Ο μύθος της κοινωνικής συνοχής

Ιαν 11th, 2010 | | Κατηγορία: Πάσχος Μανδραβέλης | Email This Post Email This Post | Print This Post Print This Post |

Μεγαλοπρεπείς κουβέντες ακούμε τα τελευταία χρόνια, λέξεις που κρύβουν μύθους και βγάζουν λεφτά ή φέρνουν ψήφους. Ενας από αυτούς τους ωραίους όρους που ανακυκλώνουμε με κάθε ευκαιρία είναι η «κοινωνική συνοχή». Πώς το είπε προχθές η κ. Κατσέλη; «Στόχος της κυβέρνησης είναι η επάνοδος σε υψηλούς και διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης, που είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίοι για την ανάσχεση της δυναμικής του δημόσιου χρέους και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής». Θαυμάσια είναι όλα αυτά, μόνο που… Ο ρυθμός ανάπτυξης μετριέται, η ανάσχεση του δημόσιου χρέους μετριέται, η κοινωνική συνοχή δεν μπαίνει σε κάποιο καντάρι. Είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται κατά περίσταση. Εφτασε δε, σε απλά -και αριστερά- ελληνικά να σημαίνει: «δώσε κι εμένα μπάρμπα».

Σε όλο τον κόσμο η κοινωνική συνοχή σφυρηλατείται μέσα από τον σεβασμό των κανόνων συμβίωσης. Στην Ελλάδα απλώς επιδοτείται

Είναι περίεργο, αλλά κάθε φορά που μιλάμε για «κοινωνική συνοχή» αναφερόμαστε πάντα πόσα θα πάρουν κάποιες ομάδες του πληθυσμού και ποτέ ποιος θα τα δώσει. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η κοινωνική συνοχή δεν πρέπει απλώς να υπάρχει. Πρέπει και κάποιος να την πληρώνει. Κι εκεί, στον λογαριασμό, τα χαλάμε. Η κοινωνία, στην οποία όλοι ομνύουν σαν είναι να μοιραστούν λεφτά, παύει να υπάρχει στις υποχρεώσεις. Ολοι έχουν κάποια καλή δικαιολογία για να μην βάλουν το χέρι στην τσέπη. Ο μικρομεσαίος «δεν βγαίνει» αν κόβει όλες τις αποδείξεις. Οι υπάλληλοι της Βουλής δηλώνουν ότι δουλεύουν πολύ και χρειάζονται 16 μισθούς τον χρόνο. Οι βουλευτές κάνουν πολλά ταξίδια στην επαρχία. Ο πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων δηλώνει ότι το επίδομα «που εισπράττουμε για οργάνωση και λειτουργία γραφείου (βιβλιοθήκης) δεν είναι επίδομα, αλλά δαπάνη. Συνεπώς, δεν μπορεί να φορολογηθεί». Η «κοινωνική συνοχή» δεν πλήττεται μόνο από τις χαμηλές συντάξεις, διαρρηγνύεται πλήρως όταν το κράτος δεν θα έχει να πληρώσει συντάξεις. Δεν διατηρείται κλέβοντας από τις νέες γενιές λεφτά για την παιδεία, επιδοτώντας την απόσυρση του δεύτερου και τρίτου αυτοκινήτου. Να μην παρεξηγηθούμε: καλά κι άγια πράττουν όλοι τους για τα ιδιοτελή τους συμφέροντα. Απλώς, τον μύθο, περί «κοινωνικής συνοχής» πρέπει να εγκαταλείψουν οι αριστεροί παντός χρώματος και ειδικά της κυβέρνησης. Διότι, ναι… Η κοινωνική συνοχή πλήττεται από τις χαμηλές συντάξεις. Διαρρηγνύεται όμως όταν το κράτος δεν θα έχει να πληρώσει συντάξεις.

Υπάρχει μια ευθεία σχέση της κοινωνικής συνοχής με τον σεβασμό των κοινών πραγμάτων. Σε συνεκτικές κοινωνίες η δημόσια περιουσία προστατεύεται από τους ίδιους τους πολίτες. Το γεγονός ότι στην Ελλάδα οι πλατείες και τα πεζοδρόμια έγιναν βορά των καφετεριών («πώς να τα βγάλουν πέρα κι αυτοί, αν δεν καταπατήσουν με μόνιμες πλέον κατασκευές την μισή πλατεία;»), τα πεζοδρόμια κατελήφθησαν από περίπτερα-σούπερ μάρκετ, οι τοίχοι έγιναν διαφημιστικός χώρος (κομμάτων και μικροεπιχειρήσεων), τα δημόσια πανεπιστήμια ρημάζουν υπό την αδιαφορία όλων, δείχνουν ότι η κοινωνική συνοχή έχει φτάσει στο ναδίρ.

Στην αντινεοφιλελευθερη Ελλάδα η κοινωνική συνοχή είναι απλώς ένα σύνθημα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων που σε απλά -και αριστερά- ελληνικά μεταφράζεται σε «πόσα για να μην κλείσω τους δρόμους;»

Σε όλο τον κόσμο η κοινωνική συνοχή σφυρηλατείται μέσα από τον σεβασμό των κανόνων συμβίωσης. Στην Ελλάδα απλώς επιδοτείται ή -μιας και τα δανεικά τέλειωσαν- επιδοτείτο. Ετσι, λοιπόν, πριν αρχίσουμε να ανησυχούμε για τη «διατήρηση της κοινωνικής συνοχής», πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε πόση κοινωνική συνοχή υπάρχει προς διατήρηση. Οταν, για παράδειγμα, κανείς δεν διαμαρτύρεται όταν οι καταστηματάρχες κλέβουν μπροστά στα μάτια μας το κοινό ταμείο, δεν υπάρχει και πολύ «κοινωνική συνοχή» να περισώσει κανείς. Οταν οι αγρότες κόβουν στη μέση την Ελλάδα χωρίς να υπολογίζουν ότι ο συνταξιούχος, θα πληρώσει διά της αυξημένης τιμής των προϊόντων τον λογαριασμό, για ποια κοινωνική συνοχή συζητάμε; Οταν τριακόσιοι λιμενεργάτες νεκρώνουν αδιαμαρτύρητα το βασικό λιμάνι της χώρας με τον κίνδυνο να κλείσουν εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δεν μιλάμε για κοινωνία. Για άθροισμα συντεχνιών πρέπει να συζητάμε κι ας βρίζουμε με κάθε ευκαιρία την Μάργκαρετ Θάτσερ που είχε πει ότι «κοινωνία δεν υπάρχει, υπάρχουν μόνο άνδρες, γυναίκες και παιδιά». Στην αντινεοφιλελευθερη Ελλάδα η κοινωνική συνοχή είναι απλώς ένα σύνθημα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων που σε απλά -και αριστερά- ελληνικά μεταφράζεται σε «πόσα για να μην κλείσω τους δρόμους;».

Πάσχος Μανδραβέλης

——————————————————————————

Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 10/1/2010

16 σχόλια
Leave a comment »

  1. Ο όρος κοινωνική συνοχή αποτελεί καινοτομία της αστικής επιστημονικής κοινωνιολογίας και με λίγα λόγια σημαίνει “Πόσα θέλεις να πάρεις κι εσύ μπάρμπα?”. Οι λόγοι προφανείς, είδικά σήμερα που ο νεοφιλελευθερισμός πλέει τα λήσθια και οι μπαρμπάδες ξέχασαν τις εναλλακτικές, “πάρε αυτά που θα σου δώσουμε και τα ξαναλέμε αργότερα. Και που σαι, (αυτό δε λέγεται) ξέρεις σε ποιον θα έρθεις να απευθυνθείς έτσι;”
    Αυτός ο ιδιότυπος, ή μάλλον άτυπος κορπορατισμός, είναι ένας τρόπος να επιζήσει το σύστημα που δημιουργεί μεγάλες ανισότητες. Ανάλογα με τους κινδύνους που αντιμετωπίζει θα κατασκευάζει μέσω των εντεταλμένων επιστημόνων του νέες έννοιες “κοινωνικής συνοχής”. Είναι όμως νομίζω λάθος να αποδίδουμε τον όρο σε επικλήσεις των αριστερών καθώς και αυτοί με τους όρους του συστήματος παίζουν.

  2. “Πνέει τα λοίσθια” . Συγχωρέστε με για το ορθογραφικό λάθος παραπάνω..

  3. H Eλλάδα είναι η πιό Κομμουνιστική-για-τσέπη-του-διπλανού-Καπιταλιστική-για-την-δικιά-μου χώρα του Κόσμου. Η Κοινωνική Συνοχή είναι αμελητέα έως μηδενική, ο δε πυρήνας του κοινωνικού ιστού, η οικογένεια, έχει αποσυντεθεί εις τα εξ ων συνετέθη. Το μόνο πράγμα που πράγματι επιτεύχθηκε από πλευράς ΜΑΣΤΡΟΠΟΥ του Εθνους ΚΑΙ ισχύει ακόμα στην Ελλάδα ήταν η ΠΛΗΡΗΣ ΑΡΣΗ των οικονομικών ανισοτήτων. Πράγματι, η λεγόμενη “λαϊκή” τάξη είναι η ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΗ και ΛΙΓΟΤΕΡΗ εργαζόμενη της ΥΦΗΛΙΟΥ – foa a fact!

    ΤΩΡΑ όμως ήλθε η ώρα της πληρωμής ΚΑΙ θα πληρώσει ο ΑΗΘΗΣ (όχι ανήθικος, but with flat affect, amoral, αήθης) ΛΑΜΟΓΙΑΚΟΣ ΛΑΟΥΤΖΙΚΟΣ, in full!

    ΔΕΝ θα λυπηθούμε κανένα. ΔΕΝ θα λυπηθώ την υπηρέτριά μου την Μαργαρίτα που, παρά τα 39.500 ευρώ ετησίου εισοδήματός της, όχι μόνο ΔΕΝ πληρώνει φράγκο σε φόρους, αλλά περνά την Πρωτοχρονιά στην Αράχωβα με ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ που έκλεψε ο ΓΙΟΣ του ΜΑΣΤΡΟΠΟΥ από την τσέπη μου για να το δώσει σε κείνη ΧΩΡΙΣ την συγκατάθεσή μου!!!!!!!!!!!!!!!!

    H ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ θα είναι ΜΕΤΩΠΙΚΗ!

  4. Ο ρυθμός ανάπτυξης μετριέται, η ανάσχεση του δημόσιου χρέους μετριέται, η κοινωνική συνοχή δεν μπαίνει σε κάποιο καντάρι. Είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται κατά περίσταση. Εφτασε δε, σε απλά -και αριστερά- ελληνικά να σημαίνει: «δώσε κι εμένα μπάρμπα».

    Όπως λένε, η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια. Η προχειρότητα και επιπολαιότητα με την οποία η δήθεν δημοσιογραφική πρωτοπορία του τόπου καταπιάνεται με σοβαρότατα κοινωνικά θέματα που άπτονται της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας πρέπει να είναι απαράμιλλες στον πολιτισμένο κόσμο.

    O όρος “κοινωνική συνοχή” (social cohesion) έχει ένα σαφές περιεχόμενο στις πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες και ο βαθμός κοινωνικής συνοχής προσδιορίζεται, τουλάχιστον ποιοτικά, από μια σειρά μετρήσιμους δείκτες. Περισσότερα εδώ:

    http://www.communities.gov.uk/publications/citiesandregions/state4

    http://www.socialcohesion.co.uk/

    Ο Μανδραβέλης, με τα “Δεκεμβριανά” νωπά στις μνήμες, τα επεισόδια με τους μετανάστες σε καθημερινή πλέον βάση, την κάθετη υποβάθμιση του περιβάλλοντος, την αποτελμάτωνση της δημόσιας υγείας και παιδείας, και άλλα πολλά παραδείγματα κοινωνικής αποσύνθεσης στα μεγάλα αστικά κέντρα, θα έπρεπε να γνώριζε καλύτερα.

  5. … το είπε προχθές η κ. Κατσέλη: «Στόχος της κυβέρνησης είναι η επάνοδος σε υψηλούς και διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης, που είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίοι για την ανάσχεση της δυναμικής του δημόσιου χρέους και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής».

    Η ανάσχεση της δυναμικής του δημοσίου χρέους θα γίνει αν κόψτε τις δαπάνες, το ίδιο και η επάνοδος σε υψηλούς και διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης (είναι πολλά τα βάρη που καλούνται να σηκώσουν, με αποτέλεσμα τα Ελληνικά προϊόντα να βγαίνουν πανάκριβα και να μένουν απούλητα, πολύ πίσω από τον ανταγωνισμό). Η κοινωνική συνοχή θα οικοδομηθεί τότε μέσα από τον αγώνα για επιβίωση όλων…

  6. ΑΤΥΧΩΣ, η κυρία Κατσέλη φέρει επιστημονικώς το ΑΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΟΝ και η παραμονή της στην Κυβέρνηση, είναι επικίνδυνη για την χώρα.

    Σε αυτή την ΚΑΜΠΗ (at this juncture), ΔΕΝ υπάρχουν κονδύλια για ανάπτυξη (δεν θα τα ενέκρινε η ΕΕ, anyway). Αλλωστε, και αν υπήρχαν, πάλι 80-95% από αυτά θα πήγαιναν στην ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ και μάλιστα ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΩΝ προϊόντων πολυτελείας, ή στην Μύκονο και στην Αράχωβα, τους κλασικούς τόπους “εκτόνωσης” των κατωτάτων στρωμάτων.

    ΔΕΝ θέλουμε, ΔΕΝ μπορούμε να συνεχίσουμε με ΡΗΧΗΝ ατελέσφορη και ουχ ήττον παράνομη ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ – δουλειές του ποδαριού ή, at best, παραγωγήν πανάκριβων αζητήτων προϊόντων! Κάποτε, όταν διαθέταμε ίδιον ΝΟΜΙΣΜΑ, μπορούσαμε, χειταγωγώντας την αξία του και/ή επιβάλλοντας δασμούς (tariffs), να συντηρούμε τεχνητώς μιά ΨΕΥΔΗ, “κρατικοδίαιατη” αν μου επιτρέπετε, ανταγωνιστικότητα! ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΗΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΧΗΜΑ.

    KAI έχουμε συζητήσει, ad infinitum et nauseam, όμως, πως η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ μας ΔΕΝ συνδέεται τόσο με το ΧΡΕΟΣ και το ΛΑΜΤΩΔΩΣ ΑΥΞΗΘΕΝ έλλειμμα από τον ελεεινόν Αλογοσκούφη, ΑΛΛΑ με το ΑΓΕΦΥΡΩΤΟΝ χάσμα στο ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΤΡΕΧΟΥΣΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ. Εχουμε καταντήσει με ένα εισόδημα περίπου 9 ΔΙΣ από Τουρισμό, περί τα 14-15 ΔΙΣ από την Ναυτιλία, ενώ για ΑΛΟΙΦΙΤΣΕΣ και ΠΑΝΑΚΙΑ εισαγωγής χρειαζόμαστε περί τα 50 ΔΙΣ. (χρειαζόμασταν, τιουλάχιστον, μέχρι πέρυσι).

    Είναι τραγικό ότι η Ελλάδα έχει ΤΕΡΑΣΤΙΟ έλλειμμα σε ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ και όμως κάθε ευρώ της πάει στις τσέπες του ΗΔΗ ζάπλουτου Λαουτζίκου – άρα αυξάνει το διαθέσιμο εισόδημα της αδηφάγου και απερίσκεπτης λαϊκής τάξης που ξοδεύει αφειδώς στην κατανάλωση ξένων προϊόντων ΚΑΙ την διασκέδαση σε χαμαιτυπεία της Συγγρού και της Ιεράς Οδού. Αfter all, Κυρίες και Κύριοι, αυτό ΔΕΝ συνιστά ποιότητα ΖΩΗΣ. Ο Λαός είναι πλέον κάτοχος απείρων και αλλεπαλλήλων πιστοποιητικών εκπαίδευσης, αλλά ΑΞΕΣΤΟΣ, ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ, ΑΗΘΗΣ και ΧΥΔΑΙΟΣ όσο ΠΟΤΕ.

  7. erratum
    ΛΑΜΤΩΔΩΣ -> ΑΛΜΑΤΩΔΩΣ

  8. ΚΑΙ δυστυχώς, αποπομπή της Κατσέλη ουδέν θα επιτύχει ΕΝΟΣΩ ο ΓΙΟΣ του ΜΑΣΤΡΟΠΟΥ του ΕΘΝΟΥΣ είναι ΔΕΣΜΙΟΣ του ΒΑΘΕΟΣ, ΛΑΜΟΓΙΑΚΟΥ ΠΑΣΟΚ.

    Ως έχουμε επανειλημμένα αναλύσει ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ, το ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ δεν είναι παρά ένας ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ της ΕΞΟΥΣΙΑΣ και ΛΑΦΥΡΑΓΩΓΗΣΗΣ του ΚΡΑΤΟΥΣ. Ο κύριος Παπανδρέου, ατυχώς, ακόμα ΚΑΙ αν ήθελε, ακόμα ΚΑΙ αν μπορούσε, είναι ΔΕΣΜΙΟΣ του ΒΑΘΕΟΣ ΠΑΣΟΚ, της ατέρμονος ΑΛΗΤΕΙΑΣ!!!!!!!

    ΧΩΡΙΣ βαθύ ΠΑΣΟΚ, δεν νοείται Παπανδρέου και χωρίς Παπανδρέου και ευρύτερα αυτήν την Οικογένεια, The Plague of the Nation, δεν νοείται βαθύ ΠΑΣΟΚ. Αντιλαμβάνεσθε;;;;!!!!

  9. Ο κάθε σχολιαστής ερμηνεύει την “κοινωνική συνοχή” κατά την δικιά του άποψη….
    – Η κ.Υπουργός είναι Πολιτικός και εννοεί ένα μονον πράγμα, “καθείστε καλά, και μην ρίχνετε αυγά”….

  10. Κοινωνική συνοχή και τρίχες κατσαρές…
    Ηθελα να ξερα αυτοί που φοβούνται ότι με τα όποια “σκληρά” μέτρα, κινδυνεύει η κοινωνική συνοχή,
    πως την εννοούν τη κοινωνική συνοχή…
    Με το να δουλεύουν οι μισοί για να συντηρούνται και να παρασιτούν οι άλλοι μισοί;
    Δυστυχώς μπροστά στον υπολογιστή, δεν καταφέρνουμε κάτι.
    Πέρα απ το να εκτονώνει λίγο ο καθένας την οργή του.
    Χρειάζεται ο κόσμος να βγει στους δρόμους.
    Ο μη κρατικοδίαιτος κόσμος. Με στοχευμένα αιτήματα για να αντιδράσουμε στη κοροιδία.
    Να καταλάβουν ότι υπάρχει μια σιωπηρή πλειοψηφία που παράγει το πλούτο στη χώρα και η οποία απαιτεί δικαιοσύνη.
    Και τα αιτήματα πρέπει να είναι:
    Κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο
    Κατάργηση όλων των παρασιτικών επιδομάτων (παραστατικά για δήθεν μετακινήσεις, για “συσκέψεις” και ΔΣ
    της ξεφτίλας).
    Πλήρη διαφάνεια για όλες τις κρατικές δαπάνες.
    Αναδιανομή των υπαλλήλων του δημοσίου και μεταθέσεις και μετατάξεις με βάση τις πραγματικές ανάγκες.

    Αν αυτή η δύναμη των απλών ανθρώπων εκφραστεί με μια μαζική και αυθόρμητη κινητοποίηση ίσως καταλάβουν ότι εργαζόμεοι στην Ελλάδα δεν είναι μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι, για τους οποίους αναλώννουν το περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο στα δελτία και για τους οποίους γίνεται ο μεγαλύτερος ντόρος. Θα καταλάβει ο πολύς κυριος πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ που δεν ανέχεται να χάσει τα προνόμια του σε βάρος του κράτους και όλων των υπολοίπων Ελλήνων, με τους δικούς του όρους ότι δε μπορεί να είναι ανεξέλγκτος και θρασύτατος και κράτος εν κράτει που τον τρέμει η κάθε κυβέρνηση. Εκεί να δω τους κύριους της Αριστεράς και τους εργατονταβατζήδες τι λαική νομιμοποίηση πλέον θα έχουν ώστε θρασύτατα να μιλάνε στο όνομα του λαού.

  11. (10) – Δυστυχώς……………………συμφωνώ……………..

  12. Χρειαζομαστε ενα tea party αλα Ελληνικα

  13. Έχω ένα ερώτημα γιατί δε ζω στην Ελλάδα και δεν μπορώ να καταλάβω τελικά τί ισχύει: όταν μιλάμε για μονιμότητα των ΔΥ, εννούμε ότι προβλεπεται από το Σύνταγμα μονιμότητα του υπαλλήλου ή της θέσης Χ στην υπηρεσία Ζ; Γιατί αν γίνεται να καταργηθούν κάποιες θέσεις, τότε απαλλασόμαστε από τους υπαλλήλους που τις κατέχουν και τελειώνει αυτή η σαχλαμάρα με τον μόνιμο, βολεμένο αργόσχολο που δεν εργάζεται αλλά κοιτάει το ρολόι για να δει πότε θα τελειώσει η βάρδια ώστε να πάει για φραπέ.

  14. (13) ΓΙΑΝΝΗΣ,

    Δεν είναι απλά τα πράγματα,
    – Οταν πρωτοδιορίζεται, πηγαίνει σε ορισμένο τόπο και σε ορισμένη θέσι.
    – Μετά, σύμφωνα με κανονισμούς κλπ (αγροτικό/ζευγάρι ΔΥ/πολύτεκνος/κλπ, κλπ) μπορεί να μετατεθεί προσωρινά ή μόνιμα, αλλά την μισθολογική βαθμίδα και τίτλο δεν τα χάνει με τίποτα.
    – Π.Χ., άμα γίνει Διευθυντής αλλά καταργηθεί το τμήμα του, παραμένει Διευθυντής (πολλές φορές σε ένα γραφειάκι, – άντε να του χαρίσουν και 5 μυίγες….)
    – Οι Κανονισμοί για παράβασι καθήκοντος κλπ είναι αυστηρότατοι, αλλά,
    -1- Κρίνεται κυρίως απο συνδικαλιστική επιτροπή !!!
    -2- Φροντίζει να μην κάνει ΤΙΠΟΤΑ , άρα δεν κάνει και καμμία παράβασι !!

    -Αυτά εν ολίγοις, διότι ΔΕΝ είμαι Δ.Υ.

  15. @ Spyridon44

    Ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Γέλασα κιόλας με τις … μύγες!
    Τελικά το πρόβλημα ίσως να μην είναι η μονιμότητα αλλά η αναξιοκρατία, η έλλειψη αξιολόγησης και η απουσία ποινών για όσους δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.

  16. Γιαννης,

    Η έλλειψις αξιολόγησης,και μάλιστα δεν μιλώ για “εξωγήϊνη”, αλλά ακόμη και απο τους ιδίους…..

    – Η Μονιμότης ήταν “κατόρθωμα” του Ε.Βενιζέλου – αν θυμάμαι καλά – διότι,μέχρι τότε άλλαζαν Κυβερνήσεις και μαζί υπάλληλοι…………….. Αν αυτό το φανταστείς στην σημερινή εποχή – συν ΑΣΕΠ – φαντάζεσαι και το αλλαλούμ ακυβερνησίας, πελατειοκρατίας και αναξιοκρατίας….
    – Επίσης, η αναξιοκρατία μπορεί να είναι απλώς η εγγενής αδυναμία κάπου να εκτελέσει ορισμένα καθήκοντα, τα οποία δεν ήθελε εξ΄αρχής, ή δεν περίμενε να του ανατεθούν κλπ κλπ.
    – Μέσω της αξιολόγησις μπορεί να επιτευχθεί η τοποθέτησις κάποιοιυ στην σωστή θέσι.
    (- Αν είναι απλώς τεμπέλης…… και αυτό κανονίζεται…)
    Συνήθως, όποιος πρεσβεύει την κατάργησι της μονιμότητος, δεν λέει λέξι για την αξιολόγησι !!!
    Συνήθως,όποιος λέει οτι ξέρει τί ακριβώς πρέπει να γίνει ΓΙΑ ΤΟΥς ΑΛΛΟΥς,, χρειάζεται ψυχανάλυσι…..
    .

Σχολιαστε