Τα προκλητικά όρια του κράτους-γκουβερνάντα
Φεβ 4th, 2010 | Ανδρέας Ανδριανόπουλος| Κατηγορία: Ανδρέας Ανδριανόπουλος |
Email This Post
|
Print This Post
|
Η ελληνική γεωργία βρίσκεται τις τελευταίες εβδομάδες στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της χώρας. Το κλείσιμο δρόμων, λιμανιών, σιδηροδρομικών γραμμών και συνόρων, μαζί και με την καθημερινή παρουσία αγροτο-συνδικαλιστών στα ειδησεογραφικά δελτία των τηλεοράσεων, επανέφερε την γεωργία στην πρώτη γραμμή των ανησυχιών των ελλήνων. Παράλληλα όμως, σε πολλούς πολίτες τα μπλόκα και τα λόγια κάμποσων αγροτοπατέρων προκαλούν αγανάκτηση κι αρκετές φορές οργή. Δυσμενής συγκυρία για τους αγρότες υπήρξε το γεγονός πως οι κινητοποιήσεις τους συνέπεσαν με την κορύφωση της αγωνίας για την τύχη της ελληνικής οικονομίας.
Σε ένα χρονικό σημείο που πολύς κόσμος χάνει την δουλειά του κι ανησυχεί για το μέλλον, μία μερίδα ελλήνων δείχνει να μην κατανοεί προφανώς το πρόβλημα κι επιμένει στην δική του ιδιαίτερη πολιτική ατζέντα. Διότι τα αγροτικά μπλόκα δεν αποτελούν ουσιαστικά ένα ιδιαίτερο πολιτικό γεγονός. Εφ’ όσον επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο την ίδια περίπου πάντα ημερομηνία και με παρόμοια κάθε φορά αιτήματα αποτελούν μέρος της ετήσιας πολιτικής ρουτίνας. Οι αγρότες έχουν μεταβληθεί ουσιαστικά σε δημόσιους υπάλληλους. Εχουν στάνταρ απολαβές, επί τη βάσει δηλώσεων παραγωγής προιόντων που ουδείς στην πραγματικότητα ελέγχει και κάθε Ιανουάριο κλείνουν τους δρόμους εξασφαλίζοντας κάποιες παραπάνω παροχές. Ενα είδος 13ου μισθού περίπου.
Το ζήτημα είναι πως στο διαρθρωτικά ελαττωματικό μας κράτος η κάθε κοινωνική ομάδα δασκαλεύεται να επιβιώνει σε βάρος των υπολοίπων. Με όχημα ένα κράτος σε παράλυση που αντί να διοικεί και ελέγχει έχει μετατραπεί σε Καλό Σαμαρείτη που μοιράζει παροχές ανεξάρτητα από ανάγκες και πραγματικά προβλήματα. Οι αγρότες λ.χ. παραπονούνται επειδή τα προιόντα τους φθάνουν στις αγορές τέσσαρες φορές ακριβότερα από όσο τα πωλούν οι ίδιοι στους εμπόρους. Οι αγρότες όμως δεν φορολογούνται. Και με βάση αυτή την αδιανόητη και άδικη για τους υπόλοιπους έλληνες τακτική υπογράφουν προς τους εμπόρους αποδείξεις πώλησης κοντά στο ύψος της τιμής με την οποία το προιόν τους φθάνει στις αγορές!! Εξαπατάται έτσι το καταναλωτικό κοινό, διευκολύνεται η φοροδιαφυγή των εμπόρων και οι αγρότες, δίχως να πληρώνουν φόρους οι ίδιοι (δίχως δηλ. να μετέχουν στα κοινά βάρη) επιδοτούνται από το κράτος γκουβερνάντα κι εξασφαλίζουν και συντάξεις δίχως την πληρωμή εισφορών.
Το αποτέλεσμα είναι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας να ζεί σε βάρος όλων των υπολοίπων, δίχως λογική αλλά και χωρίς καμία αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας. Καταλήγουμε έτσι να έχουμε τρακτέρ με φορητές τηλεοράσεις και GPS και «μαχόμενους» αγρότες που παρκάρουν τα τρακτέρ στους εθνικούς δρόμους και να περνούν μετά από λίγες εβδομάδες – όταν δηλ. λήξουν οι κινητοποιήσεις – για να τα μαζέψουν. Στο ενδιάμεσο διάστημα, φροντίζει το κράτος – οπερέτα για τα περιουσιακά τους στοιχεία και για την δική τους ασφάλεια. Η παρακώλυση συγκοινωνιών είναι ποινικό αδίκημα. Εν τούτοις στην Ελλάδα η αστυνομία κλείνει δεκάδες δρόμους κι απομονώνει το κέντρο των πόλεων στην αναγγελία και μόνο της πορείας μερικών δεκάδων ανθρώπων από ορισμένες οδούς. Ετσι και τώρα στις εθνικές οδούς. Ενώ δεν υπάρχουν εκεί διαμαρτυρόμενοι αγρότες, παρά μόνο μερικά σκόρπια παρκαρισμένα τρακτέρ, η κυκλοφορία εμποδίζεται από τους κώνους που έχει βάλει η αστυνομία παρεμποδίζοντας και διαστρέφοντας την κυκλοφορία.
Την ίδια ώρα μερικές χιλιάδες άνθρωποι καταστρέφονται. Από διάφορα επαγγέλματα και για διαφορετικές αιτίες. Ολοι όμως αυτοί θα κληθούν σύντομα να πληρώσουν νέους φόρους. Με μεγάλες καινούργιες επιβαρύνσεις. Ωστε το κράτος γκουβερνάντα να μπορεί ακόμη να προσφέρει παροχές σε όσους προστατεύει, αλλά και να μην τηρεί το ίδιο τους νόμους. Θα επιβαρυνθούν δηλ. και πάλι αυτοί που δηλώνουν εισοδήματα για να συνεχίσουν να εισπράττουν αυτοί που φοροδιαφεύγουν, αυτοί που δεν φορολογούνται κι αυτοί που, με την ανοχή των αρχών, κλείνουν τους δρόμους εξωθώντας πολλούς άλλους στην οικονομική καταστροφή.
Αραγε έκανε το κράτος γκουβερνάντα κανένα έλεγχο στους εκατοντάδες κατόχους ομολόγων της Lehman Brothers στην περιοχή της Λάρισας; Να δούμε αν αυτοί φορολογούνται κι αν πιθανώς εμφανίζονται να πεινάνε και να βρίσκονται κάτω από «το όριο της φτώχειας»;
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
Μια φορά και έναν καιρό……..
– Ακουγα οτι οι αγρότες έχουν εξαφανισθεί απο την Ελλάδα και πρέπει να κάνουμε κάτι για να έχουμε αγρότες,
ή,
– Οι πολλοί αγρότες είναι περιττοί στην σύγχρονη κοινωνία….
Παραμυθάκια, δηλαδή,
– Η πραγματικότης είναι οτι οι αγρότες – κατα το πλείστον ως δεύτερο ή συμπληρωματικό επάγγελμα – , ζούν βασιλεύουν, και τον κόσμο των ουκρανο-μολδαβικών μπαρ κυριεύουν……..
Πάλι τυπογραφικὸ λάθος στὸν τίτλο τοῦ ἄρθρου ;
Προφανῶς ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ τὸ προκλητικὰ ὄργια τοῦ κράτους τροφοῦ. Ἅμα εἶχε ὅρια δὲν θὰ χρειαζόταν ἄρθρο.
Καὶ κάτι ἀκόμη ἐγκυκλοπαιδικὸ : Οἱ σχολιαστές τοῦ Εὐαγγελίου, μεταξὺ αὐτῶν, ἂν θυμᾶμαι καλὰ καὶ ὁ Hayek, ἔχουν παρατηρήσει ὅτι τὸ ποσὸν ποὺ ἀφήνει ὁ Καλὸς Σαμαρείτης στὸν πανδοχέα γιὰ νὰ φροντίσει τὸν περιπεσόντα τοῖς λησταῖς εἶναι ίδιαιτέρως φειδωλό. Τοῦτο γιὰ νὰ δείξει ὅτι ἐξ ἰδίων καὶ ἐντὸς τῶν χρηματοοικονομικῶν δυνατοτήτων τοῦ ἐλεοῦντος πρέπει νὰ γίνεται ἡ ἐλεημοσύνη καὶ ὄχι ἀπὸ δανεικά. Ἡ παραβολή, λοιπόν, τοῦ κράτους μὲ τὸν Καλὸ Σαμαρείτη εἶναι ἀτυχής. Ἄλλωστε τὰ θύματα τῆς ληστείας δὲν εἶναι οἱ ἀγρότες. Αὐτοὶ εἶναι οἱ ληστές. Τὰ θύματά τους θὰ περιέθαλπε τὸ κράτος ἂν ἦταν γνησίως Καλός Σαμαρείτης. Ἀλλὰ τὸτε θὰ εἶχε καὶ ἕνα μικρὸ πλεόνασμα …
“Η ελληνική γεωργία βρίσκεται τις τελευταίες εβδομάδες στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της χώρας….’
Εχουμε μια Ελλάδα επί μήνες κομμένη στα δύο από τα βράχια, που έκλεισαν τα Τέμπη με ανυπολόγιστες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Και καμιά Αρχή να μη βουτάει από το αυτί για εγκληματική αμέλεια και θρασύτατη παραβίαση συμβατικών υποχρεώσεων τους υπεύθυνους της κατασκευαστικής κοινοπραξίας. Και τα ΜΜΕ, με πρώτα τα λαλίστατα κανάλια, μηδέ των κρατικών εξαιρουμένων, να το βουλώνουν, αφού και αφεντικά τους είναι μεγαλομέτοχοι της υπόλογης κοινοπραξίας.
Βότσης, ελευθεροτυπια
γιατί άραγε κ. Ανδριανόπουλε είστε και πάλι επιλεκτικός στη κριτική σας και δεν λετε κουβέντα για τη κοινοπραξία «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου» στην οποία βασικοί μέτοχοι είναι οι γερμανική Hochtief και ο όμιλος Μπόμπολα???
@Ανδριανόπουλος
Πέστα Χρυσόστομε!
@alex
Αφενός έχεις δίκιο, τα ΠΑΣΟΚΟΓΕΝΗ διαπλεκόμενα λύνουν και δένουν και κανείς δεν μιλάει.
Απο την άλλη όμως τα δύο ζητήματα δεν είναι παρόμοια. Από την μία έχουμε ένα ατύχημα, από την άλλη έχουμε τον συνειδητό και τακτικό εκβιασμό των αγροτών στην υπόλοιπη κοινωνία και ένα κράτος που πληρώνοντας τα λύτρα ενθαρρύνει αυτλην την συμπεριφορά
@ everymann
for argument’s sake θα δεχτώ ότι έχεις δίκιο. Δεν θα έπρεπε όμως να δούμε και τι είναι αυτο που τους ωθεί σε αυτόν τον εκβιασμό? Σχεδίασαν και υλοποίησαν ποτέ τα δύο κόμματα εξουσίας κάποια αγροτική μεταρύθμιση για να βελτιωθεί η κατάσταση π.χ. (off the top of my head και χωρίς να γνωρίζω τα σχετικά θέματα): ορθολογισμός στην άρδευση και στη χρήση νιτρικών, λιπασμάτων κλπ και εκπαίδευση αγροτών, σταδιακή αναδιάρθρωση των καλλιεργειών με προώθηση προς εκείνες που απαιτούν μειωμένους υδάτινους πόρους, καταπολέμηση μεσαζόντων και καρτέλ, κλπ κλπ κλπ. Και να σου πώ και το άλλο…κάθε φορά που ένας κλάδος εργαζομένων διεκδικεί με αγωνιστικό τρόπο κάτι, κατηγορείται από μμε-πολιτεία ότι εκβιάζει τους υπόλοιπους. Η αγωνιστική κινητοποίηση όμως είναι το μόνο όπλο που έχει ένας εργαζόμενος να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Αναγνωρίζω οτι υπάρχουν υπερβολές αλλά να σου πώ ένα ακραίο παράδειγμα: εάν μια κυβέρνηση αποφάσιζε να βγάλει από τα βαρέα και ανθυγιεινά τους σκουπιδιάρηδες ή τους εργαζόμενους στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και αυτοί κατέβαινανν σε απεργία και αποκλεισμούς δρόμους, θα τους κατηγορούσαμε πάλι για εκβιασμό προς την υπόλοιπη κοινωνία??? Εγώ τουλάχιστον όχι…
@alex
Το πρόβλημα στον συλλογισμό σου είναι η υπόθεση ότι το κράτος μπορεί και πρέπει να φροντίζει για την αύξηση της παραγωγικότητας των αγροτών. Σε κάθε περίπτωση όμως που το κράτος προσπάθησε να κάνει τον επιχειρηματία αποδείχτηκε κατά πολύ χειρότερος της αγοράς.
Η λύση είναι απλή: καμία κρατική παρέμβαση (επιδότηση, καθορισμός τιμών κλπ.) στους αγρότες. Όπως όλοι οι συμπολιτές του του ιδιωτικού τομέα ας πάρουν ευθύνη για το εισόδημα τους. Τότε οι καλύτεροι με πυξίδα το ιδιωτικό κέρδος θα αρχίζουν να εκσυγχρονίζουν την παραγωγική διαδικασία, απορροφώντας τους χειρότερους.
(5), (6),
– Οταν πρωτοοργανώθηκαν οι Συνεταιρισμοί επί Υπουργίας Σημίτη , άν θυμάμαι καλά), υπήρχε και όρεξις και βοήθεια και καθοδήγησις προς τους αγρότες.
– Κράτησαν την χρηματική βοήθεια, έδιωξαν όλους τους Γεωπόνους του Υπουργείου, κατασυκοφάντησαν ως ανίκανο τον Κ.Σημίτη, διότι “αυτοί ήξεραν” την γή τους……….
– Τα υπεδυπόλοιπα, …. τα γνωρίζουμε…………
everymann,
δεν μιλάω τόσο για επιδοτήσεις και καθορισμο τιμών. Μιλάω σε πρώτη φάση για την διασφάλιση απο το κράτος ότι θα υπάρχουν κάποιοι κανόνες (υγειούς ανταγωνισμού πες τους). Η μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών δεν είναι μεγαλογαιοκτήμονες για να μποο΄ρυν να αντισταθούν στις κατευθυνόμενες τιμές, στα καρτέλ κλπ. Και μιλώ για τη θέσπιση βασικών κατευθυντήριων γραμμών, που θα βοηθήσει τους αγρότες (οι περισσότεροι των οποίων δεν έχουν τελειώσει το γυμνάσιο) να γίνουν πιο παραγωγικοί.
“οι περισσότεροι των οποίων δεν έχουν τελειώσει το γυμνάσιο”
Εγω πάντως εκεί εστιάζω το πρόβλημα. Αυτός πιστεύω ότι είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο δεν μπορούν να εκσυνχρονιστούν, να προσαρμοσθούν στα νέα δεδομένα και να απαγκιστρωθούν κάποια στιγμή από την κρατική βοήθεια
@alex
Καλά ακούγονται αυτά που λες, αλλά είναι πολύ γενικά. Τι θα πει διασφάλιση κανόνων “υγιούς ανταγωνισμού” ακριβώς; Τι θα πει πρακτικά “θέσπιση βασικών κατευθυντήριων γραμμών”; Οι τωρινές στρεβλώσεις πάνω σε αυτά τα γενικόλογα βασίζονται.
Μην κοροϊδευόμαστε, το ένα και μοναδικό πρόβλημα των αγροτών είναι οι κρατικές παρεμβάσεις και στρεβλώσεις σε όλες τις μορφές. Χωρίς κράτος θα δούμε πόσο γρήγορα η αγορά θα φτιάξει τον αγροτικό τομέα. Εάν το πρόβλημα των αγροτών είναι το κρίσιμο μέγεθος, η αγορά θα δώσει την λύση με αποδοτικές εξαγορές και συγχωνεύσεις.
“Τι θα πει διασφάλιση κανόνων «υγιούς ανταγωνισμού» ακριβώς; ”
for a start θα πει ότι εάν συλλάβεις 4 γαλακτοβιομηχανίες να ασκούν πρακτικές καρτέλ τις γα@#$ στα πρόστιμα και βάζεις και κάποιους στη φυλακή. Η περίφημη αυτορύθμιση της αγοράς, την οποια υπονοείς, όχι μόνο δεν έχει οδηγήσει πουθενά σε αυτό το θέμα αλλά έχει φέρει και τα αντίθετα αποτελέσματα.
“Τι θα πει πρακτικά «θέσπιση βασικών κατευθυντήριων γραμμών»”
for a start θα πει το εξής: τα υδάτινα αποθέματα της χώρας μειώνονται και γίνεται κατασπατάληση νερού στην άρδευση. Επομένως ως κράτος σχεδιάζω και εφαρμόζω ένα 5ετες πλάνο που θα λεει (π.χ.) ΟΙ α, β και γ καλλιέργειες είναι ιδιαίτερα υδροβόρες και σε βάθος χρόνου θα αντικατασταθούν με τις δ, ε και ζ, που είναι και πιο αποδοτικές. Οι χ τεχνικές αρδευσης που χρησιμοποιούνται ως τώρα κρίνονται ανεπαρκείς, επομένως αρχίζουμε να εφαρμόζουμε την τεχνική Ψ, για την οποία έχει αποδειχθεί από έρευνες και τη διεθνή εμπειρία ότι είναι πιο αποδοτική. κλπ κλπ κλπ
“Χωρίς κράτος θα δούμε πόσο γρήγορα η αγορά θα φτιάξει τον αγροτικό τομέα…”
Να δούμε και πόσο γρήγορα θα έβγαινε η παγκόσμια οικονομία απο την τωρινή οικονομική κρίση χωρίς τις όποιες κρατικές παρεμβάσεις???? Να δούμε πόσες ακόμη τράπεζες θα κατέρρεαν χωρίς κράτος???
@alex
Είμαι μαζί σου στο πρώτο.
Σχετικά με τον κεντρικό σχεδιασμό, γιατί να μην αποφασίσουν οι αγρότες για τις περισσότερο αποδοτικές καλλιέργειες; Εάν το νερό παράδειγμα είναι το πρόβλημα και η κατανάλωση του έχει negative externalities, η κυβέρνηση μπορεί απλώς να ανεβάσει την τιμή του ανάλογα. Τότε οι αγρότες θα προσπαθήσουν να βρουν τρόπους να καταναλώσουν λιγότερο νερό. Και είμαι σίγουρος ότι θα το κάνουν καλύτερα από το κράτος
Το τελευταίο σου κομμάτι που τείνει να γίνει τώρα πια το μόνιμο επιχείρημα κάθε κρατιστή, δεν το καταλαβαίνω. Πραγματικά νομίζεις ότι υπάρχει αναλογία του αγροτικού τομέα στην Ελλάδα με το διεθνές τραπεζικό σύστημα που να δικαιολογεί περαιτέρω επέμβαση του κράτους; Ειλικρινλα, δεν βλέπεις ότι 30 χρόνια σπατάλης είναι από το κράτος;;;
Τελευταίο σχόλιο και κλείνω, για την κρατική παρέμβαση στην παγκόσμια οικονομία. Για μένα είναι ξεκάθαρο ότι αφενός κρατικές στρεβλώσεις ήτανε πίσω από τα subprimes , αφετέρου μακάρι οι κυβερνήσεις να αφήνανε περισσότερες τράπεζες να χρεωκοπήσουν, η αγορά θα επανερχότανε πιο γρήγορα απ’όσο νομίζουμε. Αλλά η Goldman είναι καλά δικτυωμένη στην κυβέρνηση εδώ. Η λύση είναι λιγότερο κράτος my friend
Talking about κρατικές παρεμβάσεις…
http://news.yahoo.com/s/ap_travel/eu_travel_brief_italy_mcitaly
Να τι παρέμβαση έκανε ο πολυμήχανος ιταλός για να βοηθήσει την αγροτιά του! LoL
Ανησυχώ πολύ. Τι συνέβη στον κ. Χασαπογιάννη;
Ως καταγόμενος από αγροτική οικογένεια θά΄θελα να συνεισφέρω στην συζήτηση με ορισμένες απόψεις γύρω από την γεωργία και τους ανθρώπους της.
Η αγροτική παραγωγή (ως μέρος του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας) δεν μπορεί να συγκριθεί με τις άλλες οικονομικές δραστηριότητες του δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα της οικονομίας. Πέραν του ότι είναι μία οικονομική δραστηριότητα, η πιό παληά από συστάσεως του Ελληνικού κράτους, είναι και η πιό αναγκαία (ακόμη και όταν οι παγκοσμιοποιημένες αγορές μπορούν να φέρουν σπίτι μας τα πάντα) Φανταστείτε την εξάρτηση ενός κράτους, όταν δεν παράγει τίποτε γιά φαγητό. (χωρίς ειδήσεις ζης, χωρίς βενζίνη ζης, χωρίς αυτοκίνητο ζης χωρίς φαγητό δεν ζης) Θυμηθείτε την γειτονική μας Γιουγκοσλαβία με τα εμπάργο και τους αποκλεισμούς της πριν από 10 και βάλε χρόνια, επιβίωσε γιατί οι κάτοικοί της είχαν κάτι να φάνε.
Επιπροσθέτως η γεωργία παρουσιάζει μία ιδιομορφία ως προς τους εξωγενείς παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοσή της, πράγμα που οι άλλοι τομείς της οικονομίας δεν παρουσιάζουν σε τέτοιο βαθμό. (το πόσες ποσότητες ενός προϊόντος, επί παραδείγματι, θα παραχθούν δεν εξαρτάται από τον επιχειρηματία, αλλά σε μεγάλο βαθμό από τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατήσουν)
Οι αγρότες στην συντριπτική τους πλειονότητα είναι άνθρωποι όχι ιδιαίτερα μορφωμένοι (έμειναν στην επαρχία όσοι δεν κατόρθωναν να εισαχθούν σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, ή δεν τα κατάφεραν να “βολευτούν” στο Δημόσιο,) Οι υπόλοιποι έσπευδαν να καταλάβουν γκλαμουράτες θέσεις των αστικών περιοχών, πρωτίστως ελεύθεροι επαγγελματίες, αλλά και δημόσιοι υπάλληλοι.
Τα αγροτικά προϊόντα είναι ιδιαιτέρως ευπαθή (τα περισσότερα), άρα έχουν μία ιδιαιτερότητα ως προς την προώθησή τους στον τελικό καταναλωτή.
Γιά όλους τους παραπάνω λόγους το κράτος ώφειλε να χειρίζεται τα θέματα της γεωργίας με περισσότερη προσοχή. Αντί αυτών:
οι γεωπόνοι, οι οποίοι, υποτίθεται ότι μοχθούν για την γη (αυτή είναι η ετυμολογία του επαγγέλματός τους) διαγκωνίζονται για το πως θα διοριστουν στην Αγροτική Τράπεζα, αλλά και στο δημόσιο, ή σε άλλους οργανισμούς που υποτίθεται ότι προάγουν την γεωργία και τα προϊόντα της, έγιναν κι αυτοί γρανάζια του “κράτους των Δημοσίων Υπαλλήλων”. Ωσαύτως πολλοί γεωπόνοι δραστηριοποιούνται στην εμπορία γεωργικών “φαρμάκων”-δηλητηρίων και λιπασμάτων. Ελάχιστοι ευσυνείδητοι καθοδηγούν τους αγρότες γιά το τι θα παράγουν, πώς θα το παράγουν και πώς θα αυξήσουν την παραγωγή τους.
τα κόμματα εξουσίας διέφθειραν τους αγρότες, προκειμένου να τους υφαρπάξουν την ψήφο, με επιδοτήσεις, και κοινοτικές ενισχύσεις
τα αριστερά κόμματα πλειοδοτούν σε ψεύτικες υποσχέσεις εξαπατώντας τους και αποκρύπτοντας την αλήθεια.
Πέραν αυτών, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι σε κάθε κινητοποίηση και διαμαρτυρία (ανεξαρτήτως προελεύσεως ) δεν επικρατούν οι σώφρονες και συνετοί, που βλέπουν το μακροχρόνιο όφελος και χρησιμοποιούν επιχειρήματα που θα πείσουν την (σώφρονα) κοινωνία για το δίκαιο των αιτημάτων τους, αλλά οι πλέον θορυβώδεις και λαϊκιστές (γιατί τέτοιους θέλει η (μη) σώφρων και λαϊκίζουσα κοινωνία όπως επίσης και τα αντίστοιχα προς την κοινωνία ΜΜΕ.
Εν κατακλείδι: οι αγρότες έχουν δίκηο, αλλά με τον τρόπο που το διεκδικούν δεν το βρίσκουν.
Φίλε Ηρακλή, συγνώμη αλλά συνεχίζω να μην καταλαβαίνω γιατί η γεωργία είναι τόσο πιο σημαντική από άλλες οικονομικές δραστηριότητες που σημαίνει ότι πρέπει να επιδοτείται ασυστόλως επί δεκαετίες. Και μάλιστα όταν είναι προφανές ότι εν μέρη λόγο της ανικανότητας του κράτους και εν μέρη λόγο της ανικανότητας/απληστίας των αγροτών, η βελτίωση στην παραγωγικότητα ως αποτέλεσμα αυτών των επιδοτήσεων είναι μηδενική. Αντιθέτως, οι αγρότες έχουν κάθε συμφέρον να μην κάνουν τίποτα και να παίρνουν επιδοτήσεις παρά να ταλαιπωρηθούν, να κάνουν ανοίγματα και επενδύσεις σε νέες καλλιέργειες κτλ.
Συν ότι (ένα από τα) προβλήματα της Ελληνικής γεωργίας είναι τα πολύ μικρά κτήματα που δεν επιτρέπουν μοντέρνες μεθόδους, την ανάληψη ρίσκου, το μάρκετιγκ στην παγκόσμια αγορά, την αναγνωρισιμότητα προϊόντων κτλ. Και το παρόν καθεστώς των επιδοτήσεων, με το να ενθαρρύνει τους αγρότες να παραμείνουν αγρότες αντί να πουλήσουν την γή τους έτσι ώστε να γίνουν μεγαλύτερα και ποιο οικονομικά κτήματα τελικά καταστρέφει την Ελληνική γεωργία. Οι συνεταιρισμοί θα μπορούσαν όντως να μειώσουν αυτό το πρόβλημα άλλα όλοι ξέρουμε τι συνέβη με (τους περισσότερους από) αυτούς
Αντιθέτως, η γεωργία είναι ένας τομέας στον οποίο τα ανεπτυγμένα κράτη ΔΕΝ έχουν πια το competitive advantage και γι αυτό σε ΟΛΕΣ τις ανεπτυγμένες χώρες, η αγροτική παραγωγή, επιδοτούμενη ή μη, συνεχώς μειώνεται ως % του ΑΕΠ (και μερικές φορές και σε απόλυτους αριθμούς). Υπάρχουν ένα σωρό τομείς οι οποίοι έχουν μεγαλύτερα περιθώρια ανάπτυξης (νέες τεχνολογίες π.χ., υψηλός τουρισμός – δεν είναι αστείο ότι η Ελλάδα έχει το μικρότερο αριθμό μαρίνων και το μεγαλύτερο μέγεθος ακτογραμμής;).
Το ότι το ότι η γεωργία εξαρτάται από εξωγενείς παράγοντες δεν είναι λόγος επένδυσης στην γεωργία. Αν μη τι άλλο είναι λόγος αποφυγής της. Όντως, όταν συμβούν κάποια καταστροφικά καιρικά ή άλλα συμβάντα, εντάξει το κράτος ας βοηθήσει. Αλλά εδώ οι αγρότες θέλουν “βοήθεια” με το παραμικρό ενώ, βέβαια, δεν δίνουν τίποτα πίσω όταν έχουν καλές σοδειές. Αυτό που θα έπρεπε να κάνουν είναι να πληρώνουν ασφάλεια σε ένα κοινό ταμείο που να τους πληρώνει αποζημιώσεις όταν έχουν καταστροφές.
Το επιχείρημα για την εθνική σημασία της αγροτικής παραγωγής σε περίπτωση πολέμου είναι υπαρκτό αλλά εν έτη 2010, δεν αφορά ιδιαίτερα μια χώρα σαν την Ελλάδα. Το μεγαλύτερο εθνικό μας πρόβλημα τώρα το οποίο υπονομεύει τόσο την ευημερία μας όσο και τα εθνικά μας συμφέροντα είναι η οικονομική μας ανυποληψία.
Κανείς δεν διαφωνεί ότι το κράτος μπορεί να κάνει καλύτερη δουλειά στο να μορφώσει και να κατευθύνει τους αγρότες αλλά – συγνώμη – ποιους ακριβώς έχει κατευθύνει επιτυχώς το Ελληνικό κράτος; Συν ότι στο κάτω κάτω, οι αγρότες είναι ενήλικοι άνθρωποι, πολλοί από αυτούς και σχετικά εύποροι (ιδίως τώρα μετά από πακτωλούς επιδοτήσεων τόσα χρόνια και την εκμετάλλευση των μεταναστών).
Αγαπητέ Άλκη, δεν ισχυρίστηκα ότι πρέπει να συνεχίζεται επ’ αόριστον η επιδοματική πολιτική προς τους αγρότες. Ισχυρίζομαι απλώς ότι λόγω της ιδιαιτερότητάς της η γεωργία πρέπει να τυγχάνει ευνοϊκότερης μεταχείρισης και μεγαλύτερης προσοχής έναντι των άλλων τομέων της οικονομίας.
Φίλε Ηρακλή, προσπάθησα και εγώ να εξηγήσω ακριβώς ότι δεν πιστεύω ότι πρέπει να τυγχάνει ευνοϊκότερης μεταχείρισης γιατί δεν είναι ένας τομέας που μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ανάπτυξη στον δυτικό κόσμο. Όταν παράγει προιόντα με κόστος πολλαπλάσιο των τιμών της αγοράς και αναγκαζόμαστε να τους επιδοτούμε για να ΜΗΝ παράγουν (τα ξέρεις φαντάζομαι τα παράλογα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε.), τι νόημα έχει να συνεχίζουμε να ρίχνουμε χρήματα εκεί;
Αλλά και εάν αποφασίσουμε για κάποιο λόγο να βοηθησουμε τους Έλληνες Αγρότες, σίγουρα δεν πρέπει να γίνει με τον σημερινό τρόπο ψηφοθηρικών επιδοτήσεων στους (αληθινούς ή κατ’ επίφαση) γεωργούς. Τα χρήματα θα έπρεπε να δοθούν είτε για καλύτερες υποδομές στην επαρχία έτσι ώστε να μπορέσουν να αναπτύξουν άλλες πιο επωφελείς δραστηριότητες είτε με επιλεκτική επιδότηση επιχειρηματικών προσπαθειών και καινοτομιών. Είναι αστείο ότι μετά από 30 χρόνια κοινοτικών και εθνικών επιδοτήσεων το μεγαλύτερο ποσοστό του Ελληνικού λαδιού εξάγεται χύμα στην Ιταλία οι οποίοι το εμφιαλώνουν και το πουλάν ως είδος πολυτελείας…