα και εξαθλιωμένων αγροτών από την μια μεριά και του βιομηχανικού κεφαλαίου και των τσιφλικάδων από την άλλη δεν ισχύει στις ημέρες μας. Τα εργατικά στρώματα της εποχής μας απαρτίζονται κυρίως από τους υπαλλήλους της γνώσης. Ανθρώπους δηλ. που απασχολούνται στις υπηρεσίες και κατοικούν σε μεγάλα η μικρότερα αστικά κέντρα.
Για όλους αυτούς το πρόβλημα είναι η ανακοπή της εξέλιξης. Και η αγωνία για το αύριο. Συνθήκες ζωής και οικονομικές δυνατότητες κλονίζονται. Η διατήρηση των κεκτημένων παρουσιάζεται προβληματική. Το επίπεδο της ζωής κινδυνεύει να καταρρεύσει. Η ανασφάλεια κατακλύζει τα μεσαία κοινωνικά στρώματα που πασχίζουν κα διατηρήσουν την θέση τους στην μεσαία τάξη.
Το κόστος ένταξης στην μεσαία τάξη και η διατήρηση σ’ αυτήν γίνεται υπέρογκο. Ρόλος της πολιτικής δεν είναι η διόγκωση και η απαξίωση των ανησυχιών αυτών. Αλλά η αναζήτηση λύσεων για την εκτόνωση της έντασης και την οικοδόμηση κοινωνικής συνοχής.
Στόχος μιάς τέτοιας πολιτικής θα πρέπει να είναι ένα σύστημα ελευθερίας χωρίς περιορισμούς και ισότητας δίχως εξαναγκασμό. Ένα πάντρεμα του δυναμισμού του φιλελευθερισμού με τις ευαισθησίες της σοσιαλδημοκρατίας.
Η εναντίωση στον κρατισμό δεν μπορεί να σημαίνει υποστήριξη ενός κράτους που δεν κάνει απολύτως τίποτε. Απορρίπτοντας ένα κράτος που κάνει τους πολίτες εξαρτήματα του δημόσιου τομέα επικροτούμε ένα κράτος που απεξαρτοποιεί τους πολίτες και τους μετατρέπει σε δυναμικές δημιουργικές μονάδες που αναλαμβάνουν ευθύνες για το αύριο της κοινωνίας.
Οφείλουμε να συντρίψουμε την σύγχυση ανάμεσα στην υποστήριξη τυφλά της αγοράς και στην στήριξη της επιχειρηματικότητας, ανάμεσα στις δαπάνες που διαιωνίζουν την νοοτροπία του κρατικοδίαιτου πολίτη και τις δαπάνες που ενθαρρύνουν την οικονομική αυτονομία και την ανοδική κοινωνική κινητικότητα όπως και να ξεκαθαρίσουμε πως η όποια περικοπή κρατικών κονδυλίων δεν θα πρέπει να αφορά στην χειροτέρευση της κοινωνικής προστασίας του λαού αλλά στον αφανισμό της ρεμούλας που απολαμβάνουν προμηθευτές, εργολάβοι και επίορκοι δημόσιοι λειτουργοί σε βάρος των χρημάτων των φορολογουμένων.
Η παιδεία, η κοινωνική προστασία και ο πολιτισμός αποτελούν τομείς για τους οποίους το κράτος οφείλει να δαπανά. Και πλουσιοπάροχα. Με αυστηρό έλεγχο όμως και με την οφειλόμενη προσοχή στη σχέση κόστους με αποτελεσματικότητα. Η έρευνα ιδιαίτερα θα αποτελέσει κεντρικό άξονα κάθε μας πολιτικής. Αλλά έρευνα που συνδέεται με οικονομικά αξιοποιήσιμα αποτελέσματα. Ερευνα δηλ. που οδηγεί σε εμπορεύσιμη καινοτομία. Οικοδομημένη πάνω σε μια πανίσχυρη παιδεία. Κι όχι στο σοβιετικής σχεδόν μορφής σημερινό αποτρόπαιο μόρφωμα. Που καθιστά τους ερευνητές δημόσιους υπάλληλους.
Ο προσανατολισμός της παιδείας στόχο έχει την βελτίωση των πνευματικών οριζόντων των νέων. Κι όχι την επαγγελματική αποκατάσταση των λειτουργών της. Αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε αντίθετοι στην βελτίωση των αποδοχών τους. Μόνο ικανοποιημένοι κι απερίσπαστοι δάσκαλοι μπορούν να πλάσουν με επιτυχία ευαίσθητες νεανικές ψυχές. Δεν πρόκειται όμως να ανεχθούμε αντιδράσεις σε απαραίτητες για την νέα γενιά αλλαγές που χαλούν την βόλεψη ορισμένων.
Οραμά μας δεν μπορεί παρά να είναι μια παιδεία από τις καλύτερες στην Ευρώπη. Γιατί λ.χ. η Φινλανδία και όχι εμείς; Δεν υστερούμε πουθενά. Γιατί δεν πετυχαίνουμε τουλάχιστον τα ίδια αποτελέσματα; Γιατί προφανέστατα κανείς μέχρι τώρα δεν ασχολήθηκε σοβαρά. Και δεν τόλμησε να χαλάσει την βόλεψη αυτών που ουσιαστικά κερδίζουν άκοπα από το σημερινό χάλι της δημόσιας εκπαίδευσης.
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
Aγαπητέ Ανδρέα, ο Φρόυντ είχε γράψει κάποτε οτι υπάρχουν τρείς ανυπόφορες θέσεις,τρία αδύνατα έργα για τον άνθρωπο: η διακυβέρνηση,η διαπαιδαγώγηση και η ψυχανάλυση. ! Δύσκολο πράγμα να κυβερνάς, να λαμβάνεις αποφάσεις για τις ζωές άλλων, να μεριμνάς, να προβλέπεις. Κανέις όμως δεν επιβάλλει σε κανέναν Παπανδρέου ή Καραμανλή να αφήσουν την θαλπωρή των σπιτιών τους και τα παιδάκια τους, για να … φροντίζουν και να υπηρετούν εμάς τους υπόλοιπους!
Καλό όμως είναι, με την συγκυρία του τρόμου της οικονομικής κρίσης , να απαλλαγούμε απο στατιστικές μυθοπλασίες γύρω απο τον μέσο άνθρωπο και την κοινή λογική: ποιός είναι ο μέσος πολίτης; Εγώ, εσείς, ο θυρωρός μας ή ο Υπουργός Απασχόλησης; Κανένας δεν είναι όμοιος με τον άλλο,κανένας δεν έχει τις ίδιες φοβίες,τα ίδια άγχη….
Για να καταλήξω κάπου: ένας αμέτρητος αριθμός εθελοντών θέλει να βοηθήσει τους υπόλοιπους, σε αυτη την ζωή( πχ ,νομίζαμε οτι δεν υπάρχει πιο αδηφάγο τέρας απο την Θρησκεία,αλλά τελικά η Πολιτική φαίνεται να υπερτερεί). Το να προτείνει λοιπόν κάποιος στους ανθρώπους βοήθεια(πχ, λύνοντας το Ασφαλιστικό) σημαίνει σίγουρη εξασφάλιση υστεροφημίας και ίσως επιτυχίας. Το να βοήθησει όμως πραγματικά, είναι πολύ δύσκολο….Μόνο έτσι θα μπορέσει η Πολιτική να ξεφύγει απο την προσποιητή προσφορά της στον καθένα μας. …
Η άποψη σου οτι δεν ισχύει στις μέρες μας η αντίληψη για σύγκρουση εργαζομένων στη φάμπρικα και εξαθλιωμένων αγροτών από την μια μεριά και του βιομηχανικού κεφαλαίου και των τσιφλικάδων απο την αλλη,θα με έβρισκε σύμφωνο ,αν δεν υπήρχε και ένας τρίτος παράγοντας, που δυστυχώς αποτελεί την γενεσιουργό αιτία της αφανούς-κατ’εμέ- ταξικής διαφοροποίησης. Είναι το χρήματιστικό κεφάλαιο που έχει κατοχυρώσει ιστορικά μια μοναδική ιδιότητα: κυκλώνει τις κοινωνίες στα δίχτυα του φόβου και της ανασφάλειας.Στην δίνη των κερδοσκοπικών κεφαλαίων, η τιμή των προιόντων και η καθημερινότητα εκατομμυριών ατόμων, εξαρτάται συχνά απο τα στοιχήματα και τα πονταρίσματα γιάπηδων
Αυτό μας δείχνει τον δρόμο: ποντάρεται στην μετοχή της ανασφάλειας, στο ομόλογο της αβεβαιότητας, στο προθεσμιακό συμβόλαιο της κρίσης…
Ευχαριστώ
Μια εξαιρετική παρέμβαση απο τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο που χρήζει προσοχής…
Γίνεται αντιληπτό οτι είναι μια επιλογή σκέψεων και προτάσεων του ιδίου για λόγους συντομίας.
Όμως και η επιλογή αυτή περιέχει υλοποιήσιμες προτάσεις που μπορούν να νομοθετηθούν αύριο και να ισχύουν απο μεθαύριο…
Αυτός είναι άλλωστε ο στόχος, να δραστηριοποιηθεί το νομικό σώμα της βουλής και να διαμορφωθούν βασικές ομάδες εργασίας που θα ετοιμάζουν προτάσεις στους τομείς παιδείας, κοινωνικής συνοχής, διαφάνειας και αποτελεσματικότητας της κυβέρνησης, διαμόρφωσης αισθήματος μέριμνας και δικαίου στην κοινωνία, με δραματικό περιορισμό της γραφειοκρατίας και της σπατάλης, απονομής πραγματικής δικαιοσύνης και ενδυνάμωσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε τομείς κοινωνικής μέριμνας και φροντίδας με την συμμετοχή των ασθενέστερων τάξεων και των μεταναστών, ώστε να αυξηθεί η αντιμετώπιση των αυξημένων κοινωνικών προβλημάτων της σημερινής καθημερινότητας. (Μόνο στην Ελλάδα δεν συμμετέχουν π.χ. οι έγχρωμοι στην αποκομιδή απορριμμάτων που στο Λονδίνο είναι καλά αμειβομένη εργασία)
Σε στιγμές κρίσης ενισχύεται η έννοια απονομής δικαιοσύνης οχι μόνο απο τα δικαστήρια αλλα και απο το κράτος που γίνεται μικρότερο αλλα αποτελεσματικότερο διότι στοχεύει εκεί που είναι απόλυτα απαραίτητο και οχι εκεί που δημιουργεί θέσεις εργασίας για να μειώνεται τεχνηέντως η ανεργία.
Το κράτος δεν είναι εργοδότης αλλά παροχέας βασικών υπηρεσιών, διαμορφωτής των κοινωνικών συνθηκών και ελεγκτής ότι πράγματι υφίστανται σε επίπεδο ενός κράτους μέριμνας και δικαίου.
Εργοδότης είναι ίδιος ο λαός που διαμορφώνει τις οικονομικές και κοινωνικές ομάδες που παράγουν έργο (αγαθά και υπηρεσίες )
Αυτός ο διαχωρισμός ήταν κάποτε αντικείμενο φιλοσοφικής και κοινωνικής θεματολογίας αλλά σήμερα αποτελεί την πεμπτουσία της επιβίωσης εν μέσω κρίσης.
Μόνοι μας θα δημιουργήσουμε ότι θα μας βοηθήσει να βγούμε απο την σημερινή κρίση.
Το κράτος θα έλθει ως αρωγός και μόνο ως αρωγός…
Θα κράτος θα συνδράμει αλλά δεν θα δημιουργήσει για μας.
Το κράτος πατερούλης δεν έχει θέση σε μια σύγχρονη κοινωνία και μάλιστα σε μια κοινωνία ευρισκόμενη σε βαθιά οικονομική αλλά και κοινωνική κρίση.
Οι πολίτες έχουν το λόγο και είναι καιρός να το δείξουν.
Εδώ που έχουμε φτάσει μου φαίνεται πως πρέπει να είμαστε πιο επιθετικοί…
Δεν πρέπει να αφήσουμε το κράτος να καταστρέψει τη χώρα!
Πολύ καλές οι προτάσεις.
Μανώλης Στειακάκης (www.kede.gr)
@Μανώλης Στειακάκης
Μανώλη,
Αν οι ιδέες εδώ (www.kede.gr) σε αντιπροσωπεύουν σου βγάζω το καπέλο και αποσύρω τα σκληρά λόγια σε άλλο σημείο…
Όσο για τον Ανδρέα… εδώ είχε ρέντα… αναμφίβολα…
Παναγιώτη,
Οι ιδέες στο http://www.kede.gr με αντιπροσωπεύουν απόλυτα (εγώ το δημιούργησα). Ευχαριστώ πολύ γιά τα καλά σου λόγια.
Μανώλης
Παναγιώτη,
Ευχαριστώ πολύ γιά τα καλά σου λόγια. Οι ιδέες με αντιπροσωπεύουν απόλυτα.
“Η παιδεία, η κοινωνική προστασία και ο πολιτισμός αποτελούν τομείς για τους οποίους το κράτος οφείλει να δαπανά. Και πλουσιοπάροχα.”
Έλεος πια, από σημαία ευκαιρίας σε σημαία ευκαιρίας !
Να το πείτε ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ το κόμμα, όχι ΔΡΑΣΗ !
@”Ακραίος” ()Μαρτίου 17th, 2009 2:25 μμ )
Σχόλιο στο:
“Η παιδεία, η κοινωνική προστασία και ο πολιτισμός αποτελούν τομείς για τους οποίους το κράτος οφείλει να δαπανά. Και πλουσιοπάροχα….Έλεος πια, από σημαία ευκαιρίας σε σημαία ευκαιρίας… Να το πείτε ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ το κόμμα, όχι ΔΡΑΣΗ…”
Ακραίε, όταν βγάλεις την κουκούλα και αρχίσεις να μιλάς με το πρόσωπο καθαρό αντι να κάνεις τον πολλά βαρύ, χάριν της ανωνυμίας, τότε θα πάρεις αναλυτική απάντηση…
Προς το παρόν θα σου πω μόνο ένα…
Αν είσαι επηρεασμένος απο τις σημαίες ευκαιρίας λόγω επαγγέλματος έκανες λανθασμένη υπέρβαση σε λάθος χώρο…
Το κράτος είναι συντονιστής… και ελεγκτής…
Τα χρήματα τα δαπανούμε εμείς για μας…
Το κοροϊδιλίκι των αιώνιων φοιτητών, των αληταράδων που σπάζουν και καίνε και των ανίκανων (μη αξιολογούμενων) διδασκόντων δε θα βρεις πάντα κοροΐδα να το πληρώνουν…
Εσύ βέβαια πλήρωνε άμα έχεις… αλλα εσύ, ΜΟΝΟ ΕΣΥ!
Ο κρατισμός οδηγεί στην αήθεια και χυδαιοποίηση κάθε ιδανικού…
Αφού είμαι αρακτός και μόνιμος, σου λεει ο κρατικός κηφήνας, γιατί να σκάσω…;
Αμ θα σκάσεις φίλε μου… θα σκάσεις και πολύ γρήγορα διότι θα βρεθείς στο δρόμο και ανειδίκευτος… με κουλτούρα που δεν θα θέλει κανείς…
@ Μπαζιωτόπουλος
Ο κρατισμός οδηγεί στην αήθεια και χυδαιοποίηση κάθε ιδανικού…
Αυτά να τα πεις στον φίλο σου τον Ανδριανόπουλο που από νεοφιλελεύθερος έγινε Πασόκος και τώρα όψιμος κρατιστής, ότι να’ναι δηλαδή, αρκεί να είναι μέσα στα πράγματα.
Και διάβασε πρώτα τι λέει ο Ανδριανόπουλος πριν μιλήσεις, όταν συνειδητοποιήσεις ότι μιλάει για κράτος των πλουσιοπάροχων δαπανών θα καταλάβεις ότι είσαι εκτός τόπου και χρόνου στον σχολιασμό σου.
Ιδρυτική Διακήρυξη της ΔΡΑΣΗΣ, γραμμένη από τον …. νεοφιλελεύθερο Τάσο Αβραντίνη
http://e-drasis.blogspot.com/
“Καλούμε όλους τους προοδευτικούς πολίτες, κεντροαριστερούς και κεντροδεξιούς, σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθερους, εκσυγχρονιστές και πραγματιστές, να συνεργασθούμε, ώστε να αναστρέψουμε την ακάθεκτη πορεία μας προς την παρακμή.”
χα χα χα χα χα, όλοι οι καλοί χωράνε, αρκεί να φάμε κανένα κομματάκι από την πίτα της εξουσίας..
Και ο Ανδριανόπουλος όπως πάντα πρώτος στην σημαία ευκαιρίας:
“Στις δύσκολες ημέρες που περνάμε η πρωτοβουλία σας δείχνει τόλμη και αποφασιστικότητα.
Όσοι δεν μετέχουμε, για την ώρα τουλάχιστον, στην πολιτική ζωή, σας βλέπουμε σαν ελπίδα για να δημιουργηθεί κάτι καινούργιο.
Εύχομαι καλή επιτυχία και αντοχή στις δυσκολίες.
17 Μαρτίου 2009
Ανδρέας Ανδριανόπουλος”
Μα τόσος καιροσκοπισμός πια ?!
Ευτυχώς που ένα μέλος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας (εγώ δεν είμαι) σας … ξεκουκούλωσε:
“Γι αυτό μην ξεχνάτε στο μέλλον και σε οποιοδήποτε βήμα κάνετε, (και θα φροντίσουμε να το θυμίσουμε σε όποιον το ξεχάσει) ότι “Εσείς τουλαχιστον τολμήσατε” να παρατήσετε στη μέση ένα έργο που ξεκινήσατε σαν μέλη της Φιλελεύθερης Συμμαχίας οι περισσότεροι και με την πρώτη ευκαιρία που παρουσιάστηκε για μεγαλύτερη προβολή (στήριξη της κίνησης του κ. Μάνου) ξαφνικά ξεχάσατε τη διακύρηξη που είχατε υπογράψει πριν απο 2 χρόνια και γίνατε μια ακόμα ομάδα καιροσκόπων πολιτικών που τόσο πολύ έχει σιχαθεί η Ελλάδα.
Θα είμαστε έκει όταν θα ζητάτε τη στήριξη των συμπολιτών μας λέγοντας τους πως εσείς είστε αδιάφθοροι και έσεις θα καταφέρετε αυτό που δεν κατάφεραν οι άλλοι, γιατι όταν θα το λέτε αυτο κύριοι θα έχετε πάνω σας το στίγμα της ανευθυνότητας που χαρακτηρίζει και εσάς και τον κ. Μάνο στο να παρατάτε στη μέση παρόμοιες προσπάθειες που ξεκινήσατε και ως άλλοι καιροσκόποι τις αφήσατε.
Καλη επιτυχία στον εκλογικό σας αγώνα.
Νικήτας Λάριν,
Μέλος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.”
http://e-drasis.blogspot.com/2009/03/blog-post_8762.html
ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΑ. ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ. ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. ΟΜΩΣ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΑΜ….ΝΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΛΑΓΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ!!!! ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΞΗ ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ, ΜΙΑ ΙΔΕΑ, ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ, ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ, ….ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΦΑΓΟΥΡΑ!!!! ΩΡΑΙΑ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΙΚΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΘΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ …..ΤΗ ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΖΑ ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΞΟΥΣΙΑ; ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ ΑΝ ΜΑΣ ΧΡΗΣΙΜΕΥΟΥΝ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΓΙΑ “ΠΟΝΗΡΕΣ” ΠΑΡΟΧΕΣ; ΠΟΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΘΑ “ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ” ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΑΣΥΛΙΑΣ; ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΟΤΑΝ ΘΙΓΟΝΤΑΙ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ;
ΑΡΑ, ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΟΛΑ ΚΟΛΛΑΝΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. ΣΤΗΝ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΔΗΛΑΔΗ. ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΤΕΛΕΧΗ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ. ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΑΣ ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΛΕΓΕΙ; ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΠΟΥ ΠΙΑΝΟΥΝ 12 ΘΕΣΕΙΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΜΕΤΡΟ;
@”Ακραίος” (Μαρτίου 17th, 2009 5:56 μμ )
Χάρηκα για την επισήμανση…
Το ίδιο επιθυμώ και δι εσάς…
Δηλαδή προφανώς το πρόβλημα της Παιδείας για τον κ. Ανδριανόπουλο είναι διαχειριστικό – χρηματοδοτικό και όχι συστημικό.
Με την γενναιόδωρη συνδρομή περαιτέρω κρατικών πόρων (δηλαδή των δικών μου χρημάτων) και ένα καλύτερο management θα λυθούν τα προβλήματα της Παιδείας ?
Θα περίμενα να ακούσω για school vouchers, education tax credits, και και άλλα μέτρα τόνωσης του ανταγωνισμού και της ελεύθερης επιλογής στον χώρο της εκπαίδευσης. Αντ’ αυτού, κοινοτυπίες του τύπου “μόνο ικανοποιημένοι κι απερίσπαστοι δάσκαλοι μπορούν να πλάσουν με επιτυχία ευαίσθητες νεανικές ψυχές” και καμία ουσιαστική πρόταση για το θέμα.
Δυστυχώς…