Οι ρίζες του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα
Ιαν 29th, 2007 | Τάκης Μίχας| Κατηγορία: Ελλάδα, Ιστορία |
Email This Post
|
Print This Post
|
του Τάκη Μίχα*
Η διαβόητη ρουκέτα στην αμερικανική πρεσβεία και η τελευταία προκήρυξη του Επαναστατικού Αγώνα επαναφέρουν στο προσκήνιο το θέμα του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα. «Αιχμή», η υποστήριξη της χούντας από τις ΗΠΑ, η ιμπεριαλιστική εξωτερική πολιτική της υπερδύναμης, η πολύχρονη κριτική της αριστεράς στην Ουάσιγκτον.
Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα;
Ενα βιβλίο που θα κυκλοφορήσει την άνοιξη έρχεται να αμφισβητήσει πολλά. «Αιρετικός» ο συγγραφέας του, ο καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Γ. Στεφανίδης, υποστηρίζει:
* Ιστορικά, ο μαζικός αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα δεν είναι κυρίως «αριστερό» αλλά «εθνικιστικο» φαινομενο. Ο μετεμφυλιακός «αντιαμερικανισμός» της αριστεράς παρέμενε για χρόνια σε δεύτερη μοίρα.
* Οι ρίζες του δεν βρίσκονται τόσο στη φιλοχουντική στάση της Ουάσιγκτον όσο στο ότι οι ΗΠΑ δεν στήριξαν τα ελληνικά αιτήματα («Ενωση») στην Κύπρο κατά τη δεκαετία του ’50.
Η έρευνα τιτλοφορείται «Stirring the Greek nation: political culture, irredentism and anti-americanism in post-war Greece, 1945-1967» («Ξεσηκώνοντας το ελληνικό έθνος: πολιτική κουλτούρα, αλυτρωτισμός και αντιαμερικανισμός στη μετεμφυλιακή Ελλάδα 1945-1967»). Διήρκεσε πολλά χρόνια και βασίστηκε, μεταξύ άλλων, σε δημοσιεύματα ελληνικών εφημερίδων της εποχής, στα εθνικά αρχεία των ΗΠΑ, τα αρχεία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τα κρατικά αρχεία της Βρετανίας, σοβιετικά αρχεία, αδημοσίευτα προσωπικά ημερολόγια κ.λπ.
«Πράγματι», λέει ο καθηγητής Στεφανίδης, «ο αντιαμερικανισμός ως μαζική αντίληψη προϋπάρχει της χούντας, αφού εμφανίζεται στα μέσα του ’50 ως εχθρότητα κατά των ΗΠΑ και της Βρετανίας που δεν υιοθετούν το σύνθημα της “Ενωσης” της Κύπρου με την Ελλάδα. Θα πάρει, μάλιστα, και βίαιες μορφές (κάψιμο σημαιών κ.λπ.) το Δεκέμβριο του 1954, στη Θεσσαλονίκη, όταν οι σύμμαχοι δεν υποστήριξαν στον ΟΗΕ μια προσφυγή της Αθήνας για το Κυπριακό».
Η τολμηρή έρευνα αποκαλύπτει στοιχεία που παραπέμπουν σε απίστευτες συμπτώσεις και σε γεγονότα που μοιάζουν με παιχνίδι της Ιστορίας:
1 Μπορεί τώρα να συζητάμε για το χτύπημα στον θυρεό της πρεσβείας, όμως η πρώτη βομβιστική επίθεση κατά αμερικανικού στόχου έγινε πριν από 50 χρόνια: Ηταν, το Δεκέμβριο του 1957, εναντίον της αμερικανικής βιβλιοθήκης στην Αθήνα (που καταστράφηκε ολοσχερώς) και της αμερικανικής βάσης στο Ελληνικό, προκαλώντας βλάβες σ’ ένα μετασχηματιστή.
*Την ευθύνη ανέλαβε η «Εθνική Οργάνωση Ελληνικής Ανεξαρτησίας», η οποία σε προκήρυξή της αυτοπροσδιοριζόταν ως «αντικομμουνιστική» που στοχεύει… να «ελευθερώσει την Ελλάδα από την ξένη υποτέλεια».
2 Η προκήρυξη, μάλιστα, κατέληγε με ένα σύνθημα που έμελλε να κυριαρχήσει αργότερα: «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες»! Μερικές ημέρες μετά συνελήφθησαν οι δράστες: τέσσερις κύπριοι φοιτητές, ο ένας στέλεχος της ΕΟΚΑ.
* Οπως αποκαλύπτει ο κ. Στεφανίδης, τα εκρηκτικά προμηθεύτηκαν οι δράστες από λοχαγό του ελληνικού στρατού: «Το γεγονός», επισημαίνει, «ότι οι αξιωματικοί ενός κατ’ εξοχήν αντικομμουνιστικού σώματος, όπως ο ελληνικός στρατός της εποχής, συμμετείχαν σε τρομοκρατικές ενέργειες κατά των ΗΠΑ δείχνει ασφαλώς πόσο λανθασμένη είναι η αντίληψη που θεωρεί τον αντιαμερικανισμό στην Ελλάδα αποκλειστικά αριστερό φαινόμενο».
3 Ούτε, όμως, η στροφή της κοινής γνώμης κατά των ΗΠΑ είναι πρόσφατη υπόθεση: Σε δημοσκόπηση του 1956 η πλειοψηφία δήλωνε ότι τα συμφέροντα της Ελλάδας δεν ταυτίζονταν με εκείνα των ΗΠΑ (38% έναντι 36%). Αλλωστε, εφημερίδες της δεξιάς όπως η «Καθημερινή» και ο «Εθνικός Κήρυκας» πρωτοστατούσαν στις επιθέσεις εναντίον των ΗΠΑ.
* «Οσον αφορά τις ελληνικές κυβερνήσεις», λέει ο συνομιλητής μας, «αυτές ακολουθούσαν τη γνωστή διπλοπροσωπία: Οταν μιλούσαν με τους Δυτικούς έδειχναν τάσεις συμβιβασμού. Ομως, στο εσωτερικό της χώρας κατηγορούσαν τους συμμάχους ότι αντιστρατεύονται τα εθνικά μας δίκαια».
4 Ποιοι πρωτοστατούσαν σε αντιαμερικανικές εκδηλώσεις; Πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο τότε βουλευτής των Φιλελευθέρων Κωνσταντίνος Μητσοτάκης! Τον Μάιο του 1956 ήταν ο κύριος ομιλητής σε διαδήλωση των ελλήνων εργαζομένων στην αμερικανική βάση της Σούδας, οι οποίοι απεργούσαν επειδή οι ΗΠΑ δεν υποστήριζαν τα ελληνικά αιτήματα στην Κύπρο.
Ο Κ. Μητσοτάκης έπαιξε μάλιστα καθοριστικό ρόλο στις λαϊκές αντιδράσεις που ματαίωσαν την επίσκεψη του Εκτου Στόλου στο νησί, την ίδια περίοδο. Αντιαμερικανική στάση τηρούσε, τέλος, και η φιλική προς τον ίδιο εφημερίδα «Ελευθερία» και ο εκδότης της Πάνος Κόκκας.
* «Οι Αμερικανοί πρόσεξαν τον Μητσοτάκη αμέσως», λέει ο συνομιλητής μας, «και τον επόμενο χρόνο τού οργάνωσαν μια επίσκεψη στις ΗΠΑ για να γνωρίσει καλύτερα τη χώρα».
Αργότερα, φυσικά, ο μετέπειτα κεντροδεξιός πολιτικός υποστήριξε την αμερικανική πολιτική.Με εξαίρεση φυσικά τους πρόσφατους πολέμους στην Γιουγκοσλαβία όπου ταυτίσθηκε με την πολιτική Μιλόσεβτις.
5 Ο καθηγητής Στεφανίδης επικαλείται και τον πρέσβη των ΗΠΑ Τζον Αλεν, ο οποίος μίλησε για το φαινόμενο του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα από το 1956, και παραπέμπει σε μια ειδική μελέτη του 1962 του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που προσδιόριζε την Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο ως τις «τρεις πιο εθνικιστικές χώρες σε μια περιοχή από το Αιγαίο Πέλαγος ώς τη Μέση Ανατολή».
– Πώς συνοψίζει ο συνομιλητής μας τα ευρήματα της μελέτης του;
«Η άρνηση της αναγνώρισης της διεθνούς πραγματικότητας και η ανάγκη να βρεθούν αποδιοπομπαίοι τράγοι, βρίσκονται στη βάση της γένεσης του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα. Οταν όλοι κατάλαβαν, τη δεκαετία του ’50, ότι η Ουάσιγκτον δεν επρόκειτο να στηρίξει τις ελληνικές επιθυμίες στο θέμα της Κύπρου, τότε η εικόνα των ΗΠΑ ως ηγέτη του “ελεύθερου κόσμου” και ως εκφραστή των εθνικών αιτημάτων κατέρρευσε». Ηταν η αρχή…
————————————————————————-
*Μια παραλλαγή αυτού του άρθρου δημοσιεύθηκε στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 28/01/2007
Ομολογώ ότι αγνοούσα αυτή την πτυχή της ιστορίας. Εν έτει 2007 όμως θεωρώ ότι δεν υπάρχουν πια κίνητρα όπως η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα για να γίνει κάποιος αντιαμερικανός. Ο σημερινός αντιαμερικανισμός σίγουρα κληρονομήθηκε από την αριστερή προπαγάνδα και κορυφώθηκε μετά από τις επιθέσεις στο Κόσσοβο. Η αντίθεση στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό δεν είναι βέβαια αυστηρά ελληνικό φαινόμενο. Ελληνικό φαινόμενο είναι μετά τις 11/9 να φτάνουν οι περισσότεροι νέοι καθώς και μεγάλο μέρος του “πνευματικού κόσμου” της χώρας να αναφωνεί με χαιρεκακία : καλά τους κάνανε, ας μην γεννιόντουσαν Αμερικάνοι. Αντιπολεμικές όμως διαδηλώσεις συναντάμε παντού, και κατ’επέκταση κινήματα εναντίον της G8 κλπ κλπ.
Αυτό που με ενοχλεί πραγματικά είναι η επιστροφή στο στείρο αντιαμερικανισμό που φτάνει στα όρια της γελοιότητας. Μποϋκοτάζ στην coca cola επειδή δεν πήραμε τους Ολυμπιακούς του 96, να αποδίδονται ευθύνες στις ΗΠΑ επειδή το Ισραήλ επιτέθηκε στο Λίβανο, ταύτιση του καπιταλισμού με τις ΗΠΑ και γνωστές θεωρίες συνομωσίας. Σε λίγο θα φτάσουν να κατηγορούν τους Αμερικάνους για το ότι δε βρίσκεις να παρκάρεις, επειδή δεν έχεις γκόμενα, επειδή δεν κέρδισες στο στοίχημα .Δυστυχώς η επιστροφή σε τέτοιες γραφικότητες θα επαναφέρει τον απομονωτισμό και θα είναι μεγάλο πισωγύρισμα για την Ελλάδα.
Δεν ισχυρίζομαι να κάνουμε τεμενάδες στο Λευκό Οίκο. Λίγη κοινή λογική ζητάω ,ζητάω πολλά ;
Πολυ ενδιαφερον αρθρο!
Φιλε Ναυαγιο, ο αντιαμερικανσμος υπηρξε παντοτε στειρος, κυριως γατι δε συνοδευτηκε ποτε με πολιτικες πραξεις παρα μονο με αερολογιες και εμπρησμους συμβολων για λαϊκη καταναλωση και ξεσπασμα του θυμικου. Οσο για το πιθανο πισογυρισμα, μην ανησυχεις καθολου, δε νομιζω πως η χωρα σκοπευει να ακολουθησει ανεξαρτητη πολιτικη απο την Υπερδυναμη και η Υπερδυναμη δεν ασχολειται με ις ιδιοτροπιες μιας μικρης χωρας με σταθερα μειουμενη στρατηγικη σημασια για τα συμφεροντα της…
Εχει ενδιαφερον η εποχη απο το 45 ως το 67 και υπαρχει και βιβλιο του Παπαχελα και αλλο του Ιγνατιου που αναφερονται λεπτομερως στον αμερικανικο παραγοντα και την τοτε δραση του.
Δεν ειναι αποτελεσμα μαζικης φαντασιωσης η επεμβατικοτητα των Αμερικανων στα εσωτερικα της χωρας, παντως. Η εξωτερικη τους πολιτικη εστιαζε σταθερα στην περιοχη της Αν. Μεσογειου τοτε περισσοτερο απο τωρα και, πρεπει να πουμε πως, τα γεγονοτα του Κυπριακου σημαναν τη ληξη μιας βελουδινης (ελεω σχεδιου Μαρσαλ) μεταξυ ΗΠΑ και των μισων τουλαχιστον Ελληνων πολιτων. Μιλω παντα για λαϊκο συναισθημα, η πολιτικη ηγεσια ειχε σαφη πορεια ανεκαθεν.
Το πραξικοπημα εδωσε παραταση ζωης στον αντιαμερικανισμο και λογικα. Η εμπλοκη ηταν απροκαλυπτη (πολιτικος ρεαλισμος του Kissinger, γαρ) και προκλητικη διεθνως σε μια ιδιεταιρως φιλελευθερη εποχη της δυτικης ιστοριας (εν προκειμενω, Ναυαγιο, η σεξουαλικη επανασταση δεν εγινε ποτε εδω και απο τις γενιες που μεγαλωσαν επι χουντας οι Αμερικανοι στερησαν και… την γκομενα!)
Κλεινοντας, μην ξεχναμε πως ειμαστε λαος ηττοπαθης και αδυνατουμε ψυχολογικα, με εξαιρεση τους φιλελεθερους και τους εκσυγχρονιστες, να ταυτιστουμε ή, να συμπαθησουμε ισχυρους. Η ταυτιση με τους αδικημενους αυτου του κοσμου παραμενει το εθνικο μας σπορ. Ετσι, η 11η Σεπτεμβριου στη μεση συνειδηση αποτελει, παρα το τραγικο του γεγονοτος (‘η, μαλλον, λογω αυτου) μια μορφη Δικης, απαντησης στην υβρη των ανελεητων βομβαρδισμων προς τις κατα περιπτωση χωρες επιβολης της αμερικανικης ισχυος (Σερβια, Ιρακ κτλ.) Δε συμφωνω με την αποψη, απλα, προσπαθω να την ερμηνευσω…
ΥΓ: Διαβαζοντας την ελληνικη ιστορια του 20ου αιωνα αποκτα κανεις την εντυπωση πως το ρολοϊ της πολιτικης ιστοριας μας σταματησε τη δεκαετια του 50…! Ολα μοιαζουν ιδια και ανθρωποι με τα ιδια ονοματα απηχουν τις αντιστοιχες πολιτικες “μοδες” του καιρου!!!
Δυστυχώς, αυτή η θυμική τύφλωση των Ελλήνων αποτελεί και μια πράξη συνεχούς αυτοχειριασμού. Ταυτόχρονα, ελλείπει μια διαπραγματευτική στρατηγική, οπότε η στάση μας μετακινείται σαν το εκκρεμές από την υποτέλεια στον ηλίθιο αντιαμερικανισμό.
Και στις δύο περιπτώσεις βέβαια, κανείς δε σε παίρνει στα σοβαρά…
Και τώρα δηλαδή τι να κάνουμε; Επειδή τυγχάνει και οι εθνικιστές, για δικούς τους εθνικιστικούς και πατριδοκάπηλους λόγους, να είναι αντιαμερικανοί, θα πρέπει να δώσουμε άφεση αμαρτιών στις Η.Π.Α. για την επτάχρονη χούντα που στήριξαν στην χώρα μας; Για το ότι έχουν αιματοκυλήσει κάθε γωνία της γης για τα συμφέροντα τους, για το ότι παρεμβαίνουν σε ξένα κράτη και ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις και καθεστώτα, με ανάλογα τι τους συμφέρει την συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Μήπως λοιπόν να δώσουμε άφεση αμαρτιών σε όλα αυτά τα εγκλήματα των Η.Π.Α. για να δείξουμε πόσο μεγάλη προοδευτικότητα έχουμε;
Εγώ δεν λέω, φονιάδες των λαών Αμερικάνοι, εγώ λέω ναι στην άλλη Αμερική, ναι στην δημοκρατική, φιλελεύθερη, ειρηνική Αμερική. Αρκεί να υπάρχει όμως αυτή η Αμερική, υπάρχει;
Καλά ας μην μιλαμε για μητσοτακη, ειδικα σε μέρες που γινονται διαφορες ‘πωλήσεις’ σε οικους εξωτερικου.
Περα απο αυτα δεν πρεπει καποτε και η Αμερικη να δωσει ενα συγνωμη για καποια πραματα, π.χ. η χουντα του 67-74, για να εχουμε μια αρχή;
Δεν υπάρχει αμφιβολία για την εμπλοκή των ΗΠΑ σε πολλά από τα Ελληνικά πράγματα. Νομίζω όμως ότι κάποτε θα πρέπει να μελετηθεί το φαινόμενο του αντιαμερικανισμού και σε σχέση με τα εξής:
– Ότι δεν υπήρχαν ποτέ αντίστοιχα συναισθήματα κατά της Ρωσίας, η οποία είχε υπό την κατοχή της άμεσα ή ως προτεκτοράτο τη μισή Ευρώπη, είχε αιματοκυλήσει άλλες περιοχές της γης η ίδια (Αφγανιστάν) ή μέσω υποτακτικών κυβερνήσεων (Βιετνάμ κλπ) και, βέβαια, εξασκούσε τη δικτατορία στον ίδιο της το λαό και την ευαγγελίζονταν για όλους τους υπόλοιπους.
– Ότι ένα κόμμα που ΠΑΝΤΟΤΕ ταυτιζόταν δουλικότατα με τις θέσεις της Ρωσίας, και επίσης φιλοδοξούσε να εγκαταστήσει δικτατορία στην Ελλάδα, θεωρήθηκε ότι ανήκει στη “δημοκρατική παράταξη”! Το doubletalk σε όλο του το μεγαλείο.
Η ΗΠΑ είναι μεγάλη και πολύ ισχυρή χώρα και προφανώς νοιάζεται να προωθήσει τα συμφέροντά της. Ας αναλογιστούμε όμως πρώτα μήπως συχνά τα συμφέροντά της ταυτίζονται με τα δικά μας. Πχ θα θέλαμε τη κομμουνιστική Ρωσία νικήτρια στο ψυχρό πόλεμο και την Αμερική κομμουνιστική τώρα (σχεδόν ακούω τους οπαδούς του ΚΚΕ να φωνάζουν: ναι, ναι!). Ή μήπως θα θέλαμε να μην παρεμβαίνει η Αμερική στις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες, και η τιμή του πετρελαίου να καθορίζεται από τον παλαιό Καντάφι και να είναι στα 300 δολάρια το βαρέλι (απάντηση δική μου: ναι, ναι!).
Προσωπικά πιστεύω ότι ο γίγαντας που λέγεται Αμερική έχει κάνει και γιγάντια λάθη. Από την άλλη πλευρά θεωρώ ότι είμαστε πολύ τυχεροί που αυτή η πανίσχυρη χώρα είναι δημοκρατική και αναπτύσσονται δυνάμεις που αντιπολιτεύονται τα λάθη της. Τρέμω στη σκέψη ότι μπορεί η Κίνα να αποκτήσει την ισχύ της Αμερικής. Το ίδιο τρέμουν και ΟΛΟΙ οι γείτονες της Κίνας αφού η Κίνα διατηρεί με όλους τεταμένες σχέσεις. Αναλογίζομαι επίσης πώς θα έλυνε τα προβλήματα με τους γείτονές της η Ελλάδα αν είχε πολύ μεγαλύτερη ισχύ, ιδίως πριν από λίγα χρόνια όταν η “εθνικά υπερήφανη” πολιτική του σιδερένιου μας είχε οδηγήσει σε άθλιες σχέσεις επίσης με ΟΛΟΥΣ τους γείτονες.
“Υπάρχει ή δεν υπάρχει φιλελεύθερη,ειρηνική Αμερική;” Ισίδορος,
σωστό ερώτημα αλλά ο καθένας ψάχνει τη δική του απάντηση, γι αυτό αξίζει ο διάλογος τού άρθρου και της έρευνας.
@ Χ.Μαντας, η Αμερική “οφείλει” πρωτίστως συγνώμη στους βασιλικούς διότι αυτό τό καθεστώς έβλαψε ανεπανόρθωτα και τους διεθνείς προσανατολισμούς αυτού.
Μετά τον εμφύλιο του 1827, με πολιτικά κόμματα που συνδέονται με τίς ισχυρές δυνάμεις, πολύ λίγα έχουν αλλάξει. Εκείνο που σίγουρα φεύγει ανεπιστρεπτί και επιτρέπει αυξημένες προσδοκίες για το μέλλον στη περιοχή, αφορά τη δυνατότητα να συζητάμε χωρίς Βία. Μπορούν κάποιοι να συμπαθούν τη μία δύναμη ή την άλλη, όποιο μοντέλλο θέλουν, αλλά δύσκολα μπορούν πλέον να πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, την αγωνία τους τη βλέπεις εύκολα από τον πανικό τους. Οι κίνδυνοι από ετσιθελικές απόψεις υπάρχουν πάντα, αλλά η συζήτηση γι αυτές ανοίγει, για τη προληπτική συζήτηση μαζί τους.
Swsto to atthro tou Taki Miha, swstos episis o Nauagio kai o Angelopoulos, kathws kai o Nikos.
File Isidwre kai Manta oi Amerikanoi den epevallan tin diktatoria stin Ellada, mporei na eihan yp’opsin tous na ypostirixoun kapoia alli diktatoria argotera ean paristato anagi, alla den isan pisw apo tin diktatoria tou Papadopoulou.
To oti tin anehthikan den einai kai toso paraxeno, ex’ allou den ehoun panta tin apokleistiki ypohrewsi na anevokatevazoun kyverniseis se olli tin yfilio.
To oti oi Amerikanoi den didoun arketi ypostirixi stis Ellinikes apaitiseis einai gnwsto diati symvainei auto.
Aploustata den theloun na sprwxoun tin Tourkia ston akrato Islamismo typou Iran.
Kai kati allo, polloi Ellinoamerikanoi synehws ypenthymizoun stin USA gia ta dipla standards kai tin ollofaneri ypokrisia an ohi kai merolipsia sta themata tou Aigaiou kai tou ethnic cleansing stin Kypro.
Min nomizete oti oi Amerikanoi ehoun kamia idiaiteri agapi gia tous Tourkous, alla i thesi tous einai poly lepti gia stratigikous logous. Polla pragmata mporei na heirotereusoun gi’ autous an i Tourkia parei tin grammi tou Iran.
Ακόμη πιό ενδιαφέρουσα δεκαετία από αυτήν του ΄50, αποτελεί η περίοδος από το 1947, βλ.Paul Porter “Zητείται:ένα θαύμα για την Ελλάδα”.
Den tha prepei na xehname oti stin dekaetia tou ’40 kai tou ’50 i Ellada itan vythismeni stin ftwheia kai oti oi Amerikanoi synevallan ousiastika stin anorthwsi tis oikonomias, eite me vo.i.theia eite me tin metanasteusi hiliadwn Ellinwn sti USA.
Na enthymoumetha episis oti epenevainan stin Elliniki politiki, alla ohi pantote yper tis dexias opws aresei na pisteuoun polloi (ide sheseis Truman-K. Tsaldari kai Kenedy-Karamanli).
Νικο, θελω να μου θυμισετε ποια δικτατορια προσπαθησε να επιβαλλει το ΚΚΕ. Δεν καταλαβαινω που αναφερεστε.
Η αντιθεση της χωρας προς τη Σοβιετικη Ενωση, οχι μονο ψυχολογικα οπως ο αντιαμερικανισμος, αλλα και σε επιπεδο κεντρικης πολιτικης, κυριαρχησε σε ολη τη μεταπολεμικη ιστορια λογω, κυριως, της (υποτιθεμενης) υποστηριξης της Μοσχας προς την ελληνικη αριστερα στα εμφυλιακα χρονια. Ο λογος που η ΕΣΣΔ δεν ειχε εμπλοκη σταλληνικα πραγματα οπως οι ΗΠΑ, ειναι η συμφωνια της Γιαλτας και οχι ο φιλελληνισμος του Σταλιν και του Χρουτσωφ (η κατασκευη του Μακεδονικου το αποδεικνυει).
Αν και αστειο ειναι αληθες το σχολιο του gb winzip. Η μεταπολεμικη μας πολιτικη ιστορια ηταν μια διαρκης αιματηρη μαχη αμερικανο-αγγλοφιλων και ρωσοφιλων…
Κανεις δε λεει πως οι Αμερικανοι επενεβησαν για τη στηριξη μονο της Δεξιας, Stan. Οι Αμερικανοι επεμβαινουν για να διασφαλισουν τα δικα τους συμφεροντα και μονο στηριζοντας οποια παραταξη τα εξυπηρετει καλυτερα.
Οσο, Νικο, για την εξωτερικη πολιτικη του Σιδερενιου, αφ’ενος κρατησε τις βασεις, αφ’ετερου ηταν ο πρωτος Αμερικανος πρωθυπουργος της Ελλαδος. Ας μην μπερδευουμε τη ρητορικη του με την πολιτικη του, αυτο το καναμε τη δεκαετια του 80…
Μην ξεχνατε οτι αμεσως μετα την υπογραφη της συμφωνιας παραμονης των βασεων στο Ελληνικο για αλλα 10 χρονια, ανακοινωσε πως οι βασεις, επιτελους, φευγουν απο τη χωρα!!!!!!!!!
O Angelopoulos eipe:
“Κανεις δε λεει πως οι Αμερικανοι επενεβησαν για τη στηριξη μονο της Δεξιας, Stan. Οι Αμερικανοι επεμβαινουν για να διασφαλισουν τα δικα τους συμφεροντα και μονο στηριζοντας οποια παραταξη τα εξυπηρετει καλυτερα”.
File Angelopoule to 1947 oi Amerikanoi epevallan prwthypourgo ton Sofouli tou “Kommatos twn Fileleutherwn” (KF), pou eihe lavei stis ekloges tou 1946 molis 14%. Anagasan ton K. Tsaldari na paraitithei o opoios mesa apo ton synaspismo twn “Inwmwmenwn Ethnikofronwn” eihe lavei 55%, to megalytero pososto stin metapolemiki istoria tis Ellados. Vevaia to “La.i.ko Komma” (LK) pou igeito o idios eihe to 42% mesa apo ton synaspismo, alla akomi kai etsi i diafora itan terastia apo to 14% tou KF.
I aitia gi’ auto den ito dioti o Sofoulis tha exyperetouse kalytera ta symferonta twn Amerikanwn apo ton K. Tsaldari. Alloi itan oi logoi.
To oti o Tsaldaris edehthi tin epivoli auti twn Amerikanwn tou estoihise telika tin exafanisi tou gia to ypoloipo tis politikis tou karieras.
To idio esynevi kai me ton Kenedy pou apomakryneto apo ton Karamanli kai ypostirize siwpila ton G. Papandreou.
Oi logoi pantws kai se auti tin periptwsi den itan giati tha tous exyperetouse kalytera o G. Papandreou.
k,k.,η εξουσία είναι το μυστικό της, θέλει πολύ φαντασία για να καταλάβει κανείς από το 1930, όταν χτίζεται η σημερινή κατάσταση, ποιοί έλληνες πολιτικοί είναι με ποιόν, ακόμη περισσότερο χρειάζεται θάρρος εξαιρετικό.Η πολιτική σκηνή γίνεται ενδιαφέρουσα αλλά ο διάλογος είναι νηπιακός ακόμη.
Απορίας άξιο, ποια χώρα έχει στείλει για εργάτες, 500.000 στη Γερμανία, 500.000 στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και 500.000 σε Αμερική και Αυστραλία; Αυτή η χώρα είναι τόσο ισοροπημένη που μοιάζει ολόκληρη με μιά Γιάλτα ή ένα Βερολίνο, ανήκει σε όλους.Μόνο εμείς δε ξέρουμε που ανήκουμε και τρώμε τις σάρκες μας, και αλληλοθυσιαζόμαστε από φόβο μη παρεξηγηθούν οι ειδωλολατρικοί θεοί.Καθαρός πρωτογονισμός, πολιτικός,κ.α.
Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το ιδιαίτερο πρόβλημα του Αμερικανισμού στην Ελλλάδα. Απ’ όσο έχω παρατηρήσει, σε όλη την Ευρώπη υπάρχει αντιαμερικανισμός και έχει και πολιτικές συνέπειες, όπως η νίκη Σρέντερ στις προτελευταίες Γερμανικές εκλογές. Και, αν θυμάμαι καλά, και ο Enoch Powell, συντηρητικός Άγγλος πολιτικός ήταν πολύ καχύποπτος για τον παγκόσμιο ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών. Συνεπώς, τον αντιαμερικανισμό δεν τον εφηύραν οι Έλληνες εθνικιστές. Το γεγονός ότι πήρε και βιαία μορφή εξηγείται από την έκθεση των Ελλήνων στις βιαιότητες του εμφυλίου πολέμου. Αφού διώξαμε με αγώνες τον ένα δαίμονα, τον κομμουνισμό, τώρα θα διώξουμε τον άλλον, την Αμερική. Ακριβώς η ίδια συλλογιστική με τον Μπιν Λάντεν μετά την εκδίωξη των Σοβιετικών από το Αφγανιστάν.
Αλλά εκεί που ο αντιαμερικανισμός δικαιώνεται είναι που μερικοί, υποτίθεται, γνώστες Αμερικανοί απαιτούν από τους Έλληνες πολτικούς να πουν στους Έλληνες ότι η χώρα είναι προτεκτοράτο και όχι ανεξάρτητη. Μα, αν το έλεγαν, λογική συνέπεια θα ήταν να κάνει αμέσως η χώρα αίτηση για να γίνει 54η (άρα γε 😉 πολιτεία των ΗΠΑ. Δεν αναγνωρίζουν οι Αμερικανοί, δηλαδή, αυτό που γράφει ο Τζώρτζ Όργουελ στο δοκίμιό του «Πολιτική και η Αγγλική Γλώσσα». Ότι, δηλαδή, υπάρχουν μερικές αλήθειες είναι αδύνατον να λεχθούν. Ωραία το είχε πει και ο Καραμανλής : Μεταχειρίζονται καλύτερα τους εχθρούς τους από τους φίλους τους. Θα έπρεπε οι Αμερικανοί να ευλογούν την καλή τους τύχη που υπάρχουν αυτοί οι καλοί άνθρωποι που κυβερνούν με ψευτιές, αντί να μην αναλαμβάνει κανένας (για να μην κατηγορηθεί για κουΐσλιγκ ) και να γίνει η χώρα κέντρο ανομίας.
Να σημειώσουμε ότι ο Αμερικανικός λαός λίγο φταίει για τις τεράστιες ανοησίες της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Στην αρχή οι επι κεφαλής της Αμερικανικής διπλωματίας ήταν διακεκριμένοι δικηγόροι (Κόρντελ Χώλ, Ντην Ρασκ, Ντην Άτσεσον, Σάυρους Βανς) με λίγη πείρα στα παγκόσμια θέματα. Μετά, οι δικηγόροι στην Αμερική έβγαζαν τόσα χρήματα που δεν ευκαιρούσαν να δαπανούν χρόνο σε κακοπληρωμένες δημόσιες θέσεις, οπότε πλάκωσαν οι καθηγητές (Κίσσινγκερ, Κιρκπάτρικ, Ώλμπραϊτ), πολλοί από τους οποίους σπούδασαν Διεθνείς Σχέσεις επειδή δεν ήταν αρκετά καλοί ώστε να μπουν στην Νομική Σχολή. Για έναν απ’ αυτήν την συνομοταξία (που θα μείνει ανώνυμος γιατί είναι καλός άνθρωπος και φίλος) και που τον είχαμε και ειδικό μεσολαβητή για τα Κυπριακό, δύο Αμερικανοί συμφοιτητές μου, όταν τους ρώτησα την γνώμη τους, μου είπαν εν χορώ (σαν να ήταν συνεννοημένοι) : Τι μαλάκας (what a wanker) ! Και περιμένουμε προκοπή …
Αλλο και τούτο, υποτιμάται η νοημοσύνη των συνομιλητών με τέτοια “μαργαριτάρια”
“Απ’ όσο έχω παρατηρήσει, σε όλη την Ευρώπη υπάρχει αντιαμερικανισμός”
“Συνεπώς, τον αντιαμερικανισμό δεν τον εφηύραν οι Έλληνες εθνικιστές.”
“Το γεγονός ότι πήρε και βιαία μορφή εξηγείται από την έκθεση των Ελλήνων στις βιαιότητες του εμφυλίου πολέμου”
“Αμερικανοί απαιτούν από τους Έλληνες πολτικούς να πουν στους Έλληνες ότι η χώρα είναι προτεκτοράτο και όχι ανεξάρτητη”
“Θα έπρεπε οι Αμερικανοί να ευλογούν την καλή τους τύχη που υπάρχουν αυτοί οι καλοί άνθρωποι που κυβερνούν με ψευτιές”
κτλ,κτλ.
“Τί μαλάκας;” ολόκληρο μαργαριτάρι η παράγραφος. Οι ακαδημαϊκοί έχουν τη μεγαλύτερη δυνατότητα ελευθερίας στην έκφραση καί όταν συμβουλεύουν πολιτικούς, προφανώς όλων των απόψεων,αυτό είναι αξιοποιούν,το οποίο δεν διαθέτουν οι επαγγελματίες που πλουτίζουν. Αν με τα παραπάνω ανάλογα σχόλια και τη σύγχυση τους διαμορφώνεται μία σκόπιμη εικόνα ματαιοπονίας, μάλλον πρόκειται
για ματαιοδοξία κενότητας και σύγχυσης. Αν δε βλέπει κανένας κάτι καλό να πεί,καλύτερα να μή σπερνει τη σύγχυση με υποτιμητικά σχόλια.
Μηπως ήρθε η ώρα για να δουμε μία δυνατη Ε.Ε.;
Απο την αλλη ειναι γνωστος ο ρολος της Αμερικης απο το 46 ως το 74. Μην μου πειτε οτι δεν στηριξαν οι Αμερικανοι τους πρωην συνεργατες των ΝΑΖΙ (απο το Παπαδοπουλο ως γνωστες οικογενειες που σημερα ειναι στην Ν.Δ.). Δειτε ποιοι ηταν πρωθυπουργοι το 41-44, αρχηγοι αστυνομιας και ταγματασφαλιτες….σιγουρα τα επιθετα κατι θα σας θυμιζουν.
“”Θα έπρεπε οι Αμερικανοί να ευλογούν την καλή τους τύχη που υπάρχουν αυτοί οι καλοί άνθρωποι που κυβερνούν με ψευτιές, αντί να μην αναλαμβάνει κανένας (για να μην κατηγορηθεί για κουΐσλιγκ ) και να γίνει η χώρα κέντρο ανομίας.””Γ.Ι.Γ.
Αυτό να το θεωρήσουμε φιλοαμερικάνικο, αντιαμερικάνικο ή “καλό για την Ανατολή” να προκαλεί σύγχυση για να “καρπώνεται” η εξουσία;
Αγαπητέ μου Μαργαριτάρια, αποφασίστε : Καταλαβαίνετε τι διαβάζετε ή δεν καταλαβαίνετε ; Αν καταλαβαίνετε, και η νοημοσύνη σας είναι τόσο ανώτερη, γιατί δεν το εξηγείτε και στους συναναγνώστες, αντί να αναλίσκεσθε σε χαρακτηρισμούς ; Αν δεν καταλαβαίνετε και θέλετε να σας εξηγήσω αν θα πρέπει να το θεωρήσετε «φιλοαμερικάνικο, αντιαμερικάνικο ή “καλό για την Ανατολή”», σας θερμοπαρακαλώ να εκφράσετε κοσμίως την απορία σας. Δεν είναι, πάντως, απαραίτητο να χωρίζονται όλες οι γνώμες σε φιλοαμερικάνικες, αντιαμερικάνικες ή “καλές για την Ανατολή”.
Επί της ουσίας, η διαχείριση του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα έχει υπάρξει επιτυχής και συνολικώς ωφέλησε η σωστή αυτή διαχείριση την χώρα. Στις περισσότερες χώρες με το επίπεδο οικονομικής αναπτύξεως της Ελλάδος στις δεκαετίες του 50, του 60 και του 70, οι αντιαμερικανοί είχαν επιτυχίες που στην Ελλάδα δεν είχαν.
Ένας αξιωματικός των Αμερικανών πεζοναυτών που μελέτησε τον Ελληνικό εμφύλιο πόλεμο και τον συνέκρινε με ανάλογες καταστάσεις, κυρίως στην Νότιο Αμερική, απέδωσε τον τερματισμό του εμφυλίου σε λάθη της ηγεσίας των ανταρτών στην Ελλάδα, λάθη που δεν επαναλήφθηκαν αλλού, με αποτέλεσμα πόλεμοι χαμηλής εντάσεως να συντηρούνται αλλού επί δεκαετίες ολόκληρες.
Αυτός ο πεζοναύτης αξιωματικός κάλός για ράδιο αρβύλα,μάς θαμπώνει με τις ιστορικές του γνώσεις, τί κρίμα για λίγα λάθη
“Περα απο αυτα δεν πρεπει καποτε και η Αμερικη να δωσει ενα συγνωμη για καποια πραματα, π.χ. η χουντα του 67-74, για να εχουμε μια αρχή”.
Κύριε Μαντά ανέτρεξε στην ομιλία Clinton κατά την επίσκεψη του στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 1999
O Gewrganas eipe:
1) Απ’ όσο έχω παρατηρήσει, σε όλη την Ευρώπη υπάρχει αντιαμερικανισμός και έχει και πολιτικές συνέπειες, όπως η νίκη Σρέντερ στις προτελευταίες Γερμανικές εκλογές………… Συνεπώς, τον αντιαμερικανισμό δεν τον εφηύραν οι Έλληνες εθνικιστές.
2) Αλλά εκεί που ο αντιαμερικανισμός δικαιώνεται είναι που μερικοί, υποτίθεται, γνώστες Αμερικανοί απαιτούν από τους Έλληνες πολτικούς να πουν στους Έλληνες ότι η χώρα είναι προτεκτοράτο και όχι ανεξάρτητη.
3)Μετά, οι δικηγόροι στην Αμερική έβγαζαν τόσα χρήματα που δεν ευκαιρούσαν να δαπανούν χρόνο σε κακοπληρωμένες δημόσιες θέσεις, οπότε πλάκωσαν οι καθηγητές (Κίσσινγκερ, Κιρκπάτρικ, Ώλμπραϊτ), πολλοί από τους οποίους σπούδασαν Διεθνείς Σχέσεις επειδή δεν ήταν αρκετά καλοί ώστε να μπουν στην Νομική Σχολή. Για έναν απ’ αυτήν την συνομοταξία (που θα μείνει ανώνυμος γιατί είναι καλός άνθρωπος και φίλος) και που τον είχαμε και ειδικό μεσολαβητή για τα Κυπριακό, δύο Αμερικανοί συμφοιτητές μου, όταν τους ρώτησα την γνώμη τους, μου είπαν εν χορώ (σαν να ήταν συνεννοημένοι) : Τι μαλάκας (what a wanker) ! Και περιμένουμε προκοπή …
1) O antiamerikanismos pantote ypirhe stin metapolemiki Eurwpi kai pro.i.rheto panta apo tous idious synitheis ypoptous (Kommunistas, aristerous pantos apohrwsews, anarhikous ktl.).
Oso gia ton Shroeder, o anthrwpos aplws ekmetaleuthike ta aisthimata tou laou enantion touy polemou sto Iraq gia na kerdisei tis ekloges. Eeee af’ otou egine kai kagelarios den edeixe oti itan kai tipota to idiaitero. Mporeis kalista na ton haraktiriseis san ena akoma kairoskopo tis politikis.
Kanenas episis den eipe oti ton antiamerikanismo ton anakalypsan oi Ellines Ethnikistes.
2) Kanenas den zitise apo tous Ellines politikous na poun stous Ellines oti i Ellas einai protectorato kai ohi anexartiti hwra.
Alla den mporeis kai tautohrona apo ti mia meria na zitas tin vo.i.theia tis Amerikis molis vlepeis ta skoura, kai apo tin alli na yvrizeis tin Ameriki.
3) O Kissinger (ashetws an gia tin Ellada den itan kalos), kai i Kirpatrik thewrountai apo tous kalyterous kai pio epityhumenous diplomates stin Ameriki. Gia tin Albright den legontai ta idia logia.
Gia ton filo sou diplomati pou den katonomazeis profanws enoeis ton Cyrus Vance, edw eheis dikio ousiastika itan apotyhemenos opws vevaia apetyhe kai stis diapragmateuseis tou Kypriakou.
Δεν είναι ο Βανς! Πολύ νεώτερος είναι, αλλά μην αρχίσουμε την ονοματολογία. Και δεν έφταιγε, κατ’ ανάγκην ούτε ο Βανς ούτε ο φίλος μου για την αποτυχία της διαμεσολαβήσεώς τους στο Κυπριακό. Και φυσικά, δεν λέω ότι ο Κίσσινγκερ ή η Κιρκπάτρικ απέτυχαν στο σύνολο της πολιτικής τους, απλώς ότι επί της θητείας τους οι ΗΠΑ έκαναν και παιδαριώδη λάθη εξωτερικής πολιτικής. Η εκτίμησή μου είναι ότι αν ο Άτσεσον, ο Ρασκ είχαν διαδόχους με την δική τους επιρροή στην εσωτερική Αμερικανική πολιτική σκηνή, οι ΗΠΑ θα είχαν καλύτερη εξωτερική πολιτική.
Αν λέμε ότι ο Σρέντερ ήταν ένας ακόμη καιροσκόπος της πολιτικής, γιατί δεν δεχόμεθα ότι κι εμείς έχουμε απ’ αυτούς και οτι κι αυτοί κάνουν ό,τι μπορούν για να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα. Το αξιοπερίεργο είναι που το καταφέρνουν τόσο συχνά.
Ek twn ysterwn einai panta eukola na vlepoume ta lathi pou eginan sto parelthon, kai na leme oti eprepe na eihame kanei ekeino i to allo. Ek twn proterwn yfistatai panta i dyskolia.
I Elliniki politiki einai gemati apo kairoskopous, oi perissoteroi Ellines tetoioi einai.
Προς Angelopoulos:
“Νικο, θελω να μου θυμισετε ποια δικτατορια προσπαθησε να επιβαλλει το ΚΚΕ”. Δεν έγραψα ότι προσπάθησε να επιβάλει δικτατορία, έγραψα μόνο ότι φιλοδοξούσε να εγκαταστήσει δικτατορία, πράγμα που δεν είναι το ίδιο. Όσο για το ποια είναι αυτή, μιλάω φυσικά για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Όχι μόνο υπάρχει στα θεωρητικά τους κείμενα, αλλά και έχει αναφερθεί πολλές φορές από το Χ. Φλωράκη, το κ. Κόρακα κλπ (δώστε τον όρο στο google και θα βρείτε λουλούδια). Είχαν και πρότυπο, το καθεστώς της ΕΣΣΔ με τα ποσοστά 99,98% στις διάφορες ψηφοφορίες.
Προς Angelopoulos (συνέχεια): Κανένας δε μπερδεύει τη ρητορική με την πολιτική του σιδερένιου, ούτε καν οι περισσότεροι ψηφοφόροι του. Συμφωνώ και επαυξάνω για τη συμφωνία διατήρησης των βάσεων, η οποία αποτελεί μάλλον το δεύτερο χειρότερο παράδειγμα doubletalk που μας χάρισε (το μεγαλύτερο ήταν κατά τη γνώμη μου τα διαφορετικού χρώματος ψηφοδέλτια που ήταν ομοιόμορφα, σύμφωνα και με τις εμβριθείς αναλύσεις του μεγάλου συνταγματολόγου Βενιζέλου, τον οποίο μάλιστα προώθησε στο ΠΑΣΟΚ η υποστήριξη του ζητήματος αυτού).
Πάντως είναι γεγονός ότι η εξωτερική πολιτική του είχε οδηγήσει σε όξυνση των σχέσων με όλους τους γείτονες. Ή διαφωνούμε σ’αυτό;
The Junta was homegrown. Most of the officers felt they would try Andreas and
hold elections quickly. LBJ forbade them from trying Andreas, which made the
Junta stagnate, and as Lord Acton wrote “Absolute power corrupts
absolutely”. It is noteworthy that Woodhouse wrote that the Junta themselves
replaced Papadopoulos because they felt he enjoyed suppressing the Polytek
riots too much. Cables reveal the King told the American embassador his
first instinct was to go for his revolver when Papadopoulos announced the
coup, but then he saw the tanks outside. Now, you will say, “But Clinton
apologised.” Well, the entire Clinton foreign policy can be seen as an
attempt to revive the Cold War: Recall when he went to the Prague
celebration, old communists embraced him as they knew him from his Oxford
student days. The Clintons are a product of Walmart, which is China’s
partner. I have to say if there was any “American” input into the Junta, it
was more “Greek American”. A lot of immigrants took their children to Greece
for vacation and saw the Greeks with the same miniskirts, blue jeans and rock
music they forbade their children from having. They loudly said this should
be unacceptable, and the ever-conspiratorial Greeks saw this as an “American”
signal. Both the Junta and the Papandreou years can be seen another way: It
was in those years that Greeks left their villages and went into cities and
abroad. This disruption in their social infrastructure left them permanently
angry and unable to be quiet. Marx saw this as “alienation” but he
incorrectly blamed the workplace, instead of the home, for it. This
phenomenon also explains the American Civil War of 1860-65, Lenin, Khomeni,
Hitler & al. Now, with the electronic cottage, we are about to experience the
reverse trend. In the USA, already, the highest poverty is not in the farms
or the cities, but in the suburbs. The biggest mistake is that Greeks see
USA & UK monolithically. They refuse to see the policies of one party as
different from the other. Look at the reverse side: the biggest reason the
allies abandoned Greece at Smyrna was they felt the Greek elections
repudiated the allies (by dumping Venizelos, who gained power in a coup).
O Vasos Panagiotopoulos eipe:
1)The Junta was homegrown. Most of the officers felt they would try Andreas and
hold elections quickly. LBJ forbade them from trying Andreas, which made the
Junta stagnate,
2 Lord Acton wrote “Absolute power corrupts
absolutely”.
3) It is noteworthy that Woodhouse wrote that the Junta themselves
replaced Papadopoulos because they felt he enjoyed suppressing the Polytek
riots too much.
4) Cables reveal the King told the American embassador his
first instinct was to go for his revolver when Papadopoulos announced the
coup, but then he saw the tanks outside.
5) Now, you will say, “But Clinton
apologised.” Well, the entire Clinton foreign policy can be seen as an
attempt to revive the Cold War: Recall when he went to the Prague
celebration, old communists embraced him as they knew him from his Oxford
student days. The Clintons are a product of Walmart, which is China’s
partner.
6) I have to say if there was any “American” input into the Junta, it
was more “Greek American”. A lot of immigrants took their children to Greece
for vacation and saw the Greeks with the same miniskirts, blue jeans and rock
music they forbade their children from having. They loudly said this should
be unacceptable, and the ever-conspiratorial Greeks saw this as an “American”
signal.
1) Nai einai alitheia it was homegrown.
Isws na thymasai episis poso grigora oi aristeroi arhisan na katigoroun oti o Vasilias tin ekane tin diktatoria. Argotera otan eidan poso lathos eihan arhisan na katigoroun oti oi Amerikanoi tin ekanan, kai otan apodeihthike oti itan kai auto lathos arhisan na tous katigoroun oti tin anehthikan. Den skefthikan pote oti den itan kai toso eukolo akomi kai gia tous idious tous Amerikanous na tous anatrepsoun, akomi kai ean ithelan na anallavoun tetoia euthyni.
Always we must find a villain besides ourselves.
2) That my dear Vasos can be said about any kind of power. It doesn’tnecessarily has to be absolute.
Look at A. Papandreou.
3) Because Woodhouse said that, it doesn’t necessarily makes it so.
In fact his statement could not be further from the truth even if the man had tried hard enough.
4) The king if he had tried that, it would have been one more stupid mistake he would have made besides all the other ones that he did.
5) Well, Clinton should have never done that.
Maybe he was trying to appease all the Marxists who were breaking everything in downtown Athens.
But then again the boy from Arkansas was always known to be an oppurtunist.
6) Vaso auto einai megalo paramythi. No further comments.
Stan:
Ευχαριστω για την υπενθυμιση των γεγονοτων του ’47…
Stan and V. Panagiotopoulos:
I suppose, you remember that Clinton said that as a reply to the speech of the greek president. Stefanopoulos brought the subject on the agenda in a way…
As far as the interferance of the US is concerned, the Americans themselves were surprised but, nevertheless, they accepted the regime in the same way they accepted all the right wing – anticommunist dictatorships all around the globe at the time. And, off course, they did politically support the junta.
I do not disagree that the junta was homegrown but, there are links between IDEA (the group of military officers around Papadopoulos) and the CIA from the time of the civil war.
For your comment on the Greek-Americans’ contribution to junta, excuse me V.Panagiotopoulos, it is more of a joke than a serious political comment…
Νικο,
κοιτα τωρα που με κανεις να – σχεδον – υπερασπιστω το ΚΚΕ… Δε διαφωνω πως τα πεπραγμενα του κουμμουνισμου ειναι αυτα που περιγραφεις αλλα το ΚΚΕ (και η ΕΔΑ παλιοτερα) δεν αποπειραθηκαν να καταλαβουν την εξουσια με μη δημοκρατικο τροπο. Στα χρονια του Εμφυλιου, επιτρεψε μου, θα κρατησω ισες αποστασεις απο τις δυο παραταξεις καθως, τοσο η διαθεση για απολυτη εξουσια οσο και η εμπλοκη ξενων δυναμεων δε μου επιτρεπει μια καθαρη αποψη για το θεμα.
Στο ζητημα του μεταπολεμικου εκδημοκρατισμου της χωρας, η Αριστερα ΔΕΝ πρεπει να αγιοποιειται (ειδικα σε επιπεδο ηγεσιας) ωστοσο, ας μην ξεχναμε πως μια βαθεια πληγη στην εγκατεστημενη δημοκρατια ηταν η πολιτικη εξοριων και εκφοβισμου που διατηρησαν οι νικητες του Εμφυλιου.
Σου υπενθυμιζω πως οι ιδιοι οι πραξικοπηματιες (καθως και οι βασιλικοι τους ομολογοι που δεν τους προλαβαν), στοχευαν σε μια πολιτικη εκτροπη υπο το φοβο μιας αριστερης τασης του εκλογικου σωματος και του ερχομου στη εξουσια μιας μεριδας αριστεριζοντων μελων της (ο θεος να την κανει) Ενωσης Κεντρου, γεγονοτα τα οποια συμφωνα με δημοσιευμενα εγγραφα του State Dept. (θα τα βρεις στο βιβλιο του Παπαχελα που αναφερω παραπανω), ενεπνευσαν ανησυχια στους Αμερικανους.
Στο ζητημα της εξωτερικης πολιτικης του Αντρεα, επι του πρακτεου και οχι επι της ρητορικης του, θεωρω σημαντικη την θεση του στα ζητηματα της Μεσης Ανατολης (οφειλει πολλα η οριακη μας ησυχια απο την ισλαμικη τρομοκρατια η σταση του στο Παλαιστινιακο) και ενδιαφεροντες, τουλαχιστο, τους χειρισμους του στην κριση του ’87 και στην, τοτε, εκτονωση της εντασης.
/ΥΓ:δεν το πιστευω οτι υπερασπιστηκα Αντρεα και ΚΚΕ ταυτοχρονως σε ενα σχολιο!!!!!!!!!!
Προς Angelopoulos:
Επειδή απαντάτε σε πράγματα που δεν είπα, δε θα συνεχίσω πάνω στα προηγούμενα.
Όσο για την τελευταία παράγραφο. Η εξωτερική πολιτική του Ανδρέα είναι κατά τη γνώμη μου ένας από τους πολούς τομείς που απέτυχε παταγωδώς, αλλά δυστυχώς δεν έχω το χρόνο να επεκταθώ. Το μόνο που θα πω είναι ότι συμφωνώ στο ότι “οφειλει πολλα η οριακη μας ησυχια απο την ισλαμικη τρομοκρατια η σταση του στο Παλαιστινιακο”, αλλά κατά τη γνώμη μου πρόκειται για μια από εκείνες τις περιπτώσεις που μια πολιτική έχει εκ των υστέρων θετικά αποτελέσματα για λόγους που κανείς αρχικά, ούτε βέβαια ο Ανδρέας, δε θα μπορούσε να προβλέψει.
Και μια που αναφέρατε το μεσανατολικό, δε μπορώ να μη θυμηθώ μια άλλη πτυχή της ρητορικής του Παπανδρέου: το θαυμασμό του προς το κόμμα Μπάαθ στη Συρία και στο Ιράκ, που το θεωρούσε μάλιστα και πρότυπο! Αναρωτιέμαι αν ήταν τόσο ανενημέρωτος, ή αν ήταν ενημερωμένος αλλά πολύ, μα πάρα πολύ ειλικρινής (για να χρησιμοποιήσω ένα “αντώνυμο”).
Pros Angelopoulo:
Symfonw m’ auta pou mou apantas, einai olla swsta, tautohrona omws den thewrw epilipsimo to oti i CIA eihe sheseis me ton IDEA. Oute thewrw paraxeno to oti oi Amerikanoi ypostirizan emesws, mehri enos simeiou vevaia, anticommunist right wing dictatorships. Se diaforetiki periptwsi ta apotelesmata pithanws na itan heirotera kai poly pio periploka.
Tha symfonousa episis ean mou eleges oti den epefte logos ston Papadopoulo na anallavei tetoio egheirima.Swsto.
Pio antiproswpeutiko pantws (perissotero tis Ellados) vlepw to paradeigma tis Argentinis me tis diktatories tou ’50, tou ’60 kai tou ’70.
Νικο,
δεν θα ηθελα να συνεχισουμε την Παπανδρεϊκη διενεξη, λιγο ως πολυ συμφωνουμε (ειδικα στο μερος του μη προγραμματισμου της εξ. πολιτικης) Ανεφερα αυτα τα παραδειγματα, ως μοναδικα.
Απαντησα σε πραγματα που αφησατε να εννοηθουν στο ζητημα του ΚΚΕ. Η θεση σας μου ειναι πλεον ξεκαθαρη και δεν εχω αλλες αντιρρησεις.
Stan,
επ’ουδενι δεν θα δικαιολογησω τον Παπαδοπουλο και τους υπολοιπους πραξικοπηματιες και συμφωνω πως δεν επεφτε καθολου λογος σε μια χουφτα ανενημερωτων αξιωματικων μεσαιας κλασης να αναλαβει τετοιο εγχειρημα. Ειμαι δε σιγουρος πως δεν το εκαναν με προτροπη Αμερικανων. Οι σχεσεις ομως μεταξυ ΗΠΑ – ΙΔΕΑ διαμορφωσαν συνθηκες (μαζι με τα εσωτερικα πραγματα) που οδδηγησαν εκει…
Γενικα, συμφωνουμε αλλα, ας μην συνεχισουμε.
Bush hates Maliki in Iraq. He doesn’t replace him. Clinton by contrast
meddled everywhere. Japan had the first socialist government since
Truman. He had Netanyahu replaced by Barak, telling voters aid would be cut
if Netanyahu was re-elected. He sent Warren Christopher to Athens to say
there would be early elections, which brought back the disgraced
Papandreou. (I have to say it wasn’t until Clinton that my shame over
Papandreou ended.) He replaced Kohl with Schroeder and so on. But he didn’t
dare pressure his Chinese bosses at a time when China might have democratised
better. One bit of history that may clarify is that Eisenhower’s and
Truman’s mothers, who knew each other then, lived near the border during the
USA Civil War and saw great cruelty as little girls. As a result these two
presidents were a lot more tolerant of dictatorship if they felt civil war
could be avoided. By contrast both Carter and Reagan were quite intolerant of
Latin American dictatorships which, together with Helsinki, lifted the veil
of hypocrisy from Eastern Europe, beginning the fall of communism. I have
lost the article, but I believe it was in the early 1990s in the Political
Science Quarterly edited by Demetrios Caraley of Columbia University, which
said how US diplomats treat potential coup leaders. It basically said the
diplomat treats a coup planner who calls on the embassy the way one treats a
crazy person sitting next to you on the bus: politely! You don’t say anything
that could be interpreted as animosity or support, because all you know they
might succeed. Some of the Greek Junta were as goofy as Keystone Cops. You
have to realise it was Woodhouse, that modern-day Byron, who brought left and
right together for the only time, to destroy the Gorgopotamos Bridge. (Sorry
to type in English, I’m using the Lynx browser.)
Mr. Panagiotopoulos,
i read your post several times and I cannot understand what the conclusion is… Do you say that Americans interfere in other countries’ inner politics (including Greece) or, not?
Things are not that simple.
It’s not like Clinton or Bush could move their little finger and off goes one leader and here comes another.
Things just don’t happen that way.
Otherwise A. Papandreou would have never seen the light of the day while Reagan was in the White House.
Όπως και όλοι οι άλλοι “αντι” έτσι και ο αντιαμερικανισμός είναι ένας παραλογισμός στα πλαίσια της νεοελληνικής σχιζοφρένειας. Το ερώτημα είναι πως μπορεί να εξαλειφθεί γιατί σίγουρα βλάπτει τα συμφέροντα της Χώρας ενώ δεν αποτρέπει την Αμερική (ΗΠΑ) από το να κάνει αυτό που θέλει (σωστό ή λάθος, αδιάφορο) αφού διαθέτει την ισχύ. Δύσκολο πάντως το βλέπω αφού οι ψυχασθένειες σπάνια θεραπεύονται ολοκληρωτικά. Αν θεωρούμε τους εαυτούς μας “ξύπνιους” θα έπρεπε να βρούμε μηχανισμούς και πολιτικές να εκμεταλΛευτούμε προς όφελος της Χώρας μας την πολιτική των ΗΠΑ.
Όσο για την υπάρχουσα εντύπωση ότι οι ΗΠΑ στήριξαν τη δικτατορία του 67 αμέσως, είναι λανθασμένη αφού το καθεστώς αναγνωρίστηκε πολύ νωρίτερα από άλλες δημοκρατικές και σοσιαλιστικές χώρες και σε ένα χρόνο περίπου από τις ΗΠΑ. Μάλλιστα στην αρχή επεβλήθηκε και οικονομικός αποκλεισμός και έγινε φραστική καταδίκη του καθεστώτος. Και επιτέλους, ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας ως λαός και μην τα φορτώνουμε όλα στους άλλους…
O ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ einai poly swstos.
Αν δούμε ευρύτερα τους χώρους του λεγόμενου ‘αντι-αμερικανισμού’ θα ‘ελεγα ‘ότι η Ελλάδα απέχει από του να είναι η αντιπροσωπευτική χώρα. Εξ άλλου για ένα διάστημα υπήρξαμε αρκετά φιλο-αμερικανοί. Απλά μας αρέσει να ανακαλύπτουμε ‘σωτ’ηρες’ και δεν καταλαβαίνουμε ότι οι χώρες κοιτάνε κυρίως τα δικά τους συμφέροντα. Συγκρητικά οι ελληνική αριστερά κράτησε για πολύ μεγαλύτερο διάστημα την σημαία του άκρατου ‘φιλο-σοβιετισμού’ παρόλο που οι Σοβιετικοί της Γιάλτας είχαν ανάλογα μοιράσει τον κόσμο κι είχαν από καιρού εγκαταλείψει τους ονειροπαρμένους αριστερούς .
Δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλάμε για ουσιαστικό αντι-αμερικανισμό σαν ριζωμένο φαινόμενο. Σε κάποιες ειδικές στιγμές μας πικραίνουν οι αποφάσεις της Ουάσινγκτον , αλλά και κάποιους άλλους πιθανότατα πολύ περισσότερο. Απλά δεν είμαστε ρεαλιστής σαν λαός , μας αρέσουν τα ‘όνειρα’ και σιχαινόμαστε την πραγματικότητα . Εδώ κυριολεκτικά πάσχουμε