Το ενοχλητικό Συμβούλιο της Επικρατείας!
Φεβ 8th, 2009 | Χαρίδημος Τσούκας| Κατηγορία: Χαρίδημος Τσούκας |
Email This Post
|
Print This Post
|
Δεν έχει υπάρξει υπουργός ΠΕΧΩΔΕ τα τελευταία 20 χρόνια που να μην έχει καταφερθεί δημοσίως κατά του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ). Η φράση του Κώστα Λαλιώτη, «αυτή η απόφαση [του ΣτΕ για την εκτροπή του Αχελώου] δεν με αφορά» συνοψίζει τη θρασύτητα των (ουκ ολίγων) επηρμένων και λαϊκιστών πολιτικών μας. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι υποκριτικά επικρίνουν τη βία των «αντεξουσιαστών», δεν παραλείπουν να καταπατούν τις αρχές του κράτους δικαίου όταν αυτό τους συμφέρει.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι κάρφος στο μάτι των κυβερνήσεων. Λειτουργώντας ως θεσμικό αντίβαρο στην εξουσία τους, το ΣτΕ ενοχλεί πολύ. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι σε κάποια από τις πάμπολλες αναθεωρήσεις του Συντάγματος θα το ευνουχίσουν. Το κράτος δικαίου, συστατικό στοιχείο του οποίου είναι το ΣτΕ, θέτει εμπόδια στις επιδιώξεις των διαπλεκόμενων κυβερνήσεων και γι αυτό, όπου μπορούν, το παρακάμπτουν.
Το έκαναν με την ανέγερση του θηριώδους εμπορικού κέντρου «The Mall», στο Μαρούσι. Το κτίριο αυτό αρχικά θεωρήθηκε Ολυμπιακό έργο (Χωριό Τύπου), για τη δημιουργία του οποίου άλλαξε το 2001 η μέχρι τότε οικιστική χρήση γης και διπλασιάστηκε ο συντελεστής δόμησης. Μετά από προσφυγή κατοίκων, το ΣτΕ έκρινε ότι το (τότε) υπό κατασκευή μεγαθήριο επιβαρύνει ανεπανόρθωτα το οικιστικό περιβάλλον και ακύρωσε τις σχετικές υπουργικές αποφάσεις. Αντί να σεβαστεί τη δικαστική απόφαση, ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ ψήφισε το 2003 ειδικό νόμο με τον οποίο εγκρίθηκαν όλες οι απαραίτητες διοικητικές πράξεις για την κατασκευή του επίμαχου κτιρίου! Οι κάτοικοι επανήλθαν με νέα προσφυγή. Το Ε’ Τμήμα του ΣτΕ έκρινε και το νόμο του 2003 αντισυνταγματικό. Η υπόθεση ακόμα εκκρεμεί, αφού η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ αναμένεται τον Μάιο του 2009! Τι σημασία θα έχει όμως η δικαστική απόφαση πλέον; Το 60000 τ.μ. εμπορικό κέντρο χτίστηκε και λειτουργεί! Είπατε τίποτα για κράτος δικαίου;
Έχοντας αυτά κατά νου, δεν είναι σώφρων η πρόσφατη απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), κατόπιν προσφυγής 131 πολιτών, να αναστείλει την εκτέλεση της οικοδομικής άδειας για την κατασκευή ενός νέου τεράστιου εμπορικού κέντρου στην περιοχή του Βοτανικού, μέχρις ότου το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο αποφασίσει οριστικά επί της προσφυγής τον προσεχή Μάρτιο; Κι όμως η απόφαση αυτή προκάλεσε αντιδράσεις. Μερικές ήταν αναμενόμενες, καθότι προέρχονται από αθεράπευτα λαϊκιστές πολιτικούς. Άλλες, όμως, ήταν απροσδόκητες, στο μέτρο που προέρχονται από εκσυγχρονιστές διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Οι ευθέως επικριτικές για το ΣτΕ δηλώσεις του βουλευτή του ΛΑΟΣ κ.Γεωργιάδη και εμμέσως αιχμηρές του δημάρχου Αθηναίου κ.Κακλαμάνη ουδόλως εκπλήσσουν. Δεν θα περίμενε κανείς τίποτα διαφορετικό από έναν βουλευτή που περισσότερο κραυγάζει και λιγότερο σκέπτεται, ούτε από έναν πρώην υπουργό Υγείας που, σύμφωνα με αποκαλύψεις του Τύπου το 2006, αποδέχθηκε προεκλογική χρηματοδότηση φαρμακευτικών εταιριών.
Θα περίμενε όμως κανείς περισσότερο σεβασμό στους θεσμούς από αυτούς που σχολιάζουν καυστικά την παθολογία του δημόσιου βίου. Σε άρθρο του στο «Βήμα» (16/1/2009), με απροσδόκητα συνωμοσιολογικό ύφος, ο κ.Πρετεντέρης βλέπει «ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία κινούνται πίσω και από τους «ευαίσθητους» [προσφεύγοντες πολίτες] και από τους «αδέκαστους» [δικαστές]». Η γλώσσα του προβεβλημένου αρθρογράφου είναι αποκαλυπτική: «Κρίσιμες αποφάσεις […] δεν λαμβάνονται στους χώρους της δημοκρατικής εξουσίας αλλά μεταφέρονται σε σκοτεινές αίθουσες διαβουλεύσεων όπου ένας διαφωνεί και δύο αποφασίζουν». Στις «αίθουσες αυτές το κάθε επί μέρους συμφέρον μπορεί να πάρει το προβάδισμα απέναντι στη βούληση της ευρείας πλειοψηφίας»!
Προσέξτε τη ρητορική του ισχυρισμού: η δικαστική αίθουσα συσκέψεων χαρακτηρίζεται «σκοτεινή», γεγονός που συνειρμικά παραπέμπει σε γιάφκες τρομοκρατών, μαφιόζων και συνωμοτών. Σε τέτοιες «σκοτεινές αίθουσες», κατοικοεδρεύουν στρυφνοί και αλλόκοσμοι δικαστές, πιθανά ενεργούμενα ιδιωτικών συμφερόντων, τους οποίους, κατά τη ρήση του εθνικόφρονος κ.Γεωργιάδη, κανείς δεν ξέρει «ποιος τους έχει διορίσει και από πού κρατάει η σκούφια τους»! Η προσπάθεια για την απαξίωση του ΣτΕ είναι προφανής.
Ο αντιθεσμικός-λαϊκιστικός λόγος αποκρύπτει και παραπλανά. Πρώτον, διότι στο κράτος δικαίου οι αποφάσεις της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, όσο συναινετικά κι αν έχουν ληφθεί, υπόκεινται στον έλεγχο της δικαστικής εξουσίας. Δεύτερον, διότι το ΣτΕ θέλησε να αποτρέψει τη δημιουργία ενός τετελεσμένου – δηλαδή, την κατασκευή ενός τεράστιου κτιρίου 70 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, στον κατασκευαστή του οποίου παραχωρήθηκε διπλάσιος από τον προβλεπόμενο για την περιοχή συντελεστής δόμησης – μέχρις ότου αποφανθεί οριστικά. Έτσι λύνονται οι διαφορές σε ένα κράτος δικαίου – με προσφυγή στους αρμόδιους θεσμούς και σεβασμό των αποφάσεών τους.
Δείτε τι συνέβη σε μια παρόμοια περίπτωση στη Βρετανία. Όταν ανακοινώθηκε η πρόθεση κατασκευής του πέμπτου τέρμιναλ στο αεροδρόμιο Χήθροου, οικολογικές οργανώσεις και τοπικά δημοτικά συμβούλια ξεσηκώθηκαν και προσέφυγαν στα αρμόδια όργανα της πολιτείας. Η σχετική «δημόσια διαβούλευση» (public inquiry), διήρκεσε 4 ολόκληρα χρόνια (1995-1999) και περιελάμβανε: 700 μάρτυρες, 525 ημέρες ακροάσεων, 24.000 υπομνήματα, 100.000 σελίδες καταθέσεων, ενώ στοίχισε 80 εκατομμύρια στερλίνες! Κανείς φυσικά δεν μίλησε για «συμφέροντα», ούτε επέκρινε τη διαδικασία. Το κράτος δικαίου κοστίζει, σε χρόνο και χρήμα. Στην ανεπτυγμένη Ευρώπη τέτοιες διαδικασίες θεωρούνται αυτονόητες. Στη χώρα-«λίκνο της Δημοκρατίας», αντιθέτως, το κράτος δικαίου αποτελεί για μερικούς περιττή πολυτέλεια…
Χαρίδημος Τσούκας
Πριν κλείσω αυτό το σημείωμα θα θυμίσω οτι το ΣΤΕ είχε παρέμβει και για την μη δημιουργία του φράγματος που σήμερα διαμορφώνει την λίμνη Πλαστήρα.
Ή το ΣτΕ τελικά είπε ναι στην λίμνη Πλαστήρα, οπότε πού είναι το κακό ακριβώς στο να εξετάσει το ζη΄τημα μέχρι να πει ναι, ή το ΣτΕ είπε όχι και πάλι το έργο έγινε, οπότε το ηθικόν δίδαγμα είναι ότι για να χτιστούν οι πυραμίδες της Αιγύπτου και ο Παρθενώνας πρέπει να έχεις χούντα στην Ελλάδα και είναι καλό πράγμα η δημοκρατική εκτροπή αφού χτίζονται μεγάλα έργα. Για την ιστορία το ΣτΕ είχε πει όχι και στο Mall στο Μαρούσι, αλλά η κυβέρνηση Σημίτη το έγραψε στα παλαιά του των υποδημάτων, περνώντας το ως…Ολυμπιακό Έργο! Είναι γνωστές εξάλλου οι ρήσεις του τότε υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Λαλιώτη για το ΣτΕ. Το ΣτΕ είχει πει όχι και στην καταστροφή του κτήματος Θων, για να έρθει ο εν πολλαίας αμαρτίαις περιπεσών ανήρ Βουλγαράκης να το νομιμοποιήσει από το παράθυρο το αυθαίρετο για να μην πληρώνει ο Βωβός πρόστιμα στην πολεοδομία ή να το γκρεμίσει.
Λέτε,λέτε,λέτε. Αλλά κανείς δεν έχει απαντήσει μέχρι τώρα σε ένα βασικό θέμα: η ανάπλαση του Βοτανικού ως πάρκο έχει εξαγγελθεί ήδη από τον Κουλουμπή ως υπουργό ΠΕΧΩΔΕ και ο νόμος και το προεδρικό διάταγμα που ορίζει κάτι τέτοιο χρονολογούνται από το 1994 και το 1995. Τι άλλαξε στο μεταξύ και οι ίδιοι πολιτικοί και τα ίδια κόμμα αποφάσισαν να μην εφαρμόσουν τους νόμους του ελληνικού κράτους και να ψηφίσουν κάτι εντελώς αντίθετο με πριν και αντισυνταγματικό συνάμα; Η μη τήρηση των νόμων και του συντάγματος είναι συμβατή με την δημοκρατία; Για την ιστορία, ακριβώς επειδή υπάρχει ο νόμος του 1995, το ΣτΕ παίζει όχι μόνο να πει ότι δεν μεταφέρεται ο συντελεστής δόμησης, αλλά ότι απαγορεύεται η δόμηση γενικά, αφού η αλλαγή χρήσης γης μπορεί να γίνεται μόνο για λόγους δημοσίου συμφέροντος και οι εμπορικές δραστηριότητες δεν θεωρούνται – στην νομολογία του ΣτΕ αλλά ακόμα και του αμερικάνικου Supreme Court – λόγοι δημοσίου συμφέροντος.
Το κράτος-υπηρέτης ιδιωτικών συμφερόντων – ας μην πούμε για το πόσα μισθώματα χαρίζει στον βάζελο-100,000,000 ευρώ είναι αυτά – των εργολάβων και των ομάδων ποδοσφαίρου είναι συμβατό με την δημοκρατία; Λέτε συνέχεια για κατοίκους. Αλλά το ίδιο τραγικό είναι να λέει ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης ότι θα χτίσουμε mall στο Central Park αν δεν αντιδρούν οι κάτοικοι που ζουν δυο δρόμους πιο μέσα από το πάρκο. Ή οι νόμοι του κράτους και το Σύνταγμα δεν ψηφίστηκαν με δημοκρατικές διαδικασίες; Ας κάνουμε λοιπόν ένα δημοψήφισμα και ας θέσουμε το ερώτημα: επιθυμείτε να εφαρμόζονται επιλεκτικά οι νόμοι και το Σύνταγμα; Ναι ή όχι;
Μα μια στιγμή βρε παιδιά, γιαιτ έχουμε χάσει τη μπάλλα εδώ πέρα μου φαίνεται…
Με τη διαφορά ότι το central park ήδη υπάρχει και δεν έχει μείνει κοπρώνας για δεκαετίες και αποτελεί μια πραγματική και όχι μια ιδεατή κατάσταση. Πολλοί φίλοι εδώ οι οποίοι πέρα ενίστανται, δεν είναι υπέρ της παρανομίας και της αυθαιρεσίας (εκτός αν νομίζουμε ότι εγώ, ο υπεροξυδερκής κος Μπαζιωτόπουλος ή άλλοι κόσμια τοποθετηθέντες συμμετέχοντες με το που φεύγουν από το πληκτρολόγιο πηγαίνουμε τη κάπου στο “υπόλοιπο Αττικής” κρυφά να “ρίξουμε μπετά” ή να μπαζώσουμε κανένα ρέμα. Απλά οι φίλοι αυτοί, δεν αναρωτιούνται μόνο για το όχι αβάσιμο αλλά επίπλαστο ερώτημα-παγίδα του αν θα κερδίσουν λεφτά οι μεγαλοκατασκευαστές αλλά για το ποια πόλη τέλος πάντων θέλουμε.
Αντιλαμβανόμαστε ότι πολλοί δεν ενδιαφέρονται για τον αν η Αθήνα θα αποκτήσει μια σύγχρονη μητροπολιτική όψη εν παραλλήλω με την ανάδειξη της ιστορικής και πολιτισμικής της ταυτότητας. Δεν το θεωρούν πρώτη προτεραιότητα. Υπάρχουν πολλοί εδώ πέρα που ενδιαφέρονται. Δυστυχώς, οι μητροπολιτική αυτή όψη θέλει ΚΑΙ ουρανοξύστες, ΚΑΙ πάρκα, ΚΑΙ υποδομές, και αστικές συνέχειες μεγάλων κλιμάκων.
Το ερώτημα δεν είναι αν θα βγάλει λεφτά ο Βαρδινογιάννης ή ο Βωβός ή ο Βγαινόπουλος ή αν θα βγάλει τα απωθημένα του ο κάθε νέος πολιτικός, αλλά το αν η πόλη θα εξελιχθεί και δε θα μοιάζει με μεγαλοχώρι. Το ξέρετε, το ξέρουμε ότι αυτό δε θα γίνει αν κάθε μα κάθε φορά υφιστάμεθα την ίδια διαδικασία, είτε πρόκειται για γήπεδο, είτε πρόκειται για μουσείο (πολύ λιγότερη επιβάρυνση) είτε πρόκειται για κτίρια γραφείων, είτε πρόκειται για πάρκα, είτε για ‘άλλες αναπλάσεις κάθε είδους. Κάποιους δεν τους ενδιαφέρουν αυτές οι αναπλάσεις. Ίσα-ίσα, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, διάκεινται εχθρικά απέναντι τους ένεκα στάσεως και πολιτικής τοποθετήσεως. Απέδειξα και έχουν αποδείξει πολλοί άλλοι ότι η προσφυγή εναντίον του γηπέδου ήταν αποτέλεσμα πολιτικής εμπάθειας ενός νέου συμπλεγματικού πολιτικού και κάποιων ενδεχομένως ακολούθων του. Η ίδια τακτική θα ακολουθηθεί όταν αύριο και άλλοι χώροι θα τεθούν ως υποψήφιοι για ανάπτυξη. Διάκεινται εχθρικά απέναντι στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Δικαίωμα τους. Αρκεί να το δηλώσουν.
Αντί αυτού, βλέπουμε μια ύπουλη επίθεση απέναντι σε συγκεκριμένα χαρακτηριαστικά του αστικού κράτους. Βλέπουμε η αστική ταυτότητα και ο μητροπολιτικός χαρακτήρας της πόλης να διασύρεται και να δέχεται συνεχώς μια πολυπλόκαμη επίθεση με αφορμή άσχετα και αυθαίρετα συρραμμένα μεταξύ τους γεγονότα όπως η δολοφονία του άτυχου παιδιού η οποία κατέληξε στην με μίσος και στρατιωτική οργάνωση σχεδόν καταστροφή ενός μεγάλου τμήματος του κέντρου της Αθήνας, η βροχή καταστρεπτικών δράσεων απέναντι σε ανυπεράσπιστους στόχους (γιατί έγιναν οι εκ του ασφαλούς εισβολές στο Παλλάς και το Εθνικό Θέατρο και τη Λυρική σκηνή και όχι στα μπουζουκομάγαζα; μήπως διότι εκεί θα τους γέμιζαν “κουμπότρυπες” οι “προστάτες” των μαγαζιών; Δεν είναι ανανδρία αυτό; ), ο συστηματικός διασυρμός του κατασκευαστικού κόσμου (αλλά όχι των μικροεργολάβων κατοικιών οι οποίοι ευθύνονται για το 99% της καταστροφής του αστικού περιβάλλοντος της πόλης των Αθηνών αλλά βλέπεις αυτοί είναι και πολλοί ψηφοφόροι, οπότε σου λέει, άσε, έτσι δεν είναι κύριοι πολιτευτές; ), ο συστηματική δυσφήμιση συγκεκριμένων τυπολογιών κτιρίων και η παραπληροφόρηση (“εμπορικά κέντρα” – “ουρανοξύστες από το μεγάλο κεφάλαιο”, “γυάλινοι πύργοι” – δηλαδή αν δεν έχουν εξωτερικά υαλοπλάσματα και άλλη εξωτερική επένδυση θα είναι αποδεκτοί; κοκ).
Διατείνονται μάλιστα οι νεόκοποι αυτοί πολιτευτές ότι “τώρα αρχίζουν” τον αγώνα τους, λες και δεν έκαναν τόσες δεκαετίες οι προκάτοχοι τους αρκετή ζημιά στην εξέλιηξη της πόλης μας . Απειλούν συνεχώς, έχουν ξεφρενιάσει, “θα τους βρίσκουμε μπροστά μας”, “θα μας ταράξουν”, “αυτά που ξέραμε να τα ξεχάσουμε” λες και δεν έχουμε άλλη όρεξη εκτός από τα προβλήματα μας από το να ανεχόμαστε μια συνεχή αναταραχή χωρίς λόγο, νόημα και σκοπό όχι διότι υπάρχει ένας ειλικρινής λόγος και ενδιαφέρον αλλά διότι κάποιοι νεαροί πολιτικοί θέλουν δια της βίας να διεμβολίσουν τον υπάρχοντα δικομματικό διπολισμό και τα πολιτικά πράγματα και να επιβάλλουν με την παρουσία τους το σκοταδισμό τους σαν όχημα έκφρασης πολιτικού λόγου.
Ε, όχι άλλο πιά, ΕΛΕΟΣ, νισάφι πιά!!!!
Ε, ας ακουστεί ότι, όσον αφορά τα αστικά θέματα της Αθήνας, υπάρχουν και πολλές χιλιάδες Έλληνες οι οποίοι, όσο τους επιτρέπει ο χρόνος τους και οι άλλες προς το ζην δραστηριότητες τους, θέλουν την ανάπλαση της πόλης και την σταδιακή της ανάταξη όχι προς ένα βουκολικό συνονθύλευμα μεγαλοχωρίων με “πράσινο” αλλά μιας πόλης με μητροπολιτική εμφάνιση όπου αρμονικά συνυπάρχουν οι μητροπολιτικές λειτουργίες με μεγάλα πάρκα, ουρανοξύστες, μεγάλων κλιμάκων κατασκευές και τις ανάλογες υποδομές. Ε, είναι καιρός όλοι αυτοί οι άνθρωποι να λύσουμε τη σιωπή μας και να διατρανώσουμε ότι ΟΧΙ, οι νόμοι πρέπει να αλλάξουν, διότι δεν ανταποκρίνονται στα σημεία των καιρών, Θέλουμε μια νέα πόλη, μια νέα Αθήνα η οποία να μπορεί να ανταγωνιστεί την Κωνσταντινούπολη, τη Μπρατισλάβα, και το Βελιγράδι. Μια πόλη με τέτοια αστική ταυτότητα που κανένας δημάρχους ή χειρότερα πολιτευτής δεν μας έχει δώσει ακόμα. Και για αυτό θα αγωνιστούμε.
Ας ακουστεί σα μήνυμα ελπίδας προς όλους όσους μας διαβάζουν ότι αγαπάμε το πράσινο πραγματικά διότι έχουμε ζήσει σε πόλεις όπου αυτό υπήρχε σε περίσσεια. Μόνο που οι πόλεις αυτές είχαν και άλλα πράγματα. Ε. λοιπόν αυτό επιδιώκουμε. Αρκετά κράτησε το αστείο. Και αν κάποιοι άλλοι αρχίζουν, και εμείς ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ.
Ο καθένας απο μας, ανάλογα με το χρόνο του, τηνόρεξη του και τη διάθεση του ας αντιδρ΄λασουμε απέναντοι σε οποιοδήποτε λέει πως “θα μας ταράξει”. Δεν του το χρωστάμε, δεν του κάναμε τίποτα, δεν τον θέλουμε στη ζωή μας.
Αρκετά περιμέναμε. Εμπρός, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς τέλος για την Αθήνα των ονείρων μας.
Και επειδή όπως λένε, μια εικόνα αξίζει όπως χίλιες λέξεις δέστε και το παρακάτω βίντεο το οποίο είναι απόσπασμα από τη συνέντευξη του κου Τσίπρα στη δημοσιογράφο Αννα Παναγιωταρέα στη ΝΕΤ στις 12/2/2009.
http://www.youtube.com/watch?v=ERFylSij86s
Από τη μια ο κύριος αυτός μας απειλεί (όσους δηλαδή έχουν την ατυχία να έχουν κάποια δουλειά να κάνουν στο κέντρο της Αθήνας) λέγοντας ότι ότι “την αριστερά που ξέρατε να διαδηλώνει με ένα πανώ και μετά να τα βάζουν στα γραφεία τους, αυτή την αριστερά να την ξεχάσετε” . Δηλαδή τι άλλο εκτός από πανώ αγαπητέ κύριε Τσίπρα θα έπρεπε να βγάζουν οι διαδηλωτέςεκτός από πανώ; ooops!!! “Συ είπας” που λένε.
Από την άλλη, μας λέει “θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα” όσον αφορά τα πολεοδομικά θέματα και την επιλεκτική προσοχή του.
Αφού είναι έτσι τα πράγματα, και οι νόμοι πρέπει να είναι τόοοοοσο άτεγκτοι, ας εφαρμοστούν σε όλες τις διαδηλώσεις πρώτα απ’ όλα οι διατάξεις σχετικά με το ποσοστό κατάληψης του οδοστρώματος, ο νόμος περί φθοράς ξένης περιουσίας, διατάραξης κοινής ειρήνης, διατάραξης κοινής ησυχίας όχι να γκαρίζουν οι ντουντούκες συνεχώς στ’ αυτιά μας ή υπαίθριες συναυλίες στα προπύλαια), και γιατί όχι, (χοχοχο) ο νόμος περι… “αντιστάσεως κατά της αρχής”, κύριοι όψιμοι υπέρμαχοι των νόμων. Αλλά μάλλον δε θα σας άρεσε, εεεε;
Αφήστε πια το νόμο του ασύλου, έστω και όπως είναι.
Τέτοια υποκριτική διγλωσσία σαν την παραπάνω παρακαλώ να την προσέξουμε σαν ενδεικτικό στοιχέιο του ότι ο συγκεκριμένος κύριος ελίσσεται και όποτε τον συμφέρει εμπαθώς χρησιμοποιεί τα νομικά κεν’ά για να κάνει ζημιά στους ποίτικούς του στόχους, όποτε δε τον συμφέρει αγνοεί τους νόμους στο όνομα ενός μεταφυσικού εθιμικού μετά από πολλά χρόνια εθιμικού δικαιώματος ανομίας επικαλούμενος τη θέληση του “λαού”, της “νεολαίας”, του εκάστοτε αντικειμένου πολιτικής μικροεκμετάλλευσης του.
Για να μη σχολιάσω το άλλο, “αυτή η ιστορία του Βοτανικού ήταν ένα μάθημα και για εμάς αλλά και με τους αντιπάλους μας για μα μάθουν με ποιους έχουν να κάνουν”… Ορίστε;;;;;;;;;;
“με ποιους έχουν να κάνουν”
Μια στιγμή…
Τέτοια κουβέντα δεν ξεστόμισε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981 που είχε εν τη πράξει το 48% (δε θυμάμαι το ακριβές ποσοστό) και εν δυνάμει το 80% του Ελληνικού λαού. Αυτή και μόνο η φράση αν αναλυθεί δείχνει την αλαζονεία του συγκεκριμένου κυρίου. Και φανταστείτε, δε μιλάμε για το 50% ή το 30, έστω, (που και τότε δεν το δικαιούσαι) αλλά για το 7% σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές. Δηλαδή αν σε κάποιο μακρινό σενάριο επιστημονικής φαντασίας κάποτε αυτός ο άνθρωπος καταλάβει την εξουσία με ένα 45% (δεν τολμώ να φανταστώ άλλο τρόπο…) τι παραπάνω θα (μας) κάνει από τώρα που με ένα 7% “θα μας ταράξει” και “αυτά που ξέραμε να τα ξεχάσουμε”; Δημόσιες εκτελέσεις προς παραδειγματισμό; Νέα Γκουλαγκ;
Αντιλαμβάνεστε αγαπητοί συνομιλητές και κύριοι δικαστές του ΣτΕ με ποιόν αυτή τη στιγμή συντάσσεστε (όσοι επιθυμείται εν πλήρει συνειδήσει να συντάσσεστε); Δεν ισχυρίζομαι φυσικά ότι ο εν λόγω κύριος είναι εν δυνάμει ένας νέος ερυθρός δικτάτωρ (εξάλλου θα έχω φροντίσει να μεταναστέψω σε μια πιο ώριμη δυτική δημοκρατία πολύ πριν έλθει εκείνη η αποφράδα ημέρα αν ποτέ έλθει και αν ζω ως τότε).
Θα σας θυμίσω όμως, αντί επιλόγου, εφόσον εδώ μας βλέπω όλους αγγλο- και αμερικανο-σπουδαγμένους αυτό που λένε στην “επάρατη” δύση:
“Τhe road to hell is paved with the best intentions”. (Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις). Σκεφτείτε το.
Αξιότιμοι κύριοι, η συζήτηση έχει εντελώς ξεστρατίσει. Ο κ. Τσούκας υπαραμύνθηκε του ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου και του Συντάγματος της χώρας. Τα περί ΣΥΡΙΖΑ, αναρχοαυτόνομων, καταληψιών και λοιπών παραβατικών δεν έχουν καμμία σχέση με το ως άνω θέμα.
Ομοίως άσχετες είναι και οι γενικότητες περί σύγχρονης μητροπολιτικής όψης της ΑΘήνας, ουρανοξυστών, υπογειοποιήσεων, κλπ. Αν θέλετε να ζείτε σε μία πόλη τύπου Ντουμπάϊ, Κουάλα Λουμπούρ, Χονγκ Κονγκ, κλπ., δικαίωμά σας. Δεν μπορείτε όμως να επιβάλλετε αυτήν την – επιτρέψτε μου, μάλλον επαρχιώτικη – προτίμησή σας σ’ εμάς τους υπόλοιπους που μάς αρέσει το μέτρο και το μικρό μέγεθος και που είμαστε ευτυχείς που χάρις στον Παρθενώνα μπορούμε ακόμα να βλέπουμε ουρανό, έστω και γκριζαρισμένο από το καυσαέριο…
Ούτε βεβαίως και διασύρεται το αστικό κράτος όταν τίθενται επί τάπητος θέματα περιβάλλοντος! Εκτός αν νομίζετε ότι όλες οι σοβαρές χώρες του πλανήτη που μεταξύ άλλων ψάχνουν εναγωνίως να μειώσουν το ενεργειακό τους αποτύπωμα, πχ., Δανία, είναι μη αστικές! Θα τρελλαθούμε τελείως…
Ο Ελαιώνας, όπως και το Ελληνικό και το Γουδί, θα έπρεπε προ πολλού να έχουν φυτευθεί αν θέλομε μία ΑΘήνα βιώσιμη. Το ότι αυτό δεν έχει γίνει, δεν είναι λόγος να τα τσιμεντώσομε. Αντιθέτως η τωρινή συζήτηση, αλλά και τα τελευταία δεδομένα περί κλιματικής αλλαγής (βλ. stern report) επιβάλλον ΤΩΡΑ να το κάνομε. ΤΟ Σ.τ.Ε. με τις αποφάσεις του μάς βοηθά. Άν τώρα κάποιοι αρνούνται να το καταλάβουν, έ, τι να κάνομε, στην δημοκρατία, δεν μπορούμε να συμφωνούμε όλοι. Καλό σας Σαβ/κο…
“Ομοίως άσχετες είναι και οι γενικότητες περί σύγχρονης μητροπολιτικής όψης της ΑΘήνας, ουρανοξυστών, υπογειοποιήσεων, κλπ. Αν θέλετε να ζείτε σε μία πόλη τύπου Ντουμπάϊ, Κουάλα Λουμπούρ, Χονγκ Κονγκ, κλπ., δικαίωμά σας. Δεν μπορείτε όμως να επιβάλλετε αυτήν την – επιτρέψτε μου, μάλλον επαρχιώτικη – προτίμησή σας σ’ εμάς τους υπόλοιπους που μάς αρέσει το μέτρο και το μικρό μέγεθος και που είμαστε ευτυχείς που χάρις στον Παρθενώνα μπορούμε ακόμα να βλέπουμε ουρανό, έστω και γκριζαρισμένο από το καυσαέριο…”
Το περί υπογειοποίησης δεν το καταλαβαίνω. Αν δεν θέλετε ούτε την υπογειοποίηση της Αλεξάνδρας (γιατί περι αυτής συζητάμε) τότε μάλλον κάτι πρέπει να αναθεωρήσετε.
Λυπούμαι πάρα πολύ που αναιρείτε τα όσα λέτε σε μια πρόταση. Λέτε ότι είναι άσχετες οι “γενικότητες” αλλά όμως εκφράζετε την συγκεκριμένη άποψη σας και σε αυτό το σημείο και παρακάτω.Το ΣΤΕ υποτίθεται ότι εκφράζει τη γνώμη του επί ορισμένου νομικού ζητήματος. Αν έχει ολισθήσει στο να χρησιμοποιεί την expertise του και την θεσμική εξουσία του στο να ματαιώνει κατά το δοκούν όποιο έργο δεν του αρέσει, πέραν της νομικής γνωμοδότησης και απόφασης, τότε έχουμε πρόβλημα. Με όλο το σεβασμό βέβαια.
“Ο Ελαιώνας, όπως και το Ελληνικό και το Γουδί, θα έπρεπε προ πολλού να έχουν φυτευθεί αν θέλομε μία ΑΘήνα βιώσιμη. Το ότι αυτό δεν έχει γίνει, δεν είναι λόγος να τα τσιμεντώσομε. Αντιθέτως η τωρινή συζήτηση, αλλά και τα τελευταία δεδομένα περί κλιματικής αλλαγής (βλ. stern report) επιβάλλον ΤΩΡΑ να το κάνομε. ΤΟ Σ.τ.Ε. με τις αποφάσεις του μάς βοηθά. Άν τώρα κάποιοι αρνούνται να το καταλάβουν, έ, τι να κάνομε, στην δημοκρατία, δεν μπορούμε να συμφωνούμε όλοι. Καλό σας Σαβ/κο…”
Γνώμη σας. Ίσως το 1950 με 1960 ναι. Τώρα οι λύσεις είναι πολύ πιο πολύπλοκες από ότι θα θέλαμε (πχ αν γινόταν να φύγουν δυο εκατομμύρια άνθρωποι στην επαρχία θα το συζητούσαμε αλλιώς. Εσείς θα το επιχειρούσατε; ) Γνώμη μου είναι ότι η Αθήνα θα πρέπει να υποστεί μια μακρά περίοδο ανάταξης όπου ΚΑΙ πράσινο θα γίνει, ΚΑΙ εμπορικά κέντρα, ΚΑΙ μουσεία, ΚΑΙ κατεδαφίσεις ΚΑΙ ουρανοξύστες (αν σας ενοχλεί η λέξη ε, τι να κάνουμε, δημοκρατία έχουμε), ΚΑΙ παρέμβαση ανάδιάρθρωσης πολλών πραγμάτων θα πρέπει να γίνει.Υπάρχει η τεχνολογία ΚΑΙ να γκρεμίσουμε εκεί που πρέπει, ΚΑΙ να πρασινίσουμε τα πάντα εκεί που πρέπει, ΚΑΙ η Αθήνα μας να γίνει αυτό που της αξίζει χωρίς ούτε ο Παρθενώνας να χαθεί από τα μάτια μας, ούτε να πεθάνουμε όλοι από τη μόλυνση. Λύσεις υπάρχουν. Θέληση υπάρχει;
3. “Ούτε βεβαίως και διασύρεται το αστικό κράτος όταν τίθενται επί τάπητος θέματα περιβάλλοντος! Εκτός αν νομίζετε ότι όλες οι σοβαρές χώρες του πλανήτη που μεταξύ άλλων ψάχνουν εναγωνίως να μειώσουν το ενεργειακό τους αποτύπωμα, πχ., Δανία, είναι μη αστικές! Θα τρελλαθούμε τελείως”
Εδώ ατυχήσατε. Διότι για να μειωθεί το ενεργειακό αποτύπωμα θα πρέπει να προωθηθούν και άλλες ενεργειακές ενέργειας. Τώρα όταν το ίδιο το ΣτΕ, οι κάτοικοι και το κράτος σαμποτάρουν οποιοδήποτε μικρή ή μεγάλη επένδυση στις ΑΠΕ, εμ, δεν γίνεται δουλειά… . αν δεν θέλουμε ανεμογεννήτριες στα νησιά, αν κυνηγούμε με τρελούς νόμους και απίστευτη γραφειοκρατία τις επενδύσεις στα Φωτοβολταϊκά και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τότε πως θα επέλθει η ευλογημένη… μείωση του ίχνους; Μέσω της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος; ή μήπως φταίει (και εδώ) ο Βωβός με το Βγενόπουλο και το Λάτση; (Αν και υπάρχουν και κάποιοι “άλλοι” για τους οποίους δεν ακούγεται ΚΟΥΒΕΝΤΑ. Γιατί άραγε; ΧΜΜΜΜΜΜΜ….)
4. Όλα αυτά βέβαια με τον προσήκοντα σεβασμό στο άτομο σας. Αν θέλετε όμως να δείτε και κάτι παραπάνω από τα όσα μας αναφέρατε, σας προσκαλούμε στον ιστοχώρο αρχιτεκτονικής http://www.skyscrapercity.com.
Όσον αφορά το σχόλιο σας:
“Αν θέλετε να ζείτε σε μία πόλη τύπου Ντουμπάϊ, Κουάλα Λουμπούρ, Χονγκ Κονγκ, κλπ., δικαίωμά σας. Δεν μπορείτε όμως να επιβάλλετε αυτήν την – επιτρέψτε μου, μάλλον επαρχιώτικη – προτίμησή σας σ’ εμάς τους υπόλοιπους που μάς αρέσει το μέτρο και το μικρό μέγεθος και που είμαστε ευτυχείς που χάρις στον Παρθενώνα μπορούμε ακόμα να βλέπουμε ουρανό, έστω και γκριζαρισμένο από το καυσαέριο…”
Λάθος. “Εσείς” (όχι επί προσωπικού η αντιφώνηση, ίσα ίσα σας σέβομαι) μας επιβάλλετε επί 50 χρόνια μια πόλη ανάρμοστη στα όρια της Ύβρεως στα πόδια του Παρθενώνα η οποία ομοιάζει με τη Βυρηττό του 1950. Ε, καιρός είναι να υπάρξει αντίλογος.
Και εγώ δεν μίλησα για αναρχικούς αλλά για το γεγονός ότι η νομολατρία του κου Τσίπρα είναι επιλεκτική και μόνον όταν πρόκειται για να κάνει μπίζνες (κα΄ποιο από) το Μεγάλο Κεφάλαιο. Όταν πρόκειται να αναστατωθεί η Αθήνα με κάποια πορεία (όχι απαραίτητα αναρχικών) και δεν τηρούνται οι σχετικές διατάξεις φούγκα στη στρούγκα. Ε, ας καταγραφεί και αυτό κάπου.
“Μούγκα στη στρούγκα” ήθελα να πω. Η φούγκα είναι ένα εύηχο μουσικό ιδίωμα που δεν έχει ομως καμμιά σχέση με αυτά που συζητάμε.
“Αν θέλετε να ζείτε σε μία πόλη τύπου Ντουμπάϊ, Κουάλα Λουμπούρ, Χονγκ Κονγκ, κλπ., δικαίωμά σας. Δεν μπορείτε όμως να επιβάλλετε αυτήν την – επιτρέψτε μου, μάλλον επαρχιώτικη – προτίμησή σας σ’ εμάς τους υπόλοιπους που μάς αρέσει το μέτρο και το μικρό μέγεθος και που είμαστε ευτυχείς που χάρις στον Παρθενώνα μπορούμε ακόμα να βλέπουμε ουρανό, έστω και γκριζαρισμένο από το καυσαέριο…”
Όταν λέμε για την επίθεση στην κοινή λογική που εκφράζει αυτή η κατάσταση και νοοτροπία, ο κ.Τσούκας θεωρεί προφανώς ότι αυτό που χρειάζεται -και μάλιστα σε μια φιλελεύθερη ιστοσελίδα- είναι μια τυπολατρικού χαρακτήρα υπεράσπιση του ΣτΕ(να το επικρίνουμε αλλά …με μέτρο), λες και αυτό που είναι καταρρακωμένο στην Ελλάδα είναι το κύρος του Δικαστηρίου κι όχι οι επενδύσεις, η ιδιωτική πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα.
Το οποίο ΣτΕ παρεμπιπτόντως κανείς δεν επικρίνει τόσο, όσο τον εμφανή τυχοδιωκτισμό συγκεκριμένων πολιτικών φορέων και την τραγική ανεπάρκεια κράτους και πολιτικών να παίρνουν αυτοί τις αποφάσεις που αφορούν την ανάπτυξη της χώρας αντί να τις πασάρουν στους δικαστές, φοβούμενοι να συγκρουστούν με τις οργανωμένες μειοψηφίες. Αλλά κι όταν κάποιοι το κάνουν, όπως τώρα ο Κακλαμάνης, ποιανού τη στήριξη έχουν? Γράφτηκε τίποτε σε αυτό το χώρο για το θέατρο του παραλόγου που παίχτηκε στην Κυψέλη, με τους μεταφερόμενους αγανακτισμένους “οικολογικά ευαίσθητους” πολίτες των οποίων οι αφίσες έκοψαν περισσότερα δέντρα από αυτά που έκοψε ο Δήμος για το πάρκιγκ?
Πολλά σαρδαμ βλέπω στα γραπτά μου και ανησυχώ… 🙂
για την Κυψέλη δεν έχω άποψη εκτός από την επικρατούσα -ο κακός δήμαρχος που πάει να κόψει το καλό πράσινο. Είναι έτσι; δεν είναι έτσι; δεν έχω ιδέα. Άλλα λένε οι μακέτες, άλλα ως συνήθως λένε οι κάτοικοι, καλό θα ήταν να πάω μια βόλτα ο ίδιος πριν εκφέρω γνώμη.
Ήταν ατυχής, διότι με έθλιψε βαθύτατα, η τυχαία επίσκεψή μου εδώ. Από την ανάγνωση των σχολίων συνειδητοποίησα ότι πράγματι η ”μόρφωση” δε συνεπάγεται και ”παιδεία”. Να μου επιτρέψετε λοιπόν ορισμένες διευκρινίσεις καθότι λόγω θέματος έχετε ”μπει στα χωράφια μου”.
Όντας διπλωματούχος Αρχιτέκτων (Ε.Μ.Π. για όποιον αναρωτηθεί) προφανώς και έχω περισσότερες γνώσεις περί Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας (εν Ελλάδι οι Πολεοδόμοι ειδικευμένοι Αρχιτέκτονες είναι). Ευελπτιστώ λοιπόν τουλάχιστον να γίνει αυτό σεβαστό ακόμη και από όσους επιθυμούν άλλα από όσα επιτάσσει η Επιστήμη.
Δε θα μπω στον κόπο να διορθώσω σχόλια που θέλουν τον…κόσμο να αποζητά και να επιβραβεύει εγκλήματα τύπου Mall (μου θυμίζουντα ανέκδοτα με τις Πόρσε που λειτουργούν ως αντιστάθμισμα για κάτι άλλο). Σε κάθε τόπο θα υπάρχουν οι αφελείς, οι ανόητοι, οι κομπλεξικοί και οι μαζοχιστές. Θα διορθώσω όμως κάτι άλλο, κάτι εξαιρετικά σημαντικό που αποσιωπήθηκε – διότι αποκλείεται κάποιος που ενδιαφέρεται και ψάχνει για τα ”καυτά” θέματα της συζήτησης να μην το πέτυχε κάπου, κάποτε. Σύσσωμοι οι [b]Σύλλογοι Αρχιτεκτόνων[/b] και όλες οι [b]αρμόδιες επιτροπές του ΤΕΕ[/b] (το τελευταίο μάλλον να μην το πω…προεδρεύει ο Αλαβάνος ντε, αδελφός του άλλου) έχουν ταχθεί κατά της κατεδάφισης των προσφυγικών, κατά του Mall στο Μαρούσι και κατά της δήθεν ανάπλασης του Βοτανικού.
Εκτός αν είμαστε όλοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ και κολλητάρια του Τσίπρα…
Δικαίωμα του καθενός να αποστρέφει αηδιασμένος το βλέμμα από τις Προσφυγικές. Η αισθητική είναι κάτι σχετικό και υποκειμενικό (πολλοί βάλανε τα καγκελάκια του Αβραμόπουλου και στα σπίτια τους). Αλλά όταν οι καθ’ όλα αρμόδιοι για την Αρχιτεκτονική και την Πόλη φωνάζουν για την αξία των κτηρίων αυτών και τη σημασία τους για την Αστική Μνήμη και την Πολιτισμική Συνέχεια κάτι παραπάνω θα ξέρουν. Και αν σε κάποιους αυτά ακούγονται γραφικά ή εξωγήινα, δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Αναγνωρίζω όμως τη διαφορά προτεραιοτήτων, αρκεί το ”αντίπαλον δέος” να έχει το θάρρος να την παραδεχτεί..
Η Αρχιτεκτονική Παιδεία δεν είναι δυστυχώς κάτι κληρονομικό ή εγγενές, την αποκτάς. Το ίδιο και με το ”Αρχιτεκτονικό Σοκ”. Το τελευταίο το παθαίνουν αρκετοί που ταξιδεύουν στα εξωτερικά και επιστρέφουν με το άχτι: γιατί όχι κι εδώ! Και εφόσον δεν αναζητήσουν πηγές και εξηγήσεις (που θα φέρουν τη γιατρειά) το σύμπτωμα εξελίσσεται σε ασθένεια, το σύνδρομο της Μαντάμ Σουσούς.
Το Ελληνικόν Κράτος αναπτύχθηκε χωροταξικά και πολεοδομικά άνευ σχεδιασμού, ορθολογισμού και οράματος (μάλλον το έχετε ακούσει). Ελλείψει δυνατοτήτων (αυτό αφορά στους πολιτικούς, από ιδρύσεως) η οικοδομή ανέλαβε το ρόλο του βασικότερου μοχλού οικονομικής ανάπτυξης. Ουδεμία πρόνοια για ποιότητα περιβάλλοντος αστικού ή προστασίας περιβάλλοντος φυσικού – πολυτέλειες. Δεν είναι το λοιπόν παράλογο αφού γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε με τέτοιους όρους να γινόμαστε ”ζοχαδιακοί”. Το μόνο εργαλείο που έχει να προσφέρει το ελληνικό πνεύμα στις παγκόσμιες πρακτικές οικιστικής ανάπτυξης είναι η Αντιπαροχή – μόνο που κανείς δεν το υιοθέτησε (γιατί άραγε?). Και επειδή το χρήμα είναι η ουσία σκεφτήκαμε και τον καλύτερο τρόπο να εκμεταλλευτούμε τα αυθαίρετα: τα πρόστιμα, ανέγερσης (άπαξ) και διατήρησης (εσαεί). Σλόγκαν για τους Αλ Καπόνε του κόσμου, Ζήσε Το Μύθο Σου Στην Ελλάδα – μπορείς να παρανομείς αρκεί να πληρώνεις.
Σε αυτά λοιπόν τα πλαίσια η Αθήνα έγινε αυτό που είναι. Και στους συνομιλητές που ονειρεύονται ότι τα ”μεγάλα” έργα και τα ”ψηλά” κτήρια θα λύσουν το πρόβλημα έχω να απαντήσω μόνο ένα: δεν έχετε καν πλησιάσει στη λύση του προβλήματος. Απλά γιατί δεν ξέρετε καλά-καλά ποιο είναι το πρόβλημα. Η Ελλάδα με τις προδιαγραφές που διαθέτει και τις σαθρές βάσεις στις οποίες στηρίζεται [b]δεν[/b] μπορεί να διατηρήσει μια λειτουργική και ευμαρή πρωτεύουσα που έχει συγκεντρώσει πάνω από το 50% του πληθυσμού. Αν φέρω ένα σακάτη στους Ολυμπιακούς όσα μπαστούνια (ανατομικώς σχεδιασμένα) και να του δώσω, με όσα αναβολικά και να τον ενισχύσω πρώτος δεν έρχεται (ούτε 2ος, ούτε 3ος, ούτε 4ος…). [b]Αποκέντρωση[/b] το λένε το μυστικό. Δε σας αρέσει? Λυπάμαι, με τον καημό για μια ”ευρωπαϊκή Αθήνα” θα πάτε.
Μια πόλη είναι όμορφη όταν την αγαπούν οι κάτοικοι της. Εγώ την αγάπησα (καθότι λόγω επαγγέλματος μπορώ να εντοπίζω ευκολότερα τα…σωστά της σημεία). Για αυτό και έφυγα! Οι ”Αθηναίοι” μένουν εκεί όχι γιατί το επιθυμούν αλλά επειδή τους ανάγκασαν. Και καμιά πολιτική ηγεσία δεν πρόκειται να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης γιατί δε συμφέρει. Όταν ανοιγείς το παράθυρο και βλέπεις έναν βρώμικο ακάλυπτο, όταν για να πας στη δουλειά σου τρως 3 ώρες απ’ τη μέρα σου [b]ποτέ[/b] δεν πρόκειται να πιστέψεις σοβαρά ότι τα πράγματα μπορούν να είναι και καλύτερα. Και άρα να απαιτήσεις περισσότερα. Όλα είναι…πολιτική.
Και για την ψύχωση με τους ουρανοξύστες (το’ χει πάρει το μάτι μου το άλλο blog): για ένα πράμα μπορεί να είναι περήφανη η Ελλάδα, για το ότι δίδαξε στον Κόσμο το μέτρο και την ανθρώπιμη κλίμακα. Και αυτό πανάθεμά σας να το καταστρέψουμε!
Και μην ακούσω για…ανάπτυξη! Διότι υπάρχουν πολλές…αναπτύξεις, όλων των ειδών και των σχημάτων. Τουλάχιστον μην ψάχνετε εκεί επιστημονικό έρεισμα.
Και ας τελειώνουμε μια και καλή με το θέμα του Βοτανικού. Να δεχτώ ότι πρέπει να κατασκευαστεί το γήπεδο. Προσωπικά θεωρώ ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος και καμιά υποχρέωση σε κανέναν – αλλά αφού το ποδόσφαιρο απασχολεί ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού υποχωρώ…ένεκεν πλειοψηφίας. Το εμπορικό κέντρο πού κολλάει? Επειδή εντόπισα ότι κάποιος συνομιλητής, υποστηρικτής του εγχειρήματος, είναι οικονομολόγος (σωστά?) θα παρακαλέσω να μου αναλύσει την αναγκαιότητα του κέντρου για την οικονομική επιβίωση του γηπέδου (αλήθεια πριν πώς τα κατάφερνε?).
Και βεβαίως ποικιλία έχουμε και στις…αναπλάσεις! Δεν είναι μονόδρομος. Αλλά αν το αντεπιχείρημα είναι ότι στην παρούσα φάση το κράτος δεν έχει εναλλακτική έχω κι εδώ απάντηση: να μην κάνει τίποτα! Περαστικοί είστε (είμαστε). Θα έρθουν και επόμενες γενιές. Αν δεν μπορούμε [b]τώρα[/b] να τα κάνουμε σωστά να τα αφήσουμε μπας και το πετύχουν μετά. Πού σας έπιασε ο πόνος για το Βοτανικό και την υποβάθμισή του! Που εγκλωβισμένοι στο ”μη χείρον βέλτιστον” και την κομπορρημοσύνη σας έχετε το θράσος να ισοπεδώνετε κάθε ελπίδα/πιθανότητα των επόμενων να βελτιώσει και να διορθώσει!
Σκόρδας Στυλιανός
Ήταν ατυχής, διότι με έθλιψε βαθύτατα, η τυχαία επίσκεψή μου εδώ. Από την ανάγνωση των σχολίων συνειδητοποίησα ότι πράγματι η ”μόρφωση” δε συνεπάγεται και ”παιδεία”. Να μου επιτρέψετε λοιπόν ορισμένες διευκρινίσεις καθότι λόγω θέματος έχετε ”μπει στα χωράφια μου”.
Όντας διπλωματούχος Αρχιτέκτων (Ε.Μ.Π. για όποιον αναρωτηθεί) προφανώς και έχω περισσότερες γνώσεις περί Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας (εν Ελλάδι οι Πολεοδόμοι ειδικευμένοι Αρχιτέκτονες είναι). Ευελπτιστώ λοιπόν τουλάχιστον να γίνει αυτό σεβαστό ακόμη και από όσους επιθυμούν άλλα από όσα επιτάσσει η Επιστήμη.
Δε θα μπω στον κόπο να διορθώσω σχόλια που θέλουν τον…κόσμο να αποζητά και να επιβραβεύει εγκλήματα τύπου Mall (μου θυμίζουντα ανέκδοτα με τις Πόρσε που λειτουργούν ως αντιστάθμισμα για κάτι άλλο). Σε κάθε τόπο θα υπάρχουν οι αφελείς, οι ανόητοι, οι κομπλεξικοί και οι μαζοχιστές. Θα διορθώσω όμως κάτι άλλο, κάτι εξαιρετικά σημαντικό που αποσιωπήθηκε – διότι αποκλείεται κάποιος που ενδιαφέρεται και ψάχνει για τα ”καυτά” θέματα της συζήτησης να μην το πέτυχε κάπου, κάποτε. Σύσσωμοι οι [b]Σύλλογοι Αρχιτεκτόνων[/b] και όλες οι [b]αρμόδιες επιτροπές του ΤΕΕ[/b] (το τελευταίο μάλλον να μην το πω…προεδρεύει ο Αλαβάνος ντε, αδελφός του άλλου) έχουν ταχθεί κατά της κατεδάφισης των προσφυγικών, κατά του Mall στο Μαρούσι και κατά της δήθεν ανάπλασης του Βοτανικού.
Εκτός αν είμαστε όλοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ και κολλητάρια του Τσίπρα…
Δικαίωμα του καθενός να αποστρέφει αηδιασμένος το βλέμμα από τις Προσφυγικές. Η αισθητική είναι κάτι σχετικό και υποκειμενικό (πολλοί βάλανε τα καγκελάκια του Αβραμόπουλου και στα σπίτια τους). Αλλά όταν οι καθ’ όλα αρμόδιοι για την Αρχιτεκτονική και την Πόλη φωνάζουν για την αξία των κτηρίων αυτών και τη σημασία τους για την Αστική Μνήμη και την Πολιτισμική Συνέχεια κάτι παραπάνω θα ξέρουν. Και αν σε κάποιους αυτά ακούγονται γραφικά ή εξωγήινα, δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Αναγνωρίζω όμως τη διαφορά προτεραιοτήτων, αρκεί το ”αντίπαλον δέος” να έχει το θάρρος να την παραδεχτεί..
Η Αρχιτεκτονική Παιδεία δεν είναι δυστυχώς κάτι κληρονομικό ή εγγενές, την αποκτάς. Το ίδιο και με το ”Αρχιτεκτονικό Σοκ”. Το τελευταίο το παθαίνουν αρκετοί που ταξιδεύουν στα εξωτερικά και επιστρέφουν με το άχτι: γιατί όχι κι εδώ! Και εφόσον δεν αναζητήσουν πηγές και εξηγήσεις (που θα φέρουν τη γιατρειά) το σύμπτωμα εξελίσσεται σε ασθένεια, το σύνδρομο της Μαντάμ Σουσούς.
Το Ελληνικόν Κράτος αναπτύχθηκε χωροταξικά και πολεοδομικά άνευ σχεδιασμού, ορθολογισμού και οράματος (μάλλον το έχετε ακούσει). Ελλείψει δυνατοτήτων (αυτό αφορά στους πολιτικούς, από ιδρύσεως) η οικοδομή ανέλαβε το ρόλο του βασικότερου μοχλού οικονομικής ανάπτυξης. Ουδεμία πρόνοια για ποιότητα περιβάλλοντος αστικού ή προστασίας περιβάλλοντος φυσικού – πολυτέλειες. Δεν είναι το λοιπόν παράλογο αφού γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε με τέτοιους όρους να γινόμαστε ”ζοχαδιακοί”. Το μόνο εργαλείο που έχει να προσφέρει το ελληνικό πνεύμα στις παγκόσμιες πρακτικές οικιστικής ανάπτυξης είναι η Αντιπαροχή – μόνο που κανείς δεν το υιοθέτησε (γιατί άραγε?). Και επειδή το χρήμα είναι η ουσία σκεφτήκαμε και τον καλύτερο τρόπο να εκμεταλλευτούμε τα αυθαίρετα: τα πρόστιμα, ανέγερσης (άπαξ) και διατήρησης (εσαεί). Σλόγκαν για τους Αλ Καπόνε του κόσμου, Ζήσε Το Μύθο Σου Στην Ελλάδα – μπορείς να παρανομείς αρκεί να πληρώνεις.
Σε αυτά λοιπόν τα πλαίσια η Αθήνα έγινε αυτό που είναι. Και στους συνομιλητές που ονειρεύονται ότι τα ”μεγάλα” έργα και τα ”ψηλά” κτήρια θα λύσουν το πρόβλημα έχω να απαντήσω μόνο ένα: δεν έχετε καν πλησιάσει στη λύση του προβλήματος. Απλά γιατί δεν ξέρετε καλά-καλά ποιο είναι το πρόβλημα. Η Ελλάδα με τις προδιαγραφές που διαθέτει και τις σαθρές βάσεις στις οποίες στηρίζεται [b]δεν[/b] μπορεί να διατηρήσει μια λειτουργική και ευμαρή πρωτεύουσα που έχει συγκεντρώσει πάνω από το 50% του πληθυσμού. Αν φέρω ένα σακάτη στους Ολυμπιακούς όσα μπαστούνια (ανατομικώς σχεδιασμένα) και να του δώσω, με όσα αναβολικά και να τον ενισχύσω πρώτος δεν έρχεται (ούτε 2ος, ούτε 3ος, ούτε 4ος…). [b]Αποκέντρωση[/b] το λένε το μυστικό. Δε σας αρέσει? Λυπάμαι, με τον καημό για μια ”ευρωπαϊκή Αθήνα” θα πάτε.
Μια πόλη είναι όμορφη όταν την αγαπούν οι κάτοικοι της. Εγώ την αγάπησα (καθότι λόγω επαγγέλματος μπορώ να εντοπίζω ευκολότερα τα…σωστά της σημεία). Για αυτό και έφυγα! Οι ”Αθηναίοι” μένουν εκεί όχι γιατί το επιθυμούν αλλά επειδή τους ανάγκασαν. Και καμιά πολιτική ηγεσία δεν πρόκειται να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης γιατί δε συμφέρει. Όταν ανοιγείς το παράθυρο και βλέπεις έναν βρώμικο ακάλυπτο, όταν για να πας στη δουλειά σου τρως 3 ώρες απ’ τη μέρα σου [b]ποτέ[/b] δεν πρόκειται να πιστέψεις σοβαρά ότι τα πράγματα μπορούν να είναι και καλύτερα. Και άρα να απαιτήσεις περισσότερα. Όλα είναι…πολιτική.
Και για την ψύχωση με τους ουρανοξύστες (το’ χει πάρει το μάτι μου το άλλο blog): για ένα πράμα μπορεί να είναι περήφανη η Ελλάδα, για το ότι δίδαξε στον Κόσμο το μέτρο και την ανθρώπιμη κλίμακα. Και αυτό πανάθεμά σας να το καταστρέψουμε!
Και μην ακούσω για…ανάπτυξη! Διότι υπάρχουν πολλές…αναπτύξεις, όλων των ειδών και των σχημάτων. Τουλάχιστον μην ψάχνετε εκεί επιστημονική έρεισμα.
Και ας τελειώνουμε μια και καλή με το θέμα του Βοτανικού. Να δεχτώ ότι πρέπει να κατασκευαστεί το γήπεδο. Προσωπικά θεωρώ ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος και καμιά υποχρέωση σε κανέναν – αλλά αφού το ποδόσφαιρο απασχολεί ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού υποχωρώ…ένεκεν πλειοψηφίας. Το εμπορικό κέντρο πού κολλάει? Επειδή εντόπισα ότι κάποιος συνομιλητής, υποστηρικτής του εγχειρήματος, είναι οικονομολόγος (σωστά?) θα παρακαλέσω να μου αναλύσει την αναγκαιότητα του κέντρου για την οικονομική επιβίωση του γηπέδου (αλήθεια πριν πώς τα κατάφερνε?).
Και βεβαίως ποικιλία έχουμε και στις…αναπλάσεις! Δεν είναι μονόδρομος. Αλλά αν το αντεπιχείρημα είναι ότι στην παρούσα φάση το κράτος δεν έχει εναλλακτική έχω κι εδώ απάντηση: να μην κάνει τίποτα! Περαστικοί είστε (είμαστε). Θα έρθουν και επόμενες γενιές. Αν δεν μπορούμε [b]τώρα[/b] να τα κάνουμε σωστά να τα αφήσουμε μπας και το πετύχουν μετά. Πού σας έπιασε ο πόνος για το Βοτανικό και την υποβάθμισή του! Που εγκλωβισμένοι στο ”μη χείρον βέλτιστον” και την κομπορρημοσύνη σας έχετε το θράσος να ισοπεδώνετε κάθε ελπίδα/πιθανότητα των επόμενων να βελτιώσει και να διορθώσει!
Σκόρδας Στυλιανός
Και μία επαγγελματική απάντηση για το πάρκο της Κυψέλης. Προκειμένου ένα υπόγειος χώρος στάθμευσης να διαθέτει φυτεμένο δώμα με υψηλή φύτευση απαιτούνται τουλάχιστον 2 μέτρα χώματος. Το Αττικό κλίμα απαιτεί ψηλά δέντρα για να ρίχνουν σκιά – και τα ψηλά δέντρα έχουν βαθειές ρίζες. Ακόμη και αν η πλατεία Ομονοίας κατασκευαζόταν ακριβώς όπως περιέγραφε η βραβευθείσα μελέτη θα είχαμε ένα design-άτο αλλά προβληματικό Δημόσιο Χώρο. Δυστυχώς τα δεντράκια που φυτεύθηκαν δεν πληρούν τις προδιαγραφές. Μάθαμε και πάθαμε.
Δεν έχω δει τη μελέτη που εκπονήσανε για την Κυψέλη. Αλλά και μόνο η επιλογή της ράμπας ως τρόπο εισόδου αρκεί για να με πείσει ότι το δώμα δεν έχει τον αναγκαίο όγκο χώματος. Διότι όσο βαθύτερα πηγαίνουμε τόσο μεγαλύτερο μήκος ράμπας χρειαζόμαστε. Και μεγαλύτερο μήκος σημαίνει μεγαλύτερη επιφάνεια ανάπτυξης. Και μεγαλύτερη επιφάνεια ανάπτυξης ράμπας σημαίνει μείωση του αριθμού θέσεων, ήτοι λιγότερα ευρώπουλα. Πόσο να αξίζει ένα δέντρο? Πόσο να αξίζουν όλα τα δέντρα? Πόσο να αξίζει η (δική μας) ζωή?
Ένα απλό ασανσέρ αυτοκινήτων χρειαζότανε. Τί είναι πιθανότερο: να μην το γνώριζαν ως εναλλακτική (δεν είναι δα και τίποτα πρωτοποριακό) οι μελετητές και ο ”πράσινος” (έτσι δεν έλεγε προεκλογικά?) δήμαρχος ή να μην τους ενδιέφερε? Και εξακολουθούν κάποιοι να εμπιστεύονται τις προθέσεις των? Αν είχα ένα ευρώ για κάθε υπόσχεση που μου δώσανε θα ήμουν ζάμπλουτος!
Και αρκεί να γνωρίσει κανείς την παρασκηνιακή διαδικασία για να σιχαθεί και τον Κακλαμάνη και όλους τους ”Κακλαμάνηδες”. Η ΕΠΑΕ έδωσε την έγκρισή της τελικά αφού πρόλαβε να αλλάξει Πρόεδρο (μπα, σύμπτωση).
Παρεμπιπτόντως το μάθατε? Ο πρώην δήμαρχος καταδικάστηκε για το Mall Αμαρουσίου. Διότι είπε ψέματα για το έργο και την ωφέλειά του. Να καταργήσουμε και το Τριμελές Εφετείο! Και αυτό με βάση την (όποια) Νομοθεσία αποφασίζει.
@ss_sk (Φεβρουαρίου 15th, 2009 2:45 μμ )
Κύριε ss_sk
Απόφοιτε του ΕΜΠ,
Με πολυ ενδιαφέρον διάβασα τις πληθωρικές θέσεις σας με πολλἐς απο τις οποίες συμφωνώ…
Ας αναφερθώ σε εκείνες που διαφωνώ… ή διαφοροποιούμαι…
ΕΜΠ
Διαφωνώ με το ότι ένας απόφοιτος του ΕΜΠ ξέρει ακριβώς τι του γίνεται… στα πολεοδομικά και στα αρχιτεκτονικά…
Για την ακρίβεια, παρά το οτι το ΕΜΠ υπήρξε επι μακρόν θεσμός ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα, οι απόφοιτοί του διαμόρφωσαν το σημερινό έκτρωμα της Αθήνας λειτουργώντας ως απλοί μπετατζήδες…
Πολλοί εξειδικευμένοι Πολωνοί καλουπατζήδες γνωρίζουν σήμερα περισσότερα απο όσα πολλοί απόφοιτοι του ΕΜΠ πλην της άχρηστης μαθηματικής γνώσης που πλεον αντικατέστησαν οι υπολογισμοί μέσω εξειδικευμένου λογισμικού.
Αν το ΕΜΠ διαμόρφωνε αρχιτεκτονική κουλτούρα θα την είχαμε δει αλλά σε κανένα αρχιτεκτόνημα δεν την είδαμε… απο το μεσοπόλεμο και μετά…
Καμία σχολή δεν είδαμε να διαμορφώνεται παρά τις ξεχωριστές δημιουργίες ταλαντούχων αποφοίτων που δεν έγιναν ταλαντούχοι χάριν του ΕΜΠ.
Δυστυχώς το ΕΜΠ απέτυχε οικτρά στον προορισμό του ακόμα και στην επαναστατική πρωτοπορία εκείνων που μετά την 17 Νοέμβρη, κατέληξαν λυπηρές μορφές συγκατάβασης του σημερινού Ελληνικού κοινοβουλίου…
Πάρκο Κυψέλης
Μια διαφορετική επαγγελματική απάντηση…
Τα πεύκα που ήταν τα μεγαλύτερα δένδρα που αποκόπηκαν έχουν εξαιρετικά επιφανειακό ρίζωμα που δεν ξεπερνά ποτέ τα δυο μέτρα… Φαίνεται οτι δεν έχετε παει σε κανένα βουνό να δείτε το κωμικά επιφανειακό ρίζωμά τους…
Τα περισσότερα δένδρα διαφυλάχτηκαν προς επαναφύτευση. Επιπλέον θα πρέπει να φυτευτούν και δένδρα όπως οι Κουτσουπιές (άγριες και ήμερες) λόγω της εξαιρετικής τους εμφάνισης και της επαρκούς σκιάς αλλά και μουριές που έχουν επίσης επιφανειακό ρίζωμα ενώ με το κατάλληλο κλάδεμα διαμορφώνουν σκιερές αλέες αναγκαίες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες…
Το αποκαλούμενο πάρκο που καταστράφηκε, ήταν οικόπεδο μιμούμενο κακέκτυπο πάρκου μειωμένης αισθητικής και μάλλον βρώμικο… λόγω του ειδικού ενδιαφέροντος των φυσιολατρών / κατοίκων της περιοχής…
Το πάρκινγ είναι σήμερα εξαιρετικά αναγκαίο ενώ οι κάτοικοι (οι περιπλανώμενοι κατά πλειοψηφία Συριζαίοι) δεν έδωσαν στοιχεία του ποιοι είναι και που μένουν) Άρα δεν έδωσαν στοιχεία πιθανών συσχετίσεών τους με τους ιδιοκτήτες των λειτουργούντων στην περιοχή γκαράζ που δεν θέλουν το νεο δημοτικό πάρκινγ για λόγους ιδιοτελούς συμφέροντος…
Η κυρία Κλουτσινιώτη, που αγκάρεψαν (την γνωρίζετε ασφαλώς ως καθηγήτρια του ΕΜΠ) είπε πολλά και έκανε ελάχιστα και κυρίως αυτά που επιβαλλόταν να κάνει όπως η παρουσίαση χαρτών, σχεδίων και κατόψεων με τις παρατηρήσεις του Μηχανικού (του επιστημονικού ρόλου της δηλαδή) αντίγραφο των οποίων θα έστελνε και στον κύριο Κακλαμάνη. Σας διαβεβαιώ οτι ο κύριος Κακλαμάνης θα την καλούσε να συζητήσει το θέμα μαζί της διότι μπορεί να μην απαντά στις αηδιαστικές, χουλιγκανικού επιπέδου ατάκες του κυρίου Τσίπρα αλλά σέβεται τον πολιτισμό και τους εκφραστές του…
Οι αποκαλούμενοι λάτρεις του περιβάλλοντος στη Κυψέλη, δεν την επέλεξαν λόγω της υψηλής περιβαλλοντικής της συνείδησης αλλά βάσει των κομματικών κριτηρίων του συνδυασμού Όμορφη Πόλη (=ΣΥΡΙΖΑΤΗ πολιτική έκφραση)
Επιπλέον θα παρακαλούσα τον κάθε ενδιαφερόμενο να κάνει ένα απλό τεστ περιβαλλοντικής συνείδησης…
Ζητήστε απο τους ένθερμους αντιδρώντες στην κατασκευή του πάρκινγ να σας δείξουν τις βεράντες τους και μετρήστε την ποιότητα και τον αριθμό των φυτών που φροντίζουν. Θα εκπλαγείτε και θα καταλάβετε πολλά και κυρίως οτι μας δουλεύουν όλους ψιλό γαζί…
Για τους ψευτοπεριβαλλοντολόγους κατοίκους τσιμέντο να γίνει ακόμα και ο φωταγωγός… Αν μάλιστα δεν έχετε πρόβλημα με τον αυχένα σας προσέξτε τις τυχόν κατασκευές στους λεγόμενους εκ του πονηρού ημιυπαίθριους χώρους… Θα το γλεντήσετε με τους λάτρεις του φυσικού περιβάλλοντος… σας το υπογράφω…
ΑΝΣΑΝΣΕΡ
Όσον αφορά τα περί ασανσέρ, πρόκειται φυσικά για μια ακόμα υπεκφυγή… Διοτι τα ασανσέρ είναι για μικρής έκτασης γκαράζ με υψηλό κόστος κατασκευής, λειτουργίας και συντήρησης ενω απαιτεί επιστασία. Επιπλέον κάθε δυσλειτουργία του αιχμαλωτίζει τεράστιο αριθμό αυτοκινήτων…
Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι θα το κατέστρεφαν οι χουλιγκάνοι του Τριπρεϊκου κατά την πρώτη ημέρα λειτουργίας του… Εδώ οι αναίσχυντοι κουκουλοφόροι των μηδενιστικών ταξιαρχιών του, κατέστρεψαν τεράστιες περιουσίες τάχατες λόγω του θανάτου του Αλέξανδρου, μολύνοντας την μνήμη του άτυχου νέου με τις βρωμερές πράξεις τους και θα δίσταζαν να κάψουν τον ασανσέρ του Κακλαμάνη; (Έτσι θα το αποκαλούσαν…)
Καταδίκη Δημάρχου Αμαρουσίου για το Mall
Εδώ η υποκρισία πρυτανεύει…
Πρόκειται για εξαίρετο δείγμα τακτικής… σύμφωνα με τη γραμμή; Aς το κάνουμε πρώτα και μετα ας φωνάξουμε και απο πάνω…
Έτσι και το Mall θα μας μείνει και εντάξει με την συνείδησή μας θα είμαστε…
Το Mall Αμαρουσίου ζορίστηκε πράγματι σε μια μικρή έκταση με δανεισμό συντελεστή…
Όμως εκεί που κτίσθηκε, σε μια γωνιά στην κυριολεξία, δεν θα μπορούσε να διαμορφωθεί αμιγής κατοικία λόγω αμεσότητας με την Αττική Οδό ενώ ήταν άριστη επιλογή για αυτό που έγινε λόγω του κομβικού σημείου του σταθμού Νερατζιώτισας .
Άρα, η επιλογή κατασκευής του ήταν σοφή (ακόμα περισσότερο μετά την μεταφορά του Υπουργείου Παιδείας στο διπλανό κτίσμα και του Υπουργείου Υγείας σε κοντινή απόσταση) και απο τις σπάνια σωστές αποφάσεις που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια…
Έχει όμως ακόμα μια βασική έλλειψη. Η προσβασιμότητα σε αυτό είναι ανεπαρκής και θα πρέπει να ολοκληρωθεί με διελεύσεις που θα μελετηθούν πολεοδομικά. Τα χρήματα όμως; Tα χρήματα ποιός θα τα βάλει…;
Και για τους μη ενημερωμένους, δεν θα γνωρίζουν ασφαλώς ότι οι περιοχές που περιβάλλουν το Ολυμπιακό Στάδιο και το Mall είναι ακόμα εκτός σχεδίου… Φταίει ο Δήμαρχος για αυτό ή μήπως τα συμφέροντα των μικροϊδιοκτητών…;
Περιηγηθείτε στις γύρω περιοχές και θα καταλάβετε αν ο κύριος Τζανίκος ήταν ο υπεύθυνος των προβλημάτων του Αμαρουσίου ή η βλαχιά και η κουτοπονηριά ορισμένων ιδιοκτητών ή και πολλών μικροϊδιοκτητών, που έγιναν ξεδιάντροποι εισοδηματίες εν μια νυχτί με το χυδαία εφαρμοζόμενο σύστημα της αντιπαροχής (Δεν φταιει η αντιπαροχή αλλά ο πρωτόγονος τρόπος που εφαρμόζεται κατάλληλος μόνο για τεταρτοκοσμικές κοινωνίες)
Μετά ας μιλήσουν για το mall που εξυπηρετεί όσους δεν επιθυμούν να κάνουν τα ψώνια τους με συνθήκες καύσωνα ή κρύου και βροχής όπως τον μεσαίωνα…
Η μήπως πρέπει να γυρίσουμε εκεί στον μεσαίωνα… για να ολοκληρώσουμε την πολιτιστική μας αναφορά… στις πραγματικές δηλαδή και όχι στις επικαλούμενες ρίζες του Αρχαίου Ελληνισμού.
Σημείωση:
Προσκαλώ τον αρχιτέκτονα Μηχανικό κύριο ss_sk να παραστεί την Δευτέρα 23η Φεβρουαρίου 2009 στις 6.30 μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δημαρχείου Κηφισιάς (αίθουσα Γκατσόπουλου) με αντικείμενο συζήτηση για τις πολεοδομικές παρεμβάσεις στον δήμο. Θα παραστούν ως εισηγητές μεταξύ άλλων οι Μαργαρίτα Γραφάκου (αν. Καθ. του ΕΜΠ), Ιωσήφ Στέφανου (τακτ. Καθ. του ΕΜΠ) και ο αρχιτέκτων πολεοδόμος Πάνος Ραφτόπουλος.
Η συζήτηση πιστεύω οτι θα ενδιαφέρει και πολλούς άλλους απο τους συμμετέχοντες εδώ… όλοι παρακαλεσμένοι, έστω και αν δεν διαμένουν στην Κηφησιά, διοτι τα μηνύματα που θα βγουν αφορούν τους κατοίκους όλου του λεκανοπεδίου…
Κύριε Σκόρδα,
ευελπιστώ οτι θα έλθετε στη συνάντηση που ανέφερα στο προηγούμενο σημείωμα ώστε να έχουμε τη χαρά να σας δούμε απο κοντά και να κάνουμε έναν παραγωγικό ελπίζω διάλογο…
Επιτρέψτε όμως να πω ότι όσοι κάνουν παραγωγικό διάλογο φροντίζουν να αφήνουν τα «παράθυρα» ανοικτά ώστε οταν αντιληφθούν οτι λανθάνουν να έχουν την ευχέρεια να το αποδεχθούν αξιοπρεπώς και χωρίς να φέρουν την ουρά υπό τα σκέλη…
Ας έλθω όμως επι του προκειμένου… (Με πρακτικές προτάσεις αντι των αντιπαραγωγικών σχολίων του αέρος… αν μου επιτρέπετε…)
Το θέμα που τίθεται για την Αθήνα πλέον κύριε Σκόδρα δεν είναι το πως δημιουργήθηκε η οικιστική χαβούζα… Αυτό νομίζω ότι το ξέρουμε όλοι και καλά…
Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα…
Θα σας παραπέμψω στον εξαίρετο συνάδελφό σας κύριο Αριστείδη Ρωμανό, του οποίου οι ιδέες για το πως διαμορφώνεται ένας πολεοδομικός ιστός ειναι πράγματι άξιες αναφοράς…
Όμως ας έλθω σε κάποιες προτάσεις για την ανάπλαση της Αθήνας.
Η μόνη ελπίδα για την ανάπλαση είναι το γκρέμισμα…
Άλλωστε αυτό έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Τρίτσης, παρά τους πολλούς και αδιέξοδους ρομαντισμούς του με τα τραινάκια και τα τραμάκια εντός της επιγείου κολάσεως του Αθηναϊκού κέντρου, μιας και δεν τα ήθελε υπέργεια…
Η κατεδαφίσεις όμως δεν θα φέρουν την άνοιξη…
Θα τρέπει να γίνουν κατόπιν ενός συνολικού πολεοδομικού σχεδιασμού που θα χωρίσει το λεκανοπέδιο σε ζώνες κάθε μια απο τις οποίες θα έχει την δική της οντότητα…
Κάθε τέτοια συνοικία θα διαθέτει (εκτός αν ειναι πλησίον μνημείων όπως η ακρόπολη) συνδυασμό υψηλών, πολυ υψηλών και χαμηλών κατασκευών που θα εξασφαλίζουν τον αέρα και το ἀμεσο φως σε κάθε τους γωνιά.
Οι κατασκευές αυτές, πολλές απο τις οποίες θα έχουν υπέργεια και υπόγεια διασύνδεση ενώ θα αφἠνουν τη γη ελεύθερη για περίπατο και αναψυχή εντός πρασίνων οάσεων, θα λειτουργούν ως αυτόνομες συστάδες με εύκολη πρόσβαση στις υπόλοιπες οικιστικές συστάδες και στο σύνολο της πόλης.
Σε αυτἐς τις συστάδες / κοινότητες που θα λειτουργούν ως ανθρώπινες κυψέλες… θα διατηρηθεί και η οικιστική κληρονομιά της υπάρχουσας Αθήνας με την ανακατασκευἠ, αναπαλαίωση ή και ανασύσταση διατηρητέων κτηρίων που θα της δίνουν μια χαρμόσυνη έκφραση αφαιρώντας το απόκοσμο των υψηλών κτιρίων και προσθέτοντας το μέτρο στην σύγχρονη πόλη. Για να έχει κανείς συνείδηση του μέτρου θα πρέπει να έχει και το πολύ μεγάλο και το πολύ μικρό σε αρμονική αντιπαράθεση όπως και το μοντέρνο με το παλαιό.
Τότε μόνο συνειδητοποιεί την ομορφιά αλλά και την χρησιμότητα των διαφορετικών τάσεων διαφορετικά είναι άτομο σε γυάλα που του λένε τι να κάνει και τι να πιστεύει και αυτός τα δέχεται και ακολουθεί επειδή το είπαν οι ειδήμονες… (κἀτι σαν τους Παπάδες δηλαδή που επικοινωνούν με το Θέο και ξέρουν καλλίτερα…)
Το να προχωρήσω σε περισσότερες λεπτομέρειες αυτής της δομής λειτουργίας μια σύγχρονης πόλης δεν είναι του παρόντος…
Θα αναφέρω μόνο οτι θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε αυτό τον τρόπο ανάπλασης με ένα πιλοτικό σχέδιο στο τμήμα του πρωην Αεροδρομίου του Ελληνικού που θα οικιστεί ώστε να μετατραπεί σε πάρκο το υπόλοιπο…
Θα έχουμε έτσι ένα λειτουργικό μοντέλο για περαιτέρω μελέτη ώστε να μάθουμε απο αυτό πριν ξανακάνουμε λάθη…
Σε κάθε περίπτωση κύριε Σκόδρα, αν και επιλέξατε την φύση, απαιτείτε (ή ισως προτείνετε) στον σημερινό αθηναίο να ζει στην χαβούζα που του ετοίμασαν οι συνάδελφοί σας χάριν της υψηλού επιπέδου μόρφωσης και παιδείας που τους προσέφερε ή απεκόμισαν απο το ΕΜΠ, συνεπικουρούσης και της ναπολιτάνικης εφεδρείας εκείνων των συναδέλφων σας που μας έφεραν τα κακέκτυπα των μινιμαλιστικών τάσεων του μεταπολεμικού Ιταλικού νότου ως σύγχρονη και βιώσιμη αρχιτεκτονική…
Σαφέστατα υπάρχει πρόταση και για την διαδικασία εκκένωσης των σημερινών ιδιοκτησιών όχι με τον βαρβαρισμό της σημερινής απαλλοτρίωσης αλλά με ένα σύστημα αντικατάστασης της αξίας γης με ανταλλάξιμες μονάδες ιδιοκτησίας… που θα μπορούν να διαπραγματεύονται ακόμα και στο χρηματιστήριο όπως τα Gold exchange-traded units.
Αλλά ας αφήσουμε και κάτι για τις επόμενες συζητήσεις…
Έχουμε πολλά να πούμε ακόμα γιαυτά τα εξαιρετικού ενδιαφέροντος θέματα…
Ωραίο Άρθρο!
“Δεν έχει υπάρξει υπουργός ΠΕΧΩΔΕ τα τελευταία 20 χρόνια που να μην έχει καταφερθεί δημοσίως κατά του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ).”
Σχετικά με αυτή τη ρήση έχει κάποιο συγκεκριμένο υπουργό ο αρθρογράφος στο μυαλό του ή οχι;
@gm2263 (Φεβρουαρίου 14th, 2009 6:38 μμ)
Με τις απαντήσεις σου στην κυρία Δεληγιάννη με κάλυψες πλήρως…
Το πρόβλημα είναι ότι στην Αθήνα συναντάμε τους κυρίως υπεύθυνους της οικιστικής χαβούζας των Αθηνών που έχουν το θράσος να παριστάνουν τους εχθρούς τάχατες του Mall ή των όποιων επικείμενων Ουρανοξυστών ή όποιων επικείμενων υπογειοποιήσεων…
Έφτασαν σε τέτοια όρια ανυποληψίας ώστε να λένε ότι δεν θέλουμε τις επεκτάσεις της Αττικής Οδού διοτι θα έρχονται οι κάτοικοι των βορείων προαστίων στην γειτονιά μας και δεν τους θέλουμε εδώ χωρίς να προσθέσουν οτι και σήμερα καταβαίνουν οι βόρειοι στα μέρη των νοτίων αλλα με υπερβολική σπατάλη χρόνου και έκκληση αντιπεριβαλλοντικών καυσαερίων…
Δηλαδή οχι εδώ παιδιά… παγαίνετε παραπέρα…
Και αυτοί που τα είπαν αυτά είναι αρχιτέκτονες με πτυχίο εκ του λαμπρού ιδρύματος του ΕΜΠ.
Το κακό είναι ότι οι οπαδοί της τσιμεντοκουλτούρας ξύπνησαν ξαφνικά και επιμένουν να καθοδηγούν τους άλλους στο τι να κάνουν και πως να το κάνουν… πιστεύοντας οτι έτσι θα λάβουν άφεση αμαρτιών…
Οχι φίλοι μου, συγχώρεση να λάβετε απο τον Θεό που λατρεύεται… εμείς, οι άλλοι θα σας θεωρούμαι αιώνια εγκληματίες τσιμέντου… κατά το εγκληματίες πολέμου…
Φίλε gm2263, δες την σύντομη αναφορά μου σε ένα μοντέλο ανάπλασης της Αθήνας που αναφέρω ακραιφνώς διότι θέλει δουλειά πολυ για να διαμορφωθεί η συνολική ιδέα.
Εκείνο που αποτελεί κοινή λογική αλλά διαφεύγει απο τους εχθρούς των Ουρανοξυστών είναι οτι πλέον δεν ανεγείρονται σαν υπερυψωμένες οδοντογλυφίδες, ο ένας πάνω στον άλλο, αλλα σε συνεργασία με διαφόρων όγκων, υψών και διαμόρφωσης κτίρια σε αρμονική συνεργασία.
Επιπλέον συνδιαμορφώνουν μεγαλύτερα συγκροτήματα (Clusters) κτιρίων σε μια πολεοδομική ανάπτυξη που κάθε στοιχείο μέσα στο Cluster είναι όσο απαραίτητο ένα όργανο μέσα στο ανθρώπινο σώμα.
Κάθε στοιχείο μιας τέτοιας δόμησης προσφέρει στην ανθρώπινη ζωή αντι της σημερινής πολεοδόμησης όπου το κάθε στοιχείο λειτουργεί ενάντια στην ζωή…
Πρακτικά, μιλάμε για παμπάλαιες ιδέες πολιτισμών που εξέλειπαν… και θα μπορούσαμε τουλάχιστον να έχουμε αντιγράψει αλλά αισθανθήκαμε σοφότεροι κάνοντας του ξεροκεφαλιού μας… και ιδού η Χαβούζα σου Αθηναίε…
Σε όσους βλέπουν καλυτέρεψη, θα τους προτείνω να πάνε κατά Ίλιον μεριά (παλιά Λιόσια) για να δουν πως καταστρέφουν και εκεί μια τεράστια έκταση με αδιέξοδη οικιστική ανάπτυξη αν και πολυ καλύτερη απο την κατάντια του Παγκρατίου και της Κυψέλης…
Το οτι βέβαια το ένα χοιροστάσιο είναι ποιό σύγχρονο και ευάερο απο το άλλο δεν το κάνει πόλη.. χοιροστάσιο παραμένει με βελτιωμένες συνθήκες κρεατοπαραγωγής…
Θα τους προτείνω επίσης να δουν κατά πολιτεία μεριά πάνω απο την Νέα Ερυθραία όπου κρέμονται πενταόροφες πολυκατοικίες απο τα βράχια δίπλα και πάνω σε καταπατημένο δάσος. Είναι και αυτά έργα πτυχιούχων του ΕΜΠ αλλα όπως οι φαντάροι των διμοιριών εκτέλεσης υποδεικνύουν το καθήκον για την συμμετοχή τους στο αποτρόπαιο έργο τους, έτσι και οι Αρχιτέκτονες τα ρίχνουν στους ιδιοκτήτες… Στο κάτω–κάτω πρέπει να ζήσουν… Επαγγελματίες είναι… οχι Σαμαρείτες…
Σε μία μεγαλούπολη όπως το Σικάγο, που βέβαια δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση, αν και πολυ καλλίτερη απο την Αθήνα, κτίζουν ουρανοξύστες που καταναλώνουν ελάχιστη ενέργεια και προσφέρουν εξαιρετικές συνθήκες διαβίωσης ενω στον διπλανό ουρανοξύστη καλλιεργούνται φρέσκα λαχανικά σε αερόβιες καλλιέργειες…
Ασφαλώς και ο ρομαντισμός του να κάθομαι στο τζάκι κάθε νύχτα του χειμώνα έχει την αξία του αλλα και την εγκληματικότητα του… Άλλωστε που θα βρεθεί τόση καύσιμη ύλη για όλους…
Βαρεθήκαμε να ακούμε οτι τα γυάλινα κτίρια είναι ακατάλληλα και ενεργοβόρα… Τίποτα αναληθέστερο…
Τα σημερινά ελληνικά σπίτια είναι ενεργοβόρα τόσο ώστε να ξεπερνάμε κατά πολυ τους Σουηδούς σε κατανάλωση πετρελαίου (ενέργειας) για θέρμανση κατά κεφαλή… Και όμως οι πεφωτισμένοι μηχανικοί του ΕΜΠ συνεχίζουν να κατασκευάζουν αυτά τα εκτρώματα…
Δεν πεθαἰνω για γυάλινα κτίρια αλλά με τα σύγχρονα υλικά τα γυάλινα κτίρια γίνονται εξαιρετικοί χώροι εργασίας και διαβίωσης και πολύ φιλικά στο περιβάλλον.
Εμείς όμως λέμε με πείσμα και άφατη υποκρισία: Oχι στα ψηλά κτίρια αλλά ναι στην χαβουζιάρα Αθήνα που δεν έχει τίποτα απο το ναζιἀρα… και συνεχίζουμε… βάλε δένδρα μπάρμπα… Ναι, να τα φυτέψεις είπαμε αλλά οχι και μπροστά στο μαγαζί μου… Είσαι καλά μωρέ άνθρωπε… πας να μου κρύψεις το μαγαζί με το κωλόδενδρό σου…;
Οταν τον ρωτάς.. και που να το βάλω το δένδρο αγαπητέ… εισπράττεις εκείνο το ανέβασμα του ώμου που δηλώνει άγνοια… και αδιαφορία…
Οταν ρώτησα τις προάλλες την κυρία Άννα Διαμαντοπούλου πως είναι δυνατόν να υποστηρίζει τις πράσινες στέγες σε μια πόλη που αντι για στέγες έχει ένα συνοθύλευμα μπάζων και σιδηρικών σε ταράτσες; Μου απάντησε οτι είμαι πολυ αυστηρός και οτι απο κάπου θα πρέπει να ξεκινήσει η πράσινη καμπάνια… Ας ξεκινήσει λοιπόν απο την ουτοπία προσθέτω εγώ και αφού η ουτοπία είναι φαντασία θα είναι και δωρεάν… Ωραίο το κόλπο… Θυμίζει τον Καραγκιόζη που όταν του λένε τα κολλητήρια… Μπαμπά πεινάμε… Απαντά: E τότες φατε… και όταν του δηλώνουν ότι δεν έχει φαγητό… ξαναπαντά: Ε τότες μη τρώτε… Απλά πράγματα και νεοελληνικά… ή μάλλον Ελληναρέϊκα…
Δεν ξέρω πως αισθάνονται όσοι υποστηρίζουν τα παραπάνω τραγελαφικά αλλά αδιαφορούν για το οτι δεν ποτίζεται επαρκώς ο Εθνικός κήπος που τον έβλεπαν οι τουρίστες κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών και έφριτταν;
Έκανα το δρομολόγιο σε διάφορους προορισμούς μου ακολουθώντας σκόπιμα τουρίστες εκείνες τις μέρες μέσα στον Εθνικό κήπο και δάκρυζα στην διαδρομή… απο την κατάντια μας…
Και μου λένε τώρα όλοι αυτοί που ξύπνησαν απο την αδράνεια, οτι η πόλη μας έγινε έτσι άσχημη διότι φταίει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής… και κάπου φταιει και η χούντα… Αυτοί φταινε λενε για την κατάντια της Αθήνας λόγω της αντιπαροχής… Τι να πεις… Φοβερός (σκέπτομαι) αυτός ο Καραμανλής και υπουργός και πρωθυπουργός και μπετατζής… Πως τα βόλευε όλα μαζί… Αξιοπερίεργος άνθρωπος… Για την ταμπακέρα των μπετατζήδων του ΕΜΠ βέβαια ουδέν… Μούγκα στην στρούγκα… Αυτοί ήταν επιστήμονες και έριχναν με επιστημοσύνη το μπετόν αρμέ…
Αξιότιμοι κύριοι, τι κρίμα να σπαταλάτε ατέλειωτες ώρες πολύτιμου και πεπερασμένου βίου ανταλλάσσοντας ηλεκτρονικές απεραντολογίες. Ο κ. Σκόρδας σάς εξήγησε το πρόβλημα της Αθήνας πλήρως και σαφώς. Δεν καταλάβατε τίποτε; Η νομίζετε ότι υβρίζοντας τους αρχιτέκτονες και το ΕΜΠ συλλήβδην ή ανακατεύοντας μήλα, πορτοκάλια και ό,τι άλλο ήθελε σάς έλθει στον νού, πείθετε κανέναν για τις απόψεις σας;
Προτείνω να μεταφέρετε τις συζητήσεις σας σε κάποιο ταβερνάκι. Θα ρητορεύσετε αλλήλλοις με τις ώρες, δεν θα καταλήξετε πουθενά, αλλά τουλάχιστον θα πιείτε τα κρασάκια σας και θα περάσετε και καλά. Αφήστε που θα μιλήσετε και με τα πραγματικά σας ονόματα και όχι με κάτι ψευδώνυμα που φέρνουν σε general motors….
Αν τα ταβερνάκια απορρίπτονται ως κατάλοιπα της Αθήνας του `50, υπάρχουν και τα sushi bar…
Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια. Το ποιος κάνει καφενειακή συζήτηση είναι εμφανές από τα παραπάνω.
Τώρα βέβαια, με ετούτα και με εκείνα προτάσεις δεν είδαμε, αλλά αυτό μάλλον είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, προφανώς ασήμαντη λεπτομέρεια.
Αντί απαντήσεως για τα υπόλοιπα (και εγώ προσωπικά, σέβομαι και το ΣτΕ και το ΕΜΠ):
“Είναι στ’ αλήθεια περίεργο αλλά δεν υπήρξε στην πόλη των Αθηνών τίποτε «καινούργιο» το οποίο να μην καταγγέλθηκε. Ειδικά για τον Σύλλογο των Αρχιτεκτόνων έχω μια βασική απορία: Είναι δυνατόν να μη θέλουν να χτίσουν τίποτε οι ίδιοι ακυρώνοντας την ειδικότητά τους; Το πώς είναι δυνατόν να εκστασιάζονται μόνο μπροστά σε οτιδήποτε παλαιό είναι μια απορία που την έχω από χρόνια. Η οποία επανέρχεται μονίμως από τη γενικότερη απραξία μπροστά σε υπάρχουσες ασχήμιες. Των οποίων η αλλαγή προς το καινούργιο πάντα παίρνει μορφή καταγγελιών.”
Νικόλαος Μάργαρης, καθηγητής Οικοσυστημάτων στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου
Πλήρες άρθρο:
Ποιοι φταίνε για την καταστροφή της Αθήνας, Εφημερίδα “Το Βήμα”, Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 1998
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=106439&ct=114
…πολύ πριν τα blogs ή από οποιαδήποτε ηλεκτρονική δημοσίευση σχετικά με το θέμα.
@Α. Δεληγιάννη
Comment on:
«…Αξιότιμοι κύριοι, τι κρίμα να σπαταλάτε ατέλειωτες ώρες πολύτιμου και πεπερασμένου βίου ανταλλάσσοντας ηλεκτρονικές απεραντολογίες… Προτείνω να μεταφέρετε τις συζητήσεις σας σε κάποιο ταβερνάκι…Αν τα ταβερνάκια απορρίπτονται ως κατάλοιπα της Αθήνας του `50, υπάρχουν και τα sushi bar…»
Κορυφαίο σχόλιο…
Το φοβερό είναι οτι βρήκαμε και τη λύση…
Λέγεται sushi bar…
Λοιπόν για κάθε προβλήματισμὀ της Ελληνικής κοινωνίας και παιδείας θα αναφωνούμε «Παμε για sushi και θα τα βρούμε… εκεί μεταξύ ψαριού και σακέ (εμ δεν τρωνε αχλάδια οι Γιαπωνέζοι…)
Εγώ όμως, που δεν αγαπώ το sushi, όπως η κυρία Δεληγιάννη, πειράζει να μη ακολουθήσω…;
Θα ετοιμάζω το επόμενο άθρο μου έτσι και αλλιώς και ο χρόνος είναι λίγος…
@gm2263 (Φεβρουαρίου 16th, 2009 9:10 πμ)
Η αναφορά σας στον κείμενο του καθηγητή Μάργαρη που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα “Το Βήμα”, την Παρασκευή 25η Δεκεμβρίου 1998
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=106439&ct=114
είναι χρυσάφι…
Αυτό είναι το πλεονέκτημα του blogging και του διαδικτύου…
Μετά απο τη φωτιά που άναψε ο καθηγητής κύριος Τσούκας η συνέχεια φαίνεται οτι είναι αναπάντεχα πετυχημένη…
Όσο και αν φαίνεται περίεργο δεν διάβασα ποτέ πριν τις απόψεις του κυρίου Μάργαρη… όσο και αν ταυτίζομαι ακόμα και με το στυλ γραφής του που έχει ένα μόνιμο τόνο ειρωνείας…
Είναι εξέχουσες και δεν χαρίζονται σε κανένα.
Όσον αφορά τον σεβασμό των θεσμών υπάρχει μια κάποια παρεξήγηση…
Σε ενα δημοκρατικό πολίτευμα σεβόμαστε του θεσμούς αλλά ταυτόχρονα τους επικρίνουμε… Ειναι όπως με την αγάπη… Όποιος δεν επικρίνει δεν αγαπά… δεν έχει συναίσθημα… δεν ενδιαφέρεται καν…
Ο Σωκράτης πέθανε διότι επέκρινε τους θεσμούς και οι Αθηναίοι δεν τον άντεχαν άλλο, δεν τον άντεχε η υποκρισία τους και αποφάσισαν να του δώσουν το κώνειο..
Και εκείνος το πήρε πριν την ώρα του οχι διότι ήθελε να πεθάνει αλλά διότι δεν ήθελε να ζει καταφρονεμένος αφού δεν κατάφερε να αλλάξει τον υποκριτικό τους χαρακτήρα…
Δεν προσέβαλε τον θεσμό του δικαστηρίου, δεν προσέβαλε την απόφασή του που ήταν το κοινωνικό αίσθημα των Αθηναίων, σε αντίθεση με τις Συριζάτες απολήξεις που βάζουν τις κουκουλοφόρες εμπροσθοφυλακές τους και τους περιπλανώμενους ψευτοπεριβαλλοντολόγους τους να σπάνε και να ωρύονται τάχατες για το περιβάλλον…
Ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο αλλά έτσι ισχυροποίησε την κριτική του…
Ο λόγος του έγινε ατσάλι, οι δικαστές που τον καταδίκασαν έμειναν στην αφάνεια ως ασήμαντοι εκτελεστές ενός τυπολατρικού συστήματος γεμάτου υποκρισία…
Ο Σωκράτης όμως, αυτός που τους επέκρινε ανελέητα, έμεινε ως πνευματικός φάρος στην αιωνιότητα…
Δεν θα κάνουμε επομένως σε κανένα ΣΤΕ και σε κανένα ΕΜΠ τη χάρη…
Θα τα επικρίνουμε μέχρι να ματώσουν, μέχρι να ευτελιστούν στην κοινή γνώμη και μέχρι να συνειδητοποιήσουν αυτή τους την ευτέλεια…
Αλλα ο στόχος δεν θα είναι ποτέ η ευτέλεια αλλά η μέσω αυτής συνειδητοποίηση ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, οτι οι θεσμοί της ευτέλειας πρέπει να αναβαθμιστούν και να ξαναγίνουν οι κολώνες της αστικής μας δημοκρατίας και πολιτισμού..
Ο στόχος μας δεν μπορεί να είναι να φέρουμε ερείπια… Δεν θα γίνουμε Ισραήλ ενάντια σε Χαμάς εδώ… Δεν έχουμε τέτοια μνησίκακη λογική και νοοτροπία…
Αντίθετα είμαστε οι φορείς των θεσμών ως πολίτες αυτής της χώρας… αλλά θα τους τα λέμε χύμα και δεν θα τους αφήσουμε σε ησυχία…
Θα κερδίσουμε αυτή την μάχη… αλλά και τον πόλεμο ενάντια στην υποκρισία… Να είστε βέβαιοι για αυτό…
Οχι ασφαλώς απο τα blog… Θα ήταν πολυ επιπόλαιη μια τέτοια προσδοκία…
Θα κερδίσουμε τη μάχη ενάντια στους υποκριτές και στις τεχνικές τους με ένα ανελέητο μπαράζ λογικών επιχειρημάτων ενάντια στις τάχατες σύννομες πράξεις τους…
Θα τους δείξουμε οτι η ερμηνεία κανόνων και θεσμών κατά το πολιτικά ή και κομματικά δοκούν δεν είναι απονομή δικαιοσύνης αλλά εμπαιγμός της δικαιοσύνης…
Έτσι θα συνειδητοποιήσουν όλοι οτι ήλθε ο καιρός για δράση διότι «οι καιροί ου μενετοί»…
@ss_sk και κα Δεληγιάννη.
Συμφωνώ ότι αδίκως πήρε η μπάλα της συζήτησης τα προσφυγικά. Όπως έχω γράψει και παραπάνω, η αρχιτεκτονική τους αξία είναι δεδομένη και όποιος δεν την καταλαβαίνει δεν έχει παρά να διαβάσει και να μάθει.
Όμως, σε όλα τα υπόλοιπα, το άρθρο του καθηγητή Μάργαρη, και οι προλαλήσαντες gm2263 και Μπαζιωτόπουλος με έχουν καλύψει πλήρως.
Επιτρέψτε μου να σταθώ σε 2 σημεία
1) “Και για την ψύχωση με τους ουρανοξύστες (το’ χει πάρει το μάτι μου το άλλο blog): για ένα πράμα μπορεί να είναι περήφανη η Ελλάδα, για το ότι δίδαξε στον Κόσμο το μέτρο και την ανθρώπιμη κλίμακα. Και αυτό πανάθεμά σας να το καταστρέψουμε!” Εξ’ αυτών συνάγω ότι το μέτρο αφορά μονον την τρίτη διάσταση…μέτρο στο οριζόντιο τσιμέντωμα δεν υπάρχει? Στην καταπάτηση πλαγιών? Στα “γυάλινα καπέλα” που πολλοί “διπλωματούχοι ΕΜΠ” φορούν αναισχύντως στα λίγα εναπαμείναντα νεοκλασικά?
Όχι, οι αρχιτέκτονες δεν είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι – άλλωστε ο νόμος τους προσπερνά αφού επιτρέπει να χτίζονται σπίτια χωρίς αυτούς. Είναι όμως ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ. Ο κάθε αρχιτέκτονας που βάζει την υπογραφή του στην κακοποίηση ενός νεοκλασικού με γυάλινα ρετιρέ είναι συνυπέυθυνος. Οι αρχιτέκτονες που φρίττουν με τους ουρανοξύστες αλλά φυτεύουν γυάλινα κτήρια στο ιστορικό κέντρο είναι συνυπέυθυνοι. Στις πιο πολλές ευρωπαϊκές χώρες, τα ιστορικά κέντρα είναι καλά συντηρημενα, αλλά παραέξω υπάρχουν και ουρανοξύστες. Θέλετε “μέτρο”? Δείτε την πλατεία Συντάγματος προπολεμικώς. Τα πιο πολλά κτήρια δεν ξεπερνούσαν τους 3 ορόφους και η Ακρόπολη ήταν ορατή από παντού. Τώρα είναι μόνο από το ρετιρέ της Μ. Βρετανίας. Αρχιτέκτονες γέμισαν το ιστορικό κέντρο με μοντέρνα κτήρια, και πολλά από αυτά αξιόλογα. Αλλά στο λάθος μέρος.Εννέα όροφοι στην Ακαδημίας είναι πολλοί…αλλά στην Κηφησιάς λιγοι. Κι όμως, η Ακαδημίας έχει 9όροφα και η Κηφησιάς 4όροφα..κάτι δεν πάει καλά, είναι σαφές. Το ότι η κρατούσα κατάσταση στο ΕΜΠ από εδώ και δεκαετίες είναι ο άκρατος συντηρητισμός, είναι κάτι γνωστό. Η παράδοση την οποία ευλαβικά κρατούν είναι μια ελληνική εκδοχή του μεταπολεμικού μοντερνισμού. Οτιδήποτε άλλο θεωρείται κατακριτέο. Μη ξεχνάμε ότι κατά την εκλογή του Κασσάνδρα τη δεκαετία του ’60 τον είχαν επικρίνει γιατί στο ΜΜΤΣ (το 1928) οι συμβολές Σταδίου/Αμερικής και Σταδίου/Βουκουρεστίου ήταν…καμπύλες. Ως γνωστόν, η καμπύλη είναι κακό πράγμα…’Οταν ο Βαλσαμάκης όμως έβαλε αυτό το φτηνιάρικο τοιχοπέτασμα στην πλατεία Καπνικαρέας δεν είπε κανείς τίποτα. Το σουρεαλιστικό είναι ότι το συγκεκριμένο κτήριο δεν εχει πραγματικό τειχοπέτασμα, αλλά ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ότι έχει. Δηλαδή, είναι λάθος από παντού: προδίδει την ιστορικη πλατεία εισάγοντας μια αταίριαστη αισθητική. Προδίδει και το μοντερνισμό, φτιάχνοντας ένα “σκηνικό” αφού άλλο δείχνει κι άλλο είναι. Μην παρεξηγηθώ: λατρεύω το έργο του Βαλσαμάκη στο σύνολό του. Απλά το συγκεκριμένο κτήριο αποτελεί ατόπημα.
2)”Προτείνω να μεταφέρετε τις συζητήσεις σας σε κάποιο ταβερνάκι. Θα ρητορεύσετε αλλήλλοις με τις ώρες, δεν θα καταλήξετε πουθενά, αλλά τουλάχιστον θα πιείτε τα κρασάκια σας και θα περάσετε και καλά. Αφήστε που θα μιλήσετε και με τα πραγματικά σας ονόματα και όχι με κάτι ψευδώνυμα που φέρνουν σε general motors….”
Η έλλειψη επιχειρημάτων είναι πάντα αυτό που κρύβεται πίσω απο τέτοιες επιθέσεις. Το πώς καθένας εξ’ημών (και υμών) επιλέγει να περνά μέρος του ελεύθερου χρόνου του, είναι προσωπική επιλογή.
Kαι κάτι ακόμα προς ss_sk: μιλήσατε για “Αθηναίους”. Να σας πληροφορήσω ότι σε μια ακτίνα 500m από τη Λ.Αλεξάνδρας ζει η οικογένειά μου από το 19ο αιώνα. Αν εσείς επιλέξατε να φύγετε, δικαίωμά σας. Κάποιοι από εμάς όμως ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ αγαπούν αυτή την πόλη και θλίβονται από το βιασμό της, για τον οποίο δεν ευθύνονται ούτε τα ψηλά κτήρια ούτε τα μεγάλα κεφάλαια, αλλά η μικρομεσαία παραβατικότητα και έλλειψη αισθητικής, την οποία καλλιεργούν με επιμέλεια οι δυνάμεις του πολιτικού λαϊκισμού.
@AAL
Comment on:
«…Kαι κάτι ακόμα… Κάποιοι από εμάς όμως ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ αγαπούν αυτή την πόλη και θλίβονται από το βιασμό της, για τον οποίο δεν ευθύνονται ούτε τα ψηλά κτήρια ούτε τα μεγάλα κεφάλαια, αλλά η μικρομεσαία παραβατικότητα και έλλειψη αισθητικής, την οποία καλλιεργούν με επιμέλεια οι δυνάμεις του πολιτικού λαϊκισμού….»
Πως να διαφωνήσει κανείς με αυτή τη δύναμη της λογικής…
Ακριβώς έτσι…
Ο πολιτικός λαϊκισμός μας φθείρει απο την εποχή δημιουργίας του Ελληνικού κράτους…
Η επανάσταση του 1909 είχε αυτόν τον λαϊκισμό απέναντί της…
Σήμερα όμως ποιός θα φανεί ηρωικός… διοτι ξαναγεμίσαμε… απο Δεληγιάννηδες…
Εναν αιώνα μετά η εικόνα είναι πανομοιότυπη απο φαυλοκράτες και λαικιστές…
Ουτε βήμα δεν κάναμε μπροστα εκτός απο το οτι είμαστε μεγαλύτεροι ως χώρα χάριν στον Ελευθέριο Βενιζελο…
Ομως τώρα έχουμε καταστρέψει τις πόλεις μας ανεπανόρθωτα για τα επόμενα 100 χρόνια…
@AAL Φεβρουαρίου (16th, 2009 2:02 μμ)
Πολλές πικρές αλήθειες και φαυλοκρατικά αδιεξδα…
Αλήθεια σε τι θα ενοχλούσαν μερικοί πύργοι 60 ορόφων έξυπνα διατεταγμένοι κατά μήκος της Κηφισίας…
Θα χάλαγαν την κλίμακα του τοπίου…; Ποιανού τοπίου, του «αλλά χαβουζέ» (έχουμε βλέπετε και τα Γαλλικά μας…) τοπίου;
Δεν θα μετρούσε που θα άφηναν όλο τον χώρο γύρω τους… πολύ χώρο γύρω τους, ως μιά πράσινη όαση; Πραγματικές μικρές ζούγκλες πρασίνου… θα είχαμε αυτοποτιζόμενες απο τα ανακυκλωνόμενα νερά των κτιρίων..
Να σας πω εγώ λοιπόν, ο «Ξερόλας» γιατί δεν φτιάχνονται…
Διότι ο κάθε πονηρός μικροϊδιοκτήτης πουλάει χρυσάφι το ισόγειο και αδιαφορεί για όλα τα άλλα… ενω έχει σπαταλήσει ελάχιστα χρήματα για έναν υποτυπώδη σκελετό της κακιάς αρχιτεκτονικής ώρας…
Να που βρίσκεται μια απο τις ρίζες του κακού…
Σιγά μην το βρει αυτό ή ασχοληθεί με την ουσία του θέματος το ΣΤΕ… ΣΙΓΑ…
Οι ψευτοπεριβαλλοντολὀγοι βέβαια θα κρώξουν ξανά και ξανά…
«Ο Μπομπός δεν περνά… Ο λαός θα κυβερνά…» και μετα θα προσφύγουν στο ΣΤΕ κλείνοντας το μάτι… στην τυφλή δικαιοσύνη
Το μήνυμα θα έχει περάσει ακόμα μια φορά… και ο εμπαιγμός θα συνεχίζεται…
Κατ’ αρχάς να ευχαριστήσω για την πρόσκληση του κου. Μπαζιωτόπουλου αλλά τα 500 χλμ. απόσταση είναι ανασταλτικός παράγοντας. Συγγνώμη επίσης και για τη διπλή δημοσίευση αλλά μάλλον παρανόησα το χρόνο που απαιτείται για την εμφάνιση των σχολίων.
Υπάρχουν πολλά σημεία στα κείμενα που ακολούθησαν των δικών μου που επιδέχονται απάντησης αλλά θα μείνω σε όσα θεωρώ σημαντικότερα (χάριν οικονομίας χώρου και χρόνου).
Η ΠΛΗΡΗΣ και ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ αποτυχία των διπλωματούχων μηχανικών των προηγούμενων δεκαετιών είναι ανεπίτρεπτο να στιγματίζει τους νεότερους. Προσωπικά (αν ενδιαφέρει) ντρέπομαι να αποκαλώ ”συναδέλφους” την πλειοψηφία αυτών. Και στην τελική ένα Πανεπιστήμιο δεν κάνει πλύση εγκεφάλου, γνώσεις μεταδίδει. Η μετέπειτα χρήση (αχρησία καλύτερα) των γνώσεων δεν υποβαθμίζει την αξία τους. Και συνήγορος της ”γενιάς του Πολυτεχνείου” δε γίνομαι – αυτό που ζητούσαν οι άνθρωποι ήταν Δημοκρατία και όχι…μια καλύτερη Ελλάδα. Νύξη για μια σημαντική πτυχή των συνθηκών της μεταπολεμικής οικιστικής ανάπτυξης έγινε – οι αρχιτεκτονικές μελέτες είναι κτήμα άσχετων ειδικοτήτων. Και βέβαια ήταν πολλοί οι Αρχιτέκτονες που ισοπέδωσαν την αξιοπρέπειά τους και ακολουθήσαν το ρεύμα – αλλά υπάρχει λόγος να απολογούμαι εγώ ή να θεωρούμαι κακός και αναξιόπιστος επιστήμονας?
Τα αντεπιχειρήματα για την πλατεία και το Mall να μου επιτρέψετε να τα θεωρήσω μη-πειστικά.
Πλατεία: την ”επαγγελματική” άποψη ενός γεωπόνου για προδιαγραφές φύτευσης δέντρων σε δώματα, μεγέθη ριζώματος και απαίτηση σε όγκο χώματος την αποδέχομαι, αυτός ξέρει…αλλά εσείς δεν είστε γεωπόνος. Αν οι ρίζες ενός πεύκου είναι ” εξαιρετικά επιφανειακές” (sic) τότε να αρχίσουμε να τα φυτεύουμε σε γλάστρες – 20 μ. ύψος φτάνουνε, πόσο χώμα να θέλουν? (Παρεμπιπτόντως, από χωριό είμαι και σε χωριό μένω, έχω ανέβει σε δέντρα και έχω περπατήσει ικανοποιητικά χιλιόμετρα σε βουνά και λαγκάδια…ευχαριστώ). Η αναφορά και προτίμηση στα είδη που πρέπει να φυτευθούν σεβαστή αλλά άσχετη με τις μελέτες και τις απαιτήσεις του χώρου. Και ναι, φαντάζομαι το πάρκο ήταν σε κάκιστη κατάσταση – μια πάγια τακτική για την απαξίωση πολλών δημόσιων χώρων. Αλλά η λογική ”πονάει χέρι, κόβει χέρι” εύχομαι να μη με μολύνει ποτέ! Τώρα για τον ανελκυστήρα? Τί να πω? Το ότι το όποιο κόστος αποσβένεται από τις περισσότερες θέσεις στάθμευσης (προτεραιότητα στα ”μικρής έκτασης”) και την ταχύτερη εξυπηρέτηση? Και τα περί επιστασίας? Κακό είναι να δημιουργηθούν λίγες θέσεις εργασίας?
Mall: το σύστημα πρώτα χτίζουμε κάτι (παρακάμπτοντας ή διαστρεβλώνοντας όρους δόμησης) και μετά σκεφτόμαστε ρυμοτομικό και δίκτυο πρόσβασης να την προτείνω σε φίλους Πολεοδόμους…αλλά υποψιάζομαι ότι θα μου γελάσουν κατάμουτρα.
Μα θέλετε κε. Μπαζιωτόπουλε μετά από αυτά να πάρω σοβαρά τις πολεοδομικού επιπέδου ”φαντασιώσεις” σας? Ακόμη και αν η εικόνα είναι ενδιαφέρουσα θα πάσχει από τρόπο υλοποίησης. Αλλά αφήστε το, ειλικρινά. Τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Στο Μοντέρνο Κίνημα είχαμε τις πρώτες προσπάθειες δημιουργίας επιστημονικού πλαισίου για τον πολεοδομικό σχεδιασμό. Δυστυχώς οι εκ του μηδενός σχεδιασμένες πόλεις απέτυχαν – η πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων δράσεων, οι συνθήκες οικειοποίησης του χώρου και ο πλουραλισμός του αστικού περιβάλλοντος δε χωράνε (μέχρι στιγμής) σε καλούπια. Όσες περιοχές χτίστηκαν με το σύστημα των μεγάλων κτηρίων (τύπου πολυκατοικίας) και των εκτεταμένων ενδιάμεσων ”πράσινων” εκτάσεων απεδείχθησαν ξένες και αφιλόξενες. Τα δεδομένα δυσκολεύουν όταν μιλάμε για υπάρχοντα αστικά κέντρα – τί θα κρατήσεις και πώς θα προσθέσεις τα νέα? Υπάρχουν νεοσχεδιασμένοι δήμοι στην Αττική με ”άπλα” και πράσινο…αλλά γιατί πάντα κάτι μοιάζει να λείπει?
Και εγώ φαντάζομαι διάφορα για την Αθήνα. Αλλά υπάρχει ένα εμπόδιο: ο πληθυσμός της πόλης. Αν πιστεύετε ότι ο κόσμος θα είναι ευτυχισμένος με το να ζει και εργάζεται δεκάδες ή εκατοντάδες μέτρα ψηλά από το έδαφος μάλλον συναναστρέφεστε άλλο είδος ανθρώπων από ό,τι εγώ. Το να μην προτείνω λύσεις δεν είναι υπεκφυγή – κατανόηση ότι το πρόβλημα απαιτεί πολλές ειδικότητες επαγγελματιών, πολύ χρόνο και πολλή δουλειά για να αντιμετωπιστεί! Φευ, ούτε το ”προσόν” του πολύξερου νεοέλληνα κατάφερα να αποκτήσω.
Και αφήστε το Πρώην Αεροδρόμιο να γίνει πάρκο! Έχουν γίνει τόσο ωραίες προτάσεις! Και μετά μου κάνετε παρατήρηση ότι απαιτώ (sic) ο Αθηναίος να ζει στη…μπετονένια χαβούζα του σήμερα.
Και τί τη θέλατε την αναφορά στα χρηματιστήρια? Για καλό? Περί τζόγου πρόκειται!
Πάντως δε σας κακίζω. Και εγώ βρίσκω πετυχημένα τα ανέκδοτα με τους δικηγόρους τσιμεντωμένους στον πάτο της θάλασσας. Αλλά τσουβάλια δε χρησιμοποιώ.
Το οπλισμένο σκυρόδεμα θεωρείται πλέον υπερεκτιμημένο. Αλλά και να θέλουμε δύσκολα αλλάζει το τοπίο. Γιατί αν εγώ προτείνω στον πελάτη μου μεταλλική κατασκευή αφενός μεν θα δυσπιστήσει (μα γίνεται μεταλλικό σπίτι?) αφετέρου θα δυσανασχετήσει όταν δει ότι το κόστος λόγω ειδικευμένων συνεργείων είναι υψηλότερο. Αλλά ρωτήστε κάποιον οικονομολόγο – οικονομικές ήταν οι βάσεις της οικιστικής ανάπτυξης και άρα της σημερινής εικόνας. Οικονομικές προφανώς και οι αιτίες επιλογής και εδραίωσης του οπλισμένου σκυροδέματος. Πιστέψτε με, δεν τραβάμε κανένα ζόρι. Ούτε έχουμε μετοχές της ΤΙΤΑΝ.
Οι ουρανοξύστες επενδύονται με γυαλί, του οποίου οι θερμονωτικές ιδιότητες είναι κάκιστες. Για να το χρησιμοποιήσεις σωστά απαιτείται πάχος, 2 ή 3 φύλλα (αναλόγως συνθηκών) και ενίοτε (στα ζόρικα) πλήρωση κενού με ειδικά αέρια (όπως…Σουηδία). Αντίστοιχη πιότητα πρέπει να έχει και το κούφωμα. Το κόστος είναι τρελλό – τον εμπιστεύεστε το…Βωβό ότι θα το βγάλει από τη τσέπη του? Τα ψηλά γυάλινα κτήρια λοιπόν ΕΙΝΑΙ ενεργοβόρα! Ακόμη και αν χρησιμοποιηθεί το καλύτερο σύστημα υαλοκάλυψης, διότι η έκτασή του είναι πολύ μεγάλη και ιδιαιτέρως εκτεθειμένη. Μην το πιστεύετε αν θέλετε.
Πόσους ξέρετε που έχουν τα απαραίτητα εγκεφαλικά κύτταρα ώστε να καταλάβουν ότι η καλή (αν και ακριβή αρχικά) μόνωση το σπιτιού τους θα τους γλυτώσει από τα μελλοντικά έξοδα κατανάλωσης πετρελαίου και χρήσης κλιματιστικών? Το να κατηγορεί κάποιος τους μηχανικούς για την έλλειψη μόνωσης στα σπίτια φανερώνει την άγνοια του για το ποιος σχεδιάζει και ποιος πληρώνει (άρα αποφασίζει). Τί έχουμε να κερδίσουμε? Μπας και είμαστε οι κρυφοί ιδιοκτήτες των πρατηρίων και των καταστημάτων ηλεκτρικών ειδών?
Και όχι κε gm2263 ο ΣΑΔΑΣ δεν είναι αρχαιολάτρης. Απλά (με τα όσα – πολλά ομολογώ – κουσούρια του) προσπαθεί να αποτρέψει κάποιες καταστροφές. Διότι δυστυχώς τα κτήρια δεν ξαναφυτρώνουν (χαρακτηριστικό παράδειγμα το Φιξ) για αυτό πρέπει να τα προστατεύεις. Τώρα πώς να απαντήσω σε κριτική για τα ”άσχημα” κτήρια της Αθήνας όταν δεν είναι ουσιαστικά Αρχιτεκτονικό Έργο!
Και μάλλον έχετε υπερεκτιμήσει το βαθμό επιρροής των Αρχιτεκτόνων στο οικοδομικό γίγνεσθαι. Για Νεοέλληνες σχεδιάζουμε και Νεοέλληνες αποφασίζουν (και ενίοτε αν ζοριστούν – ρε, φίλε, στο σπίτι μου βρήκες να κάνεις αρχιτεκτονιές? – πάνε αλλού). Α, και τα Δημόσια Κτήρια δε τα δίνουν σε Αρχιτέκτονες ούτε κάνουν Διαγωνισμούς (που και να γίνουν κατακρεουργούνται…εφόσον και αν υλοποιηθούν). Το ότι τελευταία έχουμε αναθέσεις σε γνωστά ονόματα του Jet set, μόδα είναι και (μακάρι) θα περάσει.
Αν παραγματικά θέλετε να δείτε τί είναι ικανοί να κάνουν οι Έλληνες Αρχιτέκτονες επισκεφτείτε καμιά σχετική έκθεση όταν γίνει και (πιο εύκολο) περάστε από τις Σχολές όταν στο τέλος κάθε εξαμήνου εκθέτουν τις Διπλωματικές εργασίες των φοιτητών (Beaubourg και κουραφέξαλα – επ’ ευκαιρίας ξέρετε ότι το εν λόγω κέντρο δεν προλαβαίνει να μείνει ολόκληρο ανοιχτό…κλείνουν με τη σειρά τμήματά του για να το βάψουν διότι σκουριάζει).
Βέβαια κάπου χάθηκα στα σχόλια – σκέψεις και στοχασμοί γενικοί που περισσότερο ταιριάζουν σε προσωπικό blog και δε συνάδουν με την προσπάθεια να πεις πέντε πράματα ενημερωτικά. Τουλάχιστον εγώ δεν νιώθω την ανάγκη να βγάλω εδώ τα ”εσώψυχά” μου. Ελπίζω να μην έχω πλατιάσει (πολύ). Εξάλλου δεν είχα την πρόθεση (ούτε και την όρεξη εδώ που τα λέμε) να κάνω διάλεξη επί παντός επιστητού. Όποιος επιθυμεί να απωλέσει τις λάθος εντυπώσεις και παρερμηνείες για πράματα που τον ενδιαφέρουν στην Αθήνα (τουλάχιστον) έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει κάποιο συνέδριο, έκθεση ή ό,τι άλλο – γίνονται σχετικά συχνά.
Δυστυχώς κε. Μπαζιωτόπουλε η ποιότητα των πολιτικών αναφορών σας με απωθεί από το να συνεχίσω τη συζήτηση μαζί σας. Δεν έχω σχέση με το Σύριζα και δε θα τον υπερασπιστώ αλλά την κατηγορία ότι τα πρόσφατα επεισόδια ήταν ενορχηστρωμένα από τον Τσίπρα, ε, ούτε στα πολιτικά blogs που παρακολουθώ δεν τόλμησαν να τη διατηρήσουν επί μακρόν (διότι στα πολιτικά blogs που παρακολουθώ παρέχεται βήμα σε όλους και η επιχειρηματολογία δίνει και παίρνει). Ούτε οι προθέσεις σας μου φαίνονται αγνές ούτε η κρίση σας δίκαιη. Και ο χρόνος μου εξαιρετικά περιορισμένος και πολύτιμος για να επιμένω σε κάτι (συζήτηση) όταν αδυνατώ να εντοπίσω την δυνατότητα επιτυχίας (επικονωνία).
Και κρίμα γιατί την κα. Μαργαρίτα Γραφάκου πολύ σε εκτίμηση την έχω. Η πρώτη μου καθηγήτρια στη Σχολή. Ελπίζω να βρω άλλο τρόπο να μάθω τί θα πει. Θα σας ζητούσα να μεταβιβάσετε τους χαιρετισμούς μου αλλά πιθανότατα δε θα με θυμάται…τόσα χρόνια και τόσοι φοιτητές!
Κατ’ αρχάς να ευχαριστήσω για την πρόσκληση του κου. Μπαζιωτόπουλου αλλά τα 500 χλμ. απόσταση είναι ανασταλτικός παράγοντας. Συγγνώμη επίσης και για τη διπλή δημοσίευση αλλά μάλλον παρανόησα το χρόνο που απαιτείται για την εμφάνιση των σχολίων.
Υπάρχουν πολλά σημεία στα κείμενα που ακολούθησαν των δικών μου που επιδέχονται απάντησης αλλά θα μείνω σε όσα θεωρώ σημαντικότερα (χάριν οικονομίας χώρου και χρόνου).
Η ΠΛΗΡΗΣ και ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ αποτυχία των διπλωματούχων μηχανικών των προηγούμενων δεκαετιών είναι ανεπίτρεπτο να στιγματίζει τους νεότερους. Προσωπικά (αν ενδιαφέρει) ντρέπομαι να αποκαλώ ”συναδέλφους” την πλειοψηφία αυτών. Και στην τελική ένα Πανεπιστήμιο δεν κάνει πλύση εγκεφάλου, γνώσεις μεταδίδει. Η μετέπειτα χρήση (αχρησία καλύτερα) των γνώσεων δεν υποβαθμίζει την αξία τους. Και συνήγορος της ”γενιάς του Πολυτεχνείου” δε γίνομαι – αυτό που ζητούσαν οι άνθρωποι ήταν Δημοκρατία και όχι…μια καλύτερη Ελλάδα. Νύξη για μια σημαντική πτυχή των συνθηκών της μεταπολεμικής οικιστικής ανάπτυξης έγινε – οι αρχιτεκτονικές μελέτες είναι κτήμα άσχετων ειδικοτήτων. Και βέβαια ήταν πολλοί οι Αρχιτέκτονες που ισοπέδωσαν την αξιοπρέπειά τους και ακολουθήσαν το ρεύμα – αλλά υπάρχει λόγος να απολογούμαι εγώ ή να θεωρούμαι κακός και αναξιόπιστος επιστήμονας?
Τα αντεπιχειρήματα για την πλατεία και το Mall να μου επιτρέψετε να τα θεωρήσω μη-πειστικά.
Πλατεία: την ”επαγγελματική” άποψη ενός γεωπόνου για προδιαγραφές φύτευσης δέντρων σε δώματα, μεγέθη ριζώματος και απαίτηση σε όγκο χώματος την αποδέχομαι, αυτός ξέρει…αλλά εσείς δεν είστε γεωπόνος. Αν οι ρίζες ενός πεύκου είναι ” εξαιρετικά επιφανειακές” (sic) τότε να αρχίσουμε να τα φυτεύουμε σε γλάστρες – 20 μ. ύψος φτάνουνε, πόσο χώμα να θέλουν? (Παρεμπιπτόντως, από χωριό είμαι και σε χωριό μένω, έχω ανέβει σε δέντρα και έχω περπατήσει ικανοποιητικά χιλιόμετρα σε βουνά και λαγκάδια…ευχαριστώ). Η αναφορά και προτίμηση στα είδη που πρέπει να φυτευθούν σεβαστή αλλά άσχετη με τις μελέτες και τις απαιτήσεις του χώρου. Και ναι, φαντάζομαι το πάρκο ήταν σε κάκιστη κατάσταση – μια πάγια τακτική για την απαξίωση πολλών δημόσιων χώρων. Αλλά η λογική ”πονάει χέρι, κόβει χέρι” εύχομαι να μη με μολύνει ποτέ! Τώρα για τον ανελκυστήρα? Τί να πω? Το ότι το όποιο κόστος αποσβένεται από τις περισσότερες θέσεις στάθμευσης (προτεραιότητα στα ”μικρής έκτασης”) και την ταχύτερη εξυπηρέτηση? Και τα περί επιστασίας? Κακό είναι να δημιουργηθούν λίγες θέσεις εργασίας?
Mall: το σύστημα πρώτα χτίζουμε κάτι (παρακάμπτοντας ή διαστρεβλώνοντας όρους δόμησης) και μετά σκεφτόμαστε ρυμοτομικό και δίκτυο πρόσβασης να την προτείνω σε φίλους Πολεοδόμους…αλλά υποψιάζομαι ότι θα μου γελάσουν κατάμουτρα.
Μα θέλετε κε. Μπαζιωτόπουλε μετά από αυτά να πάρω σοβαρά τις πολεοδομικού επιπέδου ”φαντασιώσεις” σας? Ακόμη και αν η εικόνα είναι ενδιαφέρουσα θα πάσχει από τρόπο υλοποίησης. Αλλά αφήστε το, ειλικρινά. Τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Στο Μοντέρνο Κίνημα είχαμε τις πρώτες προσπάθειες δημιουργίας επιστημονικού πλαισίου για τον πολεοδομικό σχεδιασμό. Δυστυχώς οι εκ του μηδενός σχεδιασμένες πόλεις απέτυχαν – η πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων δράσεων, οι συνθήκες οικειοποίησης του χώρου και ο πλουραλισμός του αστικού περιβάλλοντος δε χωράνε (μέχρι στιγμής) σε καλούπια. Όσες περιοχές χτίστηκαν με το σύστημα των μεγάλων κτηρίων (τύπου πολυκατοικίας) και των εκτεταμένων ενδιάμεσων ”πράσινων” εκτάσεων απεδείχθησαν ξένες και αφιλόξενες. Τα δεδομένα δυσκολεύουν όταν μιλάμε για υπάρχοντα αστικά κέντρα – τί θα κρατήσεις και πώς θα προσθέσεις τα νέα? Υπάρχουν νεοσχεδιασμένοι δήμοι στην Αττική με ”άπλα” και πράσινο…αλλά γιατί πάντα κάτι μοιάζει να λείπει?
Και εγώ φαντάζομαι διάφορα για την Αθήνα. Αλλά υπάρχει ένα εμπόδιο: ο πληθυσμός της πόλης. Αν πιστεύετε ότι ο κόσμος θα είναι ευτυχισμένος με το να ζει και εργάζεται δεκάδες ή εκατοντάδες μέτρα ψηλά από το έδαφος μάλλον συναναστρέφεστε άλλο είδος ανθρώπων από ό,τι εγώ. Το να μην προτείνω λύσεις δεν είναι υπεκφυγή – κατανόηση ότι το πρόβλημα απαιτεί πολλές ειδικότητες επαγγελματιών, πολύ χρόνο και πολλή δουλειά για να αντιμετωπιστεί! Φευ, ούτε το ”προσόν” του πολύξερου νεοέλληνα κατάφερα να αποκτήσω.
Και αφήστε το Πρώην Αεροδρόμιο να γίνει πάρκο! Έχουν γίνει τόσο ωραίες προτάσεις! Και μετά μου κάνετε παρατήρηση ότι απαιτώ (sic) ο Αθηναίος να ζει στη…μπετονένια χαβούζα του σήμερα.
Και τί τη θέλατε την αναφορά στα χρηματιστήρια? Για καλό? Περί τζόγου πρόκειται!
Πάντως δε σας κακίζω. Και εγώ βρίσκω πετυχημένα τα ανέκδοτα με τους δικηγόρους τσιμεντωμένους στον πάτο της θάλασσας. Αλλά τσουβάλια δε χρησιμοποιώ.
Το οπλισμένο σκυρόδεμα θεωρείται πλέον υπερεκτιμημένο. Αλλά και να θέλουμε δύσκολα αλλάζει το τοπίο. Γιατί αν εγώ προτείνω στον πελάτη μου μεταλλική κατασκευή αφενός μεν θα δυσπιστήσει (μα γίνεται μεταλλικό σπίτι?) αφετέρου θα δυσανασχετήσει όταν δει ότι το κόστος λόγω ειδικευμένων συνεργείων είναι υψηλότερο. Αλλά ρωτήστε κάποιον οικονομολόγο – οικονομικές ήταν οι βάσεις της οικιστικής ανάπτυξης και άρα της σημερινής εικόνας. Οικονομικές προφανώς και οι αιτίες επιλογής και εδραίωσης του οπλισμένου σκυροδέματος. Πιστέψτε με, δεν τραβάμε κανένα ζόρι. Ούτε έχουμε μετοχές της ΤΙΤΑΝ.
Οι ουρανοξύστες επενδύονται με γυαλί, του οποίου οι θερμονωτικές ιδιότητες είναι κάκιστες. Για να το χρησιμοποιήσεις σωστά απαιτείται πάχος, 2 ή 3 φύλλα (αναλόγως συνθηκών) και ενίοτε (στα ζόρικα) πλήρωση κενού με ειδικά αέρια (όπως…Σουηδία). Αντίστοιχη πιότητα πρέπει να έχει και το κούφωμα. Το κόστος είναι τρελλό – τον εμπιστεύεστε το…Βωβό ότι θα το βγάλει από τη τσέπη του? Τα ψηλά γυάλινα κτήρια λοιπόν ΕΙΝΑΙ ενεργοβόρα! Ακόμη και αν χρησιμοποιηθεί το καλύτερο σύστημα υαλοκάλυψης, διότι η έκτασή του είναι πολύ μεγάλη και ιδιαιτέρως εκτεθειμένη. Μην το πιστεύετε αν θέλετε.
Πόσους ξέρετε που έχουν τα απαραίτητα εγκεφαλικά κύτταρα ώστε να καταλάβουν ότι η καλή (αν και ακριβή αρχικά) μόνωση το σπιτιού τους θα τους γλυτώσει από τα μελλοντικά έξοδα κατανάλωσης πετρελαίου και χρήσης κλιματιστικών? Το να κατηγορεί κάποιος τους μηχανικούς για την έλλειψη μόνωσης στα σπίτια φανερώνει την άγνοια του για το ποιος σχεδιάζει και ποιος πληρώνει (άρα αποφασίζει). Τί έχουμε να κερδίσουμε? Μπας και είμαστε οι κρυφοί ιδιοκτήτες των πρατηρίων και των καταστημάτων ηλεκτρικών ειδών?
Και όχι κε gm2263 ο ΣΑΔΑΣ δεν είναι αρχαιολάτρης. Απλά (με τα όσα – πολλά ομολογώ – κουσούρια του) προσπαθεί να αποτρέψει κάποιες καταστροφές. Διότι δυστυχώς τα κτήρια δεν ξαναφυτρώνουν (χαρακτηριστικό παράδειγμα το Φιξ) για αυτό πρέπει να τα προστατεύεις. Τώρα πώς να απαντήσω σε κριτική για τα ”άσχημα” κτήρια της Αθήνας όταν δεν είναι ουσιαστικά Αρχιτεκτονικό Έργο!
Και μάλλον έχετε υπερεκτιμήσει το βαθμό επιρροής των Αρχιτεκτόνων στο οικοδομικό γίγνεσθαι. Για Νεοέλληνες σχεδιάζουμε και Νεοέλληνες αποφασίζουν (και ενίοτε αν ζοριστούν – ρε, φίλε, στο σπίτι μου βρήκες να κάνεις αρχιτεκτονιές? – πάνε αλλού). Α, και τα Δημόσια Κτήρια δε τα δίνουν σε Αρχιτέκτονες ούτε κάνουν Διαγωνισμούς (που και να γίνουν κατακρεουργούνται…εφόσον και αν υλοποιηθούν). Το ότι τελευταία έχουμε αναθέσεις σε γνωστά ονόματα του Jet set, μόδα είναι και (μακάρι) θα περάσει.
Αν παραγματικά θέλετε να δείτε τί είναι ικανοί να κάνουν οι Έλληνες Αρχιτέκτονες επισκεφτείτε καμιά σχετική έκθεση όταν γίνει και (πιο εύκολο) περάστε από τις Σχολές όταν στο τέλος κάθε εξαμήνου εκθέτουν τις Διπλωματικές εργασίες των φοιτητών (Beaubourg και κουραφέξαλα – επ’ ευκαιρίας ξέρετε ότι το εν λόγω κέντρο δεν προλαβαίνει να μείνει ολόκληρο ανοιχτό…κλείνουν με τη σειρά τμήματά του για να το βάψουν διότι σκουριάζει).
Βέβαια κάπου χάθηκα στα σχόλια – σκέψεις και στοχασμοί γενικοί που περισσότερο ταιριάζουν σε προσωπικό blog και δε συνάδουν με την προσπάθεια να πεις πέντε πράματα ενημερωτικά. Τουλάχιστον εγώ δεν νιώθω την ανάγκη να βγάλω εδώ τα ”εσώψυχά” μου. Ελπίζω να μην έχω πλατιάσει (πολύ). Εξάλλου δεν είχα την πρόθεση (ούτε και την όρεξη εδώ που τα λέμε) να κάνω διάλεξη επί παντός επιστητού. Όποιος επιθυμεί να απωλέσει τις λάθος εντυπώσεις και παρερμηνείες για πράματα που τον ενδιαφέρουν στην Αθήνα (τουλάχιστον) έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει κάποιο συνέδριο, έκθεση ή ό,τι άλλο – γίνονται σχετικά συχνά.
Δυστυχώς κε. Μπαζιωτόπουλε η ποιότητα των πολιτικών αναφορών σας με απωθεί από το να συνεχίσω τη συζήτηση μαζί σας. Δεν έχω σχέση με το Σύριζα και δε θα τον υπερασπιστώ αλλά την κατηγορία ότι τα πρόσφατα επεισόδια ήταν ενορχηστρωμένα από τον Τσίπρα, ε, ούτε στα πολιτικά blogs που παρακολουθώ δεν τόλμησαν να τη διατηρήσουν επί μακρόν (διότι στα πολιτικά blogs που παρακολουθώ παρέχεται βήμα σε όλους και η επιχειρηματολογία δίνει και παίρνει). Ούτε οι προθέσεις σας μου φαίνονται αγνές ούτε η κρίση σας δίκαιη. Και ο χρόνος μου εξαιρετικά περιορισμένος και πολύτιμος για να επιμένω σε κάτι (συζήτηση) όταν αδυνατώ να εντοπίσω την δυνατότητα επιτυχίας (επικονωνία).
Και κρίμα γιατί την κα. Μαργαρίτα Γραφάκου πολύ σε εκτίμηση την έχω. Η πρώτη μου καθηγήτρια στη Σχολή. Ελπίζω να βρω άλλο τρόπο να μάθω τί θα πει. Θα σας ζητούσα να μεταβιβάσετε τους χαιρετισμούς μου αλλά πιθανότατα δε θα με θυμάται…τόσα χρόνια και τόσοι φοιτητές!
Y.Γ. Ελπίζω να μην εμφανιστεί κι αυτό το σχόλιο διπλό γιατί μου κάνει περίεργα παιχνίδια η σελίδα.
@ ss_sk
—- 500 χιλιόμετρα…
Δεν είναι απο κάπου προφανής ο τόπος διαμονής σου.
—- Η ΠΛΗΡΗΣ και ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ αποτυχία των διπλωματούχων μηχανικών…
Το πρόβλημα με τουw διπλωματούχους μηχανικούς είναι πρόβλημα κουλτούρας…
Το ΕΜΠ δεν κατόρθωσε δυστυχώς να δημιουργήσει σχολή ή σχολές βασισμένες σε οτι χρειάζεται ο σύγχρονος κόσμος ώστε πάνω στη γνώση των αναγκών να διαμορφώσει τις προτάσεις και επομένως τις τάσεις τις σύγχρονης αστικής αρχιτεκτονικής.
Τα λεγόμενα νεοκλασικά δεν είναι παρά μια ελιτιστική προσαρμογή της κλασικής αρχιτεκτονικής στις υποτίθεται τρέχουσες ανάγκες, μετα τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό οπότε και η επιρροή της ελληνικής γραμματείας ήταν τεράστια…
Δεν ήταν ακριβώς αρχιτεκτονικό κίνημα αλλά μία τάση προσαρμογής του παλαιού στις ανάγκες του ανθρώπου του 20 αιωνα που όμως είχαν ήδη αλλάξει…
Αν το δει κανείς απο πλευράς αισθητικής η εικόνα είναι μεν ευχάριστη αλλά παραπέμπει σε έναν σχολαστικισμό που στερείται πρακτικότητας…
Άρα μείναμε με τις αναμνήσεις και αναπαυθήκαμε στις δόξες του παρελθόντος…
Έτσι η Ελλάδα κατήντησε ένας τόπος μαϊμουδίσματος των αρχιτεκτονικών ρευμάτων της Ευρώπης με νεοκλασικές επιρροές εξ ανακλάσεως και οχι ζώσες όπως απαιτεί μία υγιής πολιτιστική ανέλιξη…
Σαφώς και αντιλαμβάνομαι ως αιτία της παραπάνω κατάστασης και της διακοπής του πολιτισμού μας, τις ασύλληπτες σε έκταση και βιαιότητα βιαιοπραγίες του Εβραιοχριστιανικού σκοταδισμού.
—-Περί γεωπονικής κατάρτισης…
Σχετικά με τις γνώσεις μου στην Γεωπονία αγαπητέ μου κύριε, ας το αφήσουμε διοτι θα μας παει μακριά… Απλά θα σε ενημερώσω οτι άρχισα να ασχολούμαι με τα των απαιτήσεων των καλλιεργειών απο 7 ετών αλλά ομολογώ οτι ακόμα μαθαίνω…
Καλοδεχούμενος και όποιος Γεωπόνος το επιθυμεί στην κουβέντα μας…
Επι του προκειμένου η Αθήνα έχει ανάγκη απο πολλά πάρκα και αυτό θα επιτευχθεί με συστηματικό γκρέμισα της πόλης, τετράγωγο προς τετράγωνο με μια διαδικασία που δεν είναι δυνατό να αναλυθεί εδώ…
Επι τη ευκαιρία ο γεωπόνος που διαμόρφωσε το συγκεκριμένο «πάρκο» επι δημαρχίας Έβερτ τώρα διδάσκει στα ΤΕΙ Ηπείρου και λέγεται Γρήγορης Βάρρας…
—-Οι εκ του μηδενός Πόλεις και οι ειδικοί (επαΐοντες)
Οι εκ του μηδενός πόλεις δεν απέτυχαν αλλά ούτε είναι το σημερινό ζητούμενο…
Τα περί αφιλόξενων εκτάσεων μεταξύ υψηλών κτιρίων είναι πραγματικά εκτός τόπου και πραγματικότητας… Υποθέτω οτι θα τα συγχέετε με τις γκετοποιήσεις… τύπου εργατικών κατοικιών Ελληνικού ή έστω άλλου «φορμἀτ»… Τις έζησα και στην Αγγλία αλλα το πρόβλημα ήταν η αρρωστημένη αντίληψη περί κοινωνικών αναγκών…
Οι αρχιτέκτονες πολεοδόμοι στη Ελλάδα δεν κατάφεραν να ξεφύγουν απο ενα κενό συντηρητισμό που έφερε τάσεις δογματισμού που σκότωσαν οτιδήποτε φρέσκο όπως και στην εκκλησία / θρησκεία που υποτίθεται οτι ανήκει η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού.
Όμως η εποχή των δογματικών (επαϊόντων) έχει λήξει και οι όποιοι δογματισμοί έχουν πλέον κλονιστεί σε σημείο κατάρρευσης…
—-Περί ακαταλληλότητας των υψηλών κτιρίων…
Στον κόσμο Υπαρχουν όλες οι τάσεις και τα ενδιαφέροντα…
Άλλοι το προτιμούν απο τα ψηλά και άλλοι απο τα χαμηλά…
Η πρόταση μου, που αλλοιώσατε σκοπίμως ονομάζοντας την φαντασίωση, είναι συνθετική προτείνοντας την διαμόρφωση μικροκοινωνιών με σχετική ανεξαρτησία (Community Clusters) που θα αποτελούν μέρος ενός συνόλου μια πόλης…
Επιτρεψέ μου να μην επεκταθώ… Χρειάζονται πολλά να γραφούν για το πω αυτές οι δομές λειτουργούν ενώ παράδειγματα έρχονται ακόμα και απο κοινωνίες ανθρώπων και πολιτισμών άλλων εποχών μέχρι και τα Ομηρικά έπη με τις περί Ατλαντίδος περιγραφές…
Γενικά θα σου προτείνω, αντί να αφιερώνεις χρόνο στο τι φαντάζεσαι οτι δεν γνωρίζει ο συνομιλητής σου.., να μπείς στο ζητούμενο… στο τι γνωρίζεις και περισσότερο στο τι προτείνεις εσύ…
—-Περί χρηματιστηρίου
Για να καταλάβει καποιος την λειτουργία των ανταλλάξιμων μονάδων οίκησης / ιδιοκτησίας χρειάζεται να έχει χρηματιστηριακή γνώση και κουλτούρα…
—-Περί τσιμεντοποίησης…
Το θέμα δεν είναι η αντικατάσταση του τσιμέντου… με αλλα υλικά…
Ο χαρακτηρισμός τσιμεντούπολη είναι έκφραση κλισέ που δεν σημαίνει πολλά πράγματα και εκφράζει ένα γενικό αίσθημα αντιπόλης…
Αυτό που εννοεί ο κόσμος συνήθως είναι η υπερβολική κάλυψη της γής…
Σαφώς και υπάρχει ευθύνη οχι μόνο των Αρχιτεκτόνων ή των Πολιτικών Μηχανικών (=πτυχιούχων μπετατζήδων) αλλά και των πολεοδομικών κανόνων που ισχύουν αν και αυτοί διαμορφώθηκαν απο το ίδιο σινάφι (προφανώς οχι απο ιατρούς ή δικηγόρους…) με την ίδια στέρησε φαντασίας, φρεσκάδας και δημιουργικότητας δηλαδή νοημοσύνης… που το χαρακτηρίζει στην μεγάλη πλειοψηφία του…
Το σίδερο ως βασικό υλικό κατασκευής όπως π.χ σε άλλες χώρες για μεγάλες κατασκευές έχει αρχίσει όπως πολυ καλά γνωρίζεις να κερδίζει έδαφος και στην Ελλάδα…
Τα συνεργεία τα φτιάχνει ο εργολάβος…
Τα ειδικευμένα συνεργεία στην Ελλάδα πάντα ήταν σπάνια…
Τα περισσότερα είναι κωμικές συνάξεις ετερόκλητων εργατών…
Ακόμα και εγώ έγινα μαρμαροτεχνίτης στο Λονδίνο, τα φοιτητικά μου χρόνια, και αν περάσεις αγαπητέ φίλε ποτέ απο το City του Λονδίνου, οι Γρανιτένιες επικαλύψεις του έχουν και τη δική μου χειροποίητη σφραγίδα όπως και οι επιμαρμαρώσεις του Βρετανικού υπουργείου εσωτερικών…
Σε διαβεβαιώ οτι έγινα μάστορας εκ παρατηρήσεως…
Έκτοτε εχω χρησιμοποιήσει πάμπολλα συνεργεία και μηχανικούς σε κατασκευές… και εχω άποψη…
Δεν απορρίπτω όμως την γενική συλλογιστική σου για τις υπάρχουσες δυσκολίες…
—Περί της καταλληλότητας του γυαλιού στις κατασκευές πολυώροφων κτιρίων..
Εδώ θα μπούμε σε πολυ εξειδικευμένη συζήτηση…
Δεν συμφωνώ με τον περιέργως λαϊκίζοντα δογματισμό (Ο δογματισμός έχει συνήθως ελιτιστική ρίζα… αλλα εξαπλώνεται ως πανούκλα στις μάζες…) για την ακαταλληλότητα του γυαλιού…
Είνα απίθανα οπισθοδρομικός και τεχνικά αφελής…
Έδωσα παραδείγματα στο αρχικό μου κείμενο… και δεν χρειάζεται να επανέλθω… για τη οικονομία του λόγου…
Πρακτικά το γυαλί δεν έχει αδυναμίες… Ο ανθρώπινος εγκέφαλος ενός δογματικού έχει…
—-Περί του ρόλου και της ευθύνης των Αρχιτεκτόνων…
Αληθώς οι Αρχιτέκτονες έχουν σχετικά μειωμένο ρόλο αλλά όχι και οι Μπετατζήδες με πτυχίο από το ΕΜΠ..
—Περί εργασιών και διπλωματικών…
Δεν επιτιμώ τις εργασίες… Την επι τούτου εργασία και προοπτική επιτιμώ στην πόλη των Αθηνών…
Ο κύριος Βωβός ένας απλός μηχανικός ήταν… με ευέλικτη επιχειρηματική συμπεριφορά…
Οι άλλοι με τις καλλίτερες ιδέες που ειναι…;
—-Περί πολιτικών αναφορών…
Όσον αφορά τις πολιτικές αναφορές μου παραμένουν σε ισχύ αν δεν ενισχύονται…
Ο πολιτικαντισμός των αριστερών κομμάτων (αλήθεια τι σημαίνει και ποιός ειναι ο ρόλος ενός αριστερού κόμματος στη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα…;) που δεν έχουν επίγνωση της πραγματικότητας ειναι τραγελαφικός…
Έμαθες αγαπητέ μου τι έκανε ο κύριος Τσίπρας όταν πληροφορήθηκε την προώθηση της κυρίας Κούνεβα στο Ευρωψηφοδέλτιο… Ξίνισε τα μούτρα του και ποίησε τη νήσσα…
Ε ρε τι πολιτικάρα είναι αυτό το παιδί…
Να τον χαιρόμαστε…
Όσον αφορά την κομπανία των περιφερόμενων και καταγέλαστων κατοίκων του Βοτανικού, που δεν κατοικούν στον Βοτανικό ή της Κυψέλης που δεν κατοικούν στην Κυψέλη, τι έχεις να πεις αγαπητέ μου…;
Τι έχεις να πεις για την εν προκειμένω χυδαιότητα του πολιτικαντισμού του ΣΥΡΙΖΑ… και της συμμορίας των 100 ;
Εγώ έβαλα δικηγόρο του ΣΥΡΙΖΑ να τους εκπροσωπήσει στο ΣΤΕ;
Εγώ τον έβαλα να εκπροσωπήσει 132 «κουκουλοφόρους» που δεν καταχωρούν τα στοιχεία τους σε μία δημιοσιοποιήσιμη λίστα…;
Εγώ αγαπητέ μου ευτελίζω το ΣΤΕ με την βιομηχανία προσφύγων του ΣΥΡΙΖΑ, που ικανοποιούν βρώμικες και οπωσδήποτε αδιαφανείς πολιτικές σκοπιμότητες;
Εγώ προσβάλω το δημοκρατικό μας πολίτευμα με φασιστικές και αντιδημοκρατικές νοοτροπίες… η παρεμβάσεις…;
—Κυρία Γραφάκου
Χαίρομαι που εκτιμάς φίλε μου την κυρία Γραφάκου διότι είναι τουλάχιστον ευγενής…
Θα σε ενημερώσω για τα προκύψαντα το κρύο σημερινό απόγευμα…
Και να μη ξεχάσω…
Απο τις όποιες διαφωνίες μας παράγονται ενδιαφέρουσες συγκλίσεις για εκείνους που μας παρακολουθούν…
Η συνέχεια εδώ
http://e-rooster.gr/02/2009/1227#comment-122217
Παρέμβαση ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Από τον Φώτη Περλικό.
Σε άλλο stream του e-rooster:
http://e-roosters.blogspot.com/2009/02/blog-post_6722.html
τέθηκε μια εξαιρετική πρόταση του τρόπου λήψης αποφάσεων μεταξύ αντιδίκων όταν τελικά η απονομή δικαίου μεσω ενός δικαστηρίου δεν είναι απαραίτητα η καλύτερη λύση, το δίκαιο δηλαδή δεν ικανοποιεί το κοινό αίσθημα εκτός αν κάθε ελπίδα συνεννόησης καταστεί ανέφικτη…
Αυτό όμως είναι το άδικο (αλλα και ο εκ του πονηρού στόχος) των προσφυγών στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, μια κατάληξη που γίνεται στα μουγκά και απρόσμενα, πριν καν τα ενδιαφερόμενα μέλη έχουν την ευκαιρία να εύρουν διαδρόμους συμβιβασμού…
Πρόκειται περί κατάστασης που διαστρεβλώνει κάθε έννοια απονομής δικαίου και ακόμα χειρότερο κάθε αίσθημα δικαιοσύνης που δεν ειναι ταυτόσημο εφόσον οι άνθρωποι έχουν πολλά και σύνθετα κριτήρια που οριοθετούν ένα συμβιβασμό.
Ο εξαναγκασμός στην απονομή δικαίου, ακόμα και απο το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο υποβιβάζει το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών οι οποίοι αισθάνονται οτι άγονται και φέρονται απο πονηρές και δόλιες μειοψηφίες έναντι των οποίων καμία απόφαση στηριζόμενη σε ερμηνείες όπως αυτές που χρησιμοποιεί ο σύμβουλος του ΣΤΕ κύριος Μαρκάτης δεν εμπνέουν την παραμικρή εμπιστοσύνη.
Σε κάθε περίπτωση η επιχειρηματολογία του θεωρήματος του Coarse για την προστασία των δικαιωμάτων… είναι επίκαιρη
Ο κάθε ενδιαφερόμενος έχει εδώ εξαιρετική ανάλυση…
http://www.phs.uoa.gr/~ahatzis/Notes2.pdf
απο τον Αριστείδη Χατζή (Δίκαιο και Οικονομία) Σημειώσεις 2, Χειμερινό εξάμηνο 2005-2006.
Ο Χατζής όμως καταλήγει στο ακόλουθο ηθικό δίδαγμα:
«Οι όροι της ανθρώπινης συνύπαρξης συνήθως είναι καλύτεροι όταν
τους ορίζουν τα ίδια τα άτομα παρά όταν τους επιβάλλει κάποιος νομοθέτης ή δικαστής. Το δίκαιο όμως είναι απαραίτητο όταν η διαπραγμάτευση αποτυγχάνει»