Τι έπαθαν οι Ιρλανδοί
Φεβ 23rd, 2010 | Πάσχος Μανδραβέλης| Κατηγορία: Πάσχος Μανδραβέλης |
Email This Post
|
Print This Post
|
Είναι εκπληκτικό, αλλά τα περισσότερα δάκρυα για την Ιρλανδία τα χύνουν αυτοί που την απεχθανόταν. Ολοι έχουν ένα κακό λόγο να πουν για τον «κέλτικο τίγρη που γονάτισε», για τον λαουτζίκο που φορά το «σφιχτό κουστούμι», για τις περικοπές μισθών στον δημόσιο τομέα του ανελέητου φιλελευθερισμού και άλλα λυπηρά. Πιο χαιρέκακοι εμφανίζονται οι παντός απόχρωσης «αριστεροί»: «Δεν σας τα λέγαμε εμείς; Δείτε τώρα τι έπαθε η Ιρλανδία! Περικόπτει τους μισθούς. Τι λένε τώρα όλοι αυτοί που δοξολογούσαν το “ιρλανδικό θαύμα”;».
Η αλήθεια είναι ότι η Ιρλανδία υποφέρει. Το ίδιο και η Ελλάδα που έκανε τα ακριβώς αντίθετα με τον «κέλτικο τίγρη». Δηλαδή στην Ιρλανδία, απελευθερώθηκαν τα κλειστά επαγγέλματα (πράγμα που δεν έκανε η Ελλάδα), μειώθηκε ο δημόσιος τομέας (ένα θέμα ταμπού για την Ελλάδα), πουλήθηκαν νωρίς οι ζημιογόνες ΔΕΚΟ (εδώ το όνομα της «Ολυμπιακής» ήταν μέρος της ψυχής μας), οι εργασιακές σχέσεις έγιναν πιο ευέλικτες (αυτό που ο κ. Τσίπρας ονομάζει «εργασιακό μεσαίωνα» και τον έχουμε αποφύγει εμείς) και γενικώς ακολούθησε τις κατά την αριστερή αργκό «νεοφιλελεύθερες πολιτικές». Παρ’ όλα αυτά πλήττονται από την κρίση όπως και η σοσιαλιστική Ελλάς. Η Ιρλανδία περικόπτει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων κατά 7%, όπως αναγκάζεται να κάνει και η ελληνική κυβέρνηση.
Υπάρχει όμως μια μικρή διαφορά που αποσιωπάται από τους θρηνωδούς του «ιρλανδικού θαύματος». Το 2008 το μέσο ετήσιο εισόδημα των Ιρλανδών δημοσίων υπαλλήλων ήταν 49.006 ευρώ, ενώ στο ελληνικό Δημόσιο ήταν 23.791 ευρώ. Με άλλα λόγια οι δυστυχείς Ιρλανδοί δημόσιοι υπάλληλοι θα απομείνουν με περίπου 46.000 ευρώ τον χρόνο και οι Ελληνες με 22.000 ευρώ τον χρόνο. Είναι να μην τους κλαις; Τους Ιρλανδούς φυσικά και όχι τους Ελληνες που επιτυχημένα αντιστάθηκαν σε όλα τα κελεύσματα του -θου Κύριε!- «νεοφιλελευθερισμού».
Φυσικά, δεν είναι όλα καλά κι άγια στην Ιρλανδία, αλλά είναι διπλά καλύτερα από εδώ (τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους μισθούς στον δημόσιο τομέα). Η ανεργία αυξάνεται -πρέπει να αγγίζει την πραγματική ελληνική ανεργία και όχι τη στατιστική που μαθαίνουμε- και το μοντέλο ανάπτυξης που επέλεξε έφτασε σε αδιέξοδο. Υπάρχει όμως διαφορά: η Ιρλανδία καβάλησε τη χρηματοπιστωτική φούσκα κι έβγαλε λεφτά. Εμείς χρησιμοποιήσαμε τη χρηματοπιστωτική φούσκα για διαιωνίσουμε και να διογκώσουμε τις αγκυλώσεις μας. Αυτοί μπορούν να ελπίζουν στο γύρισμα της παγκόσμιας οικονομίας, εμείς πρέπει αν αντιμετωπίσουμε σε καιρούς φτώχειας όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές που ήταν πολύ πιο εύκολες όταν το χρήμα διεθνώς μοιραζόταν. Η Ελλάδα έχασε το τρένο, και τώρα κάποιοι θρηνούν επειδή το ιρλανδικό τρένο φρενάρισε. Είναι να μην τους κλαίμε τους φουκαράδες;
Ας σταματήσουμε λοιπόν να θρηνούμε για το ιρλανδικό θαύμα και ας κοιτάξουμε να δούμε πώς θα πληρώσουμε συντάξεις. Αρκετά μας κοίμισαν οι μύθοι της ανερμάτιστης δήθεν Αριστεράς. Διότι πριν κλάψουμε για το παντεσπάνι που χάνουν οι Ιρλανδοί ας δούμε πώς θα βγάλουμε το δικό μας ψωμί. Και τα δικά μας προβλήματα είναι βαθύτερα και πιο δομικά, από το γύρισμα του κύκλου της παγκόσμιας οικονομίας.
Πάσχος Μανδραβέλης
————————————————————————
Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 19/2/2010
Τι σχέση έχουν οι συγκρίσεις μσθών Δ.Υ. Ελλάδος και Ιρλανδίας ????
– Αυτοί έχουν ιδιαίτερα και γρηγορόσημο ?????
– Πάτε να μας χαλάσετε τις Εθνικές παραδόσεις…………………………….
“Αρκετά μας κοίμισαν οι μύθοι της ανερμάτιστης δήθεν Αριστεράς.”
Ποιά αριστερά μας λέτε κ. Μανδραβέλη?
“Δεν θα γίνουμε Ιρλανδία” κραύγαζε στη βουλή, ως Πρωθυπουργός, ο περιβεβλημένος την τήβεννο του σοβαρού πολιτικού κ. Σημίτης, κι αυτό πότε, όταν η Ιρλανδία, που είχε μπεί στην ΕΕ με το 57% του ΑΕΠ είχε κι όλας φτάσει το 110%, ενώ εμείς που είχαμε μπεί αρκετά νωρίτερα με το 65% είχαμε κολλήσει στο 70%. Ας μην τα ρίχνουμε λοιπόν όλα στην Αριστερά, κατ’ άλλους συμπαθή κατ’ άλλους αποκρουστικά μικρά κόμματα διαμαρτυρίας. Α ς μιλήσουμε καλύτερα γι αυτούς που αντιγράφουν τις αφελείς μπροσούρες τους, ακόμη κι αν παρουσιάζονται ως ευυπόληπτοι καθηγητές!
“… η Ιρλανδία καβάλησε τη χρηματοπιστωτική φούσκα κι έβγαλε λεφτά.”
Αέρα, πατέρα δηλαδή! Η στροφή στις ιδιωτικές επενδύσεις, με δραστική μείωση της φορολογίας στην επιχειρηματική δραστηριότητα, εν Ελλάδι εκλαμβάνεται ως “καβάλημα της χρηματοπιστωτικής φούσκας”, και μάλιστα από τους (υποτιθέμενους) υποστηρικτές του Ιρλανδικού μοντέλου. Διαπιστώνεται μάλιστα ότι “…
το μοντέλο ανάπτυξης που επέλεξε έφτασε σε αδιέξοδο.” Τι να πω. Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου!
Κατά τα άλλα μας φταίει η αριστερά.
“Δεν θα ακολουθήσουμε το Ιρλανδικό παράδειγμα” δήλωνε στεντορεία τη φωνή ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος προ μηνός, διαψεύδοντας προβλέψεις για μειώσεις στη μισθοδοσία του δημοσίου. Σχολίασε μάλιστα, αν θυμάμαι καλά, “αυτά ας τα βλέπουν οι θιασώτες του Ιρλανδικού μοντέλου!”.
Οι ιρλανδοί περίκοψαν μισθούς και καταναλωτικές δαπάνες του δημοσίου, διατηρώντας σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα τη φορολογία. Οι δικοί μας αντίθετα έχουν εξαπολύσει φορολογικό πογκρόμ. Δεν φταίει όμως, κατά τον κ. Μανδραβέλη, η Κυβέρνηση του “θριάμβου” με 11 μονάδες διαφορά, φταίει η Αλέκα κι ο Αλέξης του 10%. Και για να παραφράσω γνωστό ανέκδοτο, “αν η Αλέκα κι ο Α λέξης δεν υιοθετήσουν φιλελεύθερες απόψεις… μην περιμένετε να δείτε άσπρη μέρα” (να φάτε ψάρια…). Αλίμονό μας…
Βασικα εγω αυτο που δεν μπορω να καταλαβω στο αρθρο του κ.Μανδραβελη ειναι το εξης.Με βαση τις τρεχουσες απολαβες των Δ.Υ μονο και παλι δε μας λεει απο που προκυπτουν τα στοιχεια του,καταληγει σε ενα τεραστιο λογικο αλμα.Η Ιρλανδια βγαινει αλωβητη απο την κριση.Μαλιστα για να στηριξει τον ισχυρισμο του χρησιμοποιει και τον απιστευτο συλλογισμο”Αφου η Ελλαδα ειναι σε χειροτερη κατασταση η Ιρλανδια οχι μονο δεν εχει υποστει τις συνεπειες της κρισης αλλα ευημερει κιολας,κυλανε ολα μελι γαλα εκει”.Με την ιδια λογικη εφοσον στην Αιτη οι περισσοτεροι κατοικοι ειναι αστεγοι και τρωνε μπισκοτα απο λασπη η Ελλαδα δεν αντιμετωπιζει αυτην την στιγμη κανενα οικονομικο προβλημα.Και ετσι λοιπον καταληγουμε στο συμπερασμα οτι ο κ.Μανδραβελης η πηρε πτυχιο στα Οικονομικα αγρια μεσανυχτα η απλα θελει για ενα ακομα αρθρο η δημοσιογραφικη αυθεντια του να πει τις εξυπναδες του για Αριστερες,Δεξιες,Ευθειες κτλ.Ευγε κυριε Μανδραβελη!!!
– Λοιπόν, τι μας λένε οι φίλοι αριστεροί; Ότι η Αλέκα και ο Αλέξης δεν φταίνε για τίποτε; Μάλιστα… Και τι προτείνουν δηλαδή η Αλέκα και ο Αλέξης; Πάλι τίποτα… Υπενθυμίζω ότι το κόμμα του κου Τσίπρα (εκτός κι αν ο κος Αλαβάνος είναι σε άλλο κόμμα ή άλλη αριστερά), υποστήριζε την ενοποίηση των ταμείων ΠΡΙΝ τον Παπανδρέου. Αυτή δηλαδή είναι η αριστερή πολιτική; Να ενώσουμε το μπάχαλο με το άλλο μπάχαλο και θα λύσουμε το πρόβλημα; Ή μήπως εκείνο που γυρνάει και λέει ο κος Τσίπρας, για “αλλαγές σε βάθος χρόνου”. Ποιές είναι εκείνες οι αλλαγές και ποιοί θα τις επωμιστούν σε βάθος χρόνου, αφού κρατά το μαγικό ραβδάκι; Είναι οι ίδιες αλλαγές του (πατέρα) Παπανδρέου – τον οποίο πολύ θαυμάζει ο κος Τσίπρας – που ακόμη περιμένουμε από τη δεκαετία του ΄80 προφανώς.
– Ο κος Στάικος συμπληρώνει για τα “ιστορικά χαμηλά επίπεδα τη φορολογία” και κανείς θα περίμενε ότι ένας γνησιος αριστερός θα έπρεπε να ταχθεί εναντίον. Γιατί; Μα γιατί η φορολογία (και μάλιστα η υψηλή) είναι η καραμέλα που πιπιλίζουν όλα τα αριστερά κόμματα (κοτσάροντας κι έναν επιθετικό προσδιορισμό για να κάνουν επικοινωνιακό παιχνίδι: δίκαιη, κοινωνικά αποδεκτή κτλ). Εκεί στηρίζεται το αριστερό ιδεολόγημα: φορολογία μέχρις εσχάτων. Είναι δυνατόν να επικροτεί ένας αριστερός τη χαμηλή φορολογία (για άπαντες ΚΑΙ για τις επιχειρήσεις), δηλαδή ένα οικονομικό μέτρο που προτείνει ο φιλελευθερισμός; Περίεργα πράγματα…
– Τα στοιχεία, φίλε Μάριε, τα δίνει το ευρωβαρόμετρο. Και από πουθενά στο άρθρο δεν προκύπτει αυτή η παράταιρη σύγκριση που κάνεις. Δεν λέει κανείς ότι η Ιρλανδία δεν έχει πάθει ζημιά, ή ότι είναι σε καλύτερη κατάσταση: Είναι άλλο όμως να εκκινείς από την πρώτη θέση και με ισχυρότερα “όπλα” και άλλο από την τελευταία και με χειρότερα για να βγεις από το τούνελ. Και, ναι, αφού το θέλετε έτσι, το σύστημα έχει δημιουργήσει τα προβλήματα. Μπορεί κανείς να θυμηθεί πως ξεκίνησε και που κατέληξε το εγχείρημα της ΚΟΜΕΚΟΝ; Και αν ποτέ συνήλθαν οι χώρες του υπαρκτού; Ώρα είναι να μας πουν ότι κι εκεί έφταιγε ο φιλελευθερισμός…
– Θα πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι τέλεια και τελεολογικά ιδεολογήματα δεν υπάρχουν. Αυτό δηλαδή που εκφράζει ως θέση ο φιλελευθερισμός. Αστοχίες και δυστοκίες, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν. Το ζήτημα είναι να εφαρμόζεται η μέθοδος με τις μεγαλύτερες πιθανότητες. Και η μέθοδος είναι ο φιλελευθερισμός.
Θα συμφωνήσω απόλυτα εδώ με τον σχολιασμό του κυρίου Μανδραβέλη…
Προφανώς ο σχολιασμός του δεν είναι εξαντλητικός του θέματος αλλά ούτε θα έπρεπε…
Οι σχολιαστές μου θυμίζουν ακριβώς το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα με την εγωπάθεια του καθενός να εκφράζεται ασύστολα…
Δείγμα αυτής της εγωπάθειας και αμετροέπειας σε σημείο απόλυτης χυδαιότητας ήταν το βασικό μήνυμα του ΠΑΜΕ χτες για τις αυξήσεις…
Τους αποκαλώ συλλήβδην ηλίθιους και δεν συνεχίζω να τους σχολιάζω διότι δεν έχει νόημα..
Χρηστο θα απαντησω για λογους αρχης σε οσα εθιξες απευθυνομενος σε εμενα.Ο κ.Μανδραβελης γραφει ενα αρθρο στο οποιο δεν αναφερει πηγες.Εσυ τυγχανει και ξερεις η εστω καταλαβαινεις ποιες ειναι.Ισχυει για την πλειοψηφια του κοσμου?Και αν εδω στο συγκεκριμενο αρθρο υπαρχει το ελαφρυντικο πως οποια στοιχεια παρεθεσε ειναι πραγματικα και ακομη και αν δεν ηταν θα ηταν πολυ κοντα στην πραγματικοτητα εντουτοις δεν ειναι σωστο βαση των κανονων της δημοσιογραφικης δεοντολογιας.Αυτο ομως δεν ειναι το βασικοτερο σημειο κριτικης μου.Εγω εστιαζω περισσοτερο στο οτι στο συγκεκριμενο αρθρο αφηνει να εννοηθει οτι στην Ιρλανδια δεν υπαρχουν οικονομικα προβληματα και αν υπαρχουν ειναι παροδικα και περιορισμενα.Και πως καταληγει σε αυτο το συμπερασμα.Με το να κανει συγκριση με την Ελλαδα η οποια ειναι σε χειροτερη κατασταση κατι που επισης ειναι σχετικο αλλα μαλλον δεν αποτελει θεμα της συζητησης οποτε δεν ξερω αν ειναι σκοπιμο να το θιξω.Κατα τα αλλα προσεφυγες στη γνωστη υπεκφυγη των απολογητων της ελευθερης αγορας περι ΚΟΜΕΚΟΝ κτλ.Δεν γραφω ως εκπροσωπος αυτου του οργανισμου ουτε ειμαι προθυμος να λειτουργησω ως απολογητης του παλαι ποτε υπαρκτου.Αυτο ομως δεν μου απαγορευει το να κανω κριτικη και στην ελευθερη αγορα αλλα και στους απολογητες της(δεν ειναι προσωπικο το τελευταιο).
Αγαπητέ Μάριε, σε ευχαριστώ πρώτα απ’ όλα για το ευγενικό σου ύφος. Αυτό βάζει το σχολιασμό στη σωστή βάση. Λοιπόν, αναφέρεις ότι
“στο συγκεκριμενο αρθρο αφηνει να εννοηθει οτι στην Ιρλανδια δεν υπαρχουν οικονομικα προβληματα και αν υπαρχουν ειναι παροδικα και περιορισμενα.Και πως καταληγει σε αυτο το συμπερασμα.Με το να κανει συγκριση με την Ελλαδα η οποια ειναι σε χειροτερη κατασταση κτλ….”
Παραθέτω το απόσπασμα τώρα από το κείμενο του κου Μανδραβέλη (οι τονισμοί δικοί μου): “…Η αλήθεια είναι ότι Η ΙΡΛΑΝΔΙΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ. Το ίδιο και η Ελλάδα που έκανε τα ακριβώς αντίθετα με τον «κέλτικο τίγρη»..” και παρακάτω “…Φυσικά, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΙ ΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ, αλλά είναι διπλά καλύτερα από εδώ (τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους μισθούς στον δημόσιο τομέα). Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ -πρέπει να αγγίζει την πραγματική ελληνική ανεργία και όχι τη στατιστική που μαθαίνουμε- και το μοντέλο ανάπτυξης που επέλεξε ΕΦΤΑΣΕ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ. Υπάρχει όμως διαφορά: η Ιρλανδία καβάλησε τη χρηματοπιστωτική φούσκα κι έβγαλε λεφτά. Εμείς χρησιμοποιήσαμε τη χρηματοπιστωτική φούσκα για διαιωνίσουμε και να διογκώσουμε τις αγκυλώσεις μας…” κτλ
Αν εσύ από αυτά τα δύο αποσπάσματα (που είναι και τα βασικά του κειμένου) εξάγεις το συμπέρασμα ότι “αφηνει να εννοηθει οτι στην Ιρλανδια δεν υπαρχουν οικονομικα προβληματα και αν υπαρχουν ειναι παροδικα και περιορισμενα”, εγώ αντιθέτως διαβάζω μια ξεκάθαρη διατύπωση, ότι οι Ιρλανδοί ΚΑΙ προβλήματα έχουν ΚΑΙ ΔΕΝ είναι περιορισμένα. Παροδικά θεωρώ ότι εξ’ ορισμού είναι όλα τα προβλήματα για όλες τις χώρες, ή τουλάχιστον αλλάζουν φύση. Κατά συνέπεια δεν μπορώ να πω ότι έχει άδικο αν τα θεωρεί και τέτοια. Δύο είναι τα σημεία που χρειάζονται επισήμανση. Το πρώτο είναι το μοντέλο ανάπτυξης, στο οποίο θα αναφερθώ παρακάτω. Και δεύτερον, εκείνο στο οποίο καταλήγει το κείμενο είναι και η ουσία – που έκανα και στο προηγούμενο σχόλιό μου- ότι δηλ. σημασία έχει ποιά μέθοδος σου δίνει τις μεγαλύτερες πιθανότητες και την καλύτερη αφετηρία για να βγεις από την κρίση – διότι στην κρίση, παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα, δεν μπήκαμε λόγω φιλελευθερισμού. Γι’ αυτό άλλωστε ανέφερα το παράδειγμα της ΚΟΜΕΚΟΝ: και η ΚΟΜΕΚΟΝ από κρίση διαλύθηκε, αλλά δεν βλέπω κανένα αριστερό να το θυμάται αυτό (αντιθέτως, εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι “όλα καλώς” στον πάλαι πότε) και κυρίως δεν θέλουν να θυμούνται ότι το αντιπροτεινόμενο – στις εν λόγω φιλελεύθερες προτάσεις – σύστημα και έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει παταγωδώς. Συνεπώς, δεν υπεκφεύγω (όπως ενδεχομένως άλλοι – εντάξει, καταλαβαίνω ότι υπάρχουν και “κομμουνιστοφάγοι” εκεί έξω) και, βεβαίως, δεν απολογούμαι για κανένα. Και κλείνω παραθέτοντας το κατ’ εμέ εξαιρετικό σχόλιο του κου Δραγούμη από άλλο άρθρο, γιατί θεωρώ ότι αν δεν διαλυθεί αυτή παρεξήγηση, ο φιλελευθερισμός θα βάλλεται συνεχώς για λάθος λόγους: “(…) Κακώς επίσης ταυτίζεται ο φιλελευθερισμός που βασίζεται στο πρωτείο του ατόμου γενικώς με τον καπιταλίσμό που βασίζεται στο πρωτείο του οικονομικώς ενεργού ατόμου ειδικώς και θεσμοποιεί την καρποφόρο επένδυση και επανεπένδυση κεφαλαίου, τη μίσθωση εργατικής δύναμης και την παραγωγή-για-την-αγορά με σκοπό την κερδοφορία. (…)” Αυτό δηλ. το μοντέλο ανάπτυξης που ακολούθησαν οι Ιρλανδοί- και απέτυχαν, που είναι το πρώτο σημείο που επισημαίνει και κριτικάρει ο κος Μανδραβέλης. Εκείνο που θα βοηθήσει την Ιρλανδία – και την Ελλάδα – να βγει από την κρίση είναι η σαφής επαναπροσήλωσή της στις αρχές της μεθόδου και όχι το κόψε-ράψε του φιλελευθερισμού (που είναι τρόπος ζωής με αντίκτυπο στην οικονομία) στα μέτρα του καπιταλισμού (που είναι ο τρόπος να βγάζεις χρήμα με αντίκτυπο στη ζωή)…
Χρηστο δεν θα επεκταθω περισσοτερο στο αρθρο του κ.Μανδραβελη.Εγω θελω να σχολιασω αυτα που γραφεις στο τελος που τα βρηκα ενδιαφεροντα.Το αποσπασμα του Δραγουμη το ειχα διαβασει παλιοτερα σε ανυποπτο χρονο.Η αποψη μου ειναι πως ο φιλελυθερισμος διαχρονικα εξεφραζε τα συμφεροντα της αστικης ταξης.Οσο αυτη ηταν υποδουλη στους ηγεμονες και στους φεουδαρχες ο φιλευθερισμος ηταν το προοδευτικοτερο ρευμα που υπηρχε.Οταν ομως η αστικη ταξη καταφερε να νικησει τους ανταγωνιστες ο φιλεελευθερισμος εχασε το χαρακτηρα,ακολουθησε την πορεια καθε ιδεολογικου ρευματος και θρησκειας απο τη στιγμη που οι εκφραζομενες ομαδες δι’αυτων καταλαμβανουν την εξουσια και ετσι σημερα μαλλον θα μπορουσα να πω πως ο φιλελευθερισμος αποτελει το ιδεολογικο περιτυλιγμα οποιων επιδιωκουν την διατηρηση η και την αυξηση της εξουσιας τους.Θα μου πει βεβαια καποιος οτι η πραξη ειναι διαφορετικη απο την ιδεολογια και ως εκ τουτου δεν ειναι απαραιτητο το ενα να χαρακτηριζει το αλλο.Δε διαφωνω.Ειναι μεγαλο θεμα βεβαια και δεν ξερω αν ειναι σκοπιμο να σχολιαστει εδω,απλα εκανα μια συντομη παρεμβαση.
Πολύ ἔξω πέφτει ὁ κύριος Μανδραβέλης. Οἱ Ἰρλανδοὶ ὑπάλληλοι εἶναι ὑποχρεωμένει νὰ ἐργάζονται. Οἱ Ἕλληνες δὲν εἶναι. Συνεπῶς οἱ Ἰρλανδοὶ εἶναι γνησίως νὰ τοὺς κλαῖς. Οἱ Ἕλληνες,ὅσο χαμηλὲς ἀποδοχὲς καὶ νὰ ἔχουν, πάλι κερδισμένοι εἶναι, ἀφοῦ ἡ ἀντιπροσφορὰ κόπου τους εἶναι μηδὲν.
(6) – Παν.Μπα.
– Συμφωνώ σε όλα , εκτός του ότι είναι ηλίθιοι……………..
– Αν είναι συνταξιούχοι/άνεργοι/άεργοι, κομματικοποιημένοι, κάνουν την δουλειά που τους ανετέθη,
– Αν είναι αριστεροί ιδεαλιστές, προσπαθούν για την πλήρη εξαθλίωση των υπολοίπων,
– Ασε που ο “αρχηγός” τέτοιων επιτυχημένων εκδηλώσεων, θα προταθεί για Βο(υ)ευτής………
Παρ’ όλα αυτά πλήττονται από την κρίση όπως και η [b]σοσιαλιστική[b] Ελλάς.
Το βάλατε σκοπό να μας τρελάνετε τελείως.
o enas rixnei euthines ston allo kai sto telos den vgainei tipota. ena aperanto plithos apo monologous. dialogos den uparxei pouthena. Gi’auto kai o prerisoteros kosmos tha psifisi apoxi stis epomenes ekloges mipws vrethei mia lusi.