Τα τέσσερα καθοριστικά λάθη της Ελλάδας

Μαρ 7th, 2008 | | Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική | Email This Post Email This Post | Print This Post Print This Post |

του Τάκη Μίχα 1

Καθώς οι διαπραγματεύσεις σχετικά με την ονομασία της γειτονικής χώρας βαίνουν προς το οριστικό ναυάγιο, ελληνικοί διπλωματικοί κύκλοι αρχίζουν να εντοπίζουν ορισμένα πολύ σημαντικά στρατηγικά λάθη, τα οποία διέπραξε η Αθήνα τα τελευταία έτη.

Το πρώτο και ίσως το μεγαλύτερο λάθος είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια η Αθήνα απέφυγε τις άμεσες, συχνές και συστηματικές επαφές και συζητήσεις με τα Σκόπια όχι απλά για το όνομα, αλλά για ολόκληρο το πλέγμα των προβλημάτων που ταλανίζει τις σχέσεις των δύο χωρών. Η Αθήνα προτιμούσε να ακολουθεί τη γραμμή των έμμεσων διαπραγματεύσεων που περιορίζονταν απλά στο θέμα του ονόματος και γι’ αυτό δεν μπορούσε να προλάβει άλλες αρνητικές εξελίξεις (χάρτες, ονομασία αεροδρομίου) στις οποίες αντιδρούσε υστερικά και κατόπιν εορτής.

Η Αθήνα προτιμούσε να ακολουθεί τη γραμμή των έμμεσων διαπραγματεύσεων που περιορίζονταν απλά στο θέμα του ονόματος και γι’ αυτό δεν μπορούσε να προλάβει άλλες αρνητικές εξελίξεις

Οπως μας έλεγε παλαιό στέλεχος του ΥΠΕΞ: «Είναι γνωστό ότι το θέμα του ονόματος αποτελεί απλά το κερασάκι σε μια τεράστια προβληματική που αφορά εθνικές ταυτότητες, εθνικά σύμβολα, μυθολογία κ.λπ. Ολα αυτά τα θέματα θα έπρεπε η Ελλάδα να τα συζητά σε καθημερινή και συστηματική βάση με τα Σκόπια -και όχι απλά να περιορίζει τη συζήτηση στο θέμα του ονόματος και αυτή μέσω τρίτων». Η Αθήνα π.χ. μόλις πριν από μια εβδομάδα εξουσιοδότησε τον κ. Βασιλάκη να δεχτεί την πρόταση των ΗΠΑ για τη σύσταση κοινών επιτροπών που θα εξέταζαν το θέμα ιστορικών εγχειριδίων. Ομως μια τέτοια ενέργεια θα έπρεπε να είχε γίνει πριν από πολλά έτη, και μάλιστα να είχε πάρει την πρωτοβουλία η Αθήνα. Οχι να περιμένει η Αθήνα να τη δεχτεί την τελευταία στιγμή και έπειτα από πρόταση… των ΗΠΑ!

Το δεύτερο μεγάλο λάθος της Αθήνας ήταν ότι ερμήνευε ορισμένες κινήσεις των Σκοπίων μέσα από το πλέγμα της ελληνικής ιστορικής πραγματικότητας και όχι μέσα από το πλέγμα της πολιτικής πραγματικότητας των Σκοπίων. Το κύριο θέμα εδώ ήταν οι έντονες προσπάθειες τον τελευταίο καιρό των Σκοπίων να υπερτονίσουν την καταγωγή τους από την Αρχαία Μακεδονία. Από τη σκοπιά των Αθηνών αυτό φάνταζε ως μια προσπάθεια υποκλοπής του παρελθόντος και συνεπώς ως μια πρόκληση. Ομως στο πλαίσιο των πολιτικών παραδόσεων των Σκοπίων αυτή η στροφή προς την αρχαιότητα σήμαινε μια απομάκρυνση από τον «πανσλαβισμό» και μια προσπάθεια εξεύρεσης μιας ιστορικής ταυτότητας αποδεκτής από τη Δύση! Με άλλα λόγια, από την πλευρά του κ. Γκρούεφσκι και της κυβέρνησής του η στροφή προς την αρχαιότητα ισοδυναμούσε με «φιλοδυτικισμό» και «εκσυγχρονισμό»!Το τρίτο λάθος της Αθήνας ήταν η ολοκληρωτική έλλειψη κατανόησης της αμερικανικής πολιτικής. Το τελευταίο, ιδίως, έτος επικρατούσε μια απίστευτη ευφορία στο ελληνικό ΥΠΕΞ σχετικά με την υποτιθέμενη αλλαγή στην αμερικανική πολιτική. «Οι Αμερικανοί κατανοούν τις θέσεις μας και θα πιέσουν τα Σκόπια», ήταν η γνωστή επωδός έπειτα από κάθε συνάντηση Ελλήνων διπλωματών με ομολόγους τους στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ομως η αμερικανική πολιτική δεν είχε ποτέ της αλλάξει. Η πολιτική των ΗΠΑ εντοπιζόταν πάντοτε στα εξής δύο σημεία:* Το θέμα του ονόματος είναι ένα διμερές πρόβλημα που αφορά τις δύο χώρες.* Το θέμα του ονόματος, στο βαθμό που είναι διμερές πρόβλημα, δεν θα πρέπει να επηρεάσει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οι Αμερικανοί δεν θα έβλεπαν με ικανοποίηση την επίτευξη μιας κοινά αποδεκτής λύσης ή ότι δεν έκαναν συστάσεις στα Σκόπια σχετικά με την ονομασία και τις γενικότερες διαφορές με την Αθήνα. Ομως το «bottom-line» παρέμενε πάντοτε το ίδιο. Καλή η λύση αλλά καλύτερη η ένταξη στο ΝΑΤΟ! Οπως πάντοτε τόνιζαν οι Αμερικανοί στις επαφές τους με την Ελληνίδα υπουργό Εξωτερικών, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ αποτελούσε βασικό μέρος της «Bush legacy» (υστεροφημία του Μπους), η οποία ασφαλώς δεν θα έπρεπε να τεθεί σε κίνδυνο από διμερείς μικροδιαφορές.

Πάντως είναι γεγονός ότι ιδιαίτερα μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στο Κόσοβο η πλάστιγγα έγειρε οριστικά υπέρ της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ «come what may» (ό,τι κι αν συμβεί). Οι ανησυχίες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σχετικά με τις προοπτικές αποσταθεροποίησης της περιοχής, σε συσχετισμό με τις ανησυχίες τους για την «επάνοδο» των Ρώσων στα Βαλκάνια, καθιστούν για τις ΗΠΑ μονόδρομο την ταχεία διεύρυνση του ΝΑΤΟ στο χώρο αυτό.

Το πρόβλημα με τις γωγραφικές ονομασίες που είχαν προταθεί, όπως π.χ. «Βόρεια» και «Ανω» Μακεδονία, ήταν ότι είχε έντονες αντιρρήσεις η Βουλγαρία

Ομως το τέταρτο και ίσως σοβαρότερο λάθος της Ελλάδας ήταν το θέμα του «γεωγραφικού προσδιορισμού». Εδώ πραγματικά η Ελλάδα είχε λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο. Που στην προκειμένη περίπτωση δεν ήταν άλλος… από τη Βουλγαρία! Το πρόβλημα με τις γωγραφικές ονομασίες που είχαν προταθεί, όπως π.χ. «Βόρεια» και «Ανω» Μακεδονία, ήταν ότι είχε έντονες αντιρρήσεις η Βουλγαρία, τις οποίες, σύμφωνα με πληροφορίες μας, διαμήνυσε σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Οι αντιρρήσεις της Βουλγαρίας εστιάζονται στο γεγονός ότι οι δύο αυτοί όροι κάνουν αναφορά σε εδαφικό τμήμα της Βουλγαρίας! Η Βόρεια ή Ανω Μακεδονία δεν είναι τίποτα άλλο από τη Βουλγαρική Μακεδονία ή τη λεγόμενη «Μακεδονία του Πιρίν».

Στην ουσία οι επιλογές της Ελλάδας είχαν περιοριστεί στην Ελλάδα σε ένα και μοναδικό όνομα. Το «Νέα Μακεδονία». Ομως σε αυτό το σημείο αντάμωσε ένα πολύ σοβαρό αντεπιχείρημα των Σκοπίων. «Και η σημερινή Ελλάδα δεν έχει ως κρατική υπόσταση καμιά σχέση με την Αρχαία Ελλάδα. Ομως αυτό δεν την εμποδίζει να ονομάζεται “Ελλάδα” και όχι “Νέα Ελλάδα”. Γιατί λοιπόν κάτι το οποίο η Ελλάδα δεν το εφαρμόζει στον εαυτό της προσπαθεί να το επιβάλει σε άλλες χώρες;».

—————————————————————

Σημειώσεις:

  1. Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία στιθς 5/3/08 []

5 σχόλια
Leave a comment »

  1. Τα τέσσερα καθοριστικά λάθη της Ελλάδας (Μίχας)…

    “Η Αθήνα προτιμούσε να ακολουθεί τη γραμμή των έμμεσων διαπραγματεύσεων που περιορίζονταν απλά στο θέμα του ονόματος και γι’ αυτό δεν μπ…

  2. Ώστε οι και οι εύλογες αντιρρήσεις της Βουλγαρίας λαμβάνονται σοβαρά υπ’όψην ενώ της Ελλάδας όχι. Νομίζω οτι πιάσαμε πάτο, πιο κάτω σίγουρα δε γίνεται.

  3. Η τελευταια παραγραφο τα λεει ολα

    Οσο δικαιωμα ειχε το συνωθυλευμα φυλων του 19ου αιωνα με το να δηλωσει ανεξαρτησια απο τους Οθωμανους και να ονομασει το νεοσυστατο κρατος τους Ελλαδα το ιδιο δικαιωμα εχουν και οι σλαβοι με την διακυρηξη της ανεξαρτησιας τους απο την Γιουγκοσλαβια και την ονομασια του νεοσυστατου κρατους ως Μακεδονια διοτι πριν μερικες χιλιαδες χρονια πραγματι το γεωγραφικο μερος ονομαζοταν Μακεδονια.

    Για ολα φταει η αμαθεια.

  4. Αποκαλείς το Νίκο Δήμου αμαθή; Επειδή και αυτός τάχτηκε με επιχειρήματα κατά των Σκοπίων.

  5. Ο Νίκος Δήμου είναι πίπας όχι αμαθής. Ο άνθρωπος έχει στραβώσει πια από τα χασίσια και δεν ξέρει τι του γίνεται.

Σχολιαστε