Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ· ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ οὐ περιεβάλετέ με.
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον 25.41
Πάντα με μπέρδευε αυτή η περικοπή. Ενώ ο ίδιος ο Ιησούς είναι σαφέστατος και προειδοποιεί και τους καλούς και τους κακούς πού θα καταλήξουν ανάλογα με τον τρόπο που θα συμπεριφερθούν στους συνανθρώπους τους, ταυτόχρονα προβλέπει ότι την ημέρα της κρίσης όλοι θα τον κοιτάνε με απορία. Ούτε οι δίκαιοι θα καταλαβαίνουν γιατί τους έχει εκ δεξιών ούτε οι «καταραμένοι» γιατί τους περιμένει το «πυρ το αιώνιον». Αλλά μετά τις δηλώσεις του Άνθιμου Θεσσαλονίκης δεν έχω πλέον καμία απορία. Απλά την περιέργεια να δω τον κ. Άνθιμο την ημέρα της κρίσης να εξηγεί στον Ιησού τι εννοούσε όταν έλεγε πως μαύρισε η Ομόνοια.
Δεν ξέρω πόσο απασχολεί τον Αντώνη Σαμαρά η Ημέρα της Κρίσεως. Όχι και τόσο, αν κρίνω από την παρακάτω περικοπή από την επιστολή του στον Υπουργό Εσωτερικών:
«Είναι ένα νομοσχέδιο που διευκολύνει την είσοδο μεταναστών παράνομα, ώστε να κάνουν παιδιά στην Ελλάδα, στη συνέχεια να παίρνουν τα παιδιά τους αυτόματα ιθαγένεια και να νομιμοποιούνται έτσι αναγκαστικά και οι γονείς τους».
Δεν νομίζω να πείσει τον Ιησού αυτό το επιχείρημα, είμαι όμως σίγουρος με ποιον τρόπο θα το αντιμετωπίσουν οι μετανάστες, με ελληνική πλέον υπηκοότητα, όταν θα ακούνε τον Αντώνη Σαμαρά να προσπαθεί να τους εξηγήσει τι εννοούσε πριν την «ημέρα της κρίσεως» των εκλογών. Μπορώ επίσης να υποθέσω τι θα σκέφτεται ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς, όταν μετά από πολλά χρόνια, συνταξιούχος πολιτικός πλέον, θα γράφει τα απομνημονεύματά του και θα προσπαθεί να δικαιολογήσει γιατί το 2010 πόνταρε κι αυτός στον φόβο, την άγνοια και την προκατάληψη.
Ο φόβος για οτιδήποτε δεν μας μοιάζει, η προκατάληψη έναντι όλων όσων δεν γνωρίζουμε και είναι δύσκολο να καταλάβουμε, η άγνοια για το τι συμβαίνει πραγματικά γύρω μας και ποιες είναι οι συνέπειες των λόγων και των έργων μας – αυτά θα έπρεπε να θλίβουν τον κ. Άνθιμο και αυτά θα έπρεπε να φοβάται ο κ. Σαμαράς.
Αλλά υπάρχει κάτι ακόμα πιο θλιβερό, επικίνδυνο και ταυτόχρονα γελοίο. Αν διαβάσει κανείς όλες τις φοβικές δημόσιες παρεμβάσεις για το μεταναστευτικό, για τον διορισμό της Καθ. Θάλειας Δραγώνα στο Υπουργείο Παιδείας, για τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία και αλλού ή ακόμα και για την πρόσφατη ελληνική ιστορία, θα δει ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι, από όπου κι αν προέρχονται, από τα Αριστερά ή από τα Δεξιά, είναι όλοι τους απόλυτα βέβαιοι για ένα πράγμα: για το σκοτεινό σχέδιο αφελληνισμού, απαξίωσης της ελληνικής ιστορίας, εξαφάνισης της ελληνικής ταυτότητας και γενικά αποδόμησης αυτού που ονομάζεται «ελληνική ιδιαιτερότητα».
Όμως η ελληνική κοινωνία φαίνεται να προσπαθεί να τα ξεπεράσει όλα αυτά και να αντιδράσει με αυτοπεποίθηση και ακριβοδικία σ’ αυτούς που θέλουν να αποτελέσουν μέρος της. Οι μισοί έλληνες είναι ήδη έτοιμοι (παρά το κλίμα υστερίας) να μοιραστούν με τους μετανάστες τα πολιτικά τους δικαιώματα και το 65% και με τα παιδιά τους. Αυτό που χρειάζεται πλέον είναι ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ ορθολογικών ισότιμων ατόμων που θα ρυθμίσει τους νέους όρους της κοινωνικής συμβίωσης.
Αντίθετα η αντίδραση που προκαλεί ο φόβος, η άγνοια και η προκατάληψη μόνο βίαιη μπορεί να είναι. Βία κατά διανοουμένων, βία κατά μεταναστών, βία κατά των ανθρώπων που προσπαθούν να ρίξουν λίγο φως στη μαυρίλα. Ναι, η πλατεία Ομόνοιας όταν την επισκέφτηκε ο κ. Άνθιμος είχε μαυρίσει. Αλλά η μαυρίλα δεν βρίσκονταν στα δέρματα των ανθρώπων αλλά αλλού, εκεί που ο ίδιος, δυστυχώς, δεν μπορούσε να την δει.
Αριστείδης Χατζής
—————————————————————
Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στο newstime.gr [1] στις 10/2/2010