Kάποιοι από εμάς ακούραστα επαναλάμβαναν από χρόνια πως ο λαικισμός που κυριαρχούσε στην πολιτική μας ζωή θα οδηγούσε την οικονομία σε χρεωκοπία και την κοινωνία σε σοβαρότατο κλονισμό. Αντιμετωπίζαμε όμως πάντοτε σκληρές αντιδράσεις από όσους, από όλα τα κόμματα, επέμεναν να χαιδεύουν αυτιά και να πλειοδοτούν σε υποσχέσεις, διορισμούς και παροχές. Ο εθισμός στην ψεύτική ευημερία και στην διαβίωση με δανεικά υπονόμευε κάθε κίνηση μετριοπάθειας και συνετής διαχείρισης. Που συναντούσε λυσσώδεις αντιδράσεις σαν δήθεν αντιλαική και κοινωνικά ανάλγητη.

Ακόμα και τώρα, που ο καταστρεπτικός κρατισμός έφερε την χώρα στο χείλος της διάλυσης οι αμετανόητοι ανευθυνολόγοι συνεχίζουν να δυναμιτίζουν το πολιτικό κλίμα. Πλειοδοτούν σε υποσχέσεις παροχών και κατηγορούν τις συνετές φωνές σαν ξεπουλημένες στην πλουτοκρατία και στο διεθνές τραπεζικό σύστημα. Αγνοούν πως οι ξένοι ανησυχούν και παρεμβαίνουν στα οικονομικά μας πράγματα γατί αυτοί καλούνται να καλύψουν τις απερισκεψίες μας. Αυτοί μας δανείζουν, αυτοί ανησυχούν για το αν θα εισπράξουν πίσω τα χρήματα που μας δάνεισαν, κι αγωνιούν για τις ενδεχόμενες επιπτώσεις μιας δικής μας κατάρρευσης στις δικές τους οικονομίες.

Κι όμως υπάρχουν κόμματα που μέσα στις σημερινές ζοφερές οικονομικές συνθήκες, που προκλήθηκαν εν πολλοίς και με τις δικές τους πλειοδοσίες, αρνούνται να προσφέρουν συναίνεση. Και στηρίζουν τις κινητοποιήσεις διαφόρων ομάδων (λ.χ. αγρότες, λιμενεργάτες) που στην πράξη στρέφονται ενάντια στην κοινωνία. Μια και οι επιδιώξεις τους είναι σκανδαλώδεις (250.000 ευρώ κάθε εργαζόμενος στον ΟΛΠ) κι εξωπραγματικές (πρόσθετες παροχές στους αγρότες από μια οικονομία στα πρόθυρα της διάλυσης).

Αποτελεί πρόκληση οι παρατάξεις της Αριστεράς να ομιλούν για δικομματικό πρόβλημα και να αρνούνται να προσφέρουν συναίνεση. Αν δεν υπήρχαν οι δικές τους ανεδαφικές κραυγές και πλειοδοσίες σε κάθε εξωφρενικό εργασιακό αίτημα τα κόμματα τότε της εξουσίας πιθανότατα να είχαν έγκαιρα συνέλθει και να είχαν σταματήσει τον κατήφορο. Ακόμα και σήμερα, που είμαστε με το ένα πόδι στο απόλυτο τέλμα τα κόμματα της Αριστεράς απαιτούν παροχές κι ενθαρρύνουν καταστρεπτικές για την οικονομία κινητοποιήσεις. Οχι μόνο δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Αλλά η δική τους παρουσία υπήρξε ο καταλύτης που έσπρωξε τους υπόλοιπους στην παραφροσύνη.

Η χώρα έχει ήδη εισέλθει στο τρελοκομείο. Φαίνεται αυτό από τις αντιφάσεις συνδικαλιστών και κοινοβουλευτικών εκπροσώπων. Ολοι αναγνωρίζουν φραστικά την κρισιμότητα της κατάστασης. Κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη όμως να οδηγήσει τον κόσμο που τον ακολουθεί στις σωστές κατευθύνσεις. Ολοι πλειοδοτούν για να φανούν αρεστοί. Κι οδηγούν τελικά το πλοίο στα βράχια. Επιδιώκουν να κερδίσουν τελικά από τι; Θυμίζουν αυτούς που ερίζουν για το πάπλωμα ενώ σε λίγο δεν θα υπάρχει κρεβάτι.

Και κατηγορούνται βέβαια οι συνετές φωνές σαν νεοφιλελεύθερες. Γιατί προφανώς ο νεοφιλελευθερισμός ταυτίζεται πλέον με την λογική. Η χώρα πληρώνει σήμερα το άθλιο επίπεδο της παιδείας. Που επιτρέπει σε κάθε άσχετο να εκστομίζει ανοησίες που πολλοί ενστερνίζονται, γιατί αδυνατούν να καταλάβουν την κενότητα που περιέχουν. Όπως το ότι πεινάνε οι μόνιμα σιτιζόμενοι στο δημόσιο παραλήπτες παροχών κι επιδοτήσεων. Πως υπάρχουν «εξαθλιωμένοι» αγρότες με φορητές τηλεοράσεις και συσκευές GPS στα τρακτέρ με τα οποία οργώνουν τα χωράφια. Και που μισθώνουν εταιρίες security να τους τα φυλάνε στη διάρκεια των «αγώνων» τους. Όπως ότι είναι φυσιολογικό μερικές χιλιάδες συμπολιτών μας να δηλώνουν ετήσιο εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ. Και φοροδιαφεύγοντας έτσι, να εισπράττουν και έκτακτες ενισχύσεις από το υστέρημα αυτών που δηλώνουν τα εισοδήματά τους και πληρώνουν τους φόρους τους.

Αν δεν περικοπούν οι δαπάνες του κράτους και δεν απελευθερωθούν οι δυνάμεις της αγοράς σωτηρία για την ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να υπάρξει. Αν οι απαραίτητες επιλογές για την διάσωση της χώρας πρέπει να είναι νεοφιλελεύθερες ας το πάρουν απόφαση όλοι. Ετσι πρέπει να γίνει. Κάθε άλλη κίνηση οδηγεί στην καταστροφή.

Ανδρέας Ανδριανόπουλος