Αν ημουν πρωθυπουργος
Ιαν 15th, 2007 | Σωτηρης Γεωργανας| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική |
Email This Post
|
Print This Post
|
του Σωτήρη Γεωργανά
Πως να κανετε μια πολιτικη κινηση
Στα ελληνικα καφενεια η προταση “αν ημουν εγω πρωθυπουργος” πρεπει να ειναι απο τις πιο συνηθισμενες. Ολοι εχουμε γνωμη, ολοι νομιζουμε οτι θα μπορουσαμε να κανουμε την δουλεια των πολιτικων καλυτερα απο αυτους. Στην πραγματικοτητα ομως το να εισαι πολιτικος, ποσο μαλλον πρωθυπουργος δεν ειναι ευκολη υποθεση και ειναι αρκετα μακρια απο τον ακαδημαϊκο κοσμο που ζουμε καποιοι απο μας αλλα και τον ορθολογικο ιδεατο κοσμο που ακομα περισσοτεροι θα θελαμε να ζουμε. Αυτο δεν σημαινει οτι ο ορθολογισμος δεν εχει θεση στην πολιτικη, σημαινει ομως οτι η πολιτικη ειναι η τεχνη του δυνατου (με την εννοια του πιθανου), δηλαδη πρεπει να ξερεις καλα τι ψαχνεις αλλα κυριως πως σκεφτεσαι να το πετυχεις.
Ετσι το λογικο πρωτο βημα για την δημιουργια μιας πολιτικης κινησης ειναι η αναζητηση του στοχου. Τι θελει να πετυχει η κινηση και με ποια μεσα. Δεδομενου οτι το πολιτικο συστημα της Ελλαδας ειναι παγιωμενο σε εναν διπολικο σχηματισμο, που βεβαια ειναι αμεσο αποτελεσμα του εκλογικου συστηματος, καθε νεα κινηση μονο μεσομακροπροθεσμους στοχους μπορει να εχει. Αλλα οι βασεις που μπαινουν στην αρχη επηρεαζουν σιγουρα την δυνατοτητα καποιας μακροπροθεσμης επιτυχιας.
Εγω βλεπω δυο ακρα στο πως μπορει να διαλεξει κανεις τους στοχους, δηλαδη την βαση ενος κομματος:
Α) Προβολη και προωθηση της προσωπικης ουτοπιας μιας ομαδας ανθρωπων, αδιαφορο αν ποτε θα συμμεριστει το οραμα και καποιος αλλος.
και
Β) Απολυτος Πραγματισμος. Η πολιτικη ειναι η τεχνη του δυνατου. Οι δυνατοτητες μιας κυβερνησης να αλλαξει μια χωρα ειναι πολυ περιορισμενες. Ενας απολυτα πραγματιστης, σε ενα δημοκρατικο συστημα, προσπαθει να κανει μονο τις κινησεις που θεωρει σωστες αλλα και ξερει οτι μπορει να πεισει για αυτες και την κοινωνια.
Προσωπικα ειμαι μεταξυ των δυο με μια ταση προς τον πραγματισμο, για τους εξης λογους1:
1 Η ουτοπια ειναι προσωπικη
1.1 Το κυνηγι της προσωπικης ουτοπιας μπορει μονο ενα προσωπο να ενδιαφερει πραγματικα. Εγω παντα θα επιθυμω η χωρα μου και η πολη μου να εχουν μια πολυ συγκεκριμενη εικονα. Δυσκολα ομως το συμμεριζεται αυτο καποιος αλλος. Αυτο σημαινει οτι μια πολιτικη κινηση που θελει την προσωπικη ουτοπια τεινει να διαλυεται σε ολο και μικροτερα κομματια. Κλασικο παραδειγμα νομιζω ειναι η αριστερα που εφτασε σε γελοιοτητες στυλ ΚΚΕ-μλ και μλ-ΚΚΕ. Πολυ ωραια παρωδια μπορει να βρει κανεις μαλιστα στο Life of Brian των Μοντυ Παϋθον, οπου ανταγωνιστικες κινησεις για την απελευθερωση της Παλαιστινης ειναι τοσο βυθισμενες στις δικες τους μικροδιαφορες που πολεμανε μεταξυ τους αντι να χτυπανε τον κοινο εχθρο, τους Ρωμαιους.
1.2 Η ουτοπια του ενος μπορει να ειναι κολαση για τον αλλο. Προσωπικα θα ηθελα ας πουμε η Αθηνα να γινει ενας πεζοδρομημενος παραδεισος γεματος πανεπιστημια, εμπορικα κεντρα, κεντρα τεχνων και γραμματων, με απολυτη καλλιτεχνικη ελευθερια, πνευμα πρωτουπιας κτλ και με καποια πολυ καλα οργανωμενα κεντρα επιχειρηματικοτητας στην περιφερεια με φαρδεις δρομους και ουρανοξυστες. Δεν θεωρω το ονειρο μου αδυνατο τεχνικα. Μπορω αυριο να σας δωσω ενα πληρες οικονομοτεχνικο πλανο του πως θα γινει αυτο και μαλιστα η πολη θα διπλασιασει την ευημερια της. Αλλα ακομα και αν ειχα την δυναμη να κανω την ουτοπια μου πραγματικοτητα, αυτο θα ηταν μαλλον μια κακη ιδεα γιατι θα εκανε παρα πολυ κοσμο δυστυχισμενο. Σημειωνω εδω οτι ακομα και η φιλελευθερη ουτοπια μπορει να ηταν κολαση για καποιους. Υπαρχουν πχ ατομα σε πολιτειες των ΗΠΑ που βαζουν εαυτους σε λιστες απαγορευσης εισοδου σε καζινο. Απτην στιγμη που θα μπουν στην λιστα δεν μπορουν να βγουν ποτε. Ειναι ενα δυσκολο διλημμα για τον φιλελευθερισμο αν η υπαρξη της λιστας ειναι φιλελευθερη. Παντως εχω την εντυπωση οτι καποια ατομα την θελουν και η απαγορευση της θα τους ηταν δυσαρεστη εως καταστροφικη.
2 Αλλο κομμα και αλλο δεξαμενη σκεψης, ινστιτουτο ερευνων κ.α.
Δεν θεωρω σοβαρο ενα κομμα που δεν εχει σκοπο ποτε να ειναι κομμα εξουσιας, δηλαδη να συμμετεχει τουλαχιστον σε καποια κυβερνηση. Το τυπικο λαθος των μικρων κομματων ειναι να διατυπωνουν μαξιμαλιστικους, πληρως ανεδαφικους στοχους, κινησεις που δεν θα μπορουσαν ποτε να εφαρμοστουν. Αυτο ειναι καλο για συζητησεις σε ενα καφενειο, για πλακα μεταξυ φιλων, αλλα οχι για πολιτικο προγραμμα.
Ενα πολιτικο προγραμμα πρεπει να ειναι ενα συνολο απο κινησεις που θα μπορουσαν να εφαρμοστουν αυριο το πρωϊ. Μαλιστα απο αυτες πρεπει να επιλεγονται εκεινες οι κινησεις που θα ηταν πιο σημαντικες. Γιατι το πολιτικο κεφαλαιο μιας κυβερνησης δεν ειναι ανεξαντλητο, υπαρχει οριο στο ποσα πραγματα μπορει να δεχτει μια κοινωνια σε ενα συγκεκριμενο χρονικο διαστημα.
Αυτο δεν σημαινει οτι ενα κομμα δεν πρεπει να εχει φιλοσοφια απο πισω του. Ενα ατομο χωρις φιλοσοφια απο πισω του, δεν εχει καποια πυξιδα οταν προκυπτει ενα νεο θεμα. Και οι ψηφοφοροι δεν ξερουν τι να περιμενουν απο εναν πρωθυπουργο χωρις πυξιδα. Αλλα συνηθως, η παραγωγη φιλοσοφιας ειναι δουλεια μιας δεξαμενης σκεψης, ενος ινστιτουτου. Οι φιλοσοφοι, επιστημονες, οικονομολογοι σκεφτονται και προτεινουν θεωριες, οι πολιτικοι ειναι ομως που πρεπει να βρουν συνηθως τροπο να τις εφαρμοσουν. Αν με ρωτατε τι πολιτικο προτιμω, εναν εντιμο ανθρωπο με κοινο νου, καλη κριση, πρακτικη σκεψη και ισχυρη προσωπικοτητα, αλλα χωρις βαθιες επιστημονικες γνωσεις ή εναν εντιμο2 ανθρωπο με αριστες επιστημονικες γνωσεις, με ομως πολυ αφηρημενη σκεψη και χωρις ιδιαιτερη προσωπικοτητα, θα προτιμουσα σχεδον σιγουρα ceteris paribus τον πρωτο.
Γιατι ο πρωτος τουλαχιστον θα καταφερει κατι, ενω ο δευτερος μαλλον τιποτα. Στον εκ φυσεως ατελη κοσμο μας, το να πλησιαζουμε το ιδανικο ειναι καλυτερο απο το να ελπιζουμε και ευχομαστε αλλα να μην κανουμε τιποτα που να μπορει πραγματικα να το φερει. Προσεξτε παλι: αυτο δεν σημαινει σε καμμια περιπτωση οτι ο σκοπος αγιαζει τα μεσα. Η συμπεριφορα ενος πολιτικου πρεπει παντα να ειναι εντιμη και συμφωνη με καποιες βασικες αρχες. Αλλα σημαινει οτι ο συμβιβασμος δυο στοχων μπορει να ερχεται μερικες φορες. Παραδειγματος χαριν, μια εθελουσια εξοδος σε μια ΔΕΚΟ και ας ειναι αδικη για τους φορολογουμενους, ειναι καλυτερη απο το να συνεχισουν αυτα τα ατομα να κατεχουν αντιπαραγωγικες θεσεις και να μας κοστιζουν τεραστια ποσα. Ακομα καλυτερα βεβαια αν μπορουν να βρουν μια νεα δουλεια, αντι να βυζαινουν τον προϋπολογισμο. Αλλα το αν αυτο ειναι εφικτο εξαρταται απο πολλες εξωτερικες συνθηκες.
Δεδομενων των εξωτερικων συνθηκων, οταν η βελτιστη κατασταση (αυτο που λεμε στα οικονομικα first best) ειναι εντελως ανεφικτη, προτιμουμε την επομενη καλυτερη λυση (second best) αντι να αρνουμαστε καθε αλλαγη και καθε κινηση.
Καταληγουμε παλι οτι ενα κομμα πρεπει να βασιζεται σε καποια φιλοσοφια αλλα να ξερει και πως να την μεταφρασει στην πραξη. Αυτο αποκλειει παλι την επιδιωξη προσωπικων ουτοπιων.
Στο προκειμενο: μια ελληνικη προταση?
Ενας πολιτικος σχηματισμος στην Ελλαδα το πρωτο πραγμα που πρεπει να προσφερει ειναι αυτο που λειπει στην χωρα: εντιμοτητα, οργανωση, αποτελεσματικοτητα, εν τελει κοινο νου. Δεν πρεπει να προσπαθει ιδιαιτερα να καταφερει ανεφικτους και ανουσιους στοχους, οσο σωστοι και να ειναι.
Στους ανουσιους στοχους θα εθετα κατηγορηματικα να προσπαθει ενα κομμα να πεισει για θεματα περι ΗΠΑ, Ρωσιας, Ιρακ κτλ Η Ελλαδα ειναι εντελως ασημαντος παικτης στην διεθνη σκηνη, καμμια ελληνικη κυβερνηση οσο αποφασισμενη και φιλοσοφημενη και να ειναι δεν μπορει να φερει καμμια απολυτως αλλαγη σε ενα μεγαλο διεθνες ζητημα. Περιμενω απο ενα κομμα-μελλοντικη κυβερνηση να το συνειδητοποιει αυτο και να μην χανει χρονο, πορους και πολιτικο κεφαλαιο σε ασκοπες αντιπαραθεσεις και κινησεις.
Στους ανεφικτους στοχους θα εβαζα την πληρη εξαλειψη του δημοσιου τομεα, την ιδιωτικοποιηση του ασφαλιστικου συστηματος κτλ Αυτοι ειναι στοχοι που στην Ελλαδα δεν μπορουν να γινουν πραγματικοτητα, για τουλαχιστον 20-30 χρονια λογω αντιστασεων μεγαλης πλειονοτητας των Ελληνων σημειωση: εδω δεν μιλω για συγκρουση με οργανωμενα μικροσυμφεροντα που λυμαινονται τους υπολοιπους. Με αυτα πρεπει να συγκρουεται καθε αξιοπρεπης κυβερνηση. Μιλω ομως για θεματα, που αν και συμφωνα με την φιλοσοφια του κομματος ειναι σωστα, μεγαλη πλειονοτητα της χωρας δεν εχει πειστει ακομα για αυτα.
Δεδομενου αυτου του γεγονοτος, θα ηθελα ενα κομμα να μου πει τι μπορει να κανει για να φτιαξει την κατασταση τουλαχιστον προς την σωστη κατευθυνση. Γενικα θεωρω την αναφορα ανουσιων στοχων μαλλον λανθασμενη σε ενα πολιτικο προγραμμα. Απο την αλλη δεν θεωρω παντα λαθος να υπαρχουν ανεφικτοι αλλα καλοι στοχο. Ομως, το προβλημα ειναι οτι οταν προστιθενται ανεφικτοι στοχοι σε ενα προγραμμα, συχνα το κομμα τρομαζει ψηφοφορους που ομως θα συμφωνουσαν με πολλα αλλα σημαντικοτερα θεματα. Οπως εξηγησα, αυτο ισως εμποδιζει την επιτευξη πολυ σημαντικοτερων στοχων, που ισως μονο αυτο το κομμα μπορει να φερει σε περας. Εκει θα εβαζα νομιζω μια ασφαλιστικη δικλειδα. Το κομμα θα δηλωνε οτι θα εφαρμοσει, αμα τη εκλογη του, ολες τις κινησεις που αφορουν τους πρωτευοντες, εφικτους στοχους. Για τους ανεφικτους, θα προσπαθει παντα να πεισει τον κοσμο, αλλα ποτε δεν θα τους εφαρμοσει χωρις ενα δημοψηφισμα με καποια καλη πλειοψηφια (60% ας πουμε). Κατι παρομοιο εκανε ο Τονυ Μπλαιρ στο θεμα της ενταξης στην ευρωζωνη, και νομιζω ηταν μια εξυπνη, εντιμη και οφελιμη για την χωρα του κινηση.
Υπαρχουν απλες, απλουστατες κινησεις στην Ελλαδα που αν γινουν μπορουν να προσφερουν πολυ αυξημενη ευημερια και ποιοτητα ζωης. Δεν γινονται σημερα, λογω εν μερει αντιδρασεων μικρων οργανωμενων ομαδων, αδρανειας αλλα και εν μερει λογω χαμηλων ικανοτητων μερικων πολιτικων! Δεν ειναι τυχαιο, ατομα που ειναι αρκετα εντιμα και ικανα συχνα (εκτος εξαιρεσεων) δεν ασχολουνται με την πολιτικη. Αυτο ειναι αντιθετο με την εννοια της δημοκρατιας, το να ιδιωτευεις στην αρχαια ελλαδα ηταν τοσο λαθος που ο ιδιωτης κατηντησε να ειναι βρισια σε ολες τις λατινογενεις γλωσσες! Οπως ειπε η Αϋν Ραν-ντ πρεπει να ασχολουμαστε με την πολιτικη, για να μην κυριαρχουν σε αυτην τα καθαρματα και οι αναξιοι.
Το πρωτο που θα περιμενα απο ενα νεο κομμα λοιπον που θελει να προσφερει πραγματικο εργο, οχι ικανοποιηση προσωπικων φιλοδοξιων, ειναι να μαζεψει ολους τους Ελληνες που συμφωνουν με αυτους τους στοχους και να προχωρησει στην επιτευξη τους. Να εμπλεξει στην διαβουλευση, να συνδιαλεχτει και να προσπαθησει να πεισει ολους τους λογικους Ελληνες. Ασχετως ιδεολογιας ή κομματικης προελευσης. Δεν ειναι καιρος για μαξιμαλισμους. Με την ιδιωτικοποιηση του ασφαλιστικου μπορει να μην συμφωνουν πανω απο 2% των Ελληνων. Με τον εξορθολογισμο των δημοσιων δαπανων ομως συμφωνει το 40%. Με την πληρη αξιοκρατια σε ολες τις δημοσιες θεσεις μαλλον το 60-70%. Με το να μπει λιγη ταξη και αισθητικη στις πολεις μας συμφωνει (ελπιζω) το 90%. Με την αναγκη να παραγουμε περισσοτερο πλουτο ως χωρα συμφωνει το 99%.
Ουτε ειναι καιρος για ταμπελες. Προσωπικα μου ειναι αδιαφορο αν καποιος δηλωνει φιλελευθερος ή σοσιαλδημοκρατης. Με νοιαζει τι κανει και αν αυτο που κανει προχωραει την χωρα προς εναν καλυτερο δρομο, οπως τον περιεγραψα πιο πανω. Οι ταμπελες συνηθως ειναι εμποδιο στο να κρινω το εργο του…
Εχουμε γεμισει πολιτικους που ιδεολογουν και μιλανε περι παγκοσμιοποιησης, Αφρικης, Ιρακ και Κουβας, αλλα αφηνουν το υπουργειο τους να σαπιζει. Βαρεθηκα, δεν θελω καποιον να φερει τον θριαμβο της φιλελυθερης σκεψης ή να τους πεισει οτι οι ΗΠΑ ειναι καλυτερες απο την Κινα! Θελω καποιον που να φερει αποτελεσμα στα καθημερινα μας θεματα! Περιμενω να σουλουπωσουν δρομους και πεζοδρομια, να φτιαξουν ενα προγραμμα, να μην μοιαζει αλλο η Αθηνα με βομβαρδισμενο τοπιο που καθε κρετινος ανοιγει ενα καινουριο χαντακι εκει που εκλεισε ενα χτες!
Περι φιλελευθερης συμμαχιας
Ολα αυτα που ειπαμε, πως εφαρμοζονται στην περιπτωση της Φιλελευθερης Συμμαχιας? Οι στοχοι που εχουν αναγραφει στην διακηρυξη ειναι ισως οι πλησιεστεροι στην προσωπικη μου ουτοπια που εχω δει στην Ελλαδα. Αλλα δεδομενου οτι μιλαμε για ενα πραγματικο κομμα, οχι ενα νοητικο πειραμα ή μια δεξαμενη σκεψης, νομιζω οτι εχουν κανει καποια λαθη.
1 Πρακτικο λαθος που στηλιτευσαν πολλοι ειναι τα υπερβολικα στενα πλαισια που τιθενται απο την υπερβολικα μεγαλη διακηρυξη, και καποια σημεια τις διακηρυξης που ενοχλησαν ιδιαιτερα.
1.1 Πολλοι, ακομα και φιλελευθεροι, αισθανονται οτι δεν υπαρχει χωρος για μεγαλη συζητηση και αλλαγη της διακηρυξης προς κατι που θα τους ικανοποιει. Εδω ο Νικος Δημου εχει δικιο νομιζω. Ο περιορισμος της διακηρυξης στα απολυτως βασικα και η προσκληση για μαζικη συζητηση θα με εβρισκε συμφωνο. Απο την αλλη οι πρωτεργατες ισως δεν θελουν μαζικη κινηση, ισως απλα θελουν κατι που να τους εκφραζει και που δεν θα καταληξει σε ατερμονες συζητησεις. Ειναι και αυτο αποδεκτο, αν και ισως ενα κομμα δεν ειναι ο καλυτερος φορεας εκφρασης ενος τετοιου σκοπου, οπως εξηγησα ανω.
Υπαρχει βεβαια και ενα πρακτικο θεμα στην διακηρυξη: η μεθοδος διαβουλευσης.
Δεν βλεπω τον λογο για διαβουλευση με κλειστες θυρες ουτε βλεπω τον λογο υπογραφης μιας 16σελιδης διακηρυξης για να συμμετασχει κανεις στο ιδρυτικο συνεδριο. Ζυμωσεις για δημιουργια μιας κινησης πολιτων δεν γινονται στα κρυφα. Και να συμφωνησει κανεις απολυτα με ενα κειμενο 16 σελιδων ειναι σχεδον αδυνατο. Οι λογικοι και μετρημενοι ανθρωποι προσεχουν που βαζουν την υπογραφη τους και να τους ζητας να υπογραφουν στα τυφλα ενα κειμενο ειναι λιγο κακη ιδεα νομιζω…
1.2 Η ιδια η διακηρυξη αναφερεται σε θεματα που θα τα κατετασσα στα ανουσια ή ανεφικτα που ανεφερα ανω. (ακομα και αν αλλαξει η διακηρυξη αυτα τα σημεια νομιζω ειναι κλασικα λαθη στην στοχοθετηση μιας πολιτικης κινησης γιαυτο νομιζω αξιζει να αναφερθουν)
1.2.1 Ανουσια θεματα: Δεν υπαρχει κανενας λογος αναφορας στις ΗΠΑ. Δεν ειμαστε αποικια, δεν ειμαστε στο 1850 που ειχαμε το γαλλικο, το ρωσικο και το αγγλικο κομμα. Ενα ελληνικο κομμα εχει το συμφερον της Ελλαδας σαν στοχο και τιποτα στην διακηρυξη του δεν πρεπει να επιτρεπει παρερμηνεια επ αυτου. Το αν ο αντιαμερικανισμος στην Ελλαδα φτανει σε σημεια παρανοιας ειναι αλλη ιστορια… σιγουρα η καταπολεμηση του δεν ειναι πρωταρχικη δουλεια ενος κομματος.
Επισης μαλλον ατυχης η αναφορα της αγγλικης ως επισημης γλωσσας. Στην ΕΕ ολες οι γλωσσες ειναι επισημες. Θεωρω σωστο το ελληνικο κρατος να προσπαθει να επικοινωνει με τους πολιτες του σε οποια γλωσσα τους ειναι ευκολοτερο, οσο αυτο ειναι οικονομικα δυνατο3. Αυτο συμπεριλαμβανει ομως και την τσακωνικη, την αλβανικη και οποιαδηποτε αλλη. Καμμια αναγκη ειδικης αναφορας της αγγλικης γλωσσας, που υποθετω μαλιστα οτι δεν ανηκει στις πιο σημαντικες και ευρεως διαδεδομενες στον ελλαδικο χωρο.
1.2.2 Ανεφικτα: Ακομα και αν η διανομη της δημοσιας περιουσιας ειχε νοημα4, δεν ειναι εφικτη σε καμμια απολυτως περιπτωση. Δεν εχει νοημα να διακηρυσσεται ως στοχος, οταν μονο φοβιζει και κανενα καλο δεν προκειται να φερει.
Γενικα αυτοι οι στοχοι που χαρακτηριζω ανουσιους και ανεφικτους δεν ειναι μη ευγενεις. Αλλα πιστευω οτι πρωταρχικος στοχος ειναι η κανονικοποιηση της χωρας. Οταν φτιαξουμε μια Ελλαδα με τα βασικα: αξιοκρατια, δικαιοσυνη, χωρις διαφθορα και με λιγοτερη ασχημια, τοτε θα ερθει και η κανονικοποιηση στον χωρο τον ιδεων. Τα συνδρομα καταδιωξης, ο συντηρητισμος, η μισαλλοδοξια θρεφονται απο την μιζερια και την καθημερινη αδικια που ζουνε οι Ελληνες, περιπου οπως γινεται στις αραβικες χωρες (σε πολυ μεγαλυτερο βαθμο βεβαια). Αφαιρεστε τις αιτιες και θα εξαφανιστουν και τα συμπτωματα.
1.3 Η διακηρυξη κατηγορηθηκε οτι ειναι και ακραια. Στο βαθμο που δεν υπαρχει συγκεκριμενη κριτικη, θεωρω μια τετοια κατηγορια ανευ περιεχομενου. Το ακρο απο μονο του δεν ειναι ουτε καλο ουτε κακο. Αν μια θεση δεν ειναι ανουσια ή ανεφτικη οπως την ορισα ανω, δεν εχω κανενα προβλημα αν ειναι ακραια. Ειναι ακραιο ισως να λες οτι 1+1=2. Βρε, μηπως ειναι 2,1? Μηπως ειναι +απειρο? Οχι, πιστευω ακραδαντα οτι 1+1=2.
Ειναι ισως ακραιο να λες οτι εισαι 99% σιγουρος οτι δεν υπαρχει θεος, ή καλυτερα οτι το Συμπαν οπως το βλεπουμε δεν εχει καμμια αναγκη την υπαρξη θεου. Ακραιο? Ισως, αλλα επιστημονικα ακριβες.
2 Αλλο θεμα που θιχτηκε ειναι τα προσωπα που συμμετεχουν και η αλαζονεια τους.
2.1 Δεν θα πρεπει να μας νοιαζει η τοσο η αλαζονεια αλλα το τι λενε.
2.1.1 Δεν θεωρω τρομερα σημαντικη την αλαζονεια για μενα προσωπικα. Περιμενω απο καποιον που θελει να με κυβερνησει να πιστευει πρωτα απο ολα ο ιδιος οτι εχει τα απαραιτητα προσοντα! Αλλα βεβαια, ειναι αυτονοητο οτι περιμενω να τα εχει κιολας. Με αυτην την εννοια δεν με ενοχλει ποτε η αυτοπεποιθηση αφεαυτου, αλλα μονο αν δεν συνοδευεται απο αντιστοιχες ικανοτητες και χαρισματα. Το αν οι υποψηφιοι θα τα εχουν αυτα, θα φανει οταν τους δουμε. Περιμενω ατομα που να μπορουν να επιδειξουν επιτευγματα στην επαγγελματικη τους ζωη ή τουλαχιστον πολυ ισχυρο δυναμικο. Οχι αλλοι αποτυχημενοι επαγγελματιες που το ριχνουν στην πολιτικη.
2.1.2 Αν για μενα η αλαζονεια δεν παιζει ρολο αμεσα, ισως παιζει εμμεσα. Με ενδιαφερει το κομμα που στηριζω να εχει ελπιδες στην Βουλη. Γιαυτο πρεπει με δεδομενο προγραμμα να μεγιστοποιει τις πιθανοτητες εκλογης του. Η αλαζονεια δεν βοηθαει, αρα με βλαπτει εμμεσα. Γενικα το στυλ μετραει πολυ, δεν παμε να βγαλουμε το αχτι μας αλλα να πεισουμε τους συμπολιτες μας οτι αξιζουμε την ψηφο τους.
2.2 Ακουσα, ευτυχως απο λιγους, την κατηγορια οτι καποια ατομα που συμμετεχουν δεν εχουν “ζησει” την Ελλαδα απο μεσα, δεν ανηκουν στον “λαο” κτλ Καλυτερη απαντηση ειναι μια φραση απο το Gladiator: for the people, not of the people. Δεν χρειαζεται να ειναι κανεις ομοιος μου για να με βοηθησει ως πρωθυπουργος (μαλλον ελπιζω να ειναι πιο αποτελεσματικος και εξυπνος απο μενα, αλλιως δεν θα τον ψηφιζα). Χρειαζεται απλα να ενδιαφερεται για μενα (και βεβαια αν δεν με ικανοποιει, αν δεν με πεισει μετα απο 4 χρονια, θα βρει τον δρομο για την εξοδο στις επομενες εκλογες).
Συνοψη
Το νεο κομμα εχει ισως πολλες αδυναμιες, οπως καθε νεα προσπαθεια. Ισως θα προτιμουσαμε την διακηρυξη να ειναι αλλιως. Αλλα η πρωτοβουλια παραμενει αξιολογη και ισως αξια υποστηριξης. Αν μη τι αλλο, μπορει να μετατοπισει την πολιτικη συζητηση προς μια πιο λογικη κατευθυνση, θετοντας τις βασεις για καλυτερες κυβερνησεις απο αλλα κομματα στο μελλον. Οποιος το κριτικαρει, οφειλει ως ενδειξη καλης πιστης να προσφερει και μια δημιουργικη εναλλακτικη προταση.
Προσωπικα, εδωσα τις λιγες προτασεις που μπορω να δωσω. Τους ευχομαι καλη τυχη και καλη δυναμη.
- Η αριθμηση ειναι ψευδοβιττγκενσταϊνικη, δηλαδη σε καθε δεκαδικο ψηφιο εξηγω λιγο πιο αναλυτικα την σκεψη με ενα λιγοτερο δεκαδικο ψηφιο, δηλαδη η 1.1 εξηγει την 1, η 1.11 εξηγει την 1.1 κ.ο.κ. [↩]
- Προσεξτε βεβαια οτι η εντιμοτητα ειναι εκ των ουκ ανευ. Ενας ανεντιμος επιστημονας, ή ενας ανεντιμος μανατζερ, μου ειναι εξισου ανεπαρκεις και προσωπικα αντιπαθεις. [↩]
- Να αναφερω εδω οτι αναζητωντας στο δικτυο στοιχεια περι τοπικης αυτοδιοικησης, βρισκω συχνα σελιδες πολεων στις ΗΠΑ ή στην Αυστραλια που εχουν μεταφραστει στα ελληνικα! Ο σεβασμος των πολιτων φαινεται απο αυτες τις κινησεις νομιζω. [↩]
- Ισχυριζομαι οτι ειναι εντελως λανθασμενος ο τροπος που προτεινεται. Η κατοχη ενος διοικητικου ποσοστου σε μια εταιρεια ειναι ενα πλεονεκτημα που το κρατος δεν πρεπει να πεταει στα σκουπιδια, χαριζοντας μια μετοχη σε καθε πολιτη. Η αξια του συνολου των μετοχων μεμονωμενα ειναι πολυ μικροτερη απο την αξια του συνολου των μετοχων σε ενα χερι (περισσοτερα μπορει να βρει κανεις εδω). Αυτο που θα επρεπε να γινει ειναι ουσιαστικα μια πιο εκτεταμενη πολιτικη ιδιωτικοποιησεων απο οτι σημερα. [↩]
Αυτό το οποίο είναι η προσπάθειά μας είναι μια κίνηση απλών, προβληματισμένων πολιτών, που έχουμε κάθε συναίσθηση των περιορισμών και των δυνατοτήτων μας. Η διακήρυξη δεν είναι ένα κείμενο το οποίο έχει στόχο να πείσει τους Έλληνες να μας ψηφίσουν στις εκλογές. Έχει ένα πολύ συγκριμένο στόχο, να πείσει όλους τους ανώνυμους πολίτες που συμμερίζονται τις ιδέες, τις προτάσεις και τις ανησυχίες μας να έρθουν μαζί μας και να συναποτελέσουν ιδρυτικά μέλη της κίνησής μας. Σε αυτούς απευθύνεται και αυτός είναι ο κύριος ρόλος της.
Επειδή είμαστε μια ομάδα ουσιαστικά ανώνυμων πολιτών, τους οποίους δεν γνωρίζει όποιος διαβάζει την διακήρυξή μας, δεν έχουμε την πολυτέλεια της σύντομης γενικόλογης διακήρυξης. Αν έκανε μια κίνηση ένας επώνυμος δεν θα χρειάζονταν ο ίδιος 16 σελίδες διακήρυξη αλλά πιθανώς 1-2 διότι ο ίδιος κουβαλάει μια ιστορία και κάποιες ιδέες, που οι περισσότεροι που συμφωνούν με αυτές τις γνωρίζουν. Άρα το όνομά του στην υπογραφή συνεπάγεται πολλές ακόμα σελίδες στο μυαλό του καθενός. Αντίθετα τα ονόματα που υπογράφουν αυτήν την διακήρυξη έχουν από μηδενική αναγνωρισιμότητα (πχ εγώ ή ο Παύλος) έως μια περιορισμένη σε ένα στενό κύκλο. Για να πειστεί κάποιος στην σοβαρή και υπεύθυνη απόφαση να συνταχθεί μαζί μας θα πρέπει να έχει μια καλή και ολοκληρωμένη άποψη για τι λέμε, τι πιστεύουμε και τι θέλουμε να πετύχουμε.
Ο δεύτερος ρόλος της διακήρυξης είναι, εκτός του να πείσει, να εξασφαλίσει ότι αυτοί που θα πειστούν θα είναι ιδεολογικά συγγενείς με τους υπόλοιπους. Μια γενικόλογη διακήρυξη που πείθει πολλούς, ενέχει τον κίνδυνο να πείσει ανθρώπους που διαφωνούν θεμελιακά μεταξύ τους. Και αυτό που θέλουμε είναι να εξασφαλίσουμε ένα αποδεκτό κοινό έδαφος μεταξύ των συμμετεχόντων, ώστε οι συζητήσεις μας να πάνε παρακάτω. Θέλουμε πχ ανθρώπους που να δέχονται εξαρχής ότι το δημόσιο πρέπει να αποσυρθεί από επιχειρηματικές δραστηριότητες, ώστε οι συζητήσεις μας να στραφούν στο ποια μέτρα θα προτείνουμε για να γίνει αυτό, και όχι να συζητάμε χωρίς τελειωμό για να πείσουμε τα μέλη για κάτι τέτοιο (οι Ταύροι του Στέφανου Μάνου αντιμετώπισαν τέτοια εσωτερικά προβλήματα). Δεν θέλουμε να παρασύρουμε κανέναν σε κάτι το οποίο δεν το πιστεύει ο ίδιος. Και πάλι, το ότι είμαστε άγνωστοι δεν μας επιτρέπει να περιοριστούμε σε μια σύντομη διακήρυξη για να γίνει αυτό, όπως θα μπορούσε πχ ένας επώνυμος. Βλέποντας το πόσες επιπλέον πληροφορίες μου έχουν ζητηθεί μέσω email αλλά και δημόσια, νομίζω ότι και οι 16 δεν ήταν αρκετές.
Για τις παρατηρήσεις επί της διακήρυξης:
Η αναφορά στον ελληνικό τυφλό αντιαμερικανισμό δεν είναι καθόλου άλλη ιστορία και δεν μας κάνει καθόλου αποικία. Δεν είναι αναφορά στις ΗΠΑ, είναι αναφορά στα ελληνικά ιδεολογήματα του αντιαμερικανισμού. Ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα δεν είναι απλά ένα τυχαίο δυσάρεστο γεγονός. Είναι από τους ισχυρότερους συνεκτικούς δεσμούς μεταξύ των δυνάμεων που εμείς πιστεύουν ότι κρατάνε την Ελλάδα πίσω από τα ισχυρότερα ιδεολογικά όπλα που χρησιμοποιούνται για την πολιτική παραπλάνηση του ελληνικού λαού. Οι ΗΠΑ ή η πολιτική τους είναι δευτερεύοντα και άσχετα θέματα με αυτό που λέμε. Θυμάμαι ένα άρθρο του Σωτήρη για το πώς χρησιμοποιείται ο αντιαμερικανισμός για να μην γίνουν στην Ελλάδα ψηλά κτήρια (δεν θα γίνει το Χαλάνδρι Μανχάταν κτλ). Αν δεν πολεμήσεις αυτόν τον θυμικό αντιαμερικανισμό δεν θα μπορέσεις ποτέ να πείσεις για αναγκαίες αλλαγές εσωτερικής πολιτικής που δεν έχουν τίποτα να κάνουν με τις ΗΠΑ (στην συγκεκριμένη περίπτωση για την ανάγκη ψηλών κτηρίων). Αυτά για τα ανούσια.
Τα ανέφικτα, κατά την γνώμη μου δεν είναι καθόλου ανέφικτα. Είναι σίγουρα δύσκολα και θέλουν βάθος χρόνου. Πχ οι προτεινόμενες αλλαγές στην παιδεία (ή οι προτάσεις σου σε ένα προηγούμενο άρθρο για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση) είναι πολύ πιο δύσκολες, και χρειάζονται συνταγματικές αλλαγές που τις καθιστούν πολύ λιγότερο επιτεύξιμες από την διανομή. Μπορεί για την σημερινή πολιτική πραγματικότητα να έχουν μηδενικές πιθανότητες εφαρμογής.
Αλλά η πολιτική διακήρυξη ενός κόμματος δεν μπορεί να έχει προτάσεις με ορίζοντα τετραετίας!! Δεν είναι πολιτικό πρόγραμμα εκλογών. Είναι διακήρυξη-κάλεσμα προς αυτούς που συμμερίζονται παρόμοιες αρχές και θέλουν να πετύχουν παρόμοιους στόχους. Και το βάθος χρόνου της υλοποίησης αυτών των στόχων δεν μπορεί να λειτουργεί περιοριστικά στην διατύπωσή τους.
Και για τις γενικότερες παρατηρήσεις:
Δεν έχω ούτε τα υλικά μέσα, ούτε την δυνατότητα, ούτε τις προσβάσεις, ούτε τίποτα που να μπορούν να δημιουργήσουν ένα κόμμα εξουσίας. Έχω όμως την ανάγκη να πω 5 πράγματα, και να δω τις φιλελεύθερες ιδέες και πάλι στο τραπέζι του πολιτικού διαλόγου. Με αυτά τα δεδομένα, ο πολιτικός πραγματισμός επιβάλει ένα μικρό, ιδεολογικά συμπαγές κόμμα που να συσπειρώνει αρχικά κόσμο για τις ιδέες του, και στη συνέχεια να πορευτεί ανάλογα με την απήχηση των ιδεών και των λόγων του. Και σε βάθος χρόνου ίσως βγει από αυτό και κάποιος πολιτικός, δεν μπορώ να το προδικάσω.
Αυτό όμως που μπορώ να προδικάσω είναι ότι αν περιμένουμε την παρθενογένεση ενός νέο μεγάλου κόμματος εξουσίας με έτοιμους πολιτικούς κτλ θα περιμένουμε για πολλά χρόνια (ήδη έχουν περάσει πάνω από 30 από την τελευταία φορά), και δεν υπάρχει κανένας λόγος μια τέτοια προσμονή να αναστέλλει την προσπάθεια να υπάρχει συγκροτημένη πολιτική έκφραση του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα. Και γι΄αυτό συμμετέχω σε μια κίνηση απλών προβληματισμένων πολιτών για να αποκαταστήσουμε πρώτα και κύρια αυτό το πολιτικό έλλειμμα.
Επίσης, δεν πιστεύω ότι μπορώ να περιμένω από τα υπάρχοντα κόμματα, τις αλλαγές που πιστεύω ότι χρειάζεται ο τόπος. Και αυτό δεν είναι πρόβλημα προσωπικοτήτων. Και τα δύο κόμματα εξουσίας, διαθέτουν ανθρώπους πιο έξυπνους, πιο συγκροτημένους και πιο καταρτισμένους από εσένα ή εμένα. Δρουν όμως κάτω από περιορισμούς και τις ισορροπίες μηχανισμών, εξαρτήσεων και διαπλοκών, που ουσιαστικά ψαλιδίζουν τις ικανότητές τους. Δεν έλειψαν ποτέ οι ικανοί και πραγματιστές πολιτικοί σε όλους του χώρους.
Πιστεύω, παρά τις όποιες ιδεολογικές μου διαφωνίες, ότι Κώστας Σημίτης ήταν ένα από τα καλύτερα παραδείγματα έντιμου, σοβαρού, πραγματιστή και ικανού πολιτικού που πέρασε τα τελευταία χρόνια από τη χώρα. Απέτυχε όμως να προχωρήσει στις αλλαγές που οραματίστηκε (τον ονομαζόμενο εκσυγχρονισμό του) παρότι βρέθηκε στην ισχυρότερη θέση του ελληνικού πολιτικού συστήματος που μπορεί να βρεθεί Έλληνας πολιτικός: πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (που σημαίνει πολύ πιο ελεγχόμενες αντιδράσεις συνδικαλιστών κτλ). Τελικά αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με τους μηχανισμούς, και οι προσοδοθήρες συνέχισαν το έργο τους.
Αν ο Σημίτης δεν πέτυχε παρά τα προσόντα του και παρά την εξουσία του, αυτό δείχνει για μένα τα όρια της επιτυχίας του που μπορεί να περιμένει κανείς από έναν πολιτικό ενταγμένο στα ελληνικά κόμματα εξουσίας. Και υπογραμμίζει ακριβώς την ανάγκη για ιδεολογικά κόμματα που θα δώσουν μάχες ιδεών για να γίνουν ευρύτερα αποδεκτές οι αλλαγές. Και είναι πολύ πιο συνεπές για έναν φιλελεύθερο να παλεύει για να μεταβάλλει ιδεολογικά την κοινωνία απέναντι σε μεταρρυθμίσεις, παρά να παλεύει για δώσει σε κάποιον φωτισμένο πολιτικό την εξουσία να τις επιβάλλει παρά την αντίθεση της κοινωνίας.
Ένα τέτοιο κόμμα λείπει από τη χώρα. Ένα κόμμα που δεν θα χαϊδεύει αυτιά λέγοντας ευχάριστα και δημοφιλή πράγματα, αλλά που θα πολεμάει τις ιδεολογικές ρίζες της δυσαρέσκειας. Σήμερα μπορεί ελάχιστοι να κατανοούν την ανάγκη των βαθιών αλλαγών στο ασφαλιστικό. Τα όρια αντοχής του συστήματος θα δοκιμαστούν έντονα την επόμενη δεκαετία, και όταν φτάσει στο χείλος του γκρεμού τότε δεν θα είναι 2% αυτοί θα συμφωνούν μαζί μας. Επειδή αν περιμένουμε να συμφωνήσουν οι πολλοί μαζί μας, πιθανόν τότε να είναι αργά, πρέπει στο τραπέζι του πολιτικού διαλόγου αυτά που λέμε να τεθούν από τώρα.
Πιστεύω σε ένα ξεκάθαρο ιδεολογικά φιλελεύθερο πολιτικό φορέα. Αυτό σημαίνει ότι θέλουμε να έχουμε αξίες (πχ το πρωτείο του ατόμου), στόχους που να τις αναδεικνύουν (πχ απόσυρση του κράτους από τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες) και μέσα που να πραγματώνουν αυτούς του στόχους (πχ λογικά, σταδιακά, πραγματιστικά μέτρα). Αυτό δεν αποτελεί προσωπική ουτοπία. Είναι μια ξεκάθαρη, διάφανη, ειλικρινής και ρεαλιστική προσέγγιση και με την διακήρυξη καλούμε όσους συμμερίζονται αυτή την λογική προσέγγισης της πολιτικής να συστρατευθυούν μαζί μας.
Η αποϊδεολογικοποίηση (=η αποσιώπηση των αρχών μας) στο όνομα του πραγματισμού (=του μέσου των στόχων) ή οποιουσδήποτε άλλου μέσου (=ειλικρίνειας, εντιμότητας κτλ) είναι ιδεολογικά, φιλοσοφικά και πολιτικά ανερμάτιστη και επικίνδυνη. Ένας φτηνός λαϊκισμός. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανέντιμο, ανειλικρινές και παράλογο από το να ισχυρίζεσαι ότι στηρίζεις την πολιτική σου και τις προτάσεις σου στην ειλικρίνεια, την εντιμότητα ή την λογική. Κάθε πολιτική πρόταση και μέτρο έχει στόχους. Ποιοί είναι αυτοί; Το καλό του κράτους; Το καλό κάποιων πολλών; Το καλό κάποιων λίγων συγκεκριμένων; Λογικοί, πραγματιστές πολιτικοί υπάρχουν σε όλους τους χώρους. Σοσιαλδημοκράτες, συντηρητικοί, κομμουνιστές, λαϊκοδεξιοί. Στηρίζονται όμως σε αρχές και ιδεολογίες που δεν μπορούν να εκφράσουν έναν φιλελεύθερο, και γι’αυτό όσο λογική και εφικτή και να είναι η πολιτική τους πρόταση δεν μπορεί παρά να δημιουργεί συγκρούσεις με τον πυρήνα των φιλελεύθερων αξιών. Αν μια πολιτική κίνηση δεν είναι ξεκάθαρη ιδεολογικά και δεν θέτει τις αξίες της ως βάση της πολιτικής πρότασης και παρουσίας δεν θα είναι παρά μια πρόσκαιρη πολιτική σαπουνόφουσκα (το παράδειγμα της περίπτωσης Αβραμόπουλου είναι ενδεικτικό), παρά τους πόρους και τις προσβάσεις του.
Τελικά, η προσπάθειά μας είναι μια προσπάθεια απλών πολιτών με μικρά μέσα, να στήσουμε έναν φορέα πολιτικής έκφρασης του ελληνικού φιλελευθερισμού. Να εκφράσουμε τους εαυτούς μας και να βοηθήσουμε να εκφραστούν και όλοι όσοι συμμερίζονται τις αρχές και τους στόχους μας. Και η όποια επιτυχία ή αποτυχία μας επιφυλάσσει το μέλλον, θα είναι αποκλειστικά συνάρτηση του πόσο γνήσια και ειλικρινά εκφράσαμε όλοι τους εαυτούς μας.
Ιδού η ρεαλιστική άποψη :
Ο πρωθυπουργός
Στίχοι: Μάρκος Βαμβακάρης, Φράγκος
Μουσική: Μάρκος Βαμβακάρης, Φράγκος
Πρώτη εκτέλεση: Μάρκος Βαμβακάρης, Φράγκος
Βάζω υποψηφιότητα
Πρωθυπουργός να γίνω
Να κάθομαι τεμπέλικα
Να τρώω και να πίνω
Όταν θα μπαίνω στην Βουλή
Εγώ θα διατάζω
Θα τους πατώ τον ναργιλέ
Και θα τους μαστουριάζω
Δεν θα’μαι ο Κοντύλης μας
Πάει κι ο Βενιζέλος
Την πούλεψε κι ο Δερμερτζής
Που θα ‘φερνε το τέλος
Οσοι γινούν Πρωθυπουργοί
Όλοι τους θα πεθάνουν
Τους κυνηγάει ο λαός
Απ’ τα καλά που κάνουν
Πρεπει να ομολογησω πως οι αποψεις του κ.Σ.Γεωργανα με βρισκουν απολυτα συμφωνο.Αδυνατω να φανταστω καλυτερο τροπο να εκφραστουν τα οσα πιστευω γυρω απο την κινηση αυτη πολιτων που ονομαζεται φιλελευθερη συμαχια.Πιστεψτε με πως αν γινοταν εκλογες αυριο κιολας δε θα ειχα κανενα δισταγμο να δωσω την ψηφο μου σε μια τετοια κινηση ομως το νοημα της ψηφου θα ηταν αυτη του να “περασω μηνυματα” δια μεσου αυτης.Στην πραγματικοτητα θα αισθανομουν σαν καποιον φιλο του πασοκ που ομως ψηφιζει κκε η συνασπισμο για να μετατοπισει το κεντρο βαρους του ιδιου του του κομματος.Και θα υπαρχει παντα ο κινδυνος σε περιπτωση εντονης πολιτικης αντιπαραθεσης η ψηφος να γινεται “πολιτιμη” οπωτε και να επιστρεφει στην αγγαλια του “μητρικου κομματος”.Θα ηταν πραγματικα κριμα αλλη μια φιλελευθερη κινηση να αποτυχει,εστω και αν αυτη ειναι κινηση πολιτων και οχι πολιτικων(δε νομιζω οι ελληνες να συγκινηθουν ιδιαιτερα).
Υ.Γ.Ειμαι απολυτα συνειδητοποιημενος οτι η αποψη που εκφραζω εδω ειναι καθαρα προσωπικη με την ισχυ που εχει η αποψη ενος απλου πολιτη με την ταπεινοτητα της μετριας κοινωνικης θεσης.Το λεω γιατι καθε φορα που γραφω στο φορουμ αυτο αναρωτιεμαι αν υπαρχει πραγματικος λογος να το κανω.Η αληθεια ειναι οτι τρεφω μεγαλη συμπαθεια προς τη σελιδα αυτη και οσους γραφουν και αν γραφω κατι ειναι για να σας δωσω απλα ενα στατιστικο στοιχειο.(καλη χρονια-ειναι το πρωτο μου κομμεντ για φετος)
Τα θερμά μου συγχαρητήρια γι’αυτή τη δουλειά, Σωτήρη. Βέβαια κι ο Φώτης σηκώνει κάποιες ενδιαφέρουσες ενστάσεις (πχ εκεί που λέει για τις μακροπρόθεσμες- και όχι 4ετίας- βάσεις μιας πολιτικής διακήρυξης) που θέλουν διάλογο και συζήτηση.
Σίγουρα μια σύνθεση των ιδεών σας αποτελεί το δικό μου δέον.
Σύμφωνα με τα κριτήρια του Σωτήρη, κόμματα όπως το ΚΚΕ δε θα έπρεπε να υπήρχαν. Αν και αισθάνομαι αρκετά άβολα να χρησιμοποιώ το ΚΚΕ ως παράδειγμα, δε θα έπρεπε να αγνοούμε την επιτυχία του. Πρόκειται για ένα κόμμα που δεν ξεπέρασε ποτέ το 10%, είναι αρκετά hard core και ανοίκει ουσιαστικά στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής. Έχει καταφέρει όμως να επιβάλει σε όλα τα υπόλοιπα κόμματα την ατζέντα του και να κάνει την ιδεολογία του κυρίαρχη.
Μπορεί εύκολα να αναζητήσει κανείς το μανιφέστο του ΚΚ και να ανακαλύψει πόσοι από τους στόχους του (ουτοπικότατοι όταν διατυπώθηκαν) αποτελούν σήμερα κοινό τόπο σε όλα σχεδόν τα κομματικά προγράμματα.
Κατά δεύτερο λόγο, υπάρχουν αρκετά κόμματα σήμερα (και στην Ευρώπη) που εκφράζουν τις φιλελεύθερες ιδέες που θέλει να αντιπροσωπεύσει η ΦΣ, και πολλές φορές σε πιο “ακραίες” ή “ουτοπικές” μορφές. Κάποια από αυτά δε συμμετέχουν σήμερα και στους κυβερνητικούς συνασπισπούς της χώρας τους. Δε νομίζω ότι η ΦΣ είναι πιο ακραία ή ουτοπική από τους radikali στην Ιταλία ή τους φιλελεύθερους της Σουηδίας.
Η ΦΣ δεν έχει νομίζω τη φιλοδοξία να βρεθεί στην κυβέρνηση – τουλάχιστο όχι άμεσα. Πρώτος στόχος είναι να ακουστούν οι φιλελεύθερες ιδέες σε μια χώρα που κυριαρχεί ο γαλαζοπρασινοκόκκινος σοσιαλισμός και να ασκήσει πίεση στο πολιτικό σκηνικό ώστε να κινηθεί η πολιτική σκηνή στην επιθυμητή κατεύθυνση.
Αν δεν ακουστεί όμως μια φωνή υπέρ της ατομικής ελευθερίας, ο πραγματισμός οδηγεί αναγκαστικά στο συντηρητισμό που εκφράζει η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ και καθορίζεται από τις ακρότητες του ΚΚΕ και του ΛΑΟΣ. Το καλύτερο επιχείρημα υπέρ της παρουσίας ΦΣ δίνεται νομίζω από τον Χάυεκ στο κλασικό ‘Γιατί δεν είμαι συντηρητικός’.
Ελπίζω ο Σωτήρης να αναθεωρήση και σύντομα να βοηθήσει κι αυτός την προσπάθεια.
Γιωργο
το παραδειγμα του ΚΚΕ το συζητουσα προσφατα με αλλον. Δεν συμφωνω οτι το ΚΚΕ εχει περασει την ιδεολογια του στους αλλους. Η ιδεολογια του περασε μεσα απο την δουλεια παρα πολλων, που δεν σχετιζονται με το ΚΚΕ (Συνασπισμος, ΠΑΣΟΚ ακομα και ΝΔ), ερχεται ακομα και απο την κυριαρχη κουλτουρα στην Ευρωπη επι δεκαετιες (ειμαστε απλα πισω, αλλα αυτες πολλες απο αυτες τις ιδεολογιες κυριαρχουσαν και στην Ευρωπη πριν χρονια, οταν ας πουμε εγινε ο Μαης του 68) και στην παγκοσμια τεχνη (νομιζω πχ οτι εργα τεχνης οπως το death of a salesman που διδασκονται σε καθε σοβαρο σχολειο και καθε Σχολη Φιλολογων στηριζουν πολυ την αριστερη ιδεολογια). Το ΚΚΕ σημερα (και ξερω οτι συμφωνεις) ειναι ενα πληρως περιθωριακο και συντηρητικο κομμα, γραφικο για καθε σοβαρα σκεπτομενο ατομο, παρολο που στον ιδεολογικο του χωρο υπαρχει περιθωριο για νεα δουλεια (βασικα υπαρχει πολυ περιθωριο γιατι το ΚΚΕ δεν εχει αλλαξει εδω και 50 χρονια, ενω ο κοσμος εχει αλλαξει τρομερα και ενισχυεται συνεχως τα τελευταια χρονια νομιζω η αναγκη για φιλοσοφικη συζητηση απο αυτην την μερια του πολιτικου φασματος). Το ΚΚΕ μαλλον δυσφημιζει την αριστερα, δεν την ενισχυει.
Γιαυτο νομιζω θελει πολλη προσοχη πως θα γινει η ΦΣ. Δεν νομιζω οτι ο φιλελευθερος χωρος της Ελλαδας αντεχει πολλα πληγματα.
Οι αλλες χωρες της Ευρωπης που μιλας, εχουν και εντελως αλλο εκλογικο σωμα νομιζω. Παρολαυτα, το FDP της Γερμανιας πχ (του οποιου ο προεδρος ειναι Βοννεζος και μιλα σχετικα τακτικα στο πανεπιστημιο μου) ειναι νομιζω αρκετα πραγματιστικο και προσπαθει συνειδητα να συμμετεχει στην εξουσια.
Στην Ελλαδα οι ανθρωποι εχουν πολυ μικρη εξοικιωση με τον φιλελευθερισμο. Δουλεια ενος πολιτικου κομματος ειναι νομιζω να τον φερει στον κοσμο απο την πιο προσιτη και χρησιμη του μερια. Αυτο αποκλειει νομιζω μαξιμαλισμους και ουτοπιες. Οταν μιλαμε για πολιτικη θελω αποτελεσμα, οχι ικανοποιηση προσωπικων στοχων, ή την ευχαριστηση οτι “τους τα ειπαμε καλα ενα χερακι”!
Γιατι ναι μεν καποιες καλες αποψεις με καλη στηριξη σε εκλογες (να σημειωσω οτι καλη στηριξη σημαινει τουλαχιστον μισο εκατομμυριο ψηφους, οταν το ΚΚΕ παιρνει 600.000 και παρολαυτα δεν εχει καμμια ελπιδα εξουσιας) μπορουν να μετακινησουν το εκλογικο φασμα, αλλα καποιες μαξιμαλιστικες αποψεις χωρις στηριξη στις εκλογες μπορει να κανουν ακομα και ζημια, βαφοντας καποιες αποψεις ως “γραφικες” και “αποτυχημενες” (εδω προσεξτε την κλασικη φιλολογια στην Ελλαδα που ισχυριζεται οτι ο φιλελευθερισμος “απετυχε πολλαπλα”, και ειδικα το 91-93. αυτο το στιγμα μενει ακομα βεβαια!)
Ειμαι οπαδος της ουτοπιας και δεν με ικανοποιει η μετριοτητα, ουτε οι μεσοβεζικες λυσεις. Γιαυτο ομως και δεν φτιαχνω κομμα! Αν εκανα κατι, λογικα θα ηταν ενα ινστιτουτο, ενα ιδρυμα σκεψης και στοχασμου που μπορω να δουλευω οπως θελω χωρις τους ασφυκτικους περιορισμους της ελληνικης πολιτικης πραγματικοτητας. αλλα αν εκανα κομμα νομιζω θα πιεζα τον εαυτο μου να ακολουθει τους κανονες που εξηγησα στο αρθρο…
δημητρη, για μενα τουλαχιστον το σχολιο σου ειναι πολυ χρησιμο. Πρεπει να διαλυθει η παρεξηγηση οτι πρεπει να σχολιαζουν μονο εχουν να γραψουν 60 παραγραφους. Ενα συντομο και περιεκτικο σχολιο σαν το δικο σου ειναι εξισου καλο να υπαρχει (και οχι μονο επειδη συμφωνει μαζι μου 🙂 ).
στον φωτη θα απαντησω καπως πιο περιεκτικα οταν εχω χρονο, γιατι τωρα αδυνατω…
Το ΚΚΕ ασκεί συνδικαλιστικά και επικοινωνιακά δυσανάλογα μεγάλη δύναμη (π.χ. ΠΑΜΕ και Κανέλλη), μια δύναμη που έχει ένα πραγματικό αποτέλεσμα στην σκέψη των ψηφοφόρων (άσχετα αν τελικά ψηφίσουν αυτοί ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ) που έχει κατά συνέπεια ένα πραγματικό αποτέλεσμα στην πολιτική των δύο μεγάλων κομμάτων μέσω της μονοπώλησης του διαλόγου από αριστεροφασιστικές απόψεις. Όταν υπάρχει ΛΑΟΣ, ΣΥΝ, ΚΚΕ και τα πιο αντιφιλελεύθερα μέρη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για να υποστηρίζουν αντιφιλελεύθερες πολιτικές και απόψεις είναι δεδομένο ότι ο δημόσιος διάλογος δεν έχει χώρο για τον φιλελευθερισμό. Αμφιβάλλω αν ένα think-tank μπορεί να διεκδικήσει χώρο στον διάλογο, ενώ ένα πολιτικό κόμμα μπορεί να το κάνει, ακόμα και αν υποστηρίζεται μόνο από μια μειονότητα ψηφοφόρων που ήταν έτοιμη να ακούσει ένα ξεκάθαρο φιλελεύθερο πολιτικό μήνυμα.
Καλοδουχέμουνη η κριτική ,πολύ περισσότερο δε από ένα απλό “μπράβο βρε παιδιά”.
Νομίζω ότι υπερβάλλεις όταν απαιτείς ένα μέλος κόμματος να ταυτίζεται 100% με τις απόψεις του κόμματός του. Είναι φυσιολογικό σε κάθε κόμμα να υπάρχουν διαφορετικές τάσεις και απόψεις από την κοινή ζύμωση των οποίων συχνά προκύπτουν οι πλέον γόνιμες συζητήσεις. Αν όλοι ταυτίζονταν με την κομματική γραμμή 100% δε θα υπήρχε ανάγκη ψηφοφοριών και οργάνων ,το αποτέλεσμα θα ήταν προδιαγεγραμμένο.
-Κάθε ιδρυτική διακήρυξη διαθέτει έναν αέρα ουτοπισμού, ο λόγος είναι προτρεπτικός ,δε νομίζω να έχει υπάρξει ποτέ μετριοπαθής διακήρυξη. Και αυτό γιατί πρέπει πάντα να δίνεις στον αναγνώστη να καταλάβει ότι κάτι καινούριο συμβαίνει ότι κάποιος μπήκε στο δωμάτιο.
-Το τι στόχους μπορεί να έχει η ΦΣ και αν θα τους πετύχει δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Ένα πράγμα είναι βέβαιο, αν κανείς δεν αποδεχτεί την ύπαρξη του καινούριου υπό το πρίσμα “δες το λογικά, δεν υπάρχει περίπτωση να σπάσει ο δικομματισμός” η ΦΣ θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη.
Παιδιά, μην τα μπερδεύετε πολύ τα πράγματα γιατι είναι ήδη μπερδεμένα, στη σύγχρονη Ελλάδα. Οι ζυμώσεις που γίνονται εδώ πέρα είναι εμβρυϊκές και γι’ αυτό το λόγο, και μια κουβέντα παραπάνω θα ακουστεί, κια κάποιες αστοχίες μπορεί να γίνουν.
Το θέμα είναι ότι σε πολλά θέματα αρκεί να υπάρξει ένα πρωτόλειο ιδεολογικού πλαισίου και οι μετέπειτα δράσεις θα έλθουν μόνες τους. Αν πχ η ΦΣ είναι υπέρ της εξωστρέφειας, τότε λογικό είναι ότι η Αγγλική γλώσσα καθίσταται εκ των ουκ άνευ, εφόσον παραμένει ακόμα η πρώτη διεθνής γλώσσα.
Το ερώτημα που θα τεθεί στην κοινωνία είναι απλό: Είσαστε ευχαριστημένοι από αυτό που βιώνετε; Θα θέλατε κάτι άλλο αλλά δεν ξέρετε τι; ; Θέλετε να το αλλάξετε; η, εφόσον δεν μπορείτε να το αλλάξετε άμεσα, θέλετε να διατυπώσετε μια θέση διαφορετική από αυτή που σας προτείνουν μονομερώς οι άλλοι;
Παιδιά, πολλοί από τους γύρω σας, πάρτε το χαμπάρι πλέον, είναι εν δυνάμει φιλελεύθεροι, whatever this means. Χρόνια τώρα αισθάνονται σαν αρειανοί και δεν έχουν που να απευθυνθούν και νομίζουν ότι δεν υπάρχει κανένας να τους ακούσει. Απλά θέλουν τον τρόπο τους απλά και κατανοητά, ξεκινώντας πάντα από τη διαπίστωση ότι δεν πάει άλλο. Από εκεί και με καλή διάθεση, η πρόοδος θα έλθει.
Αυτά που μας ενώνουν είναι πολλαπλάσια από αυτά που μας χωρίζουν. Μην το ξεχνάτε αυτό.
ναυαγιο ισα ισα δεν περιμενω οτι κανεις μπορει να συμφωνησει με τους αλλους 100%! ακριβως αυτο λεω, οτι ενα κομμα πρεπει να το συνειδητοποιει αυτο και να βρισκει αυτα που εχουν κοινα πολλοι ψηφοφοροι!
μα το καινουριο στην Ελλαδα δεν ειναι ενα κομμα που άλλα λεει και άλλα πραττει! δεν ειναι ενα κομμα που κηρυσσει ουτοπιες και φερνει την κολαση! νεο θα ειναι ενα κομμα που μου δειχνει 5-10 απαραιτητες κινησεις και με πειθει οτι ειναι ετοιμο να τις φερει εις περας!
αν δεν βαλει ομως στοχους και δεν εχει ενα ρεαλιστικο πλανο μπορω να εγγυηθω οτι δεν θα τους πετυχει!
Κωστα
ενταξει δεχομαι οτι το ΚΚΕ εχει δυσαναλογη φωνη σε σχεση με το πολιτικο του βαρος, αλλα εξηγησα γιατι νομιζω οτι την εχει. Η ΦιΣ δεν θα εχει τετοιο βαρος αυτοματα βεβαια!
γιατι θεωρεις οτι ενα κομμα θα εχει προβολη στα ΜΜΕ αυτοματα επειδη λεγεται κομμα? Ας δωσω μερικα νουμερα απο τις τελευταιες εκλογες: ενα κομμα που πολλοι ξεχνουνε οτι υπαρχει, πηρε 130.000 ψηφους (το ΔΗΚΚΙ)! Ποση προβολη εχει σημερα αυτο το κομμα, παρολο που το ηγειται ενας πρωην υπουργος με καποια απηχηση καποτε? Υπαρχει ενα κομμα που πηρε 20.000 ψηφους και νομιζω οτι κανεις οτι απολυτως κανεις δεν το παιρνει στα σοβαρα, η Ενωση Κεντρωων. Και υπαρχει ενα κομμα με 11.000 ψηφους που δεν το εχω ακουσει ποτε, το ΜΕΡΑ. Δεν ξερω ποσους ψηφοφορους περιμενει η Φι.Σ. αλλα με μια χονδρικη εκτιμηση θα τους εβαζα να εχουν μια οροφη σε πρωτη φαση τις ψηφους που πηραν οι Φιλελευθεροι στις τελευταιες τους 2 εκλογες δηλαδη περιπου 100.000. Αυτο αν εχουμε 100% συσπειρωση, πραγμα δυσκολο.
Δυστυχως με τα σημερινα ΜΜΕ, ενα τετοιο ποσο δεν ειναι ελκυστικο για κανενα καναλι, ετσι νομιζω οτι η προβολη θα ειναι αδυναμη. ενα think tank αντιθετα, ειναι επιστημονικο ιδρυμα, οχι πολιτικο, ετσι μπορει να προβαλλεται απο αρκετα περισσοτερους. Τα δεδομενα περι ανεργιας, διαφθορας κτλ που μπορει να συλλεγει και αναλυει ενα ινστιτουτο δεν ενδιαφερουν 1%, ενδιαφερουν 99%!
επιστρεφω παλι αργοτερα, γιατι πρεπει να φυγω…
Καλησπέρα σας, στο σημείο 1.1 του κ.Γεωργανά {προσωπική ουτοπία} νομίζω εντάσσεται και η διαμάχη των Επαναστατών του 21 μεταξύ τους.
Στο σημείο 2 {ποιον πολιτικό προτιμώ} θα πρόσθετα και τον χαρακτηρισμό {πρόσωπο που ξέρει να κερδίζει και να παρασύρει την ψυχή του λαού.}
Ευχαριστώ!
Αυτό που εξήγησες Σωτήρη ήταν ότι “άλλοι φέραν ή διαδώσαν στην Ελλάδα τις απόψεις του ΚΚΕ”. Αν εννοείς το ΣΥΝ και τα άλλα κόμματα της αριστεράς τότε συμφωνώ (αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα). Και οι φιλελεύθερες ιδέες στην Ελλάδα εκφράζονται από ανθρώπους που έχουν ζήσει στο εξωτερικό, ανένταχτοι σε κάποιο πολιτικό κόμμα, και έτσι αυτομάτως προβάλλουν τον φιλελευθερισμό με τα λόγια και τις πράξεις τους όταν έρχονται στην Ελλάδα. Όμως δεν έχουν κάποιον να τους συσπειρώσει ή να τους κατευθύνει (όπως έχουν οι αριστεροί). Το ζητούμενο είναι η ΦιΣ να μπορέσει, όπως και το ΚΚΕ, να δράσει σαν μαγνήτης/πυξίδα ώστε το δυναμικό αυτών των ανθρώπων να μη μείνει ιδεολογικά και πολιτικά ανεκμετάλευτο.
α)Συμφώνω με τον κ. Μαλούκο ότι υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που είτε συμφωνούν με τις γενικές αρχές της ΦΣ, είτε θα δεχόντουσαν να δοκιμάσουν κάτι καινούριο (όχι νέα έκδοση, αλλά νέο προϊόν).
β)Φυσικά και είναι δεδομένο οτι θα υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των φίλων κάποιου σχηματισμού(όσο πιο καταρτισμένα είναι τα μέλη σε τόσο περισσότερα θέματα θα διαφωνούν – όχι όμως στην αρχή των θεμάτων αλλά στις λεπτομέρειες τους) όμως καλό θα ήταν να αναγνωρίσουμε οτι περισσότερα μας συνδέουν παρά μας χωρίζουν(σχόλιο 8, από Ναυάγιο)[αν ‘τα σπάσουμε’ επειδή μερικοί θέλουν να γίνει η αγγλική γλώσσα 2η επίσημη κι άλλοι όχι, ενώ όλοι ξέρουμε οτί γι’ αυτό έχει φροντίσει η αγορά, τότε καλύτερα να γίνουμε μέλη του ΚΚΕ μ-λ ή μ-λ ΚΚΕ, με τρόπο λήψης αποφάσεως αν το πρώτο νούμερο του Τζόκερ στην επόμενη κλήρωση θα είναι μονό ή ζυγό].
γ)Πιστεύω οτί καλό είναι να υπάρχουν μακροπρόθεσμοι στόχοι. Πρέπει να αναγνωρίσουμε όμως την παγίδα κάποιας ‘ιδεολογικής καθαρότητας’. Αν δούμε ότι για κάποιο λόγο η αυξημένη κρατική παρουσία είναι πρόσκαιρα αναγκαία να το δεχτούμε και να το υποστηρίξουμε, παρ’ όλο που πιστεύουμε στην ελάχιστη δυνατή παρουσία του κράτους στη καθημαερινή ζωή(π.χ. ας υποθέσουμε ότι κάποια περιοχή χρειάζεται περισσότερη αστυνόμευση λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών της. Έχω την άποψη ότι για το χρόνο που θα χρειαστεί η αγορά/κοινωνία/κράτος να θέσει σε λειτουργία μηχανισμούς αντιμετώπισης των αιτιών αυτών των ιδιαίτερων συνθηκών, δε θα ήταν κακό μέτρο η παραπάνω αστυνόμευση).
δ)Νομίζω ότι λόγω της διαφαινόμενης ευρείας εκλογικής νίκης της Ν. Δημοκρατίας και της ωριμότερης πολιτικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας, είναι ιδανική η στιγμή να ζητήσουμε από ανθρώπους που συμφωνούν μαζί μας να αλληλοστηριχθούμε. Επιπλέον το όποιο φιλελεύθερο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ κατα τη γνώμη μου θα αηδιάσει από την πολωτική και έντονα κρατικιστική προεκλογική εκστρατεία που θα διεξάγει το κόμμα ‘τους’.Κατα δεύτερο λόγο το ίδιο πιστεύω και για το κατά πολύ μικρότερο αριθμό φιλελευθέρων στο ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ ούτε καν το σχολιάζω. Εάν τέλως πάντων δούμε ότι δεν μπορούμε να πείσουμε κάποιον να αλλάξει κόμμα, ίσως να μπορούμε να τον πείσουμε να στηρίξει φιλελεύθερους πολιτικούς μέσα στο κόμμα του. Πάντως σημαντικότατο είναι να συμφωνήσουμε σε κάποιες σταθερές γενικές αρχές και να αρχίσουμε ο καθένας μας όπως μπορεί να κάνουμε γνωστή την ύπαρξη της Φ.Σ., πάρα πάρα πολλοί απλά δε τη γνωρίζουν ακόμη κι αν ασχολούνται με την πολιτική και ενεργά ενημερώνονται για τις εξελίξεις.
Στόχος μου ήταν ένα σύντομο, περιεκτικό σχόλιο. Απέτυχα. Την επόμενη φορά θα προσπαθήσω περισσότερο.
Το ξέρω ότι τα παραδείγματα με το ΚΚΕ είναι για να δείξουν ότι ένα μικρό κόμμα μπορεί να επηρεάζει το γενικό κλήμα δίχως να είναι στην εξουσία αλλά μπλιάξ :Ρ καλύτερα να χρησιμοποιήσω άλλα παραδείγματα 🙂
Η πολιτική διακήρυξη όπως είπαν και πιο πάνω δεν είναι εκλογικό πρόγραμμα αλλά ένας μπούσουλας για το ποιος είναι ο στόχος. Πχ η πλήρης απόσυρση του Κράτους από τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες μπορεί να είναι “ουτοπία” για την επόμενη οκταετία αλλά ως στόχος δεν είναι. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία μπορεί να εκφράσει τα άτομα που θέλουν να αποκρατικοποιηθεί πχ η Ολυμπιακή. Αν πιάσει ένα καλό ποσοστό μπορεί να μετατοπίσει το βάρος προς αυτήν την μεριά δίχως να είναι η ίδια κόμμα εξουσίας. Βασικά ουτοπικό θα ήταν να θέλει να γίνει κόμμα εξουσίας σαν την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να είναι ένα κόμμα generic που να προσπαθεί να τους πείσει όλους. Η άλλη λύση είναι να έχει κάποιες συγκεκριμένες ιδέες, όπως αυτές του φιλελευθερισμού (δεν είναι ντροπή να μην υπάρχει στην χώρα μας ένα φιλελεύθερο κόμμα;), ώστε να συγκεντρώσει τα άτομα που βλέπουν ότι λείπει μια τέτοια επιλογή από το πολιτικό μας φάσμα και να σπρώξει την κυβέρνηση να δράσει προς αυτήν την κατεύθυνση.
Στην Ιταλία όπως και στην χώρα μας τώρα, οι κυβερνήσεις μπορούν να αποτελούνται από πολλά κόμματα. Στις τελευταίες εκλογές οι φιλελεύθεροι έπαιξαν κρίσιμο ρόλο για το που θα γείρει η πλάστιγγα. Είχαν κάνει πρόταση και στους δύο μεγάλους συνασπισμούς για συνεργασία. Τελικά τους δέχθηκε η κεντροαριστερά και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να της δώσει την νίκη. Αν είχαν συνεργαστεί με την κεντροδεξιά θα είχε κερδίσει η κεντροδεξιά. Είχε κερδίσει περίπου 1.000.000 ψήψους σε μια χώρα 60.000.000. Τώρα που είναι στον συνασπισμό που είναι κυβέρνηση μπορεί και θέτει θέματα της φιλελεύθερης ατζέντας. Πολλές από τις θέσεις της θα πραγματοποιηθούν -αλλαγή του νόμου για την τεχνητή γονιμοποίηση που έθεσε η προηγούμενη κυβέρνηση, αναγνώριση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών κ.α.- άλλες όχι αλλά σίγουρα το πολιτικό φάσμα θα ήταν πιο φτωχό δίχως την ύπαρξη αυτού του κόμματος -που συγκεντρώνει liberali, liberisti και libertari ψηφοφόρους-.
λιμπε κανεις νομιζω το ιδιο λαθος με προλαλησαντες, το οτι η Ιταλια εχει 1/50 φιλελευθερους δεν σημαινει οτι θα τους εχει και η Ελλαδα!
γιατι λοιπον να μην αναφερει αυτο ως ξεκαθαρο στοχο (με τον οποιο συμφωνουν εκατομμυρια) αντι να μιλαει μαξιμαλιστικα για αποσυρση του κρατους απο ολους τους επιχειρηματικους τομεις (με τον οποιο δεν συμφωνει σχεδον κανεις).
δεν ειναι τοσο απλο. Μπορει ας πουμε να αποδυναμωσει ελαχιστα την ΝΔ, τοσο που να μην εχει ισχυρη κυβερνηση και να γινει η ΝΔ ακομα πιο λαϊκοδεξια! Μπορει με ενα πολυ κακο αποτελεσμα να φοβισει ακομα και τους λιγους εναπομεινατνες φιλελευθερους των αλλων κομματων οτι ο φιλελευθερισμος δεν περναει και να αρχισουν να κρυβονται ακομα περισσοτερο!
Μην παρερμηνευετε την σταση μου, πιστευω στην αναγκη εκφρασης του φιλελευθερισμου στην Ελλαδα οσο οποιοσδηποτε αλλος. Αλλα υπαρχει τροπος να κανεις το καθε πραγμα…
Ισχυριζομαι για μια ακομη φορα οτι Γρηγορης Μαλουκος εχει δικιο, υπαρχουν πολλοι δυναμει φιλελευθεροι. Αλλα πρεπει να τους προσεγγισουμε οχι ετσι ωστε να ειμαστε χαρουμενοι οτι τα χωσαμε καλα, αλλα ετσι ωστε να σκεφτουν αυτο που λεμε και να το αποδεχτουν.
Γρηγορη Κωστακη γενικα συμφωνω, μαλιστα ως προς το β αυτο ακριβως ενοοω, οτι πρεπει να επικεντρωθουμε σε αυτα που μας ενωνουν. Και οχι αυτα που ενωνουν οποιον αυτοαποκαλειται φιλελευθερος, αλλα οπως ειπε ο ετερος Γρηγορης συμπεριλαμβανω αυτους που δεν εχουν ονομαστικη σχεση με τον φιλελευθερισμο αλλα σκεφτονται καθαρα και ελευθερα.
Κωστα επιμενω παλι οτι η ζυμωση των αριστερων ιδεων δεν εγινε απο το ΚΚΕ, το ΚΚΕ απλα καβαλησε το κυμα. Υπαρχουν ανθρωποι οντως που εχουν κατι να πουν, δεν ξερω αν ενα πολιτικο κομμα ειναι το καλυτερο για να τους εκφρασει. Και σιγουρα αν γινει κομμα, πρεπει να ειναι προσιτο, οχι ελιτιστικο.
teach καλο το πρωτο σημειο, με το δευτερον συμφωνω εν μερει. Χρειαζεται λιγο χαρισμα, αλλα οχι υπερβολες που ριχνουν την ουσια προς οφελος του θεαματος. Χονδρικα, δεν απευθυνομαστε στα πρωτογονα ενστικτα αλλα στα ευγενεστερα ενστικτα των Ελληνων.
και χρεωστω μια απαντηση στον φωτη
νομιζω οτι ο στοχος συμπυκνωνεται σε μια προταση: βελτιωση της ποιοτητας ζωης στην χωρα και της προστασιας των ατομικων δικαιωματων με απλες, λογικες κινησεις.
το να λες οτι θες να διωξεις οσους δεν συμφωνουν με αυτες τις 16 σελιδες της διακηρυξης το βρισκω μαλλον παραλογο. Οταν δεν συμφωνουμε ουτε καν οι ρουστερικοι, πως θα συμφωνει ενας ασχετος πολιτης? Αλλα πολλοι ασχετοι πολιτες συμφωνουν οτι δεν αντεχουν αλλο αυτην την φορολογια, δεν θελουν αλλη γραφειοκρατια, δεν αντεχουν αλλο να πληρωνουν χαραμοφαηδες.
μιλαμε για κομμα ή για λεσχη φιλων της ταδε αποψης?
ενα κομμα που δεν πειθει κανεναν αλλα απλα λεει πραγματα για να εχει την ευχαριστηση οτι ειπε κατι που δεν λεει κανεις, δεν νομιζω οτι λεγεται κομμα.
ξαναλεω αν καποιος θελει να εκφρασει τον εαυτο του, γραφει ενα αρθρο ή ενα βιβλιο, δεν κανει ενα κομμα. Και βρισκω καπως αφελη την δευτερη προταση: μπορεις να εκφραστεις μια χαρα γνησια σε μια κυρια 120 κιλων που φοραει μπικινι και να της πεις: μοιαζεις με βοδι τυλιγμενο με ενα πανι. Ή μπορεις να πεις, δεν νομιζω οτι αυτο το μαγιω αναδεικνυει τα καλυτερα χαρακτηριστικα σας… ολα θεμα τροπου ειναι, ειδικα στην πολιτικη.
τωρα τι να πω? ειπα ποτε να κρυψουμε τι ειμαστε και τι πιστευουμε? Εδω εγραψα αυτο το αρθρο για να γινει μια πληρως διαφανης διαβουλευση για τον ρολο και την ταυτοτητα του κομματος! Ειπα ομως οτι αν ημουν πρωθυπουργος εχω καποιες ευθυνες, δεν κανω οτι μου κατσει στο κεφαλι μου! Ανεφερα το χαρακτηριστικο παραδειγμα του Τονυ Μπλαιρ. Ο ανθρωπος υποσχεθηκε καποια πραγματα στο εκλογικο προγραμμα που ζητουσαν αρκετοι Αγγλοι και τα εκανε. Ειναι ομως και ευρωπαϊστης, που δεν ειναι οι Αγγλοι συνηθως. Δηλωσε ξεκαθαρα στον αγγλικο λαο: στο θεμα της εισαγωγης του ευρω, ξερω οτι δεν σας αρεσει γιαυτο δεν θα επιβαλλω την αποψη μου. Θα σας πληροφορησω οσο μπορω και θα προσπαθησω να σας πεισω. Θα μπουμε ομως στην ευρωζωνη μονο εαν περασουμε καποια τεστ και μετα το υπερψηφισετε εσεις σε δημοψηφισμα!
Παρομοιως βρισκω λογικο να πει ενα κομμα: πιστευουμε οι περισσοτεροι σε αυτο το κομμα σε 4,5,10 αρχες. Δεν βλεπουμε ομως οι Ελληνες να συμφωνουν. Μεχρι να σας πεισουμε, θα κανουμε αυτα που πραγματικα συμφωνουν πολλοι και δεν γινονται σημερα. Η Ολυμπιακη θα ιδιωτικοποιηθει ας πουμε μεσα σε 200 μερες διακυβερνησης, χωρις μα μου σου του.
ας τεθουν φυσικα. αλλα μην απειλουμε μεσα στην ιδρυτικη διακηρυξη με πραξεις που ειναι απο την μια μη εφαρμοσιμες και απο την αλλη καθιστουν το κομμα μη εκλεξιμο! Ισχυει παλι η ιδια αρχη: θα αναζητησουμε οσο μπορουμε, θα εχουμε διαλογο, θα παρουσιασουμε την θεση μας. Αν το 98% των Ελληνων ακομα δεν συμφωνει, ε δεν μπορουμε με το ζορι να κανουμε αυτο που θελουμε! Ας κανουμε πρωτα αυτα που συμφωνουν πολλοι και ειναι πολυ χρησιμα και μετα τα αλλα. Η πληρης αλλαγη ας πουμε του ασφαλιστικου σε ενα προσωπικο αποταμιευτικο συστημα ειναι τρομακτικα δυσκολη (γιαυτο δεν εχει γινει ακομα σε καμμια δυτικη χωρα). Ας κανουμε πρωτα λοιπον τις βασικες απλες κινησεις, να μην παιρνει κανεις συνταξη στα 35, να μην κλεβουν καποιοι παιρνοντας 2-3 συνταξεις κτλ κτλ και μετα ας προτεινουμε και τις πιο προσχωρημενες κινησεις.
οχι! δεν θα παρω τον μακρυ δρομο να τους εξηγησω οτι η κοσμοθεωρια τους ειναι γελοια! θα τους δειξω με τρεις απλες σκεψεις οτι η ιδεοληψια τους ειναι αντιπαραγωγικη στο συγκεκριμενο ζητημα επι χειρας. Θα ξεκινησω απο το μικρο πριν πεισω για το μεγαλο. Θα δειξω οτι ξερω για τι πραγμα μιλω στα πραγματα που το αποτελεσμα ειναι αμεσα ορατο, πριν αρχισω να μιλω για φιλοσοφικες συζητησεις που δεν θα λυθουν τελεσιδικα για 50 χρονια!
Επισης ο τροπος να μεταπεισεις εναν αντιαμερικανο δεν ειναι να του εξηγησεις αφηρημενη φιλοσοφια, αλλα να του δειξεις να ομορφο αμερικανικο προαστιο με τρομερη ποιοτητα ζωης και να του πεις οτι και αυτος θα μπορουσε να την εχει, αν σε αφηνε να του την προσφερεις!
Ενας εξυπνος και χρησιμος πολιτικος ξεκινα απο τα απλα, απτά, μεγαλης προτεραιοτητας θεματα που φερνουν μεγαλο αποτελεσμα και μετα προχωρα στην μεγαλη αφηρημενη ιδεα.
Ο Στεφανος Μανος που ειναι στους συνομιλητες εδω πολυ σεβαστος, δεν εγινε γνωστος και αποδεκτος στο ευρυ κοινο για τις “δυσκολες” φιλελευθερες ιδεες του αλλα για τον πρακτικο, καθαρο και λογικο του νου. Δεν εγινε κορυφαιος σε ψηφους στην Α Αθηνων επειδη ελεγε να κανουμε ενα πληρως φιλελευθερο κρατος, αλλα επειδη σχεδιασε και ξεκινησε τα μισα εργα υποδομης της Αθηνας (βλ Αττικη Οδο που το παραδεχτηκε ακομα και ο ανεκδιηγητος Λαλιωτης)!
Εδω λοιπον διαφωνω, δεν ειναι η Βουλη γεματη ικανους σταθερους πραγματιστες με ιδεες! Αυτο που λειπει απο την Βουλη ειναι ακριβως οι ικανοι πραγματιστες! Ειμαστε γεματοι θολοκουλτουριαρηδες, φασαριοζους, ανερματιστους, διεφθαρμενους, μυωπες, με ελαχιστες εξαιρεσεις! Η βουλη δεν χρειαζεται καποιον που να κηρυσσει την φιλελευθερη ουτοπια, χρειαζεται καποιον να εχει λιγο οραμα, λιγη διαθεση να βγαλει την ελλαδα απο την σαπιλα της μετριοτητας! Απο εναν υπουργο εσωτερικων δεν περιμενω ξαφνικα να αλλαξει ολη την καθυστερηση, μιζερια και κακη νοοτροπια των υπαλληλων του ας πουμε. Περιμενω ομως να βαλει μια ταξη, να τους υποχρεωσει να δουλευουν πιο σωστα, να εκδιδει το ελληνικο κρατος σοβαρες ταυτοτητες που να χωρανε στο προτοφολι μου!
Απο τα αναπτυξιακα υπουργεια (ΠΕΧΩΔΕ, Αναπτυξης, Οικονομιας) δεν περιμενω ξαφνικα να κανουν την Ελλαδα φιλελευθερο παραδεισο, εξαλειφοντας δια μαγείας αιωνες διαφθορας και καθυστερησης. Περιμενω ομως να χαμηλωσουν λιγο την σπαταλη και τους φορους, να κοψουν την απιστευτη γραφειοκρατια που βασανιζει καθε πολιτη, να αρχισουν να συμμαζευουν την Λερναια Υδρα. Περιμενω να σουλουπωσουν δρομους και πεζοδρομια, να φτιαξουν ενα προγραμμα, να μην μοιαζει αλλο η Αθηνα με βομβαρδισμενο τοπιο που καθε κρετινος ανοιγει ενα καινουριο χαντακι εκει που εκλεισε ενα χτες!
Εχουμε γεμισει πολιτικους που ιδεολογουν και μιλανε περι παγκοσμιοποιησης, Αφρικης, Ιρακ και Κουβας, αλλα αφηνουν το υπουργειο τους να σαπιζει. Βαρεθηκα, δεν θελω καποιον να τους πεισει οτι οι ΗΠΑ ειναι καλυτερες απο την Κινα! Θελω καποιον που να φερει αποτελεσμα στα καθημερινα μας θεματα!
η μαχη των ιδεων ειναι μια μαχη που επισης πρεπει να δοθει, αλλα ουτε η ωρα ειναι τωρα, δεν ειμαστε εμεις οι καταλληλοι, ουτε το μεσο ειναι ενα κομμα. Η μαχη των ιδεων δινεται σε πανευρωπαϊκο επιπεδο απο επιστημονες, φιλοσοφους και εκλαϊκευτες της επιστημης, σε ινστιτουτα και πανεπιστημια, οχι απο ενα μικρο κομμα σε μια μικρη γωνια…
Δεν νομίζω ότι κανείς εδώ πέρα ομως θέλει ένα φιλελεύθερο κόμμα άνευρο και άοσμο τύπου ΚΕΠ (του Αβραμόπουλου), ένα απολιτικό κατασκεύασμα που θα διεκδικεί στην ίδια του την ιδρυτική διακήρυξη καθαρές πόλεις και τακτοποιημένους δρόμους. Τότε ποιος ο λόγος να χαρακτηριστεί το κόμμα Φιλελεύθερο; .Μπορούσαμε απλά να το πούμε “κίνημα των πολιτών για την εκδοση σοβαρών ταυτοτητων που να χωρανε στο προτοφολι μας, σουλουπωμένους δρομους και πεζοδρομια,και για να μην μοιαζει αλλο η Αθηνα με βομβαρδισμενο τοπιο που καθε κρετινος ανοιγει ενα καινουριο χαντακι εκει που εκλεισε ενα χτες”.
Με τη διαφορά ότι ακριβώς το ίδιο υπόσχονται ή έστω μπορούν να υποσχεθούν σχετικά ανέξοδα οι σοσιαλδημοκράτες, οι ακροδεξιοί και οι κομμουνιστές, εν συντομία όλοι όσοι δεν βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην εξουσία. Γιατί να τραβήξει ένα φιλελεύθερο κόμμα ψηφοφόρους από άλλους σχηματισμούς, τη στιγμή που δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη αντίθεση,μια διαφορετική φρέσκια φωνή , μια πλατφόρμα που δεν έχει ξανακουστεί; Επειδή θα υποσχεθεί μια καλύτερη ζωή “στην καθημερινότητα του πολίτη” ; Ίσα ίσα,αυτή η διαφοροποίηση στην ιδεολογία θα πρέπει να διαφανεί προκειμένου να οριοθετηθούμε στον τομέα της πολιτικής σε σχέση με τα υπόλοιπα κόμματα. Αλλιώς θα η κινηση θα θεωρηθεί “μια από τα ίδια”…
Έχεις ένα δικιο στο θέμα του ΚΚΕ, αυτό που του έδωσε την υπέρτατη ώθηση ήταν η επιρροή από το εξωτερικό αλλά όχι η επιρροή που νομίζεις. Οι νίκες της ΕΣΣΔ σε συνδυασμό με το ξεγέννημα μιας νέας ιδεολογικής πρότασης έφεραν το ΚΚΕ σε πλεονεκτική θέση σε σχέση με το γερασμένο πολιτικό σύστημα. Ένα κόμμα που υποστηρίζει μια νέα ιδεολογική θέση δυναμώνει από τις πολιτικές νίκες των ιδεολογικών υποστηρικτών του σε άλλες χώρες. Και σήμερα,με την ξεκάθαρη φιλελεύθερη στροφή της Ευρώπης είναι νομίζω η ώρα για να εμφανιστεί ένας αναλογος σχηματισμός και στη χώρα μας.
Δεν είναι καθόλου παράλογο. Για να στηθεί, να λειτουργήσει και να έχει μια στοιχειώδη σοβαρότητα ένα κόμμα χρειάζεται ένα μίνιμουμ κοινών αρχών. Αυτό εξασφαλίζει η ιδρυτική διακήρυξη. Το γεγονός ότι εσένα πχ σε απωθεί, δεν κάνει την χρησιμότητά της παράλογη. Και φυσικά δεν υπάρχει κάποιο λόγος να συμφωνούν οι “ρουστερικοί” μαζί της (ότι και αν σημαίνει αυτός ο όρος, αφού δεν πρόκειται για κάποια κοινή ομάδα).
Επαναλαμβάνω, η διακήρυξη απευθύνεται σε όσους συμφωνούν προκειμένου να συγκροτήσουν έναν πολιτικό φορέα στη βάση κοινών αρχών. Οι “άσχετοι πολίτες” (ότι πάλι μπορεί να σημαίνει αυτό) δεν θα πειστούν από την διακήρυξη. Θα πειστούν, όσου τέλος πάντων πειστούν, από την πορεία του κόμματος στο χρόνο και τις προτάσεις που θα παρουσιάσει στις εκλογές και όχι μόνο. Το γιατί θα πειστεί ή όχι ο κάθε “άσχετος πολίτης” είναι προσωπική του υπόθεση και αποτέλεσμα συνυπολογισμού δεκάδων παραγώντων. Η διαμόρφωση όμως κοινού ιδεολογικού πλαισιού για να υπάρξει ένα κόμμα είναι αναγκαία προϋπόθεση για μια αποτελεσματική κοινή προσπάθεια. Αν το πλαίσιο αυτό είναι τόσο ευρύ ώστε να χωρά το 90% των Ελλήνων, αλά θα μεταφέρει στο εσωτερικό του κόμματος τις υφιστάμενες ιδεολογικές διαφωνιές και συγκρούσεις συμφερόντων με μόνο αποτέλεσμα την αδυναμία άρθρωσης προς τα έξω (και άρα να πείσει τον όποιο “ασχετο πολίτη” το ακούσει) οποιουδήποτε συνεκτικού, αξόπιστου λόγου.
Ακριβώς επειδή μιλάμε για κόμμα χρειάζεται κοινή βάση. Διότι δρα προς τα έξω και χρειάζεται δουλειά και οργάνωση επί κοινής συμφωνίας. Οι λέσχες και τα καφενεία είναι που δεν χρειάζονται τέτοιες κοινές βάσεις γιατί ζουν από την διαφωνία και τον διάλογο εντός τους.
Άσε τότε όσους πείσει να το χαρακτηρίζουν έτσι. Το ποιούς και πόσους θα πείσει δεν χρειάζεται να το προδικάσεις (εκτός αν μιλάς, με κάποιου είδους εξουσιοδότηση, εξ ονόματος όλων των “άσχετων πολιτών”).
Το τί είσαι εσύ και τί πιστεύεις είναι προσωπική σου δουλειά. Δεν αφορά κανέναν μας. Δεν αποτελούμε μαζί κάποιου είδους ομάδα. Προτείνεις όμως αυτό:
Στην πραγματικότητα αυτό από μόνο του είναι ταμπέλα και μάλιστα ακραίας συντηρητικής λογικής. Όσα γράφω για την αποσιώπηση αρχών και ιδεών (κάτω από την απαξίωση της “ταμπέλας”) έχουν πλήρη σχέση με το παραπάνω.
Μπορείς να πεις προφανώς ελεύθερα την γνώμη σου ως πολίτης για το κόμμα, αλλά τον ρόλο και την ταυτότητα του κόμματος θα την καθορίσουν τα μέλη του μέσα από τις διαδικασίες του. Και ο μόνος τρόπος για να γίνει αποτελεσματική διαβούλευση είναι μεταξύ όσων μοιράζονται κοινές αρχές και ξεκινάνε από μια κοινή βάση. Αλλιώς, χωρίς στις στοιχειώδεις εγγυήσεις κοινής βάσης, ο κάθε κακοπροαίρετος και ο κάθε υστερόβουλος μπορούν να εκτροχιάσουν την προσπάθεια.
Πώς ακριβώς φαντάζεσαι να γίνεται εξουσία ένα κόμμα σε μια δημοκρατία αν δεν πείσει πρώτα; Αν δεν πείσει, δεν θα συμμετάσχει στην εξουσία. Αν εκ των προτέρων δεχθεί ότι δεν μπορεί να πείσει κανέναν και για κανένα ζήτημα δεν έχει νόημα ύπαρξης. Μια νέα έκδοση των αντιλήψεων που είναι κυρίαρχες κάνει ένα νέο κόμμα αχρείαστο και ελάχιστοι πολίτες ενδιφέρονται να ψηφίσουν ένα κόμμα που δεν διαφοροποιείται ουσιαστικά πουθενά από τα 2 κόμματα εξουσίας (που έχουν και τα ρουσφετολογικά τους ξεροκόμματα).
Αν το 98% δεν συμφωνεί απλά δεν θα γίνει! Πώς ακριβώς φαντάζεσαι σε μια δημοκρατία να έχει ένα κόμμα τα επιβάλει κάτι που διαφωνεί το 98%; Αλλά επαναλαμβάνω, για να γίνω κατανοητός, ότι μια ιδρυτική διακήρυξη δεν έχει ούτε ορίζοντα τετραετίας και δεν εξαρτάται από την θέληση της κοινής γνώμης αλλά το πόσο εκφράζει τα πιθανά μέλη. Ειδικά για το ασφαλιστικό, δεν θα χρειαστούν και πάρα πολλά χρόνια για να μεταστραφεί το κλίμα. Τα αδιέξοδα θα προκύψουν σε μερικά χρόνια.
Ο Στέφανος Μάνος έγινε κορυφαίος σε ψήφους λόγω την μεγάλης πολιτικής του παρουσίας και διαδρομής, που ήταν μια διαδρομή υπεράσπισης ιδεών, και όχι μόνο μια σύντομης θητείας στο ΥΠΕΧΩΔΕ. Και μπορεί να απολαμβάνει αναγνώρισης και σεβασμού πολύ έξω από τον κύκλο των φιλελεύθερων, αλλά όλοι αυτοί δεν φθάνουν στην κάλπη. Σε αυτούς που πίστευαν στις ιδέες του πάντα στηρίζονταν τελικά. Και ένα μικρό κόμμα μπορεί να ακούει τέτοιους επαίνους αλλά για να πάρει ψήφους πρέπει να πείσει για τις ιδέες του.
Αυτό που περιγράφεις είναι μια ακραία μορφή αλαζονικής ελιτίστικης συντηρητικής σκέψης. Που ουσιαστικά νομιμοποιεί την υπάρχουσα πολιτική αλλά αποδίδει τις αστοχίες της στην “ακαταλληλότητα” των διαχειριστών της. Η συγκεκριμένη λογική έχει και ιδιαίτερη πέραση στα πιο αντιδραστικά κομμάτια της αριστεράς, που δικαιολογούσαν τις αποτυχίες του υπαρκτού σοσιαλισμού ως αποτυχίες των διχειριστών και όχι του συστήματος. Σου έφερα το παράδειγμα του Σημίτη το οποίο αγνόησες. Ο Σημίτης είχε όλα όσα λες και πάλι απέτυχε! Γιατί το πρόβλημα δεν είναι οι θολοκουλτουριάρηδες, οι φασαριόζοι, οι ανερμάτιστοι, οι διεφθαρμένοι, οι μύωπες κτλ πολιτικοί. Είναι το σύστημα στο οποίο μετέχουν το οποίο τους αρδανοποιεί. Τα κόμματα εξουσίας δεν μπορούν να υποστηρίξουν μεταρρυθμίσεις χωρίς να συγκρουστούν με τον πυρήνα του μηχανισμού που τα φέρνει στην εξουσία.
Θα ήταν προσβλητικά αλαζονικό να ισχυριζόμασταν ότι είμαστε το κόμμα της λογικής, της εντιμότητας και της ειλικρίνειας (πέρα από παράλογο, ανέντιμο και υποκριτικό). Δεν είμαστε διαφορετικοί διότι ενώ θέλουμε να κάνουμε παρόμοια πράγματα, να πούμε τα ίδια πράγματα με τα κόμματα εξουσίας, εμείς είμαστε τίμιοι, λογικοί και ειλικρινείς. Είμαστε διαφορετικοί γιατί οι ιδέες μας είναι διαφορετικές, αυτά που λέμε είναι διαφορετικά και αυτά που θέλουμε να γίνουν είναι διαφορετικά. Και έτσι στηρίζουμε πχ την εντιμότητά μας όχι στο χαρακτήρα μας ως άτομα, αλλά στις προτάσεις μας που οδηγούν στην μείωση του κράτους και του περιθωρίου της διαφθοράς. Αλλιώς όχι μόνο μια δυσφήμιση χαρακτήρων θα έφτανε να ακυρώσει την προσπάθειά μας, αλλά δεν θα υπήρχε και καμία εγγύηση ότι αν ποτέ είχαμε εξουσία δεν θα λειτουργούσαμε όπως τα δύο σημερινά κόμματα.
Αυτό μπορεί να στο υποσχεθεί ο καθένας. Ούτε χρειάζεται να είναι ένα κράτος ιδιαίτερα φιλελεύθερο για να τα κάνει αυτά. Μάλιστα πολλοί νοσταλγοί της χούντας, ακριβώς τέτοια πράγματα έχουν να τονίζουν. Μάλιστα αυτού του είδους την απόγνωση του πολίτη και λύσεις σε τέτοιου είδους προβλήματα προβάλλουν ως κύριο επιχείρημα και οι σύγχρονοι ακροδεξιοί. Γιατί σε τέτοια ζητήματα η επίκληση του κράτους-τροφού είναι πάντα εκλυστικότερη και επικοινωνιακότερη.
Η αντιμετώπιση της καθημερινότητας είναι η συντηρητική λογική που έχει κυριαρχήσει εδώ και χρόνια στη χώρα μας. Και ουσιαστικά λειτουργεί όχι μόνο ως πρόχημα νομιμοποίησης του κρατισμού, αλλά και επέκτασής του. Η πολιτική και οι ιδέες περιθωριοποιούνται και αναδεικνύονται σε πρωταγωνιστές τα πρόσωπα-διαχειριστές της ίδιας πολιτικής. Οι επιλογές των πολιτών περιορίζονται στην ίδια πολιτική με διαφορετικούς διαχειριστές (ενισχύοντας την πολιτική δύναμη των Μμε που δημιουργούν πλασματικές εικόνες).
Η ανάγκη μιας άλλης πολιτικής ξεπερνά τα όρια της διαχείρησης. Θέλουμε να θέσουμε μια άλλη πολιτική πρόταση στον δημόσιο διάλογο, και αυτό γίνεται μόνο μέσα από ένα κόμμα ιδεών.
Ποιά είναι η ώρα, ποιοί θα συμμετάσχουν και ποιό είναι το μέσο είναι απόφαση του κάθε συνειδητοποιημένου πολίτη. Όποιος νοιώθει την ανάγκη να δώσει μάχες για την αποκατάσταση του ελλέιματος φιλελεύθερων ιδεών το κάνει με όποιο τρόπο κρίνει ο ίδιος προσφορότερο. Πάντως σίγουρα όχι από τον καναπέ. Η συμβολή των κομμάτων στην διαμόρφωση των πολιτικών ιδεών στη χώρα μας ήταν καθοριστική και έως σήμερα είναι οι σχεδόν αποκλειστικοί φορείς και διαμορφωτές των ιδεολογικών τάσεων. Στην Ελλάδα υπήρξαν (και υπάρχουν) ένα σωρό φιλελεύθερα ινστιτούτα. Η θέση τους ήταν και είναι περιθωριακή και η απήχησή τους ασήμαντη σε σχέση με κομματικούς φορείς.
Φυσικά, όποιος θέλει να ανοίξει κι άλλο τέτοιο ινστιτούτο, είναι ελεύθερος να το κάνει, αν το θεωρεί ότι τον εκφράζει. Η ώρα όμως για ένα φιλελεύθερο κόμμα έχει φτάσει, και την ανάγκη την αισθάνονται όσοι έχουν ήδη γραφτεί από όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Εγώ τελικά δεν έχω καταλάβει τί θέλει ακριβώς ο κ. Γεωργανάς. Τον χαλάει η αναφορά στην διακήρυξη ουτοπικών και ανέφικτων κατά τη γνώμη του θέσεων ή δεν θέλει καθόλου τη δημιουργία κόμματος? Δηλ. αν η διακήρυξη ήταν γραμμένη όπως αυτός ήθελε τότε θα συμφωνούσε να γίνει το κόμμα? Ας μας το ξεκαθαρίσει. Διότι εμένα μου δίνει την εντύπωση ότι κάτι άλλο θέλει να πει και ντρέπεται να το πει.
Κατά την εντύπωσή μου μας λέει « καθήστε φρόνιμα και μην ενοχλείτε την κατάσταση. Το πολύ –πολύ φτιάξτε ένα καφενείο να λέτε και να ξαναλέτε και να ξεδίνετε. Έτσι για λίγο καιρό μέχρι να σας περάσει το ψώνιο και να ασχοληθείτε με κάτι άλλο στη ζωή σας » Αυτό είναι που μας λέει ο κ. Γεωργανάς και προσπαθεί να το ντύσει με δήθεν βαρύγδουπα επιχειρήματα που δεν πείθουν ούτε παιδάκια. Αυτή η άποψη του κ. Γεωργανά είναι πέρα ως πέρα αντιδραστική και διαλυτική και δεν αξίζει παραπέρα προσοχής και σχολιασμού.
Εγώ κ.Γεωργανά δεν είμαι ανάμεσα σ’αυτούς που ξεκίνησαν αυτήν την προσπάθεια αλλά έδωσα όλο μου το συναίσθημα όταν έμαθα ότι βρέθηκαν επιτέλους άνθρωποι να τραβήξουν το κάρο εμπρός και δεν αναγνωρίζω σε κανέναν το δικαίωμα να υπονομεύσει αυτήν την προσπάθεια. Και δεν είμαι μόνος μου . Είναι και όλοι αυτοί που συνυπογράφουν τη διακήρυξή ΜΑΣ.
Καθήστε λοιπόν μόνος ή φτιάξτε εσείς μια λέσχη κουβέντας ή ένα think tank και να μας σχολιάζετε όταν θα μας βλέπετε με το κυάλι να αγωνιζόμαστε στην πολιτική κονίστρα. Ίσως τότε θα μπορείτε να μας δίνετε και καμμιά συμβουλή.
Διαφωνώ ριζικά με τις περισσότερες σου (αν όχι όλες) τοποθετήσεις Σωτήρη. Προσωπικά δε θα ήθελα να απαλύνει ούτε το ύφος ούτε ο τόνος της διακύρηξης και των τοποθετήσεων των μελών της ΦΣ για χάρη οποιουδήποτε “πραγματισμού”.
Οι απλές και λογικές κινήσεις δεν είναι απλές και λογικές για όλους όταν ξεκινούν από διαφορετική βάση. Χρειάζεται ξεκάθαρη διατύπωση του τι θεωρούμε απλό και λογικό ιδίως σε μια χώρα με τεράστιο έλειμμα στη φιλελεύθερη θεωρία. Οι 16 σελίδες δίνουν ένα ξεκάθαρο στίγμα ενώ οι διάφορες δρστηριότητες που έχει αναλάβει η ΦΣ (όπως το site, η εκδήλωση για το Friedman, οι εκδηλώσεις του Σαββάτου) δίνουν την ευκαιρεία στον ενδιαφερόμενο να ενημερωθεί και να «πειστεί» ή να απορρίψει τις τοποθετήσεις. Μπορεί να μη συμφωνούν πολλοί 100% με όλες τις διατυπώσεις της διακύρηξης (ούτε και εγώ συμφωνώ 100%) το θέμα είναι όμως να προσελκύσει εκείνους τους ανθρώπους που συμφωνούν παραπάνω με τις τοποθετήσεις της ΦΣ από ό,τι των άλλων κομμάτων. Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι, άσχετα αν τελικά ψηφίσουν υπέρ της ΦΣ όταν έρθει η ώρα. Η μετατροπή όμως της ΦΣ σε έναν πολιτικό χαμαιλέοντα που θα μασκαρεύει τη λέξη “φιλελεύθερο” με τη λέξη “λογικό” ή “απλό” είναι κάτι που με βρίσκει εκ διαμέτρου αντίθετο.
Η συζήτηση αυτή είναι ενδιαφέρουσα και υψηλού επιπέδου. Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να παρέμβω επι της ουσίας. Θέλω όμως να παρατηρήσω ότι η παρέμβαση του ΘΟΔΩΡΗ πέρασε λίγο τη λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει την -έστω και παθιασμένη-αντιπαράθεση επιχειρημάτων από την προσωπική επίθεση. Σε αυτή την πρώτη φάση, όπου οχι μόνο επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται να συζητούμε και να διαφωνούμε, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αυτοδεσμευτούμε στις βασικές αρχές -γνωστές από παλιά- ενός πολιτισμένου διαλόγου με ελευθερία (βλ. Βολταίρος), παρρησία (βλ. Φουκώ), ευγένεια (βλ. Καραποστόλης). Ας μην το υποτιμήσουμε σαν δευτερεύον και τυπικό θέμα, θεωρώ ότι είναι ουσιαστικό και μαζί με κάποια παρόμοια θέματα (τρόπος χρήσης γλώσσας, ‘στυλ’ και ‘εικόνα’ χώρων, παρεμβάσεων, ανθρώπων), θα παίξει καθοριστικό ρόλο όχι μόνο στην μορφή και την εικόνα του νέου φορέα αλλά και στο περιεχόμενο και την ποιότητα των απόψεων και των ανθρώπων που τελικά θα τον συγκροτήσουν.
Σύμφωνοι, Στρατή, έχεις δίκιο. Ποιός ήταν που είχε πει ότι σε μια πολιτισμένη συζήτηση δεν πρέπει ούτε να αλλάζεις έκφραση όταν ακούς κάτι με το οποίο διαφωνείς? Ο Βολταίρος ή ο περικλής; δεν θυμάμαι. Ας κρατήσουμε λοιπόν την έκφραση μας απαράλλαχτη με αυτή που θα είχαμε όταν συμφωνούσαμε με τις απόψεις αλλονών.
Πρέπει να πω για τα πιο παραπάνω ότι τα ζητήματα στα οποία συμφωνούνε οι Έλληνες (π.χ. ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής) δεν είναι πρόσφορα ως προτάγματα της ΦιΣ γιατί αποτελούν και θέσεις των μεγάλων κομμάτων. Αν κανείς θέλει να δει την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής και μόνο τότε μάλλον πιο συμφέρον είναι να ψηφίσει τους κατάλληλους υποψηφίους της ΝΔ οι οποίοι θα μπορούν έτσι να βρεθούν σε θέση να την κάνουν την ιδιωτικοποίηση. Αν κανείς, από τις θέσεις μας είναι υπέρ μονάχα της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών και των gay rights τότε γιατί να μην ψηφίσει ΣΥΝ αν συμφωνεί και σε άλλα πράγματα μαζί τους;
Πρέπει να το καταλάβουμε, ο μόνος λόγος για τον οποίο κανείς θα ψηφίσει την ΦιΣ είναι αν ταυτόχρονα ισχύει ότι συμφωνέι με κάποιες (όχι κατανάγκη όλες) πρακτικές προτάσεις της [i]και[/i] συμφωνεί ρητά με τις γενικές αρχές που την διαχωρίζουν ιδεολογικά από τα άλλα κόμματα.
Σωτήρη και Φώτη,
Παρόλο που διαφωνώ στη διακήρυξη κατά ένα 5%-10% λόγω κάποιων συγκεκριμένων αναφορών (π.χ. αντιαμερικανισμός και αγγλική γλώσσα) την υπέγραψα και χάρηκα που είναι ΤΟΣΟ ακραία. Γιατί το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στο κόμμα θα ήταν να εισχωρούσαν στον ΠΥΡΗΝΑ του διάφοροι άσχετοι οι οποίοι μετά από κανένα μήνα θα έλεγαν «Α, δε μου το ‘πατε ότι είστε υπέρ του γάμου των ομοφυλόφιλων, α, δε μου το ‘πατε ότι είστε υπέρ του διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας, α, δεν κατάλαβα ότι απώτερος σκοπός σας είναι να μοιράσετε όλη τη δημόσια περιουσία σε ιδιώτες κ.α.». Θεωρώ ότι είναι καλό για τους ΙΔΡΥΤΕΣ να είναι κατά βάση libertarians.
Μέχρι εκεί συμφωνώ με το Φώτη, τα στελέχη πρέπει να είναι libertarians, όχι διάφοροι απογοητευμένοι που θέλουν κάτι διαφορετικό, δεν ξέρουν ακριβώς τι, είδαν φως και μπήκαν.
Από εκεί και πέρα όμως, και αφού το κόμμα ιδρυθεί, συμφωνώ με το Σωτήρη.
Πρέπει να γίνει πολύ προσεκτική προβολή προς τα έξω για τους στόχους του κόμματος. Θεωρώ ότι πρέπει πρώτα να προβάλλονται οι κοινώς αποδεκτές ιδέες (π.χ. ιδιωτικοποίηση προβληματικών) και να κρατάμε για πιο μετά τις ακραίες ή αυτές που φοβίζουν ή αυτές που διχάζουν ακόμα και εμάς ή αυτές για τις οποίες η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη ακόμα. Η απόκρυψη των ακραίων ιδεών δε θα γίνει με πονηρό σκοπό βεβαίως, θα γίνει επειδή οι ακραίες ιδέες θα εφαρμοστούν ίσως σε 50-100 χρόνια, εάν πρώτα έχει προετοιμαστεί η κοινωνία για αυτές, δε χρειάζεται να ασχολούμαστε με αυτές ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ. Οι αλλαγές γίνονται με αργά και μικρά βήματα.
Άρα θα πρότεινα σκληρό πυρήνα κόμματος (όπως θέλει ο Φώτης) αλλά ρεαλιστικούς στόχους και μετριοπαθές μάρκετινγκ του κόμματος για τα αμέσως επόμενα χρόνια (όπως θέλει ο Σωτήρης).
Ας υποθέσουμε ότι τον Σεπτέμβριο του 2006, μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης για τη διακήρυξη, προτείναμε το δισέλιδο που πρότεινε τότε ο κ. Δήμου αλλά και ο κ. Γεωργάνας, δηλαδή την ανάγκη για δημιουργία ενός πολιτικού σχηματισμού στην Ελλάδα με στόχο να προσφέρει αυτό που, κατ’ αυτούς, λείπει στην χώρα δηλαδή την εντιμότητα, οργάνωση, αποτελεσματικότητα, εν τέλει τον κοινό νου.
Αν, επιπλέον, υποθέσουμε ότι δεν θα περιείχε τους, κατά τον κ. Γεωργάνα, ανέφικτους και ανούσιους στόχους, και την σαφή ιδεολογική αναφορά στον φιλελευθερισμό, τότε τι θα είχαμε; θα είχαμε ένα κάλεσμα για κόμμα αβραμοπουλικό χωρίς όμως αυτό το κάλεσμα να γίνεται από έναν δήμαρχο Αθηναίων, αλλά από άγνωστους στο ευρύ κοινό όπως εμένα, ή τον κ. Γεωργάνα. Αν το εγχείρημα του Αβραμόπουλου απέτυχε γιατί θα πετύχαινε μια λάϊτ Συμμαχία που, χωρίς αναγνωρισιμότητα και πόρους, θα προσπαθούσε να αποδείξει ότι αυτό που την διαφοροποιεί από τους άλλους είναι ότι προωθεί την εντιμότητα, οργάνωση, αποτελεσματικότητα, εν τέλει τον κοινό νου; Είμαι βέβαιος ότι δεν θα μάζευε ούτε δέκα υπογραφές, και όχι μόνο δεν θα “σάρωνε” αλλά αντίθετα θα καταποντιζόταν, καθώς ουδείς θα έβαζε την υπογραφή του κάτω από κοινοτυπίες αγνώστων.
Ποιός είναι όμως ο κοινός νούς στον οποίο θα πρέπει να υποκλιθούμε; Κοινός νούς στη σημερινή Ελλάδα είναι ο αντιαμερικανισμός, η συνωμοσιολογία, η ανελευθερία, η θρησκοληψία, ο αυταρχισμός και πάνω απ΄όλα ο κρατισμός. Κοινός νούς είναι η κυρίαρχη ιδεολογία που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα λίγων προνομιούχων σε βάρος των περισσοτέρων. Αυτού του τύπου τον κοινό νού αντιπαλεύουμε σε όλα τα επίπεδα μαζί και ταυτοχρόνως: στο ιδεολογικό, το πολιτικό, το προγραμματικό.
Γιατί όμως, ίσως ρωτήσει κάποιος, πρέπει το νέο κόμμα να ξεκινήσει κάνοντας εχθρούς και όχι φίλους, γιατί θα πρέπει να έχει σαφή ιδεολογική τοποθέτηση και αιχμηρό πολιτικό λόγο και να μην απευθύνεται συμφιλιωτικά σε όλους; Μα για τον απλό λόγο ότι αν έχει –κάποια- πιθανότητα η Φιλελεύθερη Συμμαχία να ευδοκιμήσει πολιτικά, αυτό θα συμβεί γιατί θα εκφράσει συγκεκριμένες κοινωνικές δυνάμεις που ασφυκτιούν υπό τις σημερινές συνθήκες. Αυτούς δηλαδή που περιγράφει η διακήρυξη σαν νέους μη προνομιούχους, αυτούς που συνθλίβονται από τη δράση των παρασιτικών κυκλωμάτων που λυμαίνονται τη χώρα. Δεδομένου μάλιστα ότι τα παρασιτικά αυτά κυκλώματα είναι διακομματικά και έχουν σαν μοναδική ιδεολογική βάση τη θεοποίηση του κρατισμού (και μέσω αυτού των συμφερόντων τους), καθιστούν τη φιλελεύθερη ιδεολογία και πολιτική σαν τη μοναδική πραγματική εναλλακτική λύση που θα μπορούσε να απελευθερώσει το δημιουργικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Επομένως μόνο η μαχητική υπεράσπιση της φιλελεύθερης ιδεολογίας και των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, χωρίς συμβιβασμούς, θα πείσει λίγους στην αρχή και περισσότερους στη συνέχεια, ότι το πολιτικό αυτό εγχείρημα δεν είναι “μια από τα ίδια”. H αντίδραση των παρασιτικών κυκλωμάτων, αυτό ακριβώς θα αναδείξει.
Πολιτικές προτάσεις που δεν αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες κοινωνικές δυναμικές και ανάγκες είναι καταδικασμένες εκ των προτέρων. Χωρίς να έχει βγάλει κανένα συμπέρασμα από την προσπάθεια Αβραμόπουλου, ο κ. Γεωργάνας μας προτείνει να επαναλάβουμε μια τέτοιου τύπου πρωτοβουλία. Χωρίς, μάλιστα την αναγνωρισιμότητα του πρώην δημάρχου και τη στήριξη των ΜΜΕ με την οποία του φούσκωσαν τα μυαλά, στην αρχή…
Συμπερασματικά, η “εύκολη” λύση του ρεαλισμού που προτείνεται δεν είναι ούτε λογική, ούτε πραγματοποιήσιμη, αλλά παράλογη και αδιέξοδη. Η δύσκολη πορεία που έχουμε ξεκινήσει όσοι έχουμε εγγραφει στη Φιελεύθερη Συμμαχία είναι, αντίθετα, η μόνη ρεαλιστική πολιτική πρόταση για αυτούς που θέλουν να εκφράσουν πολιτικά το άλλο μισό της ελληνικής κοινωνίας.
Απόδειξη τούτου είναι το γεγονός ότι η φιλελεύθερη ανατρεπτική πολιτική δράση που εγκαινίασε η Φιλελεύθερη Συμμαχία δημιούργησε ήδη ένα σοβαρότατο πυρήνα στελεχών που καλύπτουν γεωγραφικά το σύνολο της χώρας, και που υπό ορισμένες συνθήκες μπορεί να ταράξει για τα καλά το υπάρχον πολιτικό τέλμα.
εχω την εντυπωση οτι αρκετοι εχουν μεινει στα σχολια ή διαβαζουν αποσπασματα, χωρις να εχουν διαβασει το αρχικο μου κειμενο. Αυτο οδηγει σε παρεξηγησεις. Ας συνοψισω:
Η διακηρυξη αρχων ειναι απαραιτητη σε μια πολιτικη κινηση και οντως μερικα θεματα ειναι τοσο ζητηματα αρχης που καποιος που δεν τα συμμεριζεται καλο ειναι να μην συμμετεχει σε ενα φιλελευθερο κομμα. Εδω πρωταρχικο ρολο εχουν τα ατομικα δικαιωματα. Οποιος δεν δεχεται οτι γυναικες, μεταναστες, ομοφυλοφυλοι ειναι ανθρωποι με τα ιδια ανθρωπινα δικαιωματα που απολαμβανει ο κυριαρχος τυπος πολιτη (Ελληνοφωνος, αντρας, ορθοδοξης κουλτουρας), μαλλον δεν χωρανε σε ενα τετοιο κομμα. Οποιος δεν δεχεται το δικαιωμα αυτοδιαθεσης του ατομου, οταν δεν ενοχλει κανεναν, μαλλον δεν χωραει σε ενα τετοιο κομμα. Απο αυτον τον κανονα πηγαζουν φυσικα αρκετα αποτελεσματα (αποποινικοποιηση, γαμος ομοφυλων κτλ).
Υπαρχουν ομως κομματια στην διακηρυξη που δεν πηγαζουν αμεσα απο αυτον τον κανονα. Ας πουμε στα οικονομικα ζητηματα ως οικονομολογος δεν μπορω να προσυπογραψω σε καμμια περιπτωση την διανομη της δημοσιας περιουσιας οπως περιγραφεται (για λογους που εξηγησα θα ειναι μεγαλη απωλεια πλουτου για καθε Ελληνα). Ουτε συμφωνω ας πουμε με την ιδιωτικοποιηση ολων των ΔΕΚΟ ως εχουν σημερα (η αγορα ενεργειας πχ δεν ειναι καθολου ικανοποιητικα ανοιχτη, ιδιωτικοποιηση της ΔΕΗ θα εφερνε νομιζω σοβαρα προβληματα). Και οπως ειπα, το κεφαλαιοποιητικο συστημα στην ασφαλιση, δεν μπορει να εφαρμοστει χωρις τεραστια ενεση κεφαλαιου (γιαυτο και καμμια δυτικη χωρα δεν εχει προχωρησει σε πληρη μεταβαση). Να μην πω για την εκφραση “μεγαλα αφεντικα” που πετυχα καπου.
Στο νομικο κομματι επισης υπαρχουν θεσεις που νομικοι μου ειπαν οτι ειναι ανευ νοηματος, και δεν βλεπω γιατι πηγαζουν απο τα ατομικα δικαιωματα.
Τελος υπαρχουν και γενικες θεσεις που ειναι απλα ανουσιες και ανεφικτες οπως τις εξηγησα στο κειμενο. Τα παραδειγματα θα μπορουσα να τα συνεχισω, αλλα νομιζω ειναι φανερο που το παω.
Ας κανω μια μικρη διαφοροποιηση μεταξυ διακηρυξης αρχων και πολιτικου προγραμματος. Το πρωτο ειναι ενα συνολο αρχων, μια πυξιδα που εξηγει πως σκεφτεται το κομμα, τι μεθοδολογια αξιολογησης προτασεων θα ακολουθει σε θεματα που μπορει να προκυψουν, χωρις ομως να λεει τι ακριβως θα κανει, λεει πως θα σκεφτει. Το πολιτικο προγραμμα ειναι οι ακριβεις κινησεις που προβλεπει να εφαρμοσει αν εκλεγει στις επομενες 2-3 τετραετιες.
Η διακηρυξη ενος κομματος οπως εξηγησα πρεπει να αποφευγει τα λαθη που κανει συνεχως το ελληνικο Συνταγμα, προβλεπει υπερβολικα πολλες λεπτομερειες και οταν αλλαζουν τα δεδομενα πρεπει να κανουμε αναθεωρηση!
Τωρα, το πολιτικο προγραμμα του κομματος (που αυτη η διακηρυξη προσπαθησε να προδικασει, λανθασμενα για μενα) πρεπει να ειναι πραγματιστικο. Ειναι κουτο να διωχνεις 95% των ψηφοφορων με καποιες “απειλες” που σε καμμια περιπτωση δεν θα μπορεσεις να εφαρμοσεις στις επομενες 4 τετραετιες!
Αρα γενικα συμφωνω με τον ;ςερτ εκτος απο μια λεπτομερεια. Στον σκληρο πυρηνα ανηκουν πραγματικα οι βασεις της ελευθερης σκεψης, οχι απλα καποιες προτασεις που ισως ειναι αστηρικτες, αλλα τις βαζουμε για να διωξουμε κοσμο!
Τωρα καποιες απαντησεις:
σαμπτερανιαν
δεν μιλησα πουθενα για μασκαρεμα! για 2η φορα επαναλαμβανω οτι και μονο οτι κανω αυτην την συζητηση ανοιχτα σημαινει οτι πιστευω στην διαφανεια! το προβλημα ειναι οτι άλλο καταλαβαινω εγω και συ με την λεξη φιλελευθερισμος και αλλο ενας αλλος (δεν ειναι λιγοι που νομιζουν στην Ελλαδα οτι φιλελευθερος ζηταει την κυριαρχια των πλουσιων, πληρη καταργηση καθε βοηθειας προς αναπηρους, φτωχες χωρες κτλ). Γιαυτον τον λογο δεν με νοιαζουν οι ταμπελες αλλα η ουσια. Αν το προγραμμα περιεχει τα βασικα στοιχεια (ατομικα δικαιωματα κτλ) αυτο ειναι υπεραρκετο και δεν χρειαζεται να μπλεκουμε με ταμπελες (ειναι liberal, libertarian?). Αυτο δεν σημαινει ισως αφαιρεση της λεξεως φιλελευθερισμος, αλλα σιγουρα σημαινει επικεντρωση στην ουσια οχι στις ταμπελες.
κωστα
μια πρωτη απαντηση ειναι οτι κανεις δεν τα συνδυαζει! ειμαι υπερ των δικαιωματων των ομοφυλοφιλων και του περιορισμου του δημοσιου! τι να ψηφισω?
γενικα δεν χρειαζεται να λεει ενα κομμα κατι τραβηγμενο για να “διαφοροποιειται απο τους αλλους”.
Μια συνεπης και σταθερη υπερασπιση καθαρων θεσεων βρισκω οτι λειπει τρομερα απο τα αλλα κομματα. Το ΠΑΣΟΚ αλλα λεει (σοσιαλιστικα) και αλλα πραττει (μεταρρυθμιστικα) εδω και χρονια. Προσφατα και η ΝΔ άλλα λεει (ιδιωτικοποιησεις) και αλλα πραττει (δεν ειδα καμμια εως τωρα!). Μαλιστα υπαρχει και ασυμφωνια στο τι λεει καθε στελεχος!
Τα ατομικα δικαιωματα και η κοινη λογικη, εκφρασμενα με σοβαρο, μετρημενο και σταθερο τροπο για μενα ειναι μια χαρα διαφοροποιητικος παραγοντας στο ελληνικο πολιτικο συστημα.
Εδω ας πουμε συμφωνω και με τον στρατη, περιμενω και σημαντικη διαφοροποιηση στον τροπο που θα κινειται και εκφραζεται το κομμα που θα δειχνει εμπρακτα οτι εννοει αυτα που λεει (ας πουμε καγχαζω με υποψηφιους δημαρχους που μιλανε για καθαριοτητα και γεμισαν την αθηνα βρωμερα φυλλαδια και παρανομες αφισες!). Επειδη καποιοι εκαναν συγκριση με το κομμα του κ.Αβραμοπουλου: ε δεν βλεπω καμμια σχεση. Ειχαμε εναν παλιο πολιτικο (συνεργατη του Ανδρεα Παπανδρεου!!), με κλασικοτατες τακτικες και χωρις καμμια απολυτως πραγματικη θεση. Δεν ειπα να μην εχει θεση το κομμα, ειπα να μην μπερδευει τις φιλοσοφικες θεσεις (που γραφονται σε 5 προτασεις και αναφορα σε 2-3 βιβλια) με τις πολιτικες προτασεις.
καποιες απαντησεις ακομα προς Φωτη και ΜΜ δυστυχως θα πρεπει να περιμενουν λιγο…
ΥΓ συχνα χρησιμοποιω το πρωτο προσωπο πληθυντικου. Δεν σημαινει φυσικα οτι νομιζω οτι εκφραζω καποια κοινοτητα οπως παρεξηγησε ο Φωτης. Σημαινει ομως οτι μιλαω για κατι που μας ενωνει σχεδον ολους εδω, οτι δηλαδη ειμαστε φιλοι των ατομικων δικαιωματων και της ελευθεριας. Ο πληθυντικος μου ειναι ας πουμε πληθυντικος συμπαθειας, συμμεριζομαι τις ανησυχιες πολλων και ενδιαφερομαι να συνδιαλεχτω και να φτασουμε σε καποιο συμπερασμα…
Ειναι λογικο να ακουγομαι κακος και οσοι εχουν επενδυσει χρονο στο θεμα να ειναι αρκετα αμυντικοι στα επιχειρηματα μου. αλλα νομιζω οτι ολοι μπορουμε να κερδισουμε απο εναν σοβαρο, πολιτισμενο διαλογο αντι για ανταλλαγη ρηχων φιλοφρονησεων.
Mια μικρή παρατήρηση. Η φιλελεύθερη συμμαχία δεν θα έχει την πολυτέλεια άλλα να λέει και άλλα να πράττει καθώς διεσδύει σε ένα πολιτικό σκηνικό που έχει κυριευθεί απο το δικομματισμό. Συνεπώς θα κοντραριστεί με τα κόμματα εξουσίας μόνο πάνω στη βάση των λόγων και όχι των πράξεων.
Πιστευω λοιπόν πως αν λέει τα ίδια με τους υπόλοιπους δεν θα έχει καμία πιθανότητα να συσπειρώσει έναν σοβαρό πυρήνα ψηφοφόρων για τον εξής απλό λόγο.Κανείς δεν θα ψηφίσει ένα κόμμα που λέει τα ίδια πράγματα με το κύριο κόμμα εξουσίας της χώρας. Τη στιγμή μάλιστα που το δεύτερο προωθεί έστω και συντηρητικά ένα μέρος του προγράμματος του (σοβαρές κινήσεις δεν είδαμε, αλλά εστω νωχελικά κάποιες μεταρρυθμισεις τείνουν να γινουν).
Μόνο η προβολή μιας αληθινά διαφορετικής πρότασης μπορεί να κινήσει το ενδιαφέρον των προοδευτικά σκεπτόμενων ανθρώπων που προς το παρόν μένουν εγκλωβισμένοι στα μεγάλα κόμματα
Άλλο ειλικρίνεια και άλλο διαφάνεια. Εγώ δε μίλησα για διαφάνεια .
Και επειδή άλλο καταλαβαίνεις εσύ και άλλο εγώ και άλλο ο άλλος για το τι εστί φιλελευθερισμός, για αυτό ακριβώς η διακύρηξη είναι 16 σελίδες. Οι περισσότεροι Έλληνες έχουν πλήρη άγνοια για το φιλελευθερισμό και επομένως αν είναι να στηρίξουν μια φιλελεύθερη κίνηση θα πρέπει να ξέρουν και τι πρεσβεύει. Όλοι μπορεί να ισχυρίζονται ότι υποστηρίζουν και έχουν ως βασικές αρχές την ελευθερία και τα ατομικά δικαιώματα αλλά δε νομίζω ότι όλοι συμφωνούν με τις πρακτικές εφαρμογές αυτής της θεώρησης. Όπως είπαν και άλλοι πριν από μένα (όπως π.χ. ο Χάρης Πεϊτσίνης) αν δε δηλώσουμε αυστηρά τι υποστηρίζει η κίνηση, κινδυνεύουμε να μη διαφοροποιηθούμε από την αοριστολογία των δύο μεγάλων κομμάτων. Τουλάχιστον κατά αυτόν τον τρόπο μπορεί να συγκεντρώσουμε την υποστήριξη των συνειδητοποιημένων φιλελελεύθερων καθώς και εκείνων που έτσι νιώθουν αλλά δε γνωρίζουν πολλά για την ιδεολογία. Δε νομίζω ότι ένας πραγματικός φιλελεύθερος θα βαρεθεί να διαβάσει μια φορά 16 σελίδες και δε νομίζω ότι ένας μη συνειδητοποιημένος αλλά με φιλελεύθερες ανησυχίες άνθρωπος θα τρομάξει με τη διακύρηξη. Γιατί στο κάτω, κάτω νομίζω ότι το κόμμα δημιουργείται για να αποκτήσουν επίσημη φωνή οι φιλελεύθεροι στην Ελλάδα και όχι για να συσπειρώσει όλους τους ανθρώπους που έχουν κουραστεί με τη γραφειοκρατία, τους φόρους και το “ανάλγητο” κράτος. Γιατί η πλειοψηφία των Ελλήνων έτσι νιώθει αλλά αυτό δεν τους κάνει φιλελεύθερους.
Νομίζω Σωτήρη ότι η προσέγγισή σου θα ταίριαζε πολύ περισσότερο αν η ΦΣ είχε στόχο την τοπική αυτοδιοίκηση. Οι αρχές τοπικής αυτοδιοικήσης έχουν συγκεκριμένες αρμοδιότητες, περιορισμένη εξουσία και συγκερκιμένα τοπικά προβλήματα όπου συνήθως δεν απαιτείται ισχυρή ιδεολογική τοπόθετηση.
Σωτήρη, το θέμα δεν ποιός θα ψηφίσει την ΦιΣ αλλά ποιός θα συμμετάσχει στην ίδρυση της. Η πολιτική διακύρηξη δημιουργήθηκε με το σκεπτικό ότι θα συμμετάσχουν οσονών οι αντιρρήσεις τους επί του κειμένου δεν είναι αρκετά σημαντικές ώστε να το θεωρούν ασύμβατο με τις προσωπικές τους θέσεις. Εσύ εάν θεωρείς ότι είναι εντελώς ασύμβατο με τις προσωπικές σου θέσεις ένα κράτος να διανέμει τις μετοχές των ΔΕΚΟ της στους πολίτες τότε καλά κάνεις και δεν συμμετέχεις. Εάν όμως έχεις απλά κάποιες οικονομολογικές αντιρρήσεις επί του ζητήματος (π.χ. δεν θα δουλέψει ή έχεις μια καλύτερη πρόταση) τότε θα έλεγα ότι αυτό το σημείο δεν θα πρέπει να σε εμποδίσει από το να συμμετάσχεις.
Σε ένα άλλο παράδειγμα η πολιτική διακύρηξη του ΠΑΣΟΚ περιέχει ρητή θέση ότι η Ελλάδα πρέπει να αποσυρθεί από το ΝΑΤΟ. Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι την υπέγραψαν δεν είχαν αντιρρήσεις επ’αυτού αλλά σαφώς και σημαίνει ότι δεν θεωρούσαν κάτι τέτοιο ασύμβατο με τις προσωπικές τους θέσεις. Ίσως όμως από πολιτική άποψη η θέση αυτή ήταν σημαντικό να βρίσκεται στην πολιτική διακύρηξη ώστε να γίνει αρκετά στέρεο και μαχητικό το ΠΑΣΟΚ. Ίσως έτσι από όσους συμφωνούσαν με τις γενικές αρχές του ΠΑΣΟΚ κάποιοι συμμετείχαν και ας είχαν κατά νου ότι ίσως δεν ήταν πολύ καλή ιδέα να βγούμε από το ΝΑΤΟ ενώ κάποιοι δεν συμμετείχαν επειδή η ιδέα του να βγεί η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ τους προκαλούσε φρίκη. Καλά κάναν και οι δύο γιατί εάν ο Παπανδρέου κατέβαζε, στο πλέον ιδρυθέν ΠΑΣΟΚ, πολιτική πρόταση για απόσυρση από το ΝΑΤΟ οι μεν πρώτοι θα διαφωνούσαν αλλά θα δέχονταν την απόφαση του κόμματος ενώ οι μεν δεύτεροι θα διαφωνούσαν αλλά μάλλον θα αποχωρούσαν από το κόμμα.
Το ζήτημα είναι λοιπόν Σωτήρη, εάν υποθέσουμε ότι βρίσκεσαι δια μαγείας σε ένα κόμμα, και αυτό το κόμμα αποφάσιζε οποιαδήποτε από τις θέσεις που σε ενοχλούν στην ΠΔ της ΦιΣ, θα ήταν αρκετός λόγος ώστε να αποχωρήσεις από αυτό; Π.χ. αν ήσουν στην Νέα Δημοκρατία και αποφάσιζε ο Αλογοσκούφης να διανείμει τις μετοχές του ΟΤΕ στους πολίτες θα ήταν αυτός λόγος να θεωρήσεις ότι δεν είχες πια θέση στην ΝΔ?
Συμφωνώ με τον subterranean, να προσθέσω ότι η ΠΔ δεν αποτελεί πολιτική πρόταση προς τους ψηφοφόρους αλλά κάλεσμα προς μια πολύ μικρότερη μερίδα ατόμων που μοιράζεται έναν τρόπο σκέψης. Οι πολιτικές προτάσεις θα διαμορφωθούν αφού ιδρυθεί η κίνηση.
Αντί να διυλίζετε τον κώνωπα, παιδιά, ανοίξτε αυτή τη στιγμή την τηλεόρασης σας και μετά σκεφτείτε, εφόσον μιλάμε για ίδρυση κόμματος, αν και πόση αξία έχουν οι διαφωνίες σας, μας, όλων.
Θα μου πεις δεν γεννάται πολιτική μέσω της εις άτοπον απαγωγής δια της κινδυνολογίας. Αυτό σκεφτείτε το δυο φορές πριν μου το πείτε. Δεν θέλω να ακουστώ μεσσιανικός, αλλά εκεί έξω υπάρχει κόσμος που περιμένει να σας, μας, whatever, ακούσει. Ας τελειώνουμε με τις δογματικές διαφορές. Στο κάτω-κάτω, ακόμα και όταν συνέβη το filioque, η Χριστιανική Θρησκεία ήταν η τότε κυριαρχούσα και όχι ένα κίνημα ανθρώπων που συναντούντο σε υπόγειους θαλάμους σε κατακόμβες, εεεε, διαμερίσματα πολυκατοικιών ήθελα να πω… Όση πολυτέλεια για δογματικές διαφορές είχαν οι Χριστιανοί στην πρωτορωμαϊκή περίοδο, άλλη τόση πολυτέλεια έχουμε, έχετε, έχουν οι αποκαλούμενοι “φιλελεύθεροι” πλέον.
Αλλιώς, θα μείνουμε, μείνετε, μείνουν οι φιλελεύθεροι με τη χαρά της διαφωνίας και σε λίγα χρόνια τα παιδιά μας (όσοι έχουν), θα είναι και αυτά μέσα στο πολυτεχνείο και θα καίνε ότι έχει μείνει από τη βρωμερή τότε πρωτεύουσα των 7 εκατομμυρίων κατοίκων και επτά ορόφων μεγίστου ύψους (και τότε!!!-ο μόνος νόμος που θα τηρείται απαρέγκλιτα) και τα παιδιά του Τσενάϊ θα δουλεύουν και θα μεγαλουργούν στη νέα Silicon Valley της Ευρώπης στα Τίρανα, ενώ το μόνο που θα μας έχουν μείνει θα είναι η πίκρα των όσων θα μπορούσαν να γίνουν και δεν έγιναν διότι τα πιο υγιή μυαλά (το πιστεύω) της χώρας τη στιγμή που καιγόταν το σύμπαν (επιμένω, δεν είναι τυχαίο που το λέω, ανοίξτε την τηλεόραση τώρα, 18:20 απόγευμα Τετάρτης 17/1/2007 και δέστε όπου μεταδίδονται ειδήσεις τι γίνεται), ασχολούντο για το αν η διακήρυξη θα είναι αναλυτική ή όχι σε ένα τοπία που -στην κυριολεξία- απουσιάζει κυριολεκτικά ο ορθός λόγος.
Ε, δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια, sorry!!!
Γρηγορη ακριβως επειδη νομιζω οτι δεν εχουμε αυτην την πολυτελεια γραφω αυτο το κειμενο. Γιαυτο θεωρω οτι θα επρεπε να περιοριστουμε στα απαραιτητα που συμφωνει γενικα ο σοβαρος κοσμος και να μην μπλεκουμε με λεπτομερειες.
Κωστα
θετεις καποιες καλες ερωτησεις, αλλα θα μου επιτρεψεις να πω οτι ειναι λιγο ασχετες. Το ερωτημα δεν ειναι τοσο τι θα εκανα εγω (δεν μενω στην Ελλαδα ουτε προκειται να γυρισω συντομα. και θεωρω οτι ειμαι ακομα αρκετα μικρος και στον δρομο της αναζητησης. με αυτα τα δεδομενα ειναι αρκετα δυσκολο να αποφασιζα να συμμετεχω σε ενα ελληνικο κομμα). Αν και συχνα χρησιμοποιω την προσωπικη μου εμπειρια για να εξηγησω πως νομιζω οτι βλεπουν και καποιοι τριτοι το θεμα, το κυριως ερωτημα ειναι πως θα πειστουν αρκετοι αλλοι ανθρωποι για να μιλαμε για ενα κομμα. Λεω οτι αν εγω που ειμαι πολυ θετικα διακειμενος σε ενα τετοιο εγχειρημα δυσκολευομαι τοσο να χωνεψω ας πουμε την διακηρυξη, πολλοι αλλοι θα εχουν παρομοιο προβλημα (γνωριζω βασικα αρκετα ατομα που το εχουν).
Στο τελευταιο σου ερωτημα, οχι μαλλον δεν θα ηταν αρκετος λογος. αλλα το θεμα ειναι οτι οι περισσοτεροι Ελληνες ακομα δεν συμμετεχουν σε αυτο το κομμα και μπορει να βρουν αρκετα περισσοτερα σημεια να κλωτσησουν απο το ενα παραδειγμα που εδωσα.
ακριβως οπως οι Αγγλοι εργατικοι ειχαν εξαιρετικα εξωφρενικες προτασεις στο καταστατικο σου μεχρι να τους συνεφερει ο Μπλαιρ. δεν το βρισκω παραδειγμα προς μιμηση, τι να πω.
σαμπτερανιαν
κοιτα, με ολη την εκτιμηση, ξερω πολλα πολυ αξιολογα ατομα, που εχουν βαθυτατες ανησυχιες αλλα τρομαξαν με την διακηρυξη. Μερικοι απο αυτους μαλιστα ειναι μπλογκερ με σχετικα συχνη επαφη με το ρουστερ και τις ιδεες του.
ειλικρινα, αρκετα πιθανο να εχεις δικιο. Θεωρω εξισου πιθανο ομως να υπερτιμας τις δυνατοτητες κινησεων που εχει μια εθνικη κυβερνηση.
σημειωση: διαφανεια και ειλικρινεια για μενα ειναι περιπου το ιδιο. Διαφανεια σημαινει οτι εξηγω ακριβως γιατι κανω και πως το κανω.
Χαρη
ισως εχεις δικιο. Δεν ειμαι στο μυαλο του καθενος, αλλα νομιζω ειναι αρκετα περισσοτεροι ομως οι προοδευτικα σκεπτομενοι που βαρεθηκαν τα μεγαλα βαρυγδουπα λογια και προτιμουν καποιο ρεαλισμο, σοβαροτητα, συνεπεια. Το ΠΑΣΟΚ εδω και λιγα χρονια δεν κυβερνα. Αλλα με τις τρομερες αντιφασεις του δεν μου εμπνεει καμμια εμπιστοσυνη. Το ΚΚΕ δεν εχει κυβερνησει ποτε (εκτος οικουμενικης, σωστα?). Αλλα με το παραληρημα του πραγματικα δεν πειθει κανεναν σοβαρο ανθρωπο!
Πιστευω (ή ελπιζω) οτι ενας πολιτικος με καλες αρχες που τις χρησιμοποιει με συνεπεια αλλα και ανοιχτο μυαλο, θα ειναι σαν την μυγα μες το γαλα στο ελληνικο πολιτικο συστημα (και ναι Φωτη, ο Κωστας Σημιτης ειναι αρκετα σε αυτην την κατευθυνση. Δεν αναρωτιεστε πως καταφερε να γινει αρχηγος του ΠΑΣΟΚ?).
Τεσπα, συγγνωμη για τα συνεχη σεντονια, γενικα νομιζω οτι χαρη στην συμβολη σας καπου καταληγουμε (τουλαχιστον εγω αποκρυσταλλωνω καποιες αποψεις).
Παλι επιφυλασσομαι για τα παλιοτερα σχολια γιατι ειμαι εξουθενωμενος (ριξτε μια ματια στην ωρα να καταλαβετε).
Σίγουρα φίλε Σωτήρη, μακάρι άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί αλλά και συνευρέσεις ατόμων να είχαν τέτοια δυνατότητα διατύπωσης ευρύτητας απόψεων. Βέβαια, όπου δεν υπάρχει μέλι υπό διακύβευση, επιτρέπονται σχεδόν τα πάντα, ενώ όταν οι σύνεδροι ενώνονται από την πρόσοδο των οφελών της εξουσίας, τότε πολλά αποκρύπτονται και αποσιωπώνται.
Έχω να πω ότι το μεγαλύτερο “asset” της ΦΣ είναι η ακεραιότητα των μελών της και έτσι θα πρέπει να μείνει, εφόσον εκείνο το οποίο η ΦΣ επί του παρόντος και για αρκετό καιρό ακόμα θα προσφέρει στους ανθρώπους που την ακολουθούν είναι η δυνατότητα να εκφράζουν την άποψη τους και να μην αισθάνονται σαν αρειανοί. Ε, αυτή η ιδιότητα είναι εκείνη που θα “κρατήσει” το συγκεκριμένο μόρφωμα έως το τσιμέντο πήξει και αποκτήσει κρίσιμη μάζα ώστε να ενοχλήσει και άλλους, πολλούς Σωμερίτηδες και να κάνει χιλιαπλάσιους πολίτες να πουν “δεν πάει άλλο”.
Είναι γεγονός ότι οι λεπτές αλλά ουσιώδεις διαφορές της ΦΣ από την ολίγον brutal και ανίκανη πολιτικά κατά πως φαίνεται ΝΔ (πόσο καιρό να κρατήσει η αδρανειακή ορμή του 2004 κε Καραμανλή; ) αλλά και το επαμφοτερίζον ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ το οποίο συμπεριφέρεται σαν παιδίσκη που έχει κρυάδες και φοβάται να βρέξει τα πόδια του στην θάλασσα της φιλελεύθερης νεωτερικότητας, απαιτούν κάποια ευρύτητα σκέψης που μάλλον είναι δύσκολο να υπάρχει εξ’ αρχής στην πλειονότητα του Ελληνικού λαού, αν και οι νέες γενιές φαίνονται πιο δεκτικές.
Θα πρέπει σε αυτό το στάδιο να υπάρξει συγκερασμός απόψεων εκ μέρους των ευφυών συμμετεχόντων αν και η διαμόρφωση αρχών πιστεύω ότι είναι και θέμα ενός συνεδρίου. Τώρα, σίγουρα θα υπάρξουν και οι “αγνοί” αγωνιστές, οι παλιοί που θα θέλουν να φανούν γιατί αισθάνονται παραγκωνισμένοι, οι νέοι που θα θέλουν να πάρουν τη σκυτάλη, οι αλεξιπτωτιστές που θα δουν φως και θα θέλουν αν μπουν, οι “born again” πολιτικά που είδαν τη “φώτιση” (καλή ώρα όπως ο γράφων) οι “ψείρες” (και δόξα τω Θεώ, λόγω επιπέδου μόρφωσης φαίνεται πως υπάρχει πληθώρα εδώ πέρα -και δεν αναφέρομαι στο Σωτήρη) και οι χειρότεροι από όλους, οι ψείρες – αντιρρησίες που μπορεί να τινάξουν το εγχείρημα στον αέρα αν δε γίνει το δικό τους διότι αισθάνονται ότι επειδή δεν πέτυχαν αυτά που ήθελαν αλλού, ο κόσμος τους χρωστάει και η ΦΣ, η όποια ΦΣ και το όποιο εγχείρημα τους ανήκει.
Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση όμως, το εγχείρημα αξίζει να συνεχιστεί. Με κάθε καμένο αυτοκίνητο από τους “γνωστούς-αγνώστους”, με κάθε κρατικό παραλογισμό, με κάθε έκλαμψη ενός ανθρώπου που απλά αναρωτιέται “γιατί… δεν γίνεται τούτο ή εκείνο… κλπ κλπ”, έχουμε μεγάλο όφελος. Από την άλλη, φυσικά και χρειάζονται οι επεμβάσεις σαν κι’ αυτή του Σωτήρη. Το θέμα είναι (και μιλώ ως “εκτός” του πυρήνα του εγχειρήματος, δεν έχω ωφελήματα από αυτό), να στηριχτεί η προσπάθεια και η καλοπροαίρετη κριτική όπως και η δεκτική ανάγνωση των υποδείξεων εκείνων που νοιάζονται για το εγχείρημα, σίγουρα συντείνουν θετικά προς τούτο.
Let’s hold our horses for a moment though. Τα δύσκολα είναι ακόμα μπροστά.
οπως παντα ειλικρινης και χρησιμη η συμβολη σου γρηγορη, ξεκαθαριζει καποια θεματα. Να σημειωσω κατι: στο κειμενο μου λεω οτι η προσπαθεια ειναι αξιολογη και ισως αξια υποστηριξης. Γιατι? η απαντηση ειναι επισης στο κειμενο:
“Οι στοχοι που εχουν αναγραφει στην διακηρυξη ειναι ισως οι πλησιεστεροι στην προσωπικη μου ουτοπια που εχω δει στην Ελλαδα.”
αυτο δεν σημαινει ομως 100% οτι ενα τετοιο κομμα στρατηγικα πρεπει να στηριχτει με καθε θυσια. Βλεπω δυο σεναρια:
αν το κομμα τεινει υπερβολικα προς το ουτοπικο θα διωξει αρκετα σοβαρα ατομα και θα εχει σχετικα λιγες ψηφους. Αυτο στην κακη περιπτωση μπορει να κανει τους πολιτικους σε αλλα κομματα να αποστασιοποιουνται ακομα περισσοτερο απο τον φιλελευθερισμο, μια και “αποδειχτηκε αποτυχημενος στην Ελλαδα”. Στην ακομα χειροτερη μπορει επισης να σημαινει κρισιμη αποδυναμωση του πρωτου κομματος στις εκλογες, που θα αναγκαστει να συνεργαστει με ενα εκ των ΛΑΟΣ ή ΚΚΕ! Δεν μπορω να σκεφτω κατι χειροτερο!
αν το κομμα απο την αλλη προσεγγισει εκεινη την σοβαρη μεριδα πληθυσμου που σκεφτεται λογικα, που δεν ειναι λέρες, που θελουν να βγαζουν το ψωμι τους χωρις το βαρυ χερι του κρατους να τους περιοριζει, που θελουν σεβασμο των ατομικων δικαιωματων μπορει να καταφερει να μαζεψει σχετικα πολλες ψηφους. Αυτο μπορει να μετατοπισει το πολιτικο φασμα, αφου οι πολιτικοι θα δουν οτι ο φιλελευθερισμος εχει κοινο. Μπορει στην καλυτερη να σημανει κυβερνηση συνεργασιας των φιλελευθερων με ενα μεγαλο κομμα!
Αυτο που προσπαθησα με το κειμενο μου ειναι να κανω το δευτερο σεναριο πιο πιθανο και ετσι το κομμα πολυ πιο υποστηριξιμο. Αυτο προσωπικα το θεωρω στηριξη, οχι ενοχληση.
Τωρα επιτελους μια απαντηση στον κ.Μανωλεδακη:
θεωρειτε οτι το να αναφερει ξεκαθαρα η διακηρυξη την στηριξη των ατομικων δικαιωματω και της ελευθερης αγορας οπως προτεινω, ειναι απαρνηση του φιλελευθερισμου? Εγω προτεινω την απαλειψη των λεπτομερειων που δεν χωρανε σε ενα “Συνταγμα”, εκεινων των προτασεων που δεν απορρεουν ευθεως απο την βαση της φιλοσοφιας της ελευθεριας. Και βεβαια η ιδια η υπερβολικη αναφορα σε λεξεις αρνητικα χρωματισμενες (βλ “μεγαλα αφεντικα”) παλι δεν βοηθαει σε τιποτα, αλλα σιγουρα ζημιωνει.
γιατι ακριβως ο κ.Αβραμοπουλος ποτε δεν επεισε οτι αυτο προωθει, με το κομμα του φαινεσθαι που δημιουργησε! Ενω μια κινηση πολιτων, που δεν κουβαλαει καμμια βαλιτσα, καμμια εξαρτηση, δεν εχει καν αναγκη χρηματοδοτησης, με στελεχη επιτυχημενους επαγγελματιες και με σαφεις αρχες υπερ των ατομικων δικαιωματων και της ελευθερης αγορας ταυτοχρονα, δεν υπαρχει στην Ελλαδα και θα μπορουσε να πεισει.
κοινο νου δεν εννοω την conventional wisdom που ειχε πει καποτε ο Galbraith. Κοινο νου ενοοω εκεινη την δοση πρακτικου νου και επιστημονικης μεθοδολογιας που λεει οτι για να λειτουργει ενα κρατος ας πουμε πρεπει οι δημοσιοι υπαλληλοι να ειναι ικανοι και εργατικοι. Που λεει οτι οι επιχειρησεις υπαρχουν για τους καταναλωτες, οχι για να τρωνε απο το δημοσιο ή για να ταϊζουν χαραμοφαηδες υπαλληλους. Που λεει οτι μια πολη για να λειτουργει θελει χωροταξια και δημοσιες επενδυσεις! Και ουτω καθεξης.
Ο κοινος νους στην ελλαδα δεν ειναι κοινος τοπος, ειναι ου τοπος, ειναι ζητουμενο! Τα ατομα που ξερουν να κανουν την δουλεια τους και την κανουν καλα και αθορυβα δεν αφθονουν στην πολιτικη, ισα ισα ειναι σε διαρκες ελλειμμα.
μα ποτε δεν ειπα να απευθυνεται σε ολους! λεω ομως να απευθυνεται σε εκεινο το μεγαλο ποσοστο (30-40%?) των Ελληνων που δεν εργαζονται ουτε στο ουτε για το δημοσιο, δεν θελουν να ζουν παρασιτωντας, δεν θελουν να βλεπουν κατοικους της χωρας μας να μην εχουν πληρη δικαιωματα, δεν θελουν να ματωνουν στην δουλεια για να συντηρουν λέρες, δηλαδη τους δυνάμει οπαδους της ελευθεριας και της αγορας, εκεινους που δεν ξερουν οτι ειναι φιλελευθεροι! Οχι το 1-2% που αυτοπροσδιοριζεται ως φιλελευθερο!
δεν συμφωνω απολυτα. Λειπει σιγουρα ο φιλελευθερισμος, αλλα δεν ειναι ουτε η μονη ουτε η πληρης λυση για τα ελληνικα προβληματα. Ο φιλελευθερισμος μαζι με τον κοινο νου και την εντιμοτητα ειναι. Παραδειγμα: ο φιλελευθερισμος μιλαει για μικρο και αποτελεσματικο κρατος, αλλα δεν βλεπω πως μας πληροφορει σε καποια φλεγοντα προβληματα οπως ας πουμε το κυκλοφοριακο χαος της Αθηνας? Ελεγχομενη σταθμευση και αστικα διοδια, ναι ή οχι? Δεν νομιζω οτι ο κορυφαιος φιλελευθερος φιλοσοφος, ο κυριος Νοζικ, μπορει εδω να μας βοηθησει… Επουσιωδες ζητημα λετε? Δεν νομιζω, οταν τετοια ζητηματα ριχνουν το εισοδημα των Ελληνων απο ευρωπαϊκα επιπεδα που θα επρεπε να ειναι στα πολυ μετρια που ειναι (η Γερμανια δεν ειναι βασιλειο του φιλελευθερισμου, αλλα ειναι μαλλον του κοινου νου. αποτελεσμα? πολυ υψηλοτερο εισοδημα. φυσικα υπαρχουν και οι ΗΠΑ που συνδυαζουν κοινο νου με φιλελευθερισμο. αποτελεσμα: ακομα καλυτερα, κορυφαιες οικονομικες επιδοσεις!).
Συγνώμη Σωτήρη, αλλά το να ζητάς “κοινό νου” και “εντιμότητα” ή να το υπόσχεσαι αυτό σε τρίτους είναι σίγουρα ουτοπικό και όχι να προτείνεις φιλελεύθερες παρεμβάσεις. Δε νομίζω ότι λείπει στην Ελλάδα εντιμότητα και κοινός νους αλλά λείπει ένα σύστημα στο οποία αυτά τα χαρακτηριστικά να επιβραβεύονται και να αναγνωρίζονται. Δεν είναι ότι ο Έλληνας δεν μπορεί να είναι έντιμος, είναι αν τον συμφέρει στον υπάρχον σύστημα να είναι έντιμος.
Και όσον αφορά το παράδειγμά σου για το κυκλοφοριακό στην Αθήνα, ο φιλελευθερισμός εκτός από μικρό κράτος μιλάει και για ατομική ευθύνη στοιχείο που υπάρχει και στα δύο μέτρα που ανέφερες π.χ. ελεγχόμενη στάθμευση και διόδια.
…και φυσικά Σωτήρη, εννοείται ότι κάποια κριτική παρέμβαση δεν ενοχλεί, τουναντίον μάλιστα.
Θέλω να σταθώ λίγο στο θέμα των σεναρίων που αναφέρεις στο post #33.
Το έχω ξαναγράψει ότι δυστυχώς το ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον ως ώρας φαίνεται να έχει ένα ΠΟΛΥ σκληρό πυρήνα, όσον αφορά την ένταση συσπείρωσης του, καταμετρούμενο στο 25-30% του πληθυσμού της χώρας. Λέω “σκληρού σε ένταση” διότι μέχρι πρότεινος, όντως, αυτό που ονομάζουν οι παλαιότεροι “αντιδεξιά αντανακλαστικά” του εκλογικού σώματος, κάτι το οποίο έντεχνα καλλιέργησαν οι ΑΓΠ και Κουτσόγιωργας στην πρώτη μεσαιωνικά λαϊκίστικη περίοδο της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, λειτούργησε με σχεδόν παυλοβιανή αμεσότητα αντανακλαστικών.
Δηλαδή, αφ’ ενός μεν όποιον από το ΠΑΣΟΚ τολμούσε να αμφιβάλλει (μα που πήγαν τα λεφτά ρε παιδιά; Απάντηση: Μη ρωτάς! θες να ξανάρθει η δεξιά; ) τον επανέφεραν αμέσως εντός μαντριού, αφ’ ετέρου, δημιούργησε στην παράταξη των losers της ΝΔ ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας όπου μέχρι τώρα ντρέπονται να πουν ότι το κόμμα τους είναι έστω κεντροδεξιό.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται ο νηφάλιος και θρεμμένος τη όψει ωσεί θαλάσσιος ελέφας κος Καραμανλής είναι ότι ναι μεν με βάση τα μέχρι τούδε δεδομένα, φαίνεται ότι ο επί χρόνια εξαπατημένως και άρτι ανανήψας λαός επιτέλους έπαψε να παρέχει ιδεολογική ασυλία στο κόμμα του ΠΑΣΟΚ και ενδεχόμενα δεν θα ξαναψηφίσει ΠΑΣΟΚ τόσο σύντομα (στο κάτω-κάτω, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ΟΥΔΕΠΟΤΕ απολογήθηκαν για τους λόγους για τους οποίους έχασαν τις εκλογές), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι κυρίως αντί-ΠΑΣΟΚ ψηφοφόροι δεν “ψάχνονται” ή δεν θα “ψαχνόντουσαν” αν αντί για τον ανεπαρκή θίασο σκιών της Μαριέττας, της θείας Φάνης, του Monsieur le Conte de Liapis, του “Χαγκακούρε” με το δολοφονικό βλέμμα του μηρυκαστικού, Πολύδωρα, ή του δραστήριου μεν αλλά ολίγον brutal “σαρακατσάνου” δεν θα ήθελαν ένα άλλο team με πρόσωπα τα οποία ακόμα και αν δεν είχαν τα επώνυμα που έχουν, και πάλι θα είχαν πιθανότητες να προσληφθούν με την αξία τους -έστω και δοκιμαστικά- από τους φίλους επιχειρηματίες επισκέπτες αυτού του ιστοτόπου.
Δεν νομίζω ότι το κόμμα της ΝΔ έχει τα περιθώρια να αναμένει ότι θα κάτσει 20 χρόνια στην εξουσία χωρίς να παράγει έργο, όπως οι τυχερότατοι προκάτοχοί του. Οι άνθρωποι που το ψήφισαν είναι εν πολλοίς – πιστεύω- εν δυνάμει φιλελεύθεροι. Έστω και σε ένα ποσοστό 20%. Δεν είναι παλαιοκομματικοί δεξιοί οι οποίοι θα ήθελαν να ξανακούσουν τον ήχο των ερπυστριών “για να σωθεί η χώρα”. Είναι άνθρωποι οι οποίοι επειδή δεν γνώριζαν κανένα 20 χρόνια τώρα, έμειναν εκτός κρατικών προσόδων και σίτισης από το πρυτανείο, και είτε διορίστηκαν σε μια θέση στο δημόσιο και ανέχονται τα σημεία και τέρατα της τελευταίας 20ετίας και βάλε, είτε αγωνίζονται σκληρά στον ιδιωτικό τομέα, και σημειωτέον όσοι προσπάθησαν να χτυπήσουν την πόρτα της ΝΔ (ρε παιδιά, κάντε κάτι, 20 χρόνια “τον πίνω”), ανακάλυψαν ότι προηγούνται οι “κουμπάροι” οι οποίοι είναι και πολλοί ενώ οι θέσεις είναι λίγες. Ή απλά, άνθρωποι (η πλειοψηφία τους) οι οπoίοι αισθάνονται να ασφυκτυούν στο σημερινό modus viventi της Ελλάδας που δεν τους επιτρέπει να αναπτυχθούν.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η ιδεολογική δεξαμενή της ΦΣ απευθύνεται κυρίως σε αυτούς τους ανθρώπους. Οπότε, θα έλεγα ότι είναι φυσικό ότι στην περίπτωση εκλογών, αν (μιλώντας για τις επόμενες, ως εκ θαύματος) η ΦΣ εμφανιστεί στο προσκήνιο, η μεγαλύτερη -όποια διαρροή- θα σημειωθεί από την πλευρά της ΝΔ. Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να υπάρξουν κάποιες περιπτώσεις αλλά θα είναι λίγες, εφόσον η ΝΔ από κάποια άποψη είναι πιο ετερόκλητη από το “αντιδεξιό” ή έστω “σοσιαλιστικό” ΠΑΣΟΚ.
Από την άλλη, το γεγονός ότι η ΝΔ έφαγε πολλές σφαλιάρες, σημαίνει ότι οι τωρινοί της ψηφοφόροι έχουν μάθει “στα βαθιά”, ενώ το ΠΑΣΟΚ, αν δεν αλλάξει και δεν σταματήσει τις λαϊκίστικες ρητορείες και πομφόλυγες, δεν το βλέπω να έχει πολύ μέλλον. Το θηρίο μπορεί να μην πεθαίνει εύκολα, έχει όμως γεράσει και τα χρόνια φαίνονται. Και αυτό το σημειώνουν οι νέες γενιές για τις οποίες ο μπαμπούλας είναι η ανεργία και όχι ο χωροφύλακας, έστω και αν η ρητορείες περί μεγάλων αδελφών όλο και σε κάποιους έχουν απήχηση…
Το θέμα είναι φυσικά ότι δεν περιμένω ένα τέτοιο σενάριο τώρα αλλά στις μεθεπόμενες εκλογές. Προς το παρόν μάλλον η ΝΔ θα κερδίσει by default και ίσως καλύτερα από μια άποψη, γιατί αν ο ΚΚ συνεχίσει τη βύθια νάρκη του, τότε ενδέχεται να έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για την επιτακτική ανάγκη εμφάνισης ενός καινούριου πιο νεωτερικού πολιτικού σχήματος μετά τις επόμενες εκλογές, ενώ αν τις κέρδιζε (πράγμα σχεδόν απίθανο) το ΠΑΣΟΚ, τότε είναι πολύ πιθανόν ότι η πορεία φιλελευθεροποίησης θα ανεκόπτετο βιαίως, μην αυταπατώμεθα.
Ταυτόχρονα, η ΦΣ αν (και ευκταίο είναι) υπάρχει τότε, θα έχει φθάσει στη στάση ωρίμανσης ζυμώσεων που θα της επιτρέψει να εκφράσει ένα μεστό λόγο ελευθερίας και απεγκλωβισμού από το σημερινό αίσχος, εφόσον θα έχει γίνει πια πλήρως κατανοητό αυτό που η κοινωνία τώρα αρχίζει να αντιλαμβάνεται: Πως δεν υπάρχει δηλαδή άλλος τρόπος και άλλα περιθώρια επιβίωσης από τη φυγή προς τα εμπρός και πως η οικονομική ελευθερία και όχι η κρατικίστικη ελευθεριότητα θα είναι πλέον η μόνη πηγή ευημερίας, και πως το κράτος δεν θα προσλαμβάνει πια άλλους δημόσιους υπαλλήλους οπότε τα κοινωνικά κύτταρα της χώρας θα πρέπει να αφεθούν, να εκπαιδευτούν να γίνουν μάχιμες οικονομικές μονάδες και όχι κρατοκοδίαιτα σκουλήκια για να πλουτίσουν.
Λίγη υπομονή και μετά τις φετινές (κατά πως φαίνεται) εκλογές, πολλά θα γίνουν… Μην βιάζουμε εξελίξεις που είναι γραφτό ότι θα γίνουν. Απλά να είμαστε “σαν έτοιμοι από καιρό, σαν θαρραλέοι” να αρθρώσουμε το λόγο που η κοινωνία θα είναι έτοιμη πλέον να ακούσει όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου.
Σωτήρη από ότι κατάλαβα εσύ προτείνεις ότι αντί του πολιτικάντικου λόγου παρελθόντων ετών “και γεφύρια θα σας χτίσουμε και ποτάμια θα σας φέρουμε” να μιλάμε με συγκεκριμένα επιχειρήματα “από πού θα περάσει το γεφύρι,αν δεν χρειαζόμαστε ποτάμι δε θα το φέρουμε”.
Συμφωνώ μαζί σου αλλά νομίζω ότι συγχέεις την ιδρυτική διακήρυξη με το προεκλογικό πρόγραμμα. Στην ιδρυτική διακήρυξη αποκαλύπτεις τον ιδεολογικό σου προσανατολισμό -δεν είμαι κομμουνιστής, ούτε ναζιστής, ούτε σοσιαλιστής- και στο προεκλογικό πρόγραμμα αποκαλύπτεις τους στόχους σου – θα ιδιωτικοποιήσω την Ολυμπιακή, θα επιτρέψω τους γάμους ομοφυλοφίών κλπ.
Όλα τα παραπάνω βέβαια δεν είναι ανάγκη να είναι άσπρο-μαύρο μπορούν να διαχειριστούν με πολλούς τομείς.
Προς το παρών είμαι ικανοποιημένος με την πορεία της ΦΣ. Με τις διαλέξεις ξεκινά μια προσπάθεια διαφωτισμού περί του είναι ο φιλελευθερισμός σαν πολιτικό σύστημα ,ώστε έπειτα να ξέρει ο κόσμος τι να περιμένει όταν κληθεί η ΦΣ να τον εκπροσωπήσει.
Βέβαια υπάρχει το μειονέκτημα της συρρίκνωσης του κοινού. Σίγουρα ελάχιστοι πληροφορούνται τη δράση της ΦΣ και μόνο οι εντός Αθηνών συμμετέχουν στις εκδηλώσεις. Αυτό δεν το λέω με πικρία επειδή δε ζω στην Αθήνα, νομίζω όμως ότι δεν είμαι ο μόνος που το παρατηρεί.
Για μένα το ζητούμενο είναι το εξής: Φιλελεύθεροι εν δυνάμει κα ι εν ισχύ να μπορούμε να δούμε τις απόψεις μας να εκπροσωπούνται από έναν πολιτικό φορέα. Δεν έχει σημασία αν θα κυβενήσουμε ,σημασία έχει να υπάρχει πολιτική εκπροσώπηση. Επίσης βασικό ζήτημα είναι η καινοτομία στο πολιτικό ήθος όσο ρομαντικό και αν ακούγεται. Ο κόσμος του πολιτικού ανταγωνισμού είναι πολύ βρώμικος λασπολογία ,αποστασίες, στρατευμένη δημοσιογραφία, ρουσφέτια. Ας μην πετάμε στα σύννεφα ,έτσι ψηφίζουν πολλοί. Είτε με ανταλλάγματα είτε με πιέσεις πολλοί ψήφοι εξαγοράζονται. Εδώ πρέπει να γίνει η τομή από τη ΦΣ.
– Όχι κύριε Γιώργο δε θα διορίσω τη νύφη σου στο ΚΕΠ επειδή μου τάζεις 40 ψήφους
Θα μου πουν οι πιο πολλοί : Σιγά ρε αδιάφθορε Μαυρογιαλούρο ,εδώ είναι Ελλάδα δεν είναι παίξε γέλασε.
-Πραγματικά έτσι είναι και βέβαια είναι πολύ πιο εύκολο να αγιάσεις μακριά από τον πειρασμό ,πλην όμως η δύναμη της ΦΣ είναι ακριβώς η αφοσίωση σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό.
……….λοιπόν τι θες την έδρα ή την ελευθερία ; θα σε ξαναρωτήσω το 2008.
Παιδιά, νομίζω δεν έχουμε άπαντες αντιληφθεί ότι το παρόν σύστημα έχει φτάσει τα όρια του. Αυτό γεννάει ακόμα και σήμερα την ανάγκη για μια πρόταση σαν αυτή της ΦΣ. Η κοινωνία έχει ανάγκη την πρόταση της ΦΣ. Το πρόβλημα δεν είναι το αν αλλά το πως θα διαχειριστεί η ΦΣ την τεράστια ευθύνη της διατύπωσης αυτής της πρότασης.
Θετικότατο φυσικά στοιχείο είναι ότι ο πολύς κόσμος είναι εν δυνάμει στραμμένος προς τις φιλελεύθερες ιδεες. Τώρα το ότι υπάρχειμ ακόμα μια κυριαρχία της “αριστερης ιδεολογίας” σε επίπεδο κραυγών υπάρχει, τι να κάνουμε. Το ότι ήρθε η ώρα για κάτι άλλο όμως δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία, μη γελιώμαστε.
Εγώ νομίζω ο Γεωργανάς την καταλαβαίνει απόλυτα την παραπάνω διαφορά.
Αυτό που όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι απ’την πολιτική διακήρυξη (τις αρχές) πηγάζει το προεκλογικό πρόγραμμα (οι προτάσεις). Αν η πολιτική διακήρυξη είναι πολύ ουτοπική τότε αναγκαστικά και οι προτάσεις που αργότερα θα πηγάζουν απ’αυτήν θα πρέπει να είναι ακραίες. Αλλιώς ουσιαστικά ψεύδεσαι στους ψηφοφόρους.
Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με το Σύνταγμα μιας χώρας και τους Νόμους που πηγάζουν απ’αυτό. Αν ο συνταγματικός χάρτης είναι πολύ αυστηρός και πολωμένος τότε αφήνει πολύ μικρή ευελιξία στον κοινό νομοθέτη να δημιουργεί πρακτικά-εφαρμόσιμους νόμους για τις ανάγκες των καιρών.
Όπως το Σύνταγμα, έτσι και η Πολιτική Διακήρυξη μιας παράταξης δε μπορεί ν’αλλάζει κάθε 4ετία, οπότε πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί να το πετύχουμε σωστά απ’την day 1.
Εγώ όμως δεν βλέπω καμία κριτική στις αρχές τις διακήρυξης (τις οποίες είναι εντελώς ξεκάθαρες, και δεν υπάρχουν “ακραίες” αρχές), αλλά στα στοιχεία προτάσεων που περιέχει (τα οποία δείχνουν μια γενική κατεύθυνση και βρίσκονται στη των μελών και των μελλοντικών οργάνων για εξειδίκευση, τροποποίηση και τελικά αναλυτική παρουσίαση). Η διακήρυξη είναι 16 σελίδες με μερικές γενικές αναφορές σε προτάσεις. Το πρόγραμμα θα είναι πχ 150 σελίδες, που εξειδικεύει κάθε πρόταση.
Το “Σύνταγμα” του κάθε κόμματος ΔΕΝ είναι η Διακήρυξή της. Η Διακήρυξη ξεκαθαρίζει τις ιδεολογικές βάσεις της κίνησης, ώστε όταν λειτουργεί ως κάλεσμα για προσέλκυση μελών, να μην παραπλανά ανθρώπους με διαφορετικές αρχές και διαφορετικούς στόχους. “Σύνταγμα” είναι το Καταστατικό της. Και εκεί θα παρουσιάζεται με ποιό τρόπο λαμβάνονται οι αποφάσεις, σχηματίζονται οι πολιτικές θέσεις και ετοιμάζονται οι πολιτικές προτάσεις. Και οι προτάσεις αυτές τίθονται στην κρίση του κοινού ως κάλεσμα στις εκλογές.
Μετά από τόσες διευκρινήσεις, δεν μπορεί να συνεχίζει να δημιουργείται σύγχυση για κάτι τόσο ξεκάθαρο.
subterranean
συμφωνω βεβαια οτι η συμπεριφορα των ατομων δεν ειναι ασχετη με τους θεσμους που ισχυουν. οι θεσμοι προωθουν την εντιμοτητα ή την λέρα.
Αλλα οι θεσμοι θελουν αλλαγη και δεν βρισκω οτι η αλλαγη ειναι μονο θεμα εφαρμογης του φιλελευθερισμου. Ο φιλελευθερισμος ειναι μια γενικη φιλοσοφια (στην οποια υπαρχουν και παρα πολλα ρευματα), η αλλαγη των θεσμων θελει πολυ συγκεκριμενες παρεμβασεις οδηγουμενες απο τον κοινο νου μαζι με τις αρχες της ελευθεριας.
Ας πουμε για τα αστικα διοδια, δεν ειναι καθολου απλη η συναγωγη τους απο την ατομικη ευθυνη, καποιος (φιλελευθερος, ισως και μελος της ΦιΣ!) με ειπε μαλιστα κομμουνιστη οταν τα προτεινα! Δεν αντεχει αλλο αυτη η χωρα δογματικα κολλημενα ατομα με παρωπιδες, απο καμμια πολιτικη κατευθυνση. ο κοινος νους ειναι απαραιτητος για καθε μεταρρυθμιση!
Γρηγορη εγω με τον πραγματισμο σου και τον κοινο σου νου συμφωνω απολυτα. Ποσο σιγουρος εισαι οτι αυτο ομως θα γινει? Ποσο σιγουρος εισαι οτι η διακηρυξη προσελκυει τα ατομα που θα σκεφτοντουσαν ετσι?
Ναυαγιο ναι χρειαζεται εκπροσωπηση. Οπωσδηποτε χρειαζεται ηθος (ειναι αυτο που λεω εντιμοτητα και ο σαμπτερανιαν λεει οτι δεν μπορει να φανει. Εγω νομιζω οτι η εντιμοτητα φαινεται απο λογους και πραξεις ενος κομματος, ακομα και αν ειναι εκτος Βουλης). Αλλα η εκπροσωπηση πρεπει να ειναι και λογικη, σοβαρη, οχι δογματικη.
Τελος ο Κωνσταντινος εχει απολυτο δικιο, δεν γινεται η Διακηρυξη Αρχων (ή πες το καταστατικο) να αλλαζει καθε τρεις και λιγο, πρεπει να περιεχει οπως ενα καλο συνταγμα τις βασικες, διαχρονικες αρχες, την φιλοσοφια, οχι τα συμπερασματα που μπορει να αλλαξουν.
Αν Φωτη το καταστατικο δεν θα εχει σχεση με τις 16 σελιδες, γιατι γραφτηκαν? Δεν γραφτηκαν για να προσελκυσουν ατομα που θα συμφωνησουν με αυτην και αρα θα ψηφισουν κατι παρομοιο ως καταστατικο? Αν λες οτι οι διαφωνιες ειναι μονο με τις πολιτικες προτασεις και αυτες θα αλλαξουν γιατι δεν αφαιρουνται απλα τοτε οι πολιτικες προτασεις (που πρεπει να παραδεχτεις οτι δεν ειναι και πολυ διεξοδικα επεξεργασμενες, αρα περιεχουν λαθη) να μεινει μονο η βαση, το ζουμι, η ουσια, οι κοινες αρχες που δεχεται καθε λογικο ατομο που αγαπαει την ελευθερια και τα ατομικα δικαιωματα?
Εχει την πολυτελεια η ΦιΣ να διωχνει αξιολογα ατομα απο τις ζυμωσεις της, να χανει υποστηρικτες, μονο και μονο για καποιες πολιτικες προτασεις που δεν εχουν πολυ νοημα και λες οτι θα αφαιρεθουν τελικα?
Λανθανω ή ειναι ακομα υποχρεωμενο καθε ατομο που θελει να συμμετασχει στις ζυμωσεις, να υπογραψει αυτο το 16σελιδο κειμενο με οτι αυτη η υπογραφη συνεπαγεται (την παροιμια με την υπογραφη την ξερετε φανταζομαι)?
ΥΓ αν συνεχιζει να δημιουργειται συγχιση για κατι μετα απο πολλες διευκρινισεις, μηπως απλα δεν ειναι τοσο ξεκαθαρο?
Το καταστατικό αφορά την οργάνωση λειτουργίας. Καμία σχέση με οποιαδήποτε αναφορά ούτε σε αρχές, ούτε σε πρόγραμμα. Δεν λέμε ότι οι προτάσεις θα αλλάξουν. Λέμε ότι θα δίνεται η δυνατότητα να αλλάξουν εφόσον το επιθυμεί η πλειοψηφία. Αλλά για να μην παραπλανάται κανείς, καλό είναι να ξέρει ότι όταν υπογράφει, εντάσσεται σε μια ομάδα που στην πλειοψηφία της συμφωνεί με συγκεκριμένες αρχές και σε ορισμένες βασικές προτάσεις. Μπορεί να υπάρξουν αλλαγές ή τροποποιήσεις μέσα από τον διάλογο των μελών, αλλά όποιος υπογράφει ξέρει ότι συμμετέχει σε κάτι που έχουν υπογράψει και οι υπόλοιποι, και αν θέλει να τους πείσει για κάτι διαφορετικό έχει πολύ δουλειά μπροστά του (τα μέσα όμως να ακουστεί ισότιμα με τους υπόλοιπους θα τα έχει).
Και προφανώς, θα ήταν παράλογο να δεσμεύονται άνθρωποι που είναι μέλη σε προτάσεις και απόψεις ανθρώπων που δεν είναι μέλη, άρα δεν δεσμεύονται πουθενά και για τίποτα! Η συμμετοχή προϋποθέτει αποδοχή ευθυνών και διάθεση να μοιραστούν κοινά βάρη και κοινά προβλήματα. Ένα άτομο που δεν δέχεται να αναλάβει ανάλογες υποχρεώσεις, προφανώς δεν μπορεί να συμμετέχει σε διαδικασίες από τις οποίες προκύπτουν δεσμεύσεις για άλλους.
Και προφανώς η διακήρυξη διώχνει αξιόλογα άτομα. Ξέρω αξιόλογα άτομα που είναι αριστεροί, δεξιοί, πασόκοι. Η διακήρυξη δεν απευθύνεται στους απανταχού “αξιόλογους”. Απευθύνεται σε όσους εκφράζονται μέσω αυτής (ή έστω επαρκώς μέσω αυτής). Το αν θα συμμετάσχει ο καθένας είναι προσωπική του και μόνο απόφαση. Και σε αυτήν την απόφαση δεν επεμβαίνουμε. Και δεν θέλουμε να εκφράζονται όλοι οι Ελληνες μέσω αυτής, γιατί όπως ξαναείπα, αυτό απλά εσωτερικοποιεί τις διαφωνίες μεταξύ τους εντός του κόμματος παραλύοντας την οποιαδήποτε αποτελεσματικότητά του. Γιατί κόμμα που δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει συντεταγμένα, απλά δεν έχει τύχη.
Το ζήτημα είναι ξεκάθαρο. Και δεν βρίσκω και πολύ νόημα σε αυτήν την συζήτηση, διότι η διακήρυξη υπάρχει εδώ και 3 μήνες, στην διαμόρφωσή της πήραν μέρος 30-35 άνθρωποι, οι διαδικασίες ολοκληρώνονται σύντομα, και αυτή θα κατατεθεί στον Άρειο Πάγο.
Σωτήρη, να πω ότι συμφωνώ εν πολλοίς με τις σκέψεις και ενστάσεις σου.
Προφανώς οι συντάκτες θεωρούν ότι την έχει αυτή την πολυτέλεια.
Πέραν των παρατηρήσεων που έκανες κι εσύ και έχουν ήδη γίνει και από άλλους (σύγχυση μέσων με στόχους, αρχών με προτάσεις, κτλ.) διαβλέπω στα σχόλια διάφορων συνομιλητών ένα “άγχος”, μια βιασύνη για το όποιο εγχείρημα η οποία, όσο καλοπροαίρετη και αν είναι με “τρομάζει”. Είναι το ίδιο αυτό άγχος (για προσφορά πρακτικού έργου) που οδήγησε τους Φιλελεύθερους σε λανθασμένες κινήσεις αυτοδιάλυσης.
Το γεγονός ότι -όπως επισημαίνει ο Γρηγόρης(;)- εκεί έξω υπάρχει το χάος (Ευαγγελάτοι, κόσμος σε σύγχυση, διαλυμένα πανεπιστήμια, κτλ.) δε σημαίνει ότι μια οποιαδήποτε κίνηση που αναφέρεται σε αυτά τα θέματα πρέπει αυτομάτως, και άκριτα, να τύχει στήριξης. Δηλ., αν μια μέρα πριν τη δημοσιοποίηση της διακήρυξης της Φ.Σ. εμφανιζόταν αιφνιδιαστικά μια άλλη ομάδα ανθρώπων (η Φ.Σ.2 ας πούμε) τι θα έκαναν τα μέλη της συντονιστικής επιτροπής; Θα εγκατέλειπαν το εγχείρημα και θα προσχωρούσαν στη Φ.Σ.2 επειδή αυτοί εμφανίστηκαν πρώτοι;
Εν πάσει περιπτώσει, όπως είχα γράψει και αλλού, (http://e-rooster.gr/10/2006/345#comments, σχόλιο 25 & 27) πολλοί είμαστε αυτοί που θα θέλαμε να βοηθήσουμε με τις όποιες δυνάμεις μας. Το θέμα είναι αν και τα μέλη της Συντ. Επιτροπής θέλουν να μας αφήσουν να βοηθήσουμε… (όπου βοηθώ # ακολουθώ)
Καταρχάς κανείς δεν “διώχνεται” από την ΦιΣ. Όλοι μπορούν επί ίσοις όροις να συμμετάσχουν. Απλά κάποιοι δεν θέλουν να συμμετάσχουν επί ίσοις όροις και φυσικά είναι δικαίωμα τους. Με το δεδομένο ότι κάποιος δεν συμμετέχει μπορεί φυσικά να βοηθήσει, αλλά δεν μπορεί και να περιμένει ότι οτιδήποτε αποφασίσει να πράξει θα τύχει και επιδοκιμασίας από όσους συμμετέχουν. Κάτι δεν αποτελεί βοήθεια απλά και μόνο επειδή το βαφτίζεις “βοήθεια”.
Οταν ο Μάνος και ο Ανδριανόπουλος συντάχθηκαν με το ΠΑΣΟΚ με τούς όρους και τη μορφή που γνωρίζουμε το βρήκα θετικότατο όχι βέβαια γιατί θα μπορούσαν να αλλάξουν κάτι στον κρατισμό του αλλά γιατί τουλάχιστον θα τους έπαιζαν τα ΜΜΕ , έστω και σαν γραφικούς…με αποτέλεσμα να βγεί απο τη λογοκρισία η όποια διαφορετική -φιλελεύθερη θέση.Νομίζω ότι κάτι έγινε!
Οσον αφορά τον φιλελευθερισμό τώρα.
Τον διακρίνω-διακρίνεται σε δύο κατηγορίες:Κοινωνικός και οικονομικός.Τον κοινωνικό τον συναντάμε περισσότερο η λιγότερο έντονο και σε άλλα κόμματα (ΣΥΝ-ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ).
Αρα σχετικά εύκολα τα πράγματα γιά εμάς τους αποδώ..
Με τον οικονομικό τί γίνεται?Μαυρίιιιλα..
Τι διάολο όλοι οι Ελληνες διαπλεκόμενοι και Δημ.υπάλληλοι είναι οπότε κατανοητό? Οχι βέβαια..Απλά και αυτοί που δεν είναι αυτό ονειρεύονται, αν όχι γιά τους ίδιους σίγουρα γιά τα παιδιά τους.Και ερχόμαστε και εμείς και τι λέμε.Κατεδάφιση του ονείρου χωρίς αντικατάσταση .Δηλαδή μ.ο μισθού 800€ στον Ελληνα επιχειρηματία -ιδιώτη…
Εάν στην την αλλαγή του άρθρου 16 υπήρχε παράγραφος που έλεγε ότι οι απόφοιτοι των ιδιωτικών δεν θα μπορούσαν να προσληφθούν στο Δημόσιο νομίζετε ότι θα γινόταν τίποτα?
Να είστε καλά
Έλειπα και έχασα πολλές από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών. Αν και κατόπιν εορτής, το σύντομο σχόλιό μου είναι ότι δεν είμαι μεν σίγουρος αν ο Σωτήρης έχει δίκιο ή άδικο (ποιος άλλωστε είναι ειδικός στην δημιουργία κομμάτων;), θεωρώ πάντως υπερβολικές κάποιες από τις αντιδράσεις του Φώτη ή του Σκάλκου. Ο Σωτήρης προφανώς δεν γράφει την άποψή του κακοπροαίρετα και ακόμα και αν το έκανε, πράγμα που δεν συμβαίνει, δεν είναι λιγώτερο άξια συζήτησης. Δεν είναι σωστό σε μερικά σχόλια να αιωρήται εις βάρος του μια οσμή διασπαστή-προβοκάτορα-εγκάθετου και δεν ξέρω και γω τι άλλο. Εν πάση περιπτώσει είναι κάπως παράξενο μια κίνηση εν τη γενέσει της, άρα μικρή ακόμα, να αναλίσκεται σε φαγωμάρες επί προσωπικού και μικροϊδεολογικές σκιαμαχίες ή ούτε καν αυτό, σε τσακωμούς μόνο για την τακτική. Όλα αυτά από μακριά θυμίζουν άλλα κόμματα ακραίων πολιτικών επιλογών, με τα οποία ούτε έχουμε ούτε θέλουμε να έχουμε καμία σχέση. Άρα, ας πέσουν οι τόνοι ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν: το βάθος του ουρανού είναι φιλελεύθερο! Ελπίζω να μην κυκλοφορή κανένας κατάλογος διαγραφών μόνο… 🙂
Άσχετη, αλλά καλοπροαίρετη ερώτηση;
Σωτήρη, γιατί ενώ τονίζεις κανονικά το όνομα σου, έχεις καταργήσει τους τόνους στα κείμενα;
δυο απαντησεις:
Θαναση φυσικα νομιζω οτι εχεις δικιο 🙂
μανο εκει εχεις καποιο δικιο οτι στην σαπια ελληνικη αγορα οι πολιτες δεν βλεπουν την εναλλακτικη στον κρατισμο μας. Καποιος μου ειπε: καλα δεινοπαθουν οι ιδιωτικοι υπαλληλοι, πρεπει να δεινοπαθουν και οι δημοσιοι με χαμηλους μισθους και μεγαλα ωραρια?
αυτο που δεν καταλαβαινουν ειναι οτι ο ιδιωτικος τομεας ειναι μη παραγωγικος ακριβως επειδη ειναι τοσο βολεμενοι και αδιαφοροι οι δημοσιοι υπαλληλοι! Οταν ενας ασκουμενος δικηγορος αντι να φτιαχνει δικογραφα πρεπει να περιμενει σε ουρες για χαρτοσημα και λοιπα καταλοιπα του χαρτοβασιλειου, λογικο ειναι να μην πληρωνεται πολυ! Οταν οι επιχειρησεις πρεπει να ξοδευουν εκατονταδες ωρες για να συμπληρωνουν αιτησεις, φορολογικες δηλωσεις κτλ λογικο ειναι οι υπαλληλοι που το κανουν να πληρωνονται ψιχουλα. Αφου δεν παραγουν κατι, απλα κανουν ημιαχρηστη δουλεια για να ικανοποιηθει η αδηφαγα γραφειοκρατια. Οταν εξαφανιστουν τα εμποδια στις επενδυσεις, οτνα μειωθει η χρονοβορα γραφειοκρατια, δεν υπαρχει καμμια αμφιβολια οτι θα ανεβουν και οι μισθοι στον ιδιωτικο τομεα. Ειμαστε πληρως ενταγμενοι στην ΕΕ, μια ενωση με πολυ υψηλους μισθους και σε ελαχιστη αποσταση πια απο τα κεντρα χαρη σε φτηνες πτησεις και διαδικτυο, και παρολαυτα οι μισθοι μας διαφερουν τρομερα. Γιατι? Γιατι με το φρικτο ελληνικο δημοσιο κανεις δεν τολμαει να μεταφερει δουλειες στην Ελλαδα!
Rooster Reader οι τονοι στο ονομα μου μπαινουν μονο για να ξεχωριζω απο τον ετερο Γεωργανα που κυκλοφορει εδω, μονο που αυτος ειναι Γεωργάνας. Γενικα χρησιμοποιω το ατονικο συστημα, μια και δεν νομιζω οτι επηρεαζει καθολου την ικανοτητα σας να καταλαβαινετε, αλλα εγω γλιτωνω χρονο.
επιφυλασσομαι για αλλες απαντησεις…